Amarauna irratsaioan

Data: 2014(e)ko abenduaren 14a Egilea: Joxe Aranzabal

Amarauna

Joan den ostiralean Bilbon izan nintzen, EITBren egoitzan, bertan grabatu behar genuen-eta elkarrizketa bat Amarauna irratsaiorako, igandean ematekoa. Arantxa Arza saioaren gidaria eta beste hiru gonbidatu Donostian zeuden: Ane Areizaga, Maddi Castro eta Ainhoa Lodoso. Bilbon, berriz, bi lagun: Susana Belaustegi eta biok. Gaia: minbiziaren aldeko Telemaratoia, abenduaren 18an EITBk egingo duena.

Elkarrizketa hartan jakin nuen Eusko Jaurlaritzak baduela erakunde bat, Bioef izenekoa (Berrikuntza + ikerketa + osasun + euskal + fundazioa), eta fundazio horrek koordinatzen dituela 1.300 ikerketa proiektu, osasunarekin zerikusia dutenak, eta horietatik 206 minbiziarekin lotuta daudela. Jakin nuen, halaber, Bioef fundazioak eta Osakidetzak Biobankua kudeatzen dutela, sare handi bat, pazienteen laginak jasotzen dituena, beste ikerketa lan batzuetan erabiltzeko. Azkenik, ikasi nuen azken hamar urteotan (ni sendatu nintzenetik, alegia) minbiziaren tratamendua izugarri hobetu dela.

Aurten EITBk terapia berezia proposatu die Telemaratoian parte hartzen duten guztiei (laguntzen, entzuten, dirua ematen edo lekukotasunak eskaintzen), erradioterapia deritzo, eta musika bidezkoa da. Niri ere eskatu zidaten abesti bat aukeratzeko, eta nik Ibaia hautatu, Ruper Ordorikak ondutakoa, Joseba Sarrionandiaren hitzekin, Ibaizabal ibaiari eskainitako oda pausatua.

Kategoriak Minbizia | Etiketak , , , , , | Utzi iruzkina

#hitzokei bat sortzen: “Pederostia”

Data: 2014(e)ko azaroaren 25a Egilea: Joxe Aranzabal

Gaur burruka latza izan dut neure buruarekin #hitzokei bat sortzeko, alegia, hitz baten definizio bihurritu eta umoretsua. Bart gauean, Joan Mari Irigoien idazlearen azken liburua irakurtzen ari nintzela, Pistolak eta epistolak, bertan “Pederostia” hitza irakurri nion, eta berehala pentsatu nuen hitz hori #hitzokei egokia izan zitekeela gaur goizean lantzeko, gogoan bainuen Granada inguruan oraintsu lehertu den azken pederastia kasua eta Euskal Herrian oraindik ere gai horren inguruan dagoen isiltasuna. Pederostia hitzari hainbat bertute ikusten nizkion: harridura sortzen du, eliza iradokitzen du eta, aldi berean, amorrua adierazi.

Lehenbiziko lana izan da hiztegietan begiratzea, ikusteko zelan definitzen duten pederastia hitza. Hirutara jo dut: Euskal Hiztegia, Ibon Sarasolarena; RAE, Espainiako Hizkuntza Akademiarena; eta ingelesezko Wikipediara. Hitza horrela dator definituta:

  • Pederastia: Gizonen eta gaztetxoen arteko sexu harremana. (Euskal Hiztegia)
  • Child sexual abuse: or child molestation is a form of child abuse in which an adult or older adolescent uses a child for sexual stimulation. (Wikipedia)

Euskarazko definizioa ez zait egokia iruditu, bertan ez baita agertzen abusu edo gehiegikeria zantzurik, berau irakurrita ematen baitu gizonen eta gaztetxoen arteko sexu harreman hori librea dela, inolako indarkeriarik gabe. Gaztelaniazkoa ondo egonda ere, egokiena Wikipediarena iruditu zait, azaldu egiten du-eta zertan den sexu abusua. Hortaz, erabaki dut hirugarren definizio horren gainean eraikitzea #hitzokei bat, beti ere kontuan izanda Twitterrek jartzen duen muga, hitz kopuruari dagokionez.

Lehen ahalegina

Goizeko 10:00ak aldean, argitaratu egin dut Twitterren lehentxoago idatzitako definizioa:

  • PEDEROSTIA. Abade katoliko zenbaiten artean zabaldutako sexu gehiegikeria, zeinaren bidez helduak erabiltzen baitu haurra berotzeko #hitzokei

Bigarren ahalegina

Lehen ahalegin horrek ez nau bete, eta behin eta berriro irakurri dut. Bi arazo ikusi dizkiot. Batetik, sexu gehiegikeria oso atzean geratu zait, eta horrek zaildu egiten du definizioa bat-batean ulertzea. Bestetik, definizioaren bigarren zatia nahasia ikusi dut, ez baitu ondo azaltzen zertan den sexu abusua. Hori dela-eta, erabaki dut aurreko definizioa ezabatu eta beste bat idaztea, hauxe:

  • PEDEROSTIA: Sexu abusua, abade katoliko zenbaiten artean zabaldua. Horren bidez, helduak haurra erabiltzen du bera berotzeko #hitzokei

#hitzokei ekimena

Markos Gimeno blogariak sortu zuen #hitzokei ekimena 2009an, bertan euskal komunitateak hitz berriak sor zitzan, Twitter erabilita. Dagoeneko 4.455 definizio sortu dira #hitzokei traola erabilita, 343 lagunek idatziak.

Kategoriak euskara | Etiketak , , , , | 2 iruzkin

Maitasuna eta amorrua

Data: 2014(e)ko azaroaren 19a Egilea: Joxe Aranzabal

JulRIP2

Atzo arratsaldean Mondragoen izan nintzen, Jul Bolinaga RIP taldeko kide ohiaren agurrean. Ekitaldi ederra izan zen, leku paregabe batean, Monterron jauregiko parkean. Hunkituta irten nintzen.

Parkean sartzerakoan, berriz, outsider bat nintzen, sekula ez dut-eta ondo ezagutu RIP taldea. Batetik, taldearen une gorenak atzerrian bizi izan nituelako. Eta, bestetik, nire musika joerak beste era batekoak izan direlako. Hala ere, ondo gogoan nuen Arrasate Press-ek 100. zenbakia bete zuenean, RIPek musutruk parte hartu zuela Mondragoen bertan egin zen makro jaialdi hartan. Behin baino gehiagotan, bestalde, harritu nau RIPek hainbat belaunalditan utzitako arrasto sakona. Alegia, zorretan nengoen eta ikusmina nuen hobeto ulertzeko taldearen arrastoa.

Monterronen, jende piloa, gehienak zutik anfiteatroaren alde batetik bestera eta behetik gora. Ikusgarria. Ni, lagun on batzuen ondoan. Behin ekitaldia hasita, maitasun adierazpenak entzun nituen oholtzan, eta baita amorruzkoak ere, Julen heriotza ustekabekoagatik. Eta maitasun adierazpenetan, batek eragin zizkidan barrenak: emakume batek gaztelaniaz irakurritako poema. Ederra bezain hunkigarria.

Amaitzeko, The Potes agertokian, azken aldi honetan Julekin jotzen zuen taldeak, hainbat lagunekin batera, Arrasateko musikari gazteak. Zelako gogo biziz jo zuten! Emozioz beteriko piezak izan ziren. Jendearen bategite emozionala erabatekoa izan zen joandako lagunarekin.

Ekitaldia amaitutakoan, lagunak agurtu, eta automobilera joan nintzen. Eta pentsatu nuen oraindik ere outsider bat nintzela, adinez, esperientziaz eta gusto musikalez, baina ez lehen bezainbeste seguruenik. RIP taldearen jarraitzaileek erakutsi zidaten musika ondare unibertsala dela, eta bere adierazpiderik gogorrenetan ere, maitasuna dariola. Eskerrik asko. (Argazkia: Imanol Soriano, Goiena)

Kategoriak Musika | Etiketak , , , , , , , | Utzi iruzkina

Txaloak Susa argitaletxeari

Data: 2014(e)ko azaroaren 12a Egilea: Joxe Aranzabal

Egun hauetan esperientzia bikoitza izan dut Susa argitaletxearekin, eta, bezero naizen aldetik, oso gustura geratu naiz zelan tratatu nauen. Dena hasi zen Su zelaiak nobela erosi nuenean. Zoritxarrez, arazo bat sortu zen nire txartelarekin. Amaieran, berriz, proposamen bat egin nion Susari, hobetzeko bere eskaintza. Kontu bietan, Susak erakutsi du badakiela entzuten, eta ondo moldatzen dela sareko merkataritzan.

Arazoak txartelarekin

Su zelaiak erosi eta gutxira, Susa argitaletxeak mezu bat bidali zidan nire posta elektronikora, eta bertan hauxe zioen:

Erosketa egin duzu gure dendan, ebook-ena, eta lehenengo eta behin eskerrak ematea. Kobraketa burutzeko, ordea, arazo bat izan dugu, eta eragiketa ezin izan da burutu. Gure makinak esan digu zure txartelak “inzidentziaren” bat duela. Begira ezazu, mesedez, ea emandako datu guztiak ongi dauden, edo bestela zure bankuan galdetu beharko duzu ea zerbait, inzidentziaren bat, dagoen zure txartelarekin. Azken aldian izan dugu arazorik Kutxabankeko txartelekin, fusioa dela-eta txartelen datuak aldatu egin baitira. Hori balitz, gure webgunean txartelaren datuak aldatu eta guri abisatuta nahikoa da (erosketa berriro egin beharrik ez dago), edo guri bidali txartel berriaren datuak eta guk egingo genituzke aldaketak

Arazoa hori zen: Kutxabank sortu zenean, aurretik Kutxako bezeroa nintzenez, txartel berria eman zidaten, beste zenbaki batekin. Horregatik erosketa ezin izan zen burutu. Susak proposatu bezala, argitaletxearen webgunean sartu nintzen, eta editatu egin nuen nire kontuaren informazioa, tartean txartelari zegokiona. Hori dena, bat ere arazo barik. Handik gutxira, mezu automatiko bat jaso nuen nire postan, esanez, orduan bai, erosketa burutu egin zela. Arazoa, konponduta. Amazonek eta beste multinazional askoren moduan, Susak sistema apal bezain elegantea dauka bezeroak bere kontua kudeatzeko.

Zer egin proposamenarekin

Su zelaiak irakurri ondoren, erabaki nuen artikulu bat idaztea blog honetan, bertan nire iritzia emateko liburuaren inguruan. Artikuluaren bukaeran, proposamen bat egin nion Susari, alegia, liburu digitalekin batera liburuaren azala ere sartzea, bestela “esan liteke liburu digitala umezurtz geratzen dela, kasu honetan nabarmen, Su zelaiak liburuaren azalak sekulako indarra baitu. Seguru zuen informatikari azkarrek erraz konponduko dutela hutsune hori”.

Artikulua kaleratu eta biharamunean, beste mezu bat jaso nuen Susak bidalita, hauxe zioela:

Zuen iradokizunak guretzat… iradokizunak dira, baina batzuk oso pertinenteak. Egin ditugu aspalditik pendiente geneuzkan etxeko lanak eta orain gure ebook-ek azala daukate. Berriro jaitsi ditzakezu, nahi izanez gero.

Susak egun bat behar izan zuen jasotako proposamena betetzeko. Berriz joan nintzen argitaletxaren webgunera, eta jaitsi egin nuen berriro liburua. Eta, probatzeko azala bertan zegoela, Calibre ireki eta bertan sartu nuen liburu berria. Eta, orduan bai, azala argi eta garbi agertu zen.

Laburbilduz

Kasu honetan Susak erakutsi du, batetik, salerosketarako egitura ona duela, eta bezeroak aukera duela bere kontua kudeatzeko, horrela behar izanez gero; eta, bestetik, badakiela entzuten, eta erreflexu onak dituela, kasu honetan, behintzat, berehala gauzatu du-eta nik egindako proposamena.

Hona ekarri dut kasu hau, praktika oneko kasua delako, eta hori euskal argitaletxe batek egin duelako: Susak. Zorionak!

Kategoriak Liburuak | Etiketak , , , , | Utzi iruzkina

Su zelaiak

Data: 2014(e)ko azaroaren 10a Egilea: Joxe Aranzabal

SuZelaiak

Formatu digitalean erosi bezain laster hasi nintzen irakurtzen Su zelaiak eleberria, Mikel Peruarenaren azkena. Eta gustura geratu naiz, nahiz eta, berau erosi nuenean, jakin ez justu-justu zelakoa izango zen.

Erosi nuen gaia interesatzen zaidalako, Gerla Handia, fresko oraindik Eneko Bidegain lankidearen lana eta orain urtebete euskaratu nituen bi film: Paths of Glory, Stanley Kubrick-ena, eta Johnny Got His Gun, Dalton Trumborena, biak garai berean girotuak. Dena esatera, liburuaren azalak ere atentzioa eman zidan.

Eleberri honetan euskaldunak dira protagonista nagusiak, Gerla Handia Frantziaren izenean gudukatu zuten euskaldunak. Bertan egileak fresko handi bat osatu nahi izan du, protagonista xume askorekin, Lapurdi, Nafarroa Behere eta Zuberoako txoko askotakoak, indar faktikoak ere bertan daudela, Eliza katolikoa denen gainetik. Eta fresko horretan gerra hedatzen da, politikariek, eliz gizonek eta hedabideek sustatuta, bereziki Eskualduna astekaria.

Goian aipatutako film horietan bezala, nobela honetako antzezlekua danteskoa da, izugarria, Verdun inguruko eremu erreak, non lubaki-gerra zentzugabe luzatzen baita, protagonisten etsipenerako, denborak aurrera egin ahala, euskaldun xehe horiek itzaltzen doaz-eta, beren amets guztiekin, gerrak ez baitu gupidarik. Orduko euskaldunak bezala, fikziozko protagonista hauek ere kanoi bazka izan ziren gerra izugarri hartan, frantsez aberriaren eta elizaren martiri bihurtuta.

Nire ustez, egileak asmatu egin du fresko edo puzzle teknikarekin, eta protagonista txikiak lehenetsita, nahiz eta, hasieran batez ere, zenbait kontakizun errepikakor samarrak egin zitzaizkidan, asko eta antzekoak izanagatik. Zenbait aipamen, bestalde, soberan iruditu zitzaizkidan, Kafka eta dadaistena esate baterako, ez dut-eta uste euskara baizik ez zekiten haiek jakingo zutenik nortzuk ziren jaun-andre haiek. Eta, hala ere, gustatu egin zait. Identifikatu egin naiz pertsona xehe horietako askorekin, sinesgarria egin zait orduko Euskal Herria, eta nazka sentitu dut gerra makineriaren aurrean, berau militarra, laikoa edo eliztarra izan.

Euskara ere ez zait arrotza egin, nahiz eta, zenbaitetan, faltan sentitu dudan euskara hiztegi bat nire Kindlean. Ez dakit Enekok eta Iparraldeko jendeak zer esango duten euskara horren inguruan, baina niri oso hangoa egin zait, eta ulerterraza. Egia esan, eleberria amaitutakoan sinetsita nengoen Mikel Peruarena Iparraldekoa izango zela, eta harritu egin naiz Armiarman irakurri dudanean Ereñotzukoa dela, Hernani ingurukoa.

Amaitzeko, eskari bat Susako lagunei. Zergatik ez diozue jartzen liburuaren edizio digitalari dagokion portada? Berau barik esan liteke liburu digitala umezurtz geratzen dela, kasu honetan nabarmen, Su zelaiak liburuaren azalak sekulako indarra baitu. Seguru zuen informatikari azkarrek erraz konponduko dutela hutsune hori. (Egilearen argazkia: Ruben Plaza)

Kategoriak Liburuak | Etiketak , , , , | 4 iruzkin

NASA eta krisi-komunikazioa

Data: 2014(e)ko urriaren 30a Egilea: Joxe Aranzabal

Astearte gauean, ohean nintzela, piztu iPada, sartu Twitterren, eta konturatu nintzen 15 minutu falta zirela NASAk suziri bat jaurtitzeko espaziora. Ikusminak jota, geratu egin nintzen 23:30ak arte jaurtiketa ikustera, baina, suziria jasotzen hasi bezain laster, lehertu egin zen. Erabateko hondamendia, horrelako istripuek ondorio latzak izan baititzakete espazioko lasterketan. Krisi egoera, beraz, jende askok ikusi baitzuen leherketa.

NASAren sinesgarritasuna jokoan zegoen, eta baita Orbital Sciences enpresa pribatuarena, azken honek eraiki baitzuen astearteko suziria. Orduko helburua zen Nazioarteko Espazio Estazioa, zeina amerikarrek, europarrek eta errusiarrek elikatzen baitute nagusiki. Audientzia globala aintzat hartuta, NASAk zirt-zart egin zuen, eta hainbat frontetan mugitu:

  • Twitter: NASAk  eta NASA Social-ek dauzkaten Twitter kontuetan, NASA hasi zen tuiteatzen, gertatutakoaren berri eman eta jendeari ohartarazten ez jasotzeko ezer lurretik, leherketa gertatutako lekuan. Horrekin batera, informazioa eskatzen hasi zen. Gainera, berehala eskaini zuen doako telefono bat, jendeak bertara deitzeko.
  • Facebook: Hemen ere, Twitterren ateratako informazioa atera zuen, testua, argazkiak eta bideoak erabilita.
  • Google +: Sare sozial honetan ere, berdin.
  • Prentsaurrekoa. Egun berean, NASAk prentsaurreko bat antolatu zuen, eta bertan erakundeko arduradun nagusiek hartu zuten parte, batzuek telefonoz, eta beste batzuek bertan hitz eginda. Prentsaurrekoak ia 45 minutu iraun zuen, eta bertan azaldu zuten zer gertatu den, leherketak zer ondorio izan duen espazio estazioaren jardueran, zelan ikertuko duten istripua, zer epetan, etabar, etabar. Arduradunek hitz egin ondoren, galde-erantzunetarako tartea ireki zuten, eta hizlariek ez zuten galderarik saihestu.

Lehendik ere NASA oso ondo kokatuta zegoen sare sozialetan, eta berauek oso ondo erabili ditu hondamendia esplikatu eta jendearen galderei erantzuteko. Horrezaz gain, aurpegia eman du bizkor eta argi. Gehiago sakondu barik, krisi-komunikazioaren adibide bikaina iruditu zait. Zerikusirik ez, gure inguruan sarri halako egoeretan eman den erantzunekin.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , | Utzi iruzkina

Literatura-irakasle hura

Data: 2014(e)ko urriaren 29a Egilea: Joxe Aranzabal

Forradellas

Joan den asteburuan jakin nuen Joaquin Forradellas hil dela, 70. hamarkada hasieran gure Literatura irakaslea izan zena Peñaflorida institutuan, Donostian. Eta pena hartu nuen, estimu handian nuelako.

Garai hartan gu Donostiako seminarioan bizi ginen, baina apaizgaitegiko arduradunek Peñaflorida institutura bidali gintuzten goi batxillergoa egitera. Han beste giro bat aurkitu genuen, irekiagoa eta laikoagoa, eta baita irakasle onak ere. Tartean, Joaquin Forradellas, gure literatura irakaslea. Gizon argala zen, ahots mehekoa, baina zelan harrapatu gintuen literaturarako!

Erakutsi zigun literatura beste modu batean ikusten, gonbidatu gintuen Espainiako klasikoak irakurtzera (nik orduan irakurri nituen, eta gozatu, El Quijote de la Mancha eta El Lazarillo de Tormes, besteak beste), eta bere eskola orduak irekiak ziren guk proposatutako gaiak eztabaidatzeko, nahiz eta, zenbaitetan, zerikusirik izan ez literaturarekin.

Egun batean, gogoan dut, etorri zen ikasgelara eta, braust, jaurti zuen: “gaur zer nahiago duzue, ohiko eskola eman ala aste honetan Aranzabalek Triunfo aldizkarian idatzi duen gutuna eztabaidatu?”. Ni lotsa-lotsa eginda geratu nintzen, ordura arte inori ez bainion aipatu gutun bat bidali nuela Triunfora, Sobre el celibato izenburuarekin. Egun hartan, noski, literatura alde batera utzi, eta gutunaren inguruan hitz egin genuen. Horrelakoxea zen Forradellas.

Geroago, unibertsitatean ari ginela, bere etxean hartu gintuen ikaskide bat eta biok, hainbat zalantza genuen-eta unibertsitatean egin beharreko lan baten inguruan. Adeitsuki hartu gintuen, kafera gonbidatu, eta, argitu beharrekoa argituta, animatu gintuen bizitzan eta ikasketetan aurrera egitera.

Harrezkero, ez dut ikusi Joaquin Forradellas, baina behin baino gehiagotan izan dut gogoan, bere aldarte on eta inspirazioagatik. Sekula izan dudan irakasle onenetakoa izan da, eta beti eramango dut nirekin, berari zor diot-eta, neurri handi batean, literaturarekiko gustua.

(Goiko argazkia 1968koa da, eta Peñaflorida institutuan aterata dago. Bertan, Forradellas zirkulu batekin dago markatuta. Usandizaga.com-ek haren omenez egindako pdf batetik atera dut).

Kategoriak heriotza | Etiketak , , , , | Utzi iruzkina

Seminarioan berriro, mende erdi igarota

Data: 2014(e)ko urriaren 27a Egilea: Joxe Aranzabal

Donosti 1966-67 taldeaJoan den larunbatean Donostian izan nintzen, bertan bazkaria izan genuen-eta, duela 50 urte Saturrarango seminarioan hasi ginen abadegaiok. Gutxi batzuk salbu, gehienak aspaldi ikusi barik nituen, banaka batzuk 45 urte bai.

Donostiako seminarioan egin genuen hitzordua, eta bertan elkartu ginen gehienok 60 urtetik gora ditugu, batzuek erretiroa hartuta, beste batzuk lanean oraindik, eta denok mende erdi zaharragoak lehen aldiz elkartu ginenean baino. Ez ginen denak batu, ordea: gutako hamar hil egin dira, beste batzuek bestelako konpromisoak zituzten eta beste hainbatek seguruenik ez zuten bat ere interesik izango aspaldiko kontu haiek gogorarazteko.

Arraroa egin zitzaidan Donostiako seminarioan berriz sartu eta orduko lekuak ikustea: gure gelak, kapera izandakoa, ikasgelak, futbol zelaiak eta frontoiak; euretariko batzuk ametsetan ikusi nituen azkenengoz. Eta arrotz sentitu nintzen ustegabean entzun genuen mezan —batzuek uste baigenuen ordurako meza amaituta zegoela—, gaur egun sinesgabea bainaiz.

Niretzat onena izan zen orduko lagunak agurtu, baita orduko hiru irakasle ohi ere, eta elkarren berri izatea. Dagoeneko ez gara orain mende erdiko mutiko itxaropenez beteak, eta gure bizitzak aspaldi igaro dute ekuadorra. Hala ere, iruditu zitzaidan oraindik ez dugula galdu bizipoza.

Kategoriak Lagunak | Etiketak , , , , | 2 iruzkin

Eibar.org: aitzindarien omenaldian

Data: 2014(e)ko urriaren 20a Egilea: Joxe Aranzabal

Eibar.org2014

Larunbata aitortza eguna izan zen. Eibar.org blog komunitateak 10 urte bete dituela-eta,  Eibarren elkartu ginen hainbat lagun, omenaldi egitera euskal blogarion aitzindariei, eurek erakutsi ziguten-eta zelan sortu bloga eta bertan zelan idatzi.

Goiz ederra izan zen. Lehen zatia Portalen egin genuen, Eibarko kultura etxean. Aspaldiko lagunak agurtu ondoren, Eibarko Arma Museoa bisitatu genuen. Bertan konturatu ginen eibartarrek enpresagintzarako izan duten ahala eta kemena. Halako emankortasunik!

Ondoren omenaldia etorri zen, hantxe bertan, Eibar.org blog komunitatearen sortzaileei. Ekitaldi apala izan zen, baina gozoa. Oier Gorosabelek plazaratu ditu han ateratako argazkiak.

Azkenik, kalera irten ginen, talde argazkia egin eta zerbait pikatzera Txantxa Zelain. Bertan jarraitu genuen elkarrizketan, batzuk taldean, beste batzuk binaka. Pozik itzuli ginen etxera, euskal blogosferako rockero zaharrak osasun onean eta umore ederrean ikusi genituen-eta. Mila esker, eta urte askotarako Eibar.org erakundeko lagunei!

Kategoriak Blogak | Etiketak , , , , , , | Utzi iruzkina

The Unbelievers

Data: 2014(e)ko urriaren 16a Egilea: Joxe Aranzabal

Fedegabeak

Ariketa ona izan da The Unbelievers dokumentala itzultzea —euskaraz, Fedegabeak. Zaila, alde batetik, bertan hizlariek oso esaldi luzeak esaten dituztelako, zatika itzuli beharrekoak. Harrigarria, bestetik, ikusita mundu anglosaxoian zientziak zelako oihartzuna duen. Harritzeko modukoa baita ikustea Sydneyko Opera etxeko aretorik handiena jendez lepo bi zientzialariri entzuteko: Richard Dawkins eta Lawrence Krauss. Baita Washington hirian ikustea The Mall pasealekua 30.000 lagunek hartuta, denak ateo, pentsalari libre, arrazionalista eta fedegabe, bilera eta festa egiten.

Miresmenez ikusten dut, orobat, mundu anglosaxoian zelako ohitura duten eztabaidatzeko: zientzia dela, erlijioa dela, edozer. Leku publiko batean edo plato batean sartu, eta sekulako ahalmena dute anglosaxoiek iritziak trukatu eta elkarren artean eztabaidatzeko. Nahiko nuke hemen ere antzeko zerbait ikusi.

Itzulpen lana ondo etorri zait, halaber, apur bat hobeto ezagutzeko Richard Dawkins, zeinaren El espejismo de Dios irakurrita bainuen, eta, batez ere, Lawrence Krauss fisikaria. Biek nortasun handikoak, eta adimen bizkorrekoak.

Hala ere, bada gauza bat dokumental honetan gustatu ez zaidana: bere kartela. Nire ustetan, dokumentala askoz hobea da, kartelak iradokitzen duena baino. Gusto baduzue, Azpitituluak.com webgunean dituzue euskarazko azpidatziak.

Kategoriak Azpitituluak | Etiketak , , , , , , | Iruzkin 1