“Medikuak esan dit…”, oraindik bueltaka

Data: 2015(e)ko urtarrilaren 27a Egilea: Joxe Aranzabal

Garoa-liburudendan

Laster 11 urte beteko dira nire lehen liburuak argia ikusi zuenetik: “Medikuak esan dit minbizia dudala”. Lehen argitalpena agortu zen, eta oraingoa bigarrena da. Nire ustez, liburuak aspaldi eman zituen onenak, baina, noiz edo behin, iristen zait berri pozgarriren bat haren inguruan, esaterako baten batek irakurri duela edo nonbaiten ikusi dutela.

Atzo, adibidez, lagun on batek idatzi zidan larunbatean Donostian izan zela, eta, hara eta hona zebilela, Garoa liburu dendan sartu zela, Gros auzoan. Egin zituen minutu batzuk barruan, eta, halako batean, mahai batean, dendaren erdi-erdian, liburu pila bat. Dendariak argitu zizkion hango edukien nondik norakoak:

“Bueno, mahai honetan dauden liburuek badute arrazoi bat egoteko… izaten dira bereziak. Egin nahi dugunaren lehen adierazpena da. Egin gura dugu idazle bati eskatu 30 liburu gomendatzeko, eta hemen erakutsi. Oraindik nahasian daude liburuak, ze idazleak gomendatutakoak daude, beste batzuekin batera, baina hasita gaude aldatzen. Azkenengoak Andu Lertxundik gomendatu dizkigu. 30 liburu gomendatu dizkigu eta hauek dira…”.

Antza denez, Anjel Lertxundik Oinazea hartu du gaitzat, eta horren inguruko 30 liburu aukeratu ditu, tartean, “Medikuak esan dit minbizia dudala”. Eta lagunak argazki bat bidali zidan, goikoa, neure begiekin ikus nezan zelan zeuden liburuak. Nirearen ondoan, euskarazko bi literatur lan daude: “Errautsera arteko sugarra”, Imanol Zurutuzarena, eta “Twist”, Harkaitz Canorena.

Eskertzen diot Anjel Lertxundiri aukeratu izana “Medikuak esan dit minbizia dudala”, ezer baino gehiago lekukotasun liburua. 2009an biok izan ginen Donostian minaren inguruan hitz egiten, eta orduan erakutsi zigun hitzaldi gogoangarri batean literaturak zelan erretratatu duen oinazea.

Eta ezin dut mezu hau amaitu eskertu barik nire lagun onari informazio hau bidali izana, argazki eta guzti. Mila esker!

Kategoriak Liburuak | Etiketak , , , , | 2 iruzkin

Gure haurtzaroko alkate hura

Data: 2015(e)ko urtarrilaren 22a Egilea: Joxe Aranzabal

UribarrenaAlkatetzan

Zortzi urte nituela, Musakolako eskolan nenbilen, Mondragoen, eta orduan esan ziguten herriak alkate berria zuela, Justo Uribarrena. Eta handik gutxira, alkatea eskola inguruan agertu zen, bertako jendearekin adosteko zeintzuk ziren premiarik gorrienak azpiegiturei zegokienez. Eta, uste baino lasterrago, herri lanak hasi ziren eskola inguruan eta auzoan. Eta bertan sarri agertu zen alkate estreinatu berria, herri lanok ikuskatzera. Eta, noiz behinka, inguruko neska-mutikoekin ere hitz egiten zuen, gizon hura adeitsua baitzen. Bat-batean, karguan urte eta erdi inguru zeramala, hil egin zen, 48 urterekin. Pena handiz hartu genuen haren heriotza.

Mende erdi igarota, atzo Josemari Velez de Mendizabal idazlearen artikulu bat irakurri nuen, “Justo Uribarrena, Arrasateko alkatea”, hari eskainita. Berau irakurrita jakin dut Justo Durangokoa zela jatorriz, familia karlista batekoa, eta errekete moduan egin zuela Gerra Zibila. Pedigree horregatik, seguruenik, izendatu zuten Mondragoeko alkate —eta Unión Cerrajerako nagusien oniritzia zuelako, noski, bertako ingeniaria baitzen. Testuinguru hartan, nekez gerta zitekeen beste modu batera.

Eta, hala ere, segitzen dut pentsatzen Justo Uribarrena alkate ona izan zela, kezkatu egiten zelako herritarron premiez, eta gai izan zelako edozeinekin berba egiteko, baita ume mukizuokin ere. Guri beti eskaini zigun irribarrerik zintzoena. Idealizatuta akaso, baina nik horrela gogoratzen dut alkate hura. (Argazkia: Uribarrena Urionaguena familiarena).

Kategoriak Oroimenak | Etiketak , , , , , , , | Utzi iruzkina

Bizkaiko itsasoa, espaziotik ikusia

Data: 2015(e)ko urtarrilaren 20a Egilea: Joxe Aranzabal

Captura de pantalla 2015-01-20 a las 10.54.59Gaur, 2015eko urtarrilaren 20an, Samantha Cristoforetti italiar astronautak opari ederra bidali digu ISS Nazioarteko Espazio Estaziotik. Oparia —nik, behintzat, halakotzat hartu dut— goiko argazkia izan da, testu honekin:

Hello #Spain! The Bay of Biscay from Gijon to Bilbao. Some snow on the Cordillera Cantabrica. #HelloEarth

Nire begiak Bay of Biscay horretan iltzatu dira (baita argazkiaren ederrean, jakina), ia mundu osoan izen horrekin ezagutzen baita itsaso hori, gure kostaldetik harago ikusten duguna, eta hedatzen dena Brest hiritik Ortegal lurmuturrera. Mundu osoan, salbu Espainian eta Frantzian. Lehenengoan Mar Cantábrico esaten zaio. Bestean, Golfe de Gascogne.

Eta gogora etorri zait aspaldi, non ez dakidala, Xabier Kintana euskaltzainari irakurri nion artikulu bat. Bertan Xabierrek proposatzen zuen Bay of Biscay hori Bizkaiko itsasoa esatea, ia mundu guztiak horrela esaten badio, zergatik ez guk. Jakinda, noski, Biscay hori ez dela Bizkaia zentzu estuan, baizik Euskal Herria, garai batean euskaldunei bizkaitar esaten zitzaien-eta, bai Espainian (Don Quijote de la Mancha lekuko), eta baita beste toki batzuetan ere.

Ni bat nator Xabierrekin, eta ez dut uste hori esanda nazionalismoa egiten ari naizenik. Garai batean euskaldunak puntaren puntan ibili baziren itsasoan, horren arrasto bat (bat askoren artean) da Bay of Biscay hori, munduan aspaldi zabaldu zena, eta de facto aitortzen duena itsaso horretan euskaldunak zirela nagusi.

Gure eguneroko jardunean, oharkabean-edo, Espainiak eta Frantziak ezarritako izenak geureganatu ditugu: Kantauri itsasoa eta Gaskoinako itsasoa. Eta horrekin, bizkarra eman diogu euskaldunon itsas-historiari, guk geuk ukatzen baitugu munduak aitortzen diguna.

Hala ere, zerbait aldatzen hasi da bazterrotan. Konturatu naiz Berria egunkariaren Estilo liburuak bi izen onartzen dituela Bay of Biscay esateko: Bizkaiko golkoa eta Bizkaiko itsasoa. Niri ederragoa iruditzen zait bigarrena. Eta uste dut garaia dela euskaldunok onar dezagun ia mundu osoak aitortzen diguna.

Mila esker argazkiagatik, Samantha, eta zuk ere egun ona izan dezazula hor goian.

Kategoriak Geografia | Etiketak , , , , , | 3 iruzkin

Pressbooks, tresna bikaina autoediziorako

Data: 2015(e)ko urtarrilaren 19a Egilea: Joxe Aranzabal

Joan den astean ezusteko ezin atseginagoa hartu nuen Iker Merchán lagunaren doktore tesia gainbegiratzen ari nintzela, bertan konturatu bainintzen tesia idatzita zegoela Pressbooks erabilita, eta software horrek aukera ematen duela nork bere liburua sortzeko, bai formatu digitalean eta baita paperean inprimatzeko. Pressbooks-en sartu, bertan saltseatu, eta ikusi nuen sekulako tresna dela liburu bat, doktore tesi bat edo lan luze bat idatzi nahi duenarentzat. Gainera, Pressbooks lainoan dago, eta aukera ematen du lana editatzeko modu partekatuan.

Berez, Pressbooks CMS bat da, Edukiak Kudeatzeko Sistema bat. Hugh McGuire-k sortu zuen, eta oinarrituta dago WordPress plataforman. Hortaz, WordPress erabili duenari lur ezaguna egingo zaio Pressbooks. Lehen esan dugu Pressbooks CMS bat dela, baina eraldatuta dago liburuak sortzeko. Diseinatzaile baten premia barik, Pressbooks erabiltzen duenak era guztietako liburuak egin ditzake: nobelak, memoriak, saioak, testu akademikoak, egunerokoak, testuliburuak, etab., denak ere itxura profesionalekoak, liburu mota bakoitzak txantiloi bat dauka-eta erabat landua.

Pressbooks-en lan interfazeak sekulako antza du WordPress plataformarena, eta ez du zailtasun berezirik. Bertan, idazleak sor ditzake nahi adina kapitulu edo atal, eta berauek mugi ditzake nahi eran. Testua bertan idatz daiteke, edo beste nonbaitetik inportatu, Word formatuan adibidez. Halaber, software honek aukera ematen dio egileari bere lana hainbat kolaboratzailerekin partekatzeko, zuzenketak-eta egiteko adibidez. Egindako aldaketak ez badira egilearen gustukoak, atzera egin dezake, programak lanaren historiala gordetzen baitu. Orobat, hor bertan, egileak erabaki lezake bere lana zer egile eskubiderekin zabaldu.

Pressbooks softwarean egindako lanak hiru formatutan esporta daitezke: Epub, Mobi eta PDF. Hori dela-eta, lanok hainbat plataforma digitaletan zabal daitezke: Amazon Kindle, Apple iBooks, Nook, Kobo eta Google Play, besteak beste. Baina, nahi izate aldera, paperean ere inprima daitezke, eskariaren araberako inprimategietan, hala nola CreateSpace, IngramSpark eta Lightning Source.

Scrivener ala Pressbooks?

Scrivener ere software berezi bat da, liburuak-eta egiteko. Orain pare bat urte erosi nuen, eta erabili dut, gustura gainera. Hala ere, iruditzen zait Pressbooks aurreratuagoa dela, batetik, bertan lanak edozein ordenagailutatik eskura daitezkeelako (Scrivener, berriz, norberaren ordenagailuan dago instalatuta, Mac izan ala Windows), eta, bestetik, hainbat jendek parte har dezakeelako lanok zuzendu edo editatzen, dokumentu berean, egileak aukera baitu nahi adina jende gonbidatzeko.

Tutorialak

Pressbooks konpainiak ahalegin berezia egin du bere programaren gorabeherak azaltzeko, baita erabiltzaileen zalantzak ere. Informazio hori hainbat euskarritan jaso daiteke:

  1. Idatziz. Bere webgunean, enpresak tutorial idatzi bat prestatu du, eta bertan dena pausoz pauso esplikatzen da.
  2. Bideo bidez. Youtuben enpresak kanal bat sortu du, eta bertan hainbat tutorial jarri ditu, erabat bisualak.
  3. Diapositibetan. Pressbooks hitz gutxitan ulertzeko, diapositiba hauek oso egokiak dira.
Kategoriak Idazkuntza | Etiketak , , , , , | 2 iruzkin

“Puntua” aldizkariaren aurkezpenean

Data: 2015(e)ko urtarrilaren 16a Egilea: Joxe Aranzabal

Puntua

Atzo Goiena taldeak Puntua izeneko aldizkaria aurkeztu zuen, eta, hori zela-eta, Mondragoera joan nintzen, jaio berriaren aurkezpenera. Txundituta geratu nintzen zelan aldatu diren Goienaren lantokiak, batez ere lehen eta bigarren solairuetakoak. Zerikusirik ez garai batean zapaldu genituen bulegoekin, gaur egungoak askoz ere egokiagoak eta txukunagoak baitira.

Han nengoela, aprobetxatu nuen aspaldiko lagun eta lankideak agurtzeko, hedabideetakoak, enpresetakoak eta irakaskuntzakoak. Baita hainbat ikasle ohi ere, hantxe praktikak egiten edo lanean. Hala ere, astirik ez denekin hitz egiteko, jende asko elkartu ginen-eta Goienan.

Eta Puntua? Banatu zigutenean, begiratu bat eman, eta oso itxura ona hartu nion: diseinu argia du, letratipo dotoreak, kolore egokiak eta askotariko gaiak, jarrialdi batean gustura irakurtzeko modukoak. Itxurari dagokionez, Puntua aldizkari bikaina da, edonon aurkezteko modukoa. Horregatik, iruditzen zait etorkizunean erronka edukietan izango duela aldizkariak, astero-astero gai eta tratamendu egokiak bilatu beharko ditu-eta, jendea erakartzeko modukoak.

Zorionak, bada, Goienari, beste behin ere asmatu duelako geroari aurre egiten, oraingoan lan-talde osoa leku berean bilduta, azpiegitura egokiekin, eta zorionak Puntua egiten duen taldeari, orain arte, behintzat, lan bikaina egin du-eta. Zorterik onena atorkizunean!

Kategoriak Hedabideak | Etiketak , , , , , | Iruzkin 1

San Tomas, zientzialarien patroia?

Data: 2014(e)ko abenduaren 21a Egilea: Joxe Aranzabal

Tomas

The Unbelievers dokumentala ikusi nuenean, arreta eman zidan Richard Dawkins biologoak eta Lawrence Krauss fisikariaren arteko elkarrizketa batek Royal Society izeneko museoan, Londresen. Bertan, zirela, Kraussek aitortu zion bere lagunari San Andres omen dela Royal Society delakoaren patroia. Eta Dawkinsek erantzun: “Eta zergatik ez Tomas zalantzatia? Bera litzateke Zientziaren patroi egokia”.

San Tomas zuen gogoan Richard Dawkinsek, Jesukristoren apostoluetako bat, zergatik eta ez zuelako sinetsi bere lagunek esana, Jesus berpiztu egin zela. Honela kontatzen du San Joanen ebangelioak pasadizo hura, Tomasek zelan erantzun zien beste apostoluei:

Haren eskuetan iltzezuloak ikusten ez baditut, nire behatza Haren iltzezuloetan sartzen ez baditut, eta nire eskua Haren saihetsean, ez dut sinetsiko.

Alegia, Tomas ebidentziak eskatzen ari zitzaizkien bere lagunei, orduan eta gaur zientzialariek egiten duten gauza bera, zientzia zalantzak aurreratu baitu beti. Horregatik Dawkinsen proposamena.

Elizak, ordea, gutxietzi egin zuen Tomasen jarrera. Ebangelista berak kontatzen duenez, zortzi egun geroago horrela erantzun omen zion Jesukristok berak Tomas sinesgogorrari:

Ekatzu behatz hori, hona hemen nire eskuak; ekatzu esku hori, eta sar ezazu nire saihetsean; eta ez izan sinesgogor, sinestedun baizik.

Alegia, utzi alde batera ebidentziak, ez eskatu horrelakorik, eta sinetsi nik esandakoa. Hori izan da Eliza katolikoaren jarrera, eta horrek ekarri zuen Inkisizioa, zeinaren bidez Elizak torturatu eta hil egin zituen sinesgogorrak.

Kategoriak Zientzia | Etiketak , , , , , , | Utzi iruzkina

Amarauna irratsaioan

Data: 2014(e)ko abenduaren 14a Egilea: Joxe Aranzabal

Amarauna

Joan den ostiralean Bilbon izan nintzen, EITBren egoitzan, bertan grabatu behar genuen-eta elkarrizketa bat Amarauna irratsaiorako, igandean ematekoa. Arantxa Arza saioaren gidaria eta beste hiru gonbidatu Donostian zeuden: Ane Areizaga, Maddi Castro eta Ainhoa Lodoso. Bilbon, berriz, bi lagun: Susana Belaustegi eta biok. Gaia: minbiziaren aldeko Telemaratoia, abenduaren 18an EITBk egingo duena.

Elkarrizketa hartan jakin nuen Eusko Jaurlaritzak baduela erakunde bat, Bioef izenekoa (Berrikuntza + ikerketa + osasun + euskal + fundazioa), eta fundazio horrek koordinatzen dituela 1.300 ikerketa proiektu, osasunarekin zerikusia dutenak, eta horietatik 206 minbiziarekin lotuta daudela. Jakin nuen, halaber, Bioef fundazioak eta Osakidetzak Biobankua kudeatzen dutela, sare handi bat, pazienteen laginak jasotzen dituena, beste ikerketa lan batzuetan erabiltzeko. Azkenik, ikasi nuen azken hamar urteotan (ni sendatu nintzenetik, alegia) minbiziaren tratamendua izugarri hobetu dela.

Aurten EITBk terapia berezia proposatu die Telemaratoian parte hartzen duten guztiei (laguntzen, entzuten, dirua ematen edo lekukotasunak eskaintzen), erradioterapia deritzo, eta musika bidezkoa da. Niri ere eskatu zidaten abesti bat aukeratzeko, eta nik Ibaia hautatu, Ruper Ordorikak ondutakoa, Joseba Sarrionandiaren hitzekin, Ibaizabal ibaiari eskainitako oda pausatua.

Kategoriak Minbizia | Etiketak , , , , , | Utzi iruzkina

#hitzokei bat sortzen: “Pederostia”

Data: 2014(e)ko azaroaren 25a Egilea: Joxe Aranzabal

Gaur burruka latza izan dut neure buruarekin #hitzokei bat sortzeko, alegia, hitz baten definizio bihurritu eta umoretsua. Bart gauean, Joan Mari Irigoien idazlearen azken liburua irakurtzen ari nintzela, Pistolak eta epistolak, bertan “Pederostia” hitza irakurri nion, eta berehala pentsatu nuen hitz hori #hitzokei egokia izan zitekeela gaur goizean lantzeko, gogoan bainuen Granada inguruan oraintsu lehertu den azken pederastia kasua eta Euskal Herrian oraindik ere gai horren inguruan dagoen isiltasuna. Pederostia hitzari hainbat bertute ikusten nizkion: harridura sortzen du, eliza iradokitzen du eta, aldi berean, amorrua adierazi.

Lehenbiziko lana izan da hiztegietan begiratzea, ikusteko zelan definitzen duten pederastia hitza. Hirutara jo dut: Euskal Hiztegia, Ibon Sarasolarena; RAE, Espainiako Hizkuntza Akademiarena; eta ingelesezko Wikipediara. Hitza horrela dator definituta:

  • Pederastia: Gizonen eta gaztetxoen arteko sexu harremana. (Euskal Hiztegia)
  • Child sexual abuse: or child molestation is a form of child abuse in which an adult or older adolescent uses a child for sexual stimulation. (Wikipedia)

Euskarazko definizioa ez zait egokia iruditu, bertan ez baita agertzen abusu edo gehiegikeria zantzurik, berau irakurrita ematen baitu gizonen eta gaztetxoen arteko sexu harreman hori librea dela, inolako indarkeriarik gabe. Gaztelaniazkoa ondo egonda ere, egokiena Wikipediarena iruditu zait, azaldu egiten du-eta zertan den sexu abusua. Hortaz, erabaki dut hirugarren definizio horren gainean eraikitzea #hitzokei bat, beti ere kontuan izanda Twitterrek jartzen duen muga, hitz kopuruari dagokionez.

Lehen ahalegina

Goizeko 10:00ak aldean, argitaratu egin dut Twitterren lehentxoago idatzitako definizioa:

  • PEDEROSTIA. Abade katoliko zenbaiten artean zabaldutako sexu gehiegikeria, zeinaren bidez helduak erabiltzen baitu haurra berotzeko #hitzokei

Bigarren ahalegina

Lehen ahalegin horrek ez nau bete, eta behin eta berriro irakurri dut. Bi arazo ikusi dizkiot. Batetik, sexu gehiegikeria oso atzean geratu zait, eta horrek zaildu egiten du definizioa bat-batean ulertzea. Bestetik, definizioaren bigarren zatia nahasia ikusi dut, ez baitu ondo azaltzen zertan den sexu abusua. Hori dela-eta, erabaki dut aurreko definizioa ezabatu eta beste bat idaztea, hauxe:

  • PEDEROSTIA: Sexu abusua, abade katoliko zenbaiten artean zabaldua. Horren bidez, helduak haurra erabiltzen du bera berotzeko #hitzokei

#hitzokei ekimena

Markos Gimeno blogariak sortu zuen #hitzokei ekimena 2009an, bertan euskal komunitateak hitz berriak sor zitzan, Twitter erabilita. Dagoeneko 4.455 definizio sortu dira #hitzokei traola erabilita, 343 lagunek idatziak.

Kategoriak euskara | Etiketak , , , , | 2 iruzkin

Maitasuna eta amorrua

Data: 2014(e)ko azaroaren 19a Egilea: Joxe Aranzabal

JulRIP2

Atzo arratsaldean Mondragoen izan nintzen, Jul Bolinaga RIP taldeko kide ohiaren agurrean. Ekitaldi ederra izan zen, leku paregabe batean, Monterron jauregiko parkean. Hunkituta irten nintzen.

Parkean sartzerakoan, berriz, outsider bat nintzen, sekula ez dut-eta ondo ezagutu RIP taldea. Batetik, taldearen une gorenak atzerrian bizi izan nituelako. Eta, bestetik, nire musika joerak beste era batekoak izan direlako. Hala ere, ondo gogoan nuen Arrasate Press-ek 100. zenbakia bete zuenean, RIPek musutruk parte hartu zuela Mondragoen bertan egin zen makro jaialdi hartan. Behin baino gehiagotan, bestalde, harritu nau RIPek hainbat belaunalditan utzitako arrasto sakona. Alegia, zorretan nengoen eta ikusmina nuen hobeto ulertzeko taldearen arrastoa.

Monterronen, jende piloa, gehienak zutik anfiteatroaren alde batetik bestera eta behetik gora. Ikusgarria. Ni, lagun on batzuen ondoan. Behin ekitaldia hasita, maitasun adierazpenak entzun nituen oholtzan, eta baita amorruzkoak ere, Julen heriotza ustekabekoagatik. Eta maitasun adierazpenetan, batek eragin zizkidan barrenak: emakume batek gaztelaniaz irakurritako poema. Ederra bezain hunkigarria.

Amaitzeko, The Potes agertokian, azken aldi honetan Julekin jotzen zuen taldeak, hainbat lagunekin batera, Arrasateko musikari gazteak. Zelako gogo biziz jo zuten! Emozioz beteriko piezak izan ziren. Jendearen bategite emozionala erabatekoa izan zen joandako lagunarekin.

Ekitaldia amaitutakoan, lagunak agurtu, eta automobilera joan nintzen. Eta pentsatu nuen oraindik ere outsider bat nintzela, adinez, esperientziaz eta gusto musikalez, baina ez lehen bezainbeste seguruenik. RIP taldearen jarraitzaileek erakutsi zidaten musika ondare unibertsala dela, eta bere adierazpiderik gogorrenetan ere, maitasuna dariola. Eskerrik asko. (Argazkia: Imanol Soriano, Goiena)

Kategoriak Musika | Etiketak , , , , , , , | Utzi iruzkina

Txaloak Susa argitaletxeari

Data: 2014(e)ko azaroaren 12a Egilea: Joxe Aranzabal

Egun hauetan esperientzia bikoitza izan dut Susa argitaletxearekin, eta, bezero naizen aldetik, oso gustura geratu naiz zelan tratatu nauen. Dena hasi zen Su zelaiak nobela erosi nuenean. Zoritxarrez, arazo bat sortu zen nire txartelarekin. Amaieran, berriz, proposamen bat egin nion Susari, hobetzeko bere eskaintza. Kontu bietan, Susak erakutsi du badakiela entzuten, eta ondo moldatzen dela sareko merkataritzan.

Arazoak txartelarekin

Su zelaiak erosi eta gutxira, Susa argitaletxeak mezu bat bidali zidan nire posta elektronikora, eta bertan hauxe zioen:

Erosketa egin duzu gure dendan, ebook-ena, eta lehenengo eta behin eskerrak ematea. Kobraketa burutzeko, ordea, arazo bat izan dugu, eta eragiketa ezin izan da burutu. Gure makinak esan digu zure txartelak “inzidentziaren” bat duela. Begira ezazu, mesedez, ea emandako datu guztiak ongi dauden, edo bestela zure bankuan galdetu beharko duzu ea zerbait, inzidentziaren bat, dagoen zure txartelarekin. Azken aldian izan dugu arazorik Kutxabankeko txartelekin, fusioa dela-eta txartelen datuak aldatu egin baitira. Hori balitz, gure webgunean txartelaren datuak aldatu eta guri abisatuta nahikoa da (erosketa berriro egin beharrik ez dago), edo guri bidali txartel berriaren datuak eta guk egingo genituzke aldaketak

Arazoa hori zen: Kutxabank sortu zenean, aurretik Kutxako bezeroa nintzenez, txartel berria eman zidaten, beste zenbaki batekin. Horregatik erosketa ezin izan zen burutu. Susak proposatu bezala, argitaletxearen webgunean sartu nintzen, eta editatu egin nuen nire kontuaren informazioa, tartean txartelari zegokiona. Hori dena, bat ere arazo barik. Handik gutxira, mezu automatiko bat jaso nuen nire postan, esanez, orduan bai, erosketa burutu egin zela. Arazoa, konponduta. Amazonek eta beste multinazional askoren moduan, Susak sistema apal bezain elegantea dauka bezeroak bere kontua kudeatzeko.

Zer egin proposamenarekin

Su zelaiak irakurri ondoren, erabaki nuen artikulu bat idaztea blog honetan, bertan nire iritzia emateko liburuaren inguruan. Artikuluaren bukaeran, proposamen bat egin nion Susari, alegia, liburu digitalekin batera liburuaren azala ere sartzea, bestela “esan liteke liburu digitala umezurtz geratzen dela, kasu honetan nabarmen, Su zelaiak liburuaren azalak sekulako indarra baitu. Seguru zuen informatikari azkarrek erraz konponduko dutela hutsune hori”.

Artikulua kaleratu eta biharamunean, beste mezu bat jaso nuen Susak bidalita, hauxe zioela:

Zuen iradokizunak guretzat… iradokizunak dira, baina batzuk oso pertinenteak. Egin ditugu aspalditik pendiente geneuzkan etxeko lanak eta orain gure ebook-ek azala daukate. Berriro jaitsi ditzakezu, nahi izanez gero.

Susak egun bat behar izan zuen jasotako proposamena betetzeko. Berriz joan nintzen argitaletxaren webgunera, eta jaitsi egin nuen berriro liburua. Eta, probatzeko azala bertan zegoela, Calibre ireki eta bertan sartu nuen liburu berria. Eta, orduan bai, azala argi eta garbi agertu zen.

Laburbilduz

Kasu honetan Susak erakutsi du, batetik, salerosketarako egitura ona duela, eta bezeroak aukera duela bere kontua kudeatzeko, horrela behar izanez gero; eta, bestetik, badakiela entzuten, eta erreflexu onak dituela, kasu honetan, behintzat, berehala gauzatu du-eta nik egindako proposamena.

Hona ekarri dut kasu hau, praktika oneko kasua delako, eta hori euskal argitaletxe batek egin duelako: Susak. Zorionak!

Kategoriak Liburuak | Etiketak , , , , | Utzi iruzkina