Josebarekin paseatzen

Data: 2013(e)ko urriaren 9a Egilea: Joxe Aranzabal

IMG_20131008_172235

Paseoak eta paseoak egoten dira. Atzokoa berezia izan zen. Arratsaldean Joseba Knorr lagunaren etxera joan nintzen, gure tabernari kutuna, hilabete pasa oso gaixorik egin ondoren, lehendabiziko aldiz irtetekoa zen-eta kalera, ikusteko zelan moldatzen zen asfaltoan. Lirain eta kolore onarekin aurkitu nuen Joseba, ibiltzeko prest.

Hankak makal zituen, baina gogo eta ilusio handia, eta horrek eraman gintuen San Agustin auzoraino, eta han kafesne bana hartu genuen, kontu kontari geniharduela. Etxerako buelta ere lasai egin genuen, noiz edo behin geldituta, lagunak agurtzeko.

Nekatuta baina pozik etxeratu zen Joseba, orain badaki-eta egunero irten daitekeela ibiltzera, bizitzak bigarren aukera bat eman baitio, eta berak ez dauka bat ere asmorik aukera hori huts egiteko.

Kategoriak Lagunak | Etiketak , , , | Utzi iruzkina

Gustavo aurkitu dugu

Data: 2013(e)ko urriaren 1a Egilea: Joxe Aranzabal

Orain zortzi urte, saiatu nintzen Gustavo aurkitzen, mutil argentinar bat 1985ean Israelen ezagutu genuena. Orduko ahalegin arrakasta gabearen berri Faroan bertan kontatu nuen. Joan den igandean, ostera, berriro saiatu nintzen Googlen. Hasieran, ezer ez. Baina gero emaitza batek eraman ninduen beste bilatzaile batera, eta handik Facebook-eko kontu batera, zeinaren jabeak antz handia baitzuen gure Gustavorekin.

Mezu zuzen bat idatzi nion Facebooken bertan, eta zenbait datu eman nizkion, bera baldin bazen gogoan izango zituenak. Horrezaz gain, bidali nion eskari bat lagun izateko Facebooken. Atzo arte. Lehenengo, mezu bat jaso nuen esanez Gustavok onartu egin ninduela lagun moduan. Ikusita besterik ez zuela esaten, berriro bidali nion igandeko mezua, apur bat moldatuta. Eta orduan bai, erantzuna etorri zen, pare bat argazkirekin.

Bera zen, gure Gustavo. Nicen bizi da, Frantzian, bi seme-alaba ditu, 25 eta 20 urtekoak, biak kanpoan ikasten, eta bigarren aldiz ezkondu da. Bera pozik aurkikuntzarekin, eta gu ere bai. Dagoeneko proposatu diogu non elkartuko garen, han edo hemen, guri berdin zaigula.

Kategoriak Lagunak | Etiketak , , , , | Utzi iruzkina

El escarmiento

Data: 2013(e)ko irailaren 25a Egilea: Joxe Aranzabal

El escarmiento irakurri dut, Miguel Sanchez-Ostiz idazle nafarrak Pamielan argitaratutako liburua, eta ikaragarria iruditu zait, bertan kontatzen baitu, datu mordoa erabilita, 1936ko uztailean Espainiako Errepublikaren kontra matxinatutakoek Nafarroan antolatutako izua, eta hori bezain ikaragarria, harrezkero faxista haien ondorengoek —senitartekoak eta politikoak— egin dituzten ahaleginak orduko hura ezkutatu, aldarazi eta ukatzeko.

Lehen atal nagusia —Vista general— kostata irakurri dut, nahasia eta subjetiboegia aurkitu baitut, baina hortik aurrera bala bat moduan egin dut aurrera, zuzen eta eten barik, interesak eramanda. Oraindik ere harrituta nago ikusita Nafarroan zelako triskantza eta jazarpena antolatu zuten, aintzat hartuta bertan faxistak nagusitu zirela eta gerra beste nonbaiten zegoela. Baina erretagoardia akojonatuta eduki beharra zegoen, hori zen Mola jeneralaren hasierako asmoa:

  • “Es necesario crear una atmósfera de terror, hay que dejar sensación de dominio eliminando sin escrúpulos ni vacilación a todo el que no piense como nosotros. Tenemos que causar una gran impresión, todo aquel que sea abierta o secretamente defensor del Frente Popular debe ser fusilado”.

Hori orduan. Baina gaur egun ere, oso zaila da Nafarroan orduko desmasien datuak atera eta izenak kaleratzea, berrogei urtez agintean egondakoak arduratu ziren-eta halakorik gerta ez zedin, ez orduan, ez eta trantsizioa ezkero igarotako urteetan ere.

Liburuan zehar pertsona asko eta askotarikoak agertzen dira. Goi mailako faxistak —Mola, Sanjurjo, Soltxaga…—, haien morroiak —Garcilaso, Iribarren, Maiz…—, matoiak, elizgizonak, biktimak, sasi historialariak… Liburua potoloa da, 507 orrialde, eta blog bat dauka, El Escarmiento izenekoa, haren osagarri. Gaia interesatzen bazaizue, irakurri, lagunduko dizue-eta gure historia hurbila —eta gaur egungo egoera— hobeto ulertzen.

Kategoriak Liburuak | Etiketak , , , , | Utzi iruzkina

Realzale baten bizipenak

Data: 2013(e)ko irailaren 17a Egilea: Joxe Aranzabal

Asteburu honetan “Mi abuela y diez más” irakurri dut, liburutxo bat Ander Izagirre kazetari donostiarrak idatzia Libros del K.O. argitaletxean. Ander Izagirre kontalari abila da, eta liburu honetan kontatzen digu nondik datozkion Real Sociedad futbol taldearekiko zaletasuna eta atxikimendua. Bere familiak zerikusi handia du, antza, identifikazio horrekin, eta hortik abiatzen du kontakizuna.

Liburua irakurri ahala, ohartu naiz denbora gehienean irribarrea marraztua nuela aurpegian, hain da-eta umoretsua liburutxoa. Eta gogoratu dut ni ere Atotxa zaharrera joaten nintzenean Sanse ikustera lehendabizi, eta Reala gero, bai bigarren mailan, Zubiarrain, Gorriti, Martinez, Mendiluze, Gaztelu, Boronat, eta konpainia ikustera, eta baita lehen mailan zebilenean ere, nahiz eta orduan gutxiago joan. Orobat, liburuak gogora ekarri dit 1980an (Realak liga 32 partida galdu barik amaitu zuen hartan, nahiz eta azkenean irabazi ez) zelan joan ginen Anoetako belodromora Real Madril-Real Sociedad pantaila erraldoi batean ikustera, eta zenbat sufritu genuen arbitroaren gehiegikeriekin, hainbeste ze orduan erabaki nuen urrundu beharra nuela eromen hartatik, gehiegi sufritzen zen-eta.

Realzale txepela izan naiz Anderren eta bere familiaren aldean. Zale sutsua baino, gehiago izan naiz Setien gotzain ohia bezalakoxea, zeinak esplikatzerakoan zenbateraino zen realzalea esan baitzuen ez zela oso zale gartsua, baina igande arratsaldean jakinez gero Realak irabazi zuela, poz txiki bat hartzen zuela eguna amaitzeko. Liburu hau irakurtzen duenak ere, horixe jasoko du opari: poz txiki bezain umoretsua.

Kategoriak Futbola | Etiketak , , , , , , | Utzi iruzkina

Igogailuan harrapatuta

Data: 2013(e)ko irailaren 3a Egilea: Joxe Aranzabal

Igogailuan

Modu bitxian ekin genion atzo ikasturteari. Campusera iritsi berritan, eta Ane Zabala agurtzen ari nintzela, Goio Aranarekin elkartu nintzen. Eta, zamatuta gindoazenez, igogailua hartu genuen irakasle gelara joateko. Behin sartuta baina, bertan geratu ginen, ez gora ez behera, igogailua ez zebilelako.

“Ane!” deika hasi ginen, badaezpada, ea gure harrerako arduradunak entzuten zigun, baina arrakasta barik. Gu, trankil. Berbetan hasi ginen, bromatan. Halako batean, alarmaren botoiari sakatu, eta, zarata apur bat egin ondoren, Orona enpresaren larrialdi zerbitzuarekin jarri ginen harremanetan, modu automatikoan. Lehen ahaleginean, elkarrizketa eten egin zen. Bitartean, Goiok argazki kamera atera, eta argazki batzuk egiten hasi zen, tartean goiko hau.

Berriro alarmari sakatu, eta jakinarazi genien Oronakoei zer gertatzen zen: “Lasai”, esan ziguten, “jakinaren gainean gaude, zeren lehen zuen lankide batek deitu du igogailua ez zebilela, eta teknikaria laster iritsiko da”. Eten egin zen elkarrizketa, eta gu berriro: “Ane!, Ane!”, baina atarramendurik ez. Jertseak erantzi, kubikuloa berotzen ari baitzen, eta ateari jotzen hasi ginen. Ezer ez.

Halako batean, HUHEZIra deitu genuen, Mondragon Unibertsitatearen Humanitate eta Hezkuntza Zientzien Fakultatera, Eskoriatzara, mesedez abisatzeko gure Aneri, etor zedin igogailuaren atea irekitzera. Eta, orduan bai, Ane bihotzekoa agertu zitzaigun, ziztu batean, eta atea ireki zigun, irribarren handi batekin, asmatu ezinik ibili baitzen nondik zetorren alarmaren soinua. Barrezka igo genituen eskilarak, eta, irakasle gelan sartutakoan, hantxe aurkitu genituen lankide gehienak, gure zain kafea hartzeko, eta ezer ez zekitela guri gertatutakoaz. Egun luze baten hasiera izan zen.

Kategoriak MU | Etiketak , , , , , , , | Iruzkin 1

Agur Jean Haritxelharri

Data: 2013(e)ko irailaren 1a Egilea: Joxe Aranzabal

Jean Haritxelhar hil da, urteetan argi berezia euskararen esparruan. Seglar bakarretako bat abadez jositako euskalgintzan, beste kontu batzuetan ere bestelakoa izan zen: formazio sendokoa, umoretsua, baikorra, autoestimu handikoa…, beti gustatu izan zait, nahiz eta, zenbaitetan, baikorregia ikusi.

Arrasate Press sortu genuenean, orain 25 urte, berak Herria aldizkarian telebistaz idazten zuen zutabe batean oinarritu nintzen neuk ere antzeko zerbait egiteko. Horrela jasio zen “Ikus eta entzun”, orrialde bat, non idazten nuen Euskadi Irratia eta Euskal Telebistaren jardueraz. Eredu ona izan zen niretzat, garbi eta argi idazten baitzuen, nire gustuko estiloan.

Harritu egin nau bere heriotzak, adinez aurrera zihoala jakin arren, telebistan edo ikus-entzunezkoetan ikusten nuen bakoitzean, sasoiko antzematen bainuen. Gugan bego.

Kategoriak euskara | Etiketak , , , | Utzi iruzkina

WhatsApp familian

Data: 2013(e)ko abuztuaren 26a Egilea: Joxe Aranzabal

Komunikazioaren ikuspegitik, WhatsApp aplikazioa izan da azken aldian gure familian gertatu den fenomenorik aipagarriena. Talde bat sortu dugu Bego emaztearen partekoekin, eta beste bat nire adarrekoekin. Eta talde biak bizi-bizi ari dira lanean, elkarren berri ematen.

Posta elektronikoan genituen familia-taldeak bigarren mailara igaro dira WhatsApp-ek erakusten duen bat-batekotasunaren ondoan. Familian denok dugu telefono aurreratua —batzuek aurreratuagoa eta beste batzuek apalagoa, baina denak dira smartphone mailakoak—, eta horrek aukera asko eskaintzen dizkigu, posta elektronikoak ematen ez dizkigunak. Komunikazioa merkatu egin da, eduki aberatsak erabil ditzakegu (testua, irudiak, audioa, bideoa…) eta bat-batekoa bihurtu.

Bego, adibidez, ezin poziago dabil aplikazioarekin, orain une oro komunika daitekeelako Miren alabarekin, doan. Bestetik, familiari dagokionez, momentuan ikus dezakegu nor non dagoen, eta zer egiten, oporretan esate baterako. Egoerak ere familian partekatzen ditugu: batek beka bat lortu duela, besteak gida-baimena atera, edo miaketa medikuan emaitza onak izan dituelako, animoak eta zorionak trukatzen ditugu etengabe.

Talde bietan euskara erabiltzen dugu, baina idazteko moduak diferenteak dira bietan: batean testua da nagusi; bestea, ordea, emotikoiz beteta agertzen da, testu gutxiagorekin. Eta orduei dagokienez, ikasten ari gara ordu jakin batzuetatik aurrera ez dela komeni mezurik bidaltzea taldera, larrialdietan izan ezik.

Kategoriak Telefonoa | Etiketak , , , , | Iruzkin 1

Bilbon, Aste Nagusian

Data: 2013(e)ko abuztuaren 23a Egilea: Joxe Aranzabal

Marijaia

Iaz bezala, atzo ere Bilbon izan ginen, Aste Nagusian. Hasteko, Barik txartela probatu genuen Bilbobus autobusean, txartel batekin sei lagunen bidaia ordainduta. Arazorik ez. Behin Bilbon, San Mames berriaren lanak ikusi genituen. Eta handik, oinez, ibaiadarrera abiatu eta Areatzaraino joan ginen, bazterrak ikusten eta pasiera gozatzen.

Txosnen gunera iritsita, astiro egin genuen aurrera, hara eta hona begira, jai-giroak liluratuta. Zenbat Gara elkartearen txosnara iritsi arte, Mikel Irizarrek hantxe zeukan-eta hitzordua. Bertan ainguratu ginen, gustura lagun artean. Hantxe ziren Iban Arantzabal (baita Mireia eta Lili polita ere) eta Jabi Zabala, besteak beste. Afaldu ere, bertan, Zenbat gara elkarteak gonbidatuta, Fermin Etxegoien eta konpainiak lagunduta. Mahaitik altxatu beharrik ez su festa primeran ikusteko. Gauerdian jarri ginen etxera bidean, autobusez.

Kategoriak Jaiak | Etiketak , , , , | Iruzkin 1

LibraryThing, zure liburuak katalogatzeko

Data: 2013(e)ko abuztuaren 19a Egilea: Joxe Aranzabal

LibraryThing aurkitu berri dut, on line aplikazio bat liburuak katalogatzeko. Gai omen da AEBen Kongresuko Liburutegian bilatzeko, baita Amazon konpainiaren bost dendatan (salbu Italiakoa) eta munduko 690 liburutegitan. Bestela esanda, del.icio.us edo Diigo moduko bat, baina liburuetarako.

2006an sortu zen, eta aukera ematen du profil pertsonal bat sortuta, lehenagotik katalogatuta edo argitaratutako edozein liburu bilatu, aurkitu eta gehitzeko norberaren bildumetara. Aplikazio hau erabilita liburuak kritikatu, etiketatu, sailkatu, antolatu, filtratu eta taldetan bana daitezke. Halaber, erabaki daiteke zein den azalik egokiena jaso direnen artean, norberaren erreferentzian erabiltzeko.

Kategoriak Liburuak | Etiketak , , , , , | Iruzkin 1

The Washington Post, salduta

Data: 2013(e)ko abuztuaren 7a Egilea: Joxe Aranzabal

Jakin berri dugu Jeff Bezos Amazon konpainiako presidenteak The Washington Post egunkari enblematikoa (Watergate kasua argitu zuen, besteak beste) erosi diola Graham familiari, 190 milioi euro ordainduta. Oraingoz, hona hemen zertan den erosketa, The Atlantic aldizkariaren arabera:

1. Eroslea Jeff Bezos da, ez Amazon. Erosketa egin den moduan, Bezosek ez die erantzun behar izango akziodunei, egunkaria berea izango da-eta, erabat.

2. Oraingoz, egunkaria eskuz aldatzen ari da, baina ez langilez. Katharine Weymouth argitaratzaileak (berau Graham familiako laugarren belaunaldikoa) karguan eta zeregin horretan segituko du. Baita Martin Baron editoreak ere. Gainera, ez omen da aurreikusten kaleratzerik enpresaren 2.000 langileen artean.

3. Bezosi eskaini aurretik, The Washington Post konpainiak beste sei enpresari eskaini zien egunkaria.

4. The Washington Post dirua galtzen ari omen zen etengabe. Azken sei urtetotan, konpainiaren egunkarien dibisioak %44 galdu du irabazietan. Horrezaz gain, TWP egunkariak dirua galdu du azken zazpi urteotan jarraian.

5. Salmenta horretan ez dira sartzen Slate edo Forein Policy aldizkariak, ez eta WaPo Labs operazio digitalak.

6. Bezosek oraindik ez omen du planik The Washington Post egunkarirako, berak adierazi duen legez.

7. Egunkariek zerbitzu ona eskain dezakete, baina azken aldi honetan ez dute dirurik ematen. Orain arte zenbait familiaren esku izan dira LA Times, Minneapolis Star Tribune,  Wall Street Journal, Boston Globe eta The Washington Post egunkariak. Dagoeneko baina, jabez aldatu dute, eta orain pertsona aberatsen baten esku geratu dira.

Hala ere, The Washington Post egunkariaren kasua bestelakoa izan daiteke, Jeff Bezos berezia baita, pertsona egokia Washingtongo egunkaria esparru digitalean sartzeko, berme guztiekin. Horregatik, gainerako hedabideek zorrotz begitaruko dute egunkari horren bilakaera etorkizunean.

Kategoriak Hedabideak | Etiketak , , , , , | Iruzkin 1