Bistan da gabarrak atzo egin zuen ibilbidearen inguruan milioi pertsona inguru batzea ez dela ahuntzaren gauerdiko eztula. Zelan ikusi zuen festa hura “real-zale akastun” honek?
Aurrez esplikatuko dut zer den komatxo arteko hori. Sergi Pàmies idazle katalanak aspalditxo idatzi zuen liburu bat, Confessions d’un culer defectuós (Barça-zale akastun baten aitorpenak), non esplikatzen zuen barçaren jarraitzaile arraroa zela bera, Real Madril ere miresten zuelako, haurtzaroaren zati bat Parisen bizi izanaren ondorioak. Horren arabera, ni real-zale akastuna izango naiz, edo herrena, Athletic Bilbao ere maite dudalako. Zelan ez dut maitatuko gure aita athletic-zalea bazen, nire anaia bezala, eta are hurbilago orain, nire emaztea eta alaba? Hala ere, susmoa dut ez Realari ez eta Bilbori ez zaizkiela zale akastunak interesatzen, baina hori beste kontu bat da.
Orain bai, hasiko naiz esplikatzen “real-zale akastun” honek zelan ikusi zuen atzoko festa, ospakizunaren alde argiak eta ilunak seinalatuta.
ARGIAK
- Athleticen afizioak bertute handi bat du: final bat jokatu behar duenean, festa aldez aurretik hasten da antolatzen. Finala galduz gero, triste geratuko dira, baina ondo pasatu izanaren satifakzioarekin. Barçaren zaleak, esate baterako, diferenteak dira: irabaztera doaz, eta irabaziz gero bakarrik ospatuko dute; bestela, drama izugarria.
- Atzo Athleticek lortu zuen jarraitzaile-belaunaldien arteko komunio moduko bat, klubarentzat preziorik ez duena, atzoko ekitaldia bizi guztian gogoratzen den horietakoa baita zaleentzat, baita futbolaz interesaturik ez dagoen jende askoren artean ere.
- Gabarraren ingurko mobida munduko teleberri askotan agertu zen atzo iluntzean eta gaur goizean, irudi zoragarriz hornituta. Era horretara, Bilbok lortu du bere irudia nazioartean proiektatzea, era positiboan pentsatzen dut. Horrek ere ez du preziorik.
- Ez zen ezbehar seriorik gertatu. Ez da gutxi milioi bat lagun inguru bildu duen mobida batean.
ILUNAK
- Bilboko Udalak eta Bizkaiko Foru Aldundiak pozez kantari apuntatu ziren festatzarrera, baina higiene kontuan etxeko lanak egin barik. Gaur Bilbo handian txiza usain nazkagarria egongo da, atzo jende askok eta askok kalean egin baitzuen txiza, inork ez zuelako ipini festa handietan jartzen diren komun mugikor horietakorik.
- Eta higienea aipatu dugula, ikusi beharra zegoen zein zikin geratu ziren erreka-bazterrak behin gabarra pasatuta eta jendea joanda. Suspentso kolektibo ikaragarria. Lekutan geratzen dira futbol-mundiala ikustera joan ziren japoniarrak, partida bukatutakoan eurek sortutako zikin guztiak jasotzen zituztenak!
- Athleticek 40 urte behar izan baditu gabarra hirugarrenez ateratzeko, izan da klubak horrela nahi izan duelako. XXI. mendean Athleticeko neskek bost bat trofeo irabazi dituzte, liga eta kopa artean, baina klubaren zuzendaritzek erabaki zuten horiek ez zutela merezi gabarra ateratzerik. Badakizu, neskak…
- ETBko kazetariek azpimarratu egin zuten, behin eta berriro, 40 urteko matraka hori, eurek ere estaltzen zutela klubak neskekin izandako jarrera. Bestetik, jasanezina egin zitzaidan bertako esatariek zenbat aldiz esan zuten “historiko” hitza atzokoa izendatzeko. Nik, berriz, uste dut askoz ere berba egokiagoa dela “egun gogoangarria” esatea, hiperbole hutsaletan sartu barik.
- Testosterona gehiegi egon zen, eta euskara gutxiegi, salbu eta Asier Villalibreren kasuan.
- Ez dago gauza estupidoagorik hala-holan dagoen futbolista bati mikro bat jartzea baino, audientzia monumental baten aurrean. Futbol jokalariek futbolean egiten dakite, baina publikoan hitz egiten eta kantatzen… Eta Euskal Telebistak kontuan hartu beharko luke hori, eta jakin noiz eman emanaldia bukatutzat.
