Folioa

Asteburu honetan irakurri dut joan den asteazkenetik irakurtzeko berezita neukan elkarrizketa bat, Berriak Pako Aristiri egindakoa, eta hor perlatxo bat aurkitu dut, folioari buruzkoa:
Elur egin berria bezalakoa da folioa: eskuetan hartzen duzunean, zuri-zuri dago. Esku batean folioa hartzen dudan bakoitzean, beste eskua boligrafo bila hasten da.

Note Book liburuaz ari zen elkarrizketa horretan Pako Aristi, non ipuinak eta gogoetak, denak, neurri berean sartu dituen: folio banatan. Gustatu zitzaidan elkarrizketa, eta liburua irakurtzeko gogoa piztu zidan.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak | Utzi iruzkina

Nire doktore tesia

Doktore tesia egien hasiko naiz. Hori izango da datozen urteotarako lan garrantzitsu bat niretzat, nola izango baita beste lankide zenbaitentzat ere: Ane, Beñat eta Maiterentzat, adibidez. Atzo, hain justu, hasi ginen doktorego kurtsoan, Arrasaten.

Atzokoa egun osoko saioa izan zen, Elena Auzmendi Deustuko Unibertsitateko irakasleak gidatua. Ondo gidatua, gainera, gehienok gustura irten baiginen nola azaldu zituen gauzak, eta zelan gidatu zuen taldea. Eguerdian, bazkaltzera irten ginenean, pozik nengoen, argi gehiago ikusten nuelako sartu nintzenean baino.

Arratsaldean, ordea, berriro lainotu zitzaidan ikusmira, batez ere zehaztu behar izan genuenean paragrafo batean tesiaren nondik norakoak. Nik zirt-zart idatzi nuen, ondo zedarrituta egon zitekeelakoan, horrelaxe:
Nire doktore tesiak aztertuko du zer ekarpen egin dion euskal blogosferak euskarazko kazetaritzari, zer eragin izan duten blogek euskal kazetaritzaren estatusa birmoldatzeko orduan, eta blogek zenbateraino erakarri duten jenderik hiritar kazetaritzara.

Tesiaren nondik norakoak

Irakasleak esan zidan oso zabala dela adierazpen hori, hiru gai daudela definizio horretan, eta komeni dela gaia gehiago mugatzea. Elenak arrazoi du, beste ahalegin bat egin behar dut adierazpena gehiago zehazteko. Hemendik aurrera gauzak idatzi eta berridatzi beharko ditut etengabe. Ohitu egin behar molde horietara, zehaztasuna irabazte aldera.

Beste erabaki bat ere hartu dut: noiz edo behin idatzi egingo dut Faroan nire tesiaren gainean —dagoeneko sortu dut atal bat gehiago hemen: “doktore tesia”—, eta zuekin partekatuko ditut estualdiak eta pozak, proposamenak eta iradokizunak. Iritzia galdetuko dizuet, eta entzun zuen esanak.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak | 8 iruzkin

Beste begiratu bat Euskadi Irratiari

Goio Aranak aurkikuntza polita eta esanguratsua egin du Euskadi Irratiak oraindik orain atera duen iragarkian. Niri, berriz, beste zerbait etorri zitzaidan burura Euskadi Irratiaren iragarkia ikusi nuenean Nabarra aldizkariaren orrietan, Euskadi Irratiak oraindik ere arazoak dituela bere publizitatean Maite Artolari aitortzeko dagokion lekua: lehen planoa.

Iaz beste iragarki bat atera zuen, eta han, lehen planoan Manu Etxezortu eta Susana Mujika agertzen ziren, goiz parteko irratsaioetako gidariak, eta atzean esatari tropel anonimo bat. Kartel hark bi akats zituen nabarmen: ez ziren agertzen han zeudenen izen-deiturak, eta ezkutatu egiten zuen ia erabat Maite Artola, garai hartan irratiak zeukan ondasunik interesgarriena.

Aurtengo iragarkian hiru lagun baino ez dira agertzen: Ainhoa Etxebeste Goizak Gaur albistegietako esataria lehen planoan, Manu Etxezortu Goiz Kronika saioko gidaria tartean, eta beste bien atzean, Maite Artola, Mezularia gidatzen duena.

Iragarki horrek aurrekoaren bi akats konpondu ditu: erakusten du zer izen eta zer irratsaio egiten dituzten argazkikoek. Eta, bigarrenik, Maite Artola aurrerago ekarri du Euskadi Irratiaren ordezkari moduan, nahiz eta hor ere hirugarren planoan erakusten duen.

Iragarkiaren argi-ilunak

Euskadi Irratiak arazoren bat du Maite Artolaren aurpegia, zeinek ekarri baitio beste estilo bat irratiari —zorrotza, serioa eta patxadatsua—, irratiaren marka moduan azaltzeko. Hori barruko ezinikusiek eraginda baldin bada, malo.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak | 5 iruzkin

Lauaxeta Elgetan

Atzokoa arrats erezia izan zen. Elgetan izan ginen, Espaloian, Lauaxetaren omenez plazaratu den diskoaren aurkezpenean. Rafa Ruedak eta bere taldeak lagunduta, hamaika kantarik aletu zituzten Lauaxetaren beste hainbeste poema musikatu. Zoragarria.

Ikuskizunak hari bat izan zuen, neska batek kontatu baitzizkigun Estepan Urkiagaren nondik norakoak, jaio zenetik hil arte. Eta bukaeran neskak Edorta Jimenezen laguntza izan zuen. Biak, oso ondo.

Bitartean, baina, abeslarien txanda. Denak aritu ziren ondo, baina bi bereiztuko nituzke: **Eñaut Elorrieta eta Rafa Rueda.** Eñautek abestu zuen Dena emon behar jako hura sekulako indarrarekin; bertsio zoragarria egin du, seguruenik belaunaldi oso bat markatuko duena. Harrituta etxeratu nintzen, zelako indarra eta nortasuna duen mutil horrek. Rafak, berriz, maisuen pare gidatu zuen jaialdia. Iruditzen zait bi horiek, Eñautek eta Rafak, zeresan handia emango dutela oraindik, zorionez.

Baina magia ez zen hor bukatu. Izan ere, Espaloian lagun mordoa aurkitu genituen, batzuk aspaldi ikusi gabeak, Anje Duhalde, Juan Martin Elexpuru, Elena Laka eta Ruper Ordorika kasu. Edorta Arana, Marijo Deogracias, Eneko Azkarate eta Joseba Valles ere hantxe ziren, zein baino zein alaiago.

Etxeratzeko orduan, denok itzuli ginen pozik, baita Miren alaba ere. Erabateko esperientzia izan zen berarentzat.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak | 6 iruzkin

Agortu da liburuaren lehen argitalpena

Merkatuan ia zortzi hilabete eginda, nire liburuak, Medikuak esan dit minbizia dudala, 1.500 ale saldu ditu. Hori dela eta, Elkar argitaletxeak bigarren argitalpena egin du urrian bertan.

Pozik nago berri horrekin, liburu hori zail samarra baita ondo saltzeko. Izan ere, jakinda hainbat jendek erosiko duela duen gaiagatik —familiartekoren bat edo lagunen bat minbiziak jota dutelako—, beste askok ikusi ere ez dute nahi izango, ez dutelako gura historia tristerik irakurri. Gabon garaian afalkide batek oso argi adierazi zigun: “nik ez dut liburu tristerik erosten. Erostekotan, entretenituko nauten liburuak erosten ditut”. Ulertzekoa, bestalde.
Hala ere, aspaldi konturatuta nengoen jende asko ari zela liburua irakurtzen, batez ere handik eta hemendik jasotzen nituen azalpenetan. “Hi, irakurri diat hire liburua!”, batek; “asko gustatu zaidak hire liburua”, beste batek. Aleak sinatzeko eskatzera ere hainbat jende etorri zait, batzuetan ezagunak, eta bestetan ezezagunak, gehienetan gaixoak animatzeko.

Otsailaren 22an aurkeztu zen Medikuak esan dit minbizia dudala Donostian eta Arrasaten, elurrak bazterrak estaltzen zituela. Bitarte horretan, liburuak izan du oihartzunik, eta egin du bidea. Orain lehia gogorra izango du, hasi dira-eta kaleratzen nobedadeak Durangoko Azokarako, eta beroiek jasoko baitute hedabideen arreta.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak | 9 iruzkin

Bloglariak: bat bitan banatzen da, berriro

Poztu nau ikusteak Berria egunkaria hasi dela blogak argitaratzen. Beste blog batean ere zoriondu dut, bihotz bihotzetik. Hala ere —nonbait, ez dago zorion perfekturik—, harritu egin naiz (baina ez naiz bakarra) ikusi dudanean blogariak izendatzeko egunkariak nola darabilen “bloglari” izena.

Euskaldunok batasuna eginda genuenean, kasu honetan hitz baten inguruan —blogari gehienok (denok ez esateagatik) “blogari” hitza erabiltzen baitugu geure burua izendatzeko—, euskal blogosferara azken datorrenak, Berria egunkariak, “bloglari” hitza dakarkigu. Ulertuko nuke beste hitz bat —bitakora, kasu— hartu balute sinonimoaren oinarri, baina bloglari hitzak ez dakarkigu aparteko ezer, blogari-ren oso antzekoa baita.

Lehendik ere egin izan ditugu antzekoak: Hego Euskal Herrian kirolen inguruan idazten hasi ginenean, “rugby” izendatu genuen kirol bat, aintzat hartu barik guk baino askoz lehenago Ipar Euskal Herrian “errugbi” deitzen ziotela kirol berari.

Aspaldi batean —Interneten hilek urteak dirudite—, Asier Sarasuak eta konpainiak oso ondo azaldu zuten zer aukera zeuden blogger esateko euskaraz, eta horiei irakurrita, askok erabaki genuen blogari erabiltzea. Eta harrezkero, horrela esan diogu blog batean idazten duenari. Eta horrela esango diogu: blogari.

Kontu horretan asko eskatzea da lehendik egindako bidea kontuan hartzea?

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak | 2 iruzkin

Aspaldiko laguna

Atzo bazkaltzen izan nintzen aspaldiko lagun batekin. Orain dela gutxi ebakuntza egin diote buruan, kentzeko hiru tumor minbizidun. Ordu batean geratuak ginen, eta sartu nintzenean jangelan, une batez zalantza egin nuen bera ote zen gizona, bisera buruan, egunkaria irakurtzen ari zena. Bai, bera zen. Besarkada batez agurtu genuen elkar.

Luze eta zabal hitz egin genuen bataren eta bestearen esperientzien gainean. Bera oraindik errekuperatzen ari da ebakuntzatik, eta datorren hilean hasiko da kimioa hartzen. Uste dut ondo egingo diola aurre tratamenduari, kementsu eta baikor aurkitu bainuen. Eta pozik.

Seguruenik sekula ez dugu horrela hitz egin, hain zintzo eta argi. Gaixotasunak hurbildu egin gaitu. Besarkada estu batez agurtu genuen elkar.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak | Utzi iruzkina

Blook: Internetetik moldiztegira

Urte asko igaro dira Gutenberg-ek moldiztegia asmatu zuenetik, 450, eta oraindik liburu kategoria berriak sortzen ari dira. Azkenari blook deritzo.

Blook (blog eta book) liburu bat da, eta jasotzen ditu lehendik blog edo webgune batean argitaraturiko materialak. Adibidez, Medikuak esan dit minbizia dudala blook bat da, horko edukiak lehenik blog batean argitaratu zirelako, Sustatun. Eta Xabier Mendiguren Elizegi prestatzen ari dena ere blook bat izango da, jasoko baititu Xabierrek bere blogean idatzitakoak.

Antza denez, gero eta blook gehiago argitaratzen ari dira, eta orain Lulu enpresak, zeinek argitaratzen baititu liburuak eskatu ahala, sari bat antolatu du, The Lulu Blooker Prize, eta hor era horretako liburuak aurkeztu ahal dira, ingelesez argitaratuak badira.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak | 2 iruzkin

Bloglines eta euskaldunak

Euskaldunok asko erabiltzen dugu Bloglines blog biltzailea. Estatu espainiarrean geuk erabiliko dugu gehien. Hala ere, harritzekoa da zein gutxi darabilgun harpidetza publikoa zerbitzu horretan. Zergatik ote?

Comparablogs webguneak emango digu hori aztertzeko parada. Aukeratuz gero 100 eta 250 harpidedun dituzten blogen artean, alderatu egingo ditugu Sustatu eta Telendro adibidez. Sustatuk 155 harpidedun ditu Bloglines-en. Telendrok, berriz, 141. Hala ere, Sustatuk 33 harpidedun ditu soilik perfil publikoa dutenak, Telendrok baino dezente gutxiago. Badakizue harpidedun batek aukeratzen badu perfil publikoa izatea, edonork ikus dezakeela harpidedun horrek zer irakurtzen duen.

Compareblogs horretan saltseatzen ibilita, ondorio hauek atera ditut euskaldunok zenbat, nola eta zergatik erabiltzen dugun Bloglines.

Ondorioak

  1. Euskaldunok dezente gehiago erabiltzen dugu Bloglines geure gustuko blogak irakurtzeko, espainiar estatuko beste askok baino. Xabier Mendiguren Elizegik (63), adibidez, Eduardo Haro Tecglen kazetari famatuak (58) baino harpidedun gehiago ditu.
  2. Hori CodeSyntax enpresaren meritua da, sekulako lana egin baitu Bloglines-en berri ona zabaltzen euskaldunon artean.
  3. Euskaldunok beste batzuek baino gogokoagoa dugu perfil pribatua, seguruenik ezkutatzeko zer irakurtzen dugun. Joera horrek, ordea, exajeratua dirudi, blog euskaldun guztietan errepikatzen baita.

    Hasieran, Bloglinesen harpidetza egin nuenean, neuk ere erabili nuen perfil pribatua. Baina Luistxo Fernandezek eta bere lagunek erakutsi zidaten hobe zela plaza publikoan jokatzea, aberatsagoa baita irakurketak partekatzea.

Perfil irekiaren alde

Bide horretatik, etekin handia atera diot perfil publikoari, adibidez, del.icio.us eta Bloglines uztartuta, edo harpidetza eginez nire lagunen harpidetzetan. Lerro hauen bidez gonbita egin nahi dizuet perfil pribatuan ari zareten Bloglines zaleei, publikora pasa zaitezten, lotsa eta beldurrak alde batera utzita.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak | 9 iruzkin

Zertarako irakurri?

Kazetari batek kontatua: “Behin kazetaritza ikasle bat izan genuen praktiketan, eta hemen ibiltzen zen gure erredakzioan. Neska bizkorra zen, ikasketak nota onekin gainditzen zituen horietakoa. Bere urtebetetzea iritsi zenean, liburu bat oparitu genion denon artean. Jasotzerakoan, esan zigun hura izango zela irakurriko zuen bigarren liburua, ordu arte bat baino ez baitzuen leitu”.

Hogeita hiru bat urte, eta kazetaritza bukatzen. Urte horietan liburu bat baino ez omen zuen irakurrita. Salbuespena ala ohikoa?

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak | 3 iruzkin