Azken hitzordua

Data: 2006(e)ko azaroaren 16a Egilea: Joxe Aranzabal

A zer nobela puska irakurri dudan egun hauetan, gaixorik nengoela: Azken hitzordua, Sandor Marai idazle hungariarrak idatzia eta Igela argitaletxeak argitaratua. Hariaren garapenak harritu nau, eta orobat harritu nau idazleak zenbateraino ezagutzen dituen giza izaeraren barrenak. Zorionak Xabier Olarrari, bera baita itzultzailea eta argitaratzailea aldi berean. Arlo bietan lan bikaina egin du.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , | Iruzkin 1

SMSen gainbehera?

Data: 2006(e)ko azaroaren 15a Egilea: Joxe Aranzabal

Nuance izeneko enpresa batek sortu du teknologia bat sakelako telefonoentzat, eta horren bidez telefonoak testu bihurtzen ditu norberak esandako hitzak. Ez teklaturik, ez eta idatzi beharrik ere. Bideo honetan duzue froga bat, bertan ikusten baitira SMSa eta teknologia berria lehian. Ikusgarria. Hala ere, zuek ere egin ahal duzue froga hemen klik eginda, hor agertzen den demoan.

Nuancek 99 dolarretan saltzen du software hori, baina ez nintzateke harrituko laster agertzen bada sarean Web 2.0 enpresa batek eskainia. Oraingoz ingelesez, jakina.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , | 2 iruzkin

Zorionak!

Data: 2006(e)ko azaroaren 8a Egilea: Joxe Aranzabal

Bi urte pasatu dira gaur bezalako egun batean Faroa piztu nuenetik, eta berrogeita hamalau urte munduratu nintzenetik. Gaur azaroak zortzi ditu, eta nire urtebetetzea da. Zuek ere ondo pasatu eguna!

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , | 20 iruzkin

Pneumoniak jota, ohean

Data: 2006(e)ko azaroaren 6a Egilea: Joxe Aranzabal

Hau da, hau! Joan den ostegunean pozik idatzi nuen hainbat urteren ondoren, lasterka egin nuelako Urkulu urtegiko itzulia. Ostirala ezkero, berriz, ohean nago pneumoniak jota. Zazpi egunez antibiotikoak hartu beharra daukat.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak | 5 iruzkin

Andoainen esandakoak Web 2.0ren gainean

Data: 2006(e)ko azaroaren 4a Egilea: Joxe Aranzabal

Ostegun iluntzean mahai inguru bat egin zen Andoainen, Bastero kultura etxean. Gaia: Web 2.0: Interneten bigarren iraultza. Hona hemen nik han esandakoa.

Eskerrik asko, Nekane. Arratsalde on denoi. Hasi aurretik, eskerrak eman nahi dizkiet Andoaingo Udalari eta Euskal Kultur Erakundeari mahai inguru hau antolatzeagatik, ez baitira egunero jorratzen horrelako kultura ekitaldietan Web 2.0 bezalako gaiak.

Eta, beste barik, hasi egingo naiz, denbora gutxi daukat-eta azaltzeko zer den Web 2.0 eta zer erremintak osatzen duten.

Web 2.0
Argi dago Web 2.0 baldin bada, aurretik Web 1.0 izan zela. Seguruenik jakingo duzue hasieran Internet zela, AEBetako Armadak lehenbizi eta hango unibertsitateek gero erabili zuten, baina gero, 1991n, horren gainean, ingeles batek, Tim Berners-Leek, asmatu zuen World Wide Web, sarea, alegia. Eta horrekin eragin zuen aldaketa bat askoz ere handiagoa bere garaian Gutenberg moldiztegiaren asmatzaileak eragin zuena baino.

Izan ere, sarea asmatu bezain laster asmatu ziren aplikazio batzuk —posta elektronikoa eta web nabigatzaileak— eta horiek zaharkitu bihurtu zituzten beste asmakizun zoragarri batzuk, esate baterako, faxa.

Sareak aldatu egin du, erabat, gure komunikatzeko modua. Ni oso eskutitz zalea izan naiz beti, baina azken urteotan ez dut gutun bat ere idatzi. Mezu elektronikoak, berriz, milaka eta milaka. Nigatik balitz, posta zerbitzuak hondoa joko luke.

Kontua da hasierako hamar urteetan sarea zurrun samarra zela, gaur ikusten dugun moduan, webgune bat egiteko gauza arraroak jakin behar ziren, HTML esate baterako. Baina azken hiru urteotan aplikazio multzo bat agertu da, beste modu batekoa, eta aplikazio multzo horri deitzen diogu Web 2.0 Baina zer da Web 2.0? Elgoibartar batek horrela definitu zuen bere blogean: Web 2.0 da web aplikazio multzo bat, erraza, eta laguntzen du lanak sortzen eta partekatzen.

Web aplikazio multzo bat esan dugu. Ikus dezagun. Aplikazio bat da programa bat eta balio du funtzio bat egiteko: idazteko, kalkuluak egiteko, argazkiak lantzeko, etab. Orain arte aplikazioak ordenagailuan sartzen genituen, hemen egoten ziren: Word, Excel, Photoshop, QuarkXpress… Baina Web 2.0 moduko aplikazioak ez daude gure ordenagailuetan, baizik eta hor kanpoan, zerbitzari batzuetan, nonbaiten sarean.

Zer aplikazio
Ikus dezagun orain zer aplikazioren gainean ari garen Web 2.0az hitz egiten dugunean:

  • Blogak adibidez. Blogak dira webgune batzuk, plantillatan datoz aurretik eginda, eta hor edukiak modu kronologikoan ordenatzen dira: berrienak goian eta zaharrenak beherago. Jendeak erantzun egin dezake bertan eta beste batzuek erantzun horri erantzun, eta horrela elkarrizketa etengabea sor daiteke blogen inguruan. Gainera, blogak elkarren artean lotzen dira, loturak erabilita. Blogak  pertsonalak izan daitezke edo taldekoak. Baita tematikoak ere. Euskaraz hainbat zerbitzu daude blogak sortzeko. Garrantzitsuenak Blogari.net eta Blogak.com. Dagoeneko, gainera, hainbat komunitate daude: Eibar.org, Goiena.net, Uztarria.com, Berria, Dantzan…
  • Google Calendar. Orain egutegi bat sortu ahal dugu sarean eta gure lagunekin, edo mundu osoarekin partekatu. Nik, adibidez, bost egutegi dauzkat sortuak: bata nirea da, partikularra eta pribatua; beste bat MUniversitas, partekatzen dut beste sei lagunekin, kudeatzeko aldizkari baten denborak. Eta beste bi publikoak dira, eta hor agertzen dira bi taldetan ematen ditudan eskolak. Edozeinek sor dezake egutegi bat eta lagunekin edo lankideekin konpartitu.
  • del.icio.us. Aplikazio hau da faboritoen zerrenda erraldoi bat, baina manejatzeko erraza, etiketa bidez manejatu ahal dugu-eta, guk sortutako etiketak. Baina hainbeste jende dabil programa honetan irakurgaiak uzten eta sailkatzen, besteek gordetako irakurgaiak aprobetxatu ditzakegu geure probetxurako. Datu base erraldoi bat sortzen ari da del.icio.us-en, eta hor denok dugu irabazteko.
  • Bloglines. Hau da agregatzaile bat, eta honen bidez sailkatu egin ditzaket nire informazio iturriak. Beraz, honen bidez askoz ere informazio iturri gehiago irakur ditzaket egunean, eta denbora gutxiagoan. Gauza bera gertatzen da Aurki.com agregatzailean, hor jasotzen baitira sarean euskaraz sortzen diren informazio gehienak.
  • Flickr. Hau da nire programarik kutunetako bat, aukera ematen didalako nire argazkiak mundu guztiarekin konpartitzeko: familiarekin, lagunekin eta mundu guztiarekin. Joan den udaberrian, adibidez, lagun koadrilla handi bat elkartu ginen gure arrebaren baserrian, tartean Irizartarrak, laguntzeko baserriko lagunei mahastia garbitzen. Baina irizartar bat falta zen, Imanol, joana baitzen hilabete pare bat lehenago Nevadako Unibertsitatera. Egun hartan argazki mordoa atera nituen, eta, Imanol gogoan, arratsaldean bertan, sartu nituen Flickr-en, Imanolek ikus zitzan. Mezu bat bidali nion, jakin zezan non ipini nituen argazkiak. Handik ordu batzuetara, Imanol jaiki zenean, mezua jaso eta argazkiak ikusi zituen. Badakit sekulako poza sentitu zuela argazki haiek ikusitakoan, erbestean dagoenak sentitzen duen poza. Nik ere, hori jakinda, pozik geratu nintzen.
  • Tagzania. Hau da Web 2.0 honetan Euskal Herriak sortu duen aplikaziorik arrakastatsuena. Eibarko enpresa batek sortu du, CodeSyntaxek, eta munduan jende mordoak erabiltzen du, mapak sailkatzeko: nondik nora ibili zaren oporretan, zure jaiotetxea, halako jauregia…
  • Odeo. Aplikazio honek uzten digu ahotsa grabatzen eta sarean ipintzen. Bestela esanda, sareko irratia. Honekin, edonork sor dezake bere irratitxoa eta blog batean ipini, jendeak entzuteko.
  • YouTube. Gazteak batez ere, trumilka ari dira aplikazio hau erabiltzen berek egindako bideoak eskegi eta mundu guztiaren bistan ipintzeko. Hainbesteko arrakasta lortu du, ze telebista konpainia handiak ere hasi dira berau erabiltzen beren produktuak erakusteko. Adibidez, idazten badugu Wazemank bilatzaile honetan, aurkituko ditugu hainbat esketx saio horretakoak ikusteko moduan. Gainera, YouTuben ipinitako bideoak blogetan ere eskegi ditzakegu.
  • Wikiak. Wiki bat da webgune bat, baina edonork alda dezake bertako edukia. Blog batean erantzun egin liteke, baina ez aldatu jatorrizko informazioa. Wiki batean bai. Eta horren adibiderik onena da Wikipedia, munduko entziklopediarik handiena eta osoena. Baina harrigarriena da entziklopedia hori herritarrok egin dugula, munduko herritarrok, eta etengabe ari garela eguneratzen, doan, musu truke. Horra zer aukera ematen dituen horrelako entziklopedia batek informazioa trukatzeko eta partekatzeko. Informazioaren gizarteratzea edo sozializazioa.
  • RSS. Hau guztiau posible da XML hizkuntza bati esker. Ikusten duzuenean txirinbolo laranja bat webgune batean, horrek esan nahi du horren atzean XML edo RSS hizkuntza dagoela. Hori darabilten webguneetan harpidetu egin gaitezke eduki horietara. Horri esker, informazioa zabaltzen da urbi et orbi.
  • Etiketak. Web 2.0 alorrean etiketak ezinbesteko bihurtu dira. Informazioari etiketak ipintzen dizkiogu, gaiaren arabera. Eta etiketa horiek lagunduko digute gero informazioa berreskuratzen. Gurea eta edonorena.

Besterik ez. Eskerrik asko zuen arretagatik. Nahi baduzue hitzaldi honekin batera erabili nuen aurkezpena, hemen duzue.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , | Utzi iruzkina

Urkulun lasterka

Data: 2006(e)ko azaroaren 2a Egilea: Joxe Aranzabal

tagzaniapaste
Urkulu map – Tagzania

Herenegun eguerdian Urkulun izan nintzen, Aretxabaletak Aozaratza auzoan duen urtegian, eta han buelta eman nion urtegiari lasterka, zazpi bat kilometro guztira. Lauzpabost urte izango ziren azken aldiz Urkulun izan nintzenetik, eta aldatuta aurkitu nuen ingurua, lehen baino txukunago. Bidea ondo asfaltatuta dago orain, bide gorri eta guzti, aparkalekuak, jolastokiak… Eguraldia ere primerakoa zen, udazken betea.

Ibili azken aldi honetan baino bizkorrago ibili nintzen, ez bainekien zenbat denbora beharko nuen itzuli osoa egin eta ondoren bazkaltzeko. Hori zela eta, zenbait unetan hauspoa beteta igarri nuen. Ia 38 minutu behar izan nituen, garai batean baino gehiago, baina pozik amaitu nuen, itzulia nintzelako paraje eder hartara.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , | Utzi iruzkina

Euskarazko zibermedia, erren

Data: 2006(e)ko urriaren 31a Egilea: Joxe Aranzabal

Joan den astean, Zaragozan nintzela, Cibermedios liburua erosi nuen, liburu bat Ramon Salaberriak koordinatua eta ikertzaile talde batek egina honako unibertsitateetakoak: EHU, Santiago de Compostela, Malaga eta Nafarroa. Gainbegiratzen ari nintzela, begiak atal batera joan ziren, Zibermedia euskaraz, Javier Diaz Noci eta Koldo Meso Aierdi EHUko irakasleek egina. Sentipen gazi-gozoekin geratu nintzen, desorekatua ikusi bainuen analisia, paperezko hedabideen erreferentziak larregi baldintzatua.

Liburua 2005ean argitaratu zen, eta bertan erroldatzen dira 1.274 hedabide elektroniko estatu espainiarrean. Euskal Herrian, berriz, 116, horietatik erdia baino gehiago (%53,4) gaztelaniaz eta gainerakoa (%46,6) euskaraz.

Liburuaren beste atal batek, Zibermediaren tipologia, blogak ditu hizpide, baina gero azterketa egiterakoan, euskarazko hedabide digitalak aztertzean behintzat, ez ditu kontuan hartzen blogak. Horrela, badirudi liburu honen egileentzat zibermedia direla paperetik edizio digitalera igaro diren hedabideak soilik.

Papera, erabakigarria
Euskarazko hedabide digitalak aztertzerakoan, Zabalik gehigarria azpimarratzen du liburuak 244. orrialdean:

  • Tal vez la apuesta más clara en este sentido (paperezko bertsioa digitalean ipintzea, alegia) sea la del semanario Zabalik, integramente en euskera, que edita el Grupo Vocento y que desde el 2004 dispone de una página renovada en internet.

Berria digitalak, berriz, aipamen soil bat merezi du, gehiago ingelesez egiten zuenagatik euskarazkoagatik baino. Argiak bai jasotzen ditu loreak hurrengo orrialdean:

  • Su edición en internet puede catalogarse como la publicación más novedosa no sólo en el campo del ciberperiodísmo en euskera, sino en todo el panorama periodístico vasco. A finales de 1997, Argia mostró los primeros pasos de un ambicioso sitio web, que tenía previsto incluir la edición semanal de la revista impresa, un archivo de búsquedas interactivas de todas las entrevistas publicadas en la revista desde 1963, y dar, en definitiva, valor añadido a la edición tradicional, algo que otros medios más poderosos no han sabido ni querido comprender.

Sustatu, denik ere ez
Sustatuk, azken bost urteotan euskarazko kazetaritza digitalean gertatu den fenomenorik deigarrienetako batek, ez du merezi ez eta aipamen bat ere. Bitxia benetan, zeren liburuaren edizioa itxi zenean Sustatuk bazeraman hiru urte pasa lanean. Zaila da ulertzen zergatik ez Sustatu, zeren liburuaren beste atal batzuetan aipatzen dira hedabide digitalak paperezko ediziorik gabeak, Libertad Digital kasu.

Goiena.net-ek zorte hobea izan du kasu honetan, zeren Zibermediaren historia eta egitura atalean, horrela dio Diaz Nocik 35. orrialdean:

  • Por citar otro modelo potenciado por internet, de la unión de varias revistas locales de una comarca guipuzcoana nació Goiena.net, medio personalizable y que permite incluso colaborar a los lectores en régimen de autoría. No sólo las empresas “tradicionales”, por decirlo de algún modo, están tomando posiciones en internet o empleando sus características y ventajas.
Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , , , , , | Utzi iruzkina

Nire izenordeak Sustatun

Data: 2006(e)ko urriaren 30a Egilea: Joxe Aranzabal

Sustatun idatzi nuen garaian beti ez nituen izenpetu nire artikuluak nire izen-deiturekin. Gaixotu arte bai, baina gaixotu ondoren hasi nintzen izenordeak erabiltzen. Garai hartakoak dira Dick Turpin eta Aitita Makurra izenordeak, besteak beste.

Gaixotu eta lasterrera tratamenduan hasi nintzen, eta ordu asko egiten nituen etxean. Orduan erabaki nuen sendatu bitartean nire indar guztiak ipiniko nituela gaixotasuna gainditzen. Eta hasi nintzen gustuko gauzak egiten, bakardadeari aurre egiteko: irakurri, idatzi, paseatu, atsedena hartu… Ordurako ia urtebete neraman Sustatun idazten, eta Sustatun irauli nituen indar guztiak idazteko orduan.

2002ko irailaren 15ean, artikulu bat idatzi nuen Sustatun, Medikuak esan dit minbizia dudala, eta hark erantzun piloa jaso zituen. Horrek areago lotu ninduen Sustaturekin, eta nik idatzi eta idatzi, batzuetan nire gauzak, oso noiz edo behin, eta gehienetan bestelako gaiak.

Beldur nintzen baina, fakultatean zapuztuko ote ziren nik hainbeste idatzita —hori potrojorran zabilek, ala?—, eta hainbat izenorde erabiltzen hasi nintzen, Sustatuko editorreen baimenarekin.

Dick Turpin
Gaizki gogoratzen ez badut, hasieran denetik idatzi nuen izenorde horrekin, baina poliki-poliki zientzia eta teknologia gaietarako erabili nuen. Zergatik izenorde hori? Txikitan irakurritako komikien artean bat zen Dick Turpin, bidelapur bat ingelesa, gustura irakurtzen nuena.

Aitita Makurra
Badut nik lotura Lekeitiorekin, Bego emaztearen ama zena hangoa baitzen, eta hantxe entzun nuen aspaldi bazela haitz bat berezia Hondartzabal eta Isuntza hondartzen mugan, gizon bati zegokiona, eta zeritzon Aitita Makurra. Hortik hartu nuen izena. Izen horrekin era guztietako gaiak landu nituen, zientzia eta teknologia izan ezik.

Sustatu
Beste mezu asko Sustatu izenarekin sinatu nituen, serio zirelako edo Sustatuk itzala irabaziko zuenean, zenbait kasutan komeni zen-eta horrela sinatzea, jendeak ikusteko Sustatu erne zebilela eta gai zela azken orduko gaiak edo aurretik inork jorratu gabeak inork baino bizkorrago ateratzeko.

Hala ere, artikulu dezente atera nituen nire izen-deiturekin, nire gaixotasunaren gainekoak esate baterako horrela daude izenpetuta, eta iritzia eman behar nuenean zerbaiten inguruan, orduan nire izen-deiturak erabiltzen nituen, ez izenordeak.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , | 7 iruzkin

Sustatuk 5 urte bete ditu

Data: 2006(e)ko urriaren 29a Egilea: Joxe Aranzabal

Gaur Sustatuk bost urte bete ditu, bost, 2001eko urriaren 29an plazaratu baitzen lehenengoz. Zorionak, beraz, nola edo hala Sustatun parte hartu dugun guztioi, batez ere CodeSyntax eta Goiena enpresei, beraiek sortu baitzuten bloga.

Niretzat ere berezia izan da Sustatu. Eta arrazoi bat baino gehiago ditut horretarako:

  • Lehen bloga izan zelako euskaraz. Sustatu iritsi aurretik, gutariko gehienok ez genekien blogak zirenik ere. Sustaturi esker ikasi genuen badirela.
  • Beste modu bat ekarri zuelako komunikatzeko. Ordura arte batek idazten zuen eta beste batek irakurri, baina Sustatuk ekarri zigun erantzuteko aukera, eta erantzunekin idazleen eta irakurleen arteko elkarrizketa agertu zen gure artean, dena denbora errealean eta sarean.
  • Eskola izan zelako niretzat, zelan idatzi Interneten. Hor ikasi nuen Interneten beste modu batean idatzi behar dela, laburrago eta zehatzago, informazioa beste era batean antolatuta: ondorioak hasieran, irakurlearen arreta harrapatzeko.
  • Lagun mordoa egin dudalako Sustatu bidez. Argazki honetako gehienak, eta beste asko, Sustatu bidez ezagutu nituen.
  • Aukera eman zidan nire burua beste modu batean kokatzeko, paperean eta telebistan lan egin ondoren. Sustatun idazten hasi aurretik Arrasate Presseko lehen zuzendaria nintzen ni jende askorentzat. Sustatuk lagundu egin zidan nire burua beste esparru batean kokatzen, Interneten.
  • Gaixorik egon nintzenean, Sustatun aurkitu nuen plaza handi bat, eta plaza horretan jarri nintzen harremanetan kanpoko munduarekin, eta horri esker hautsi nuen bakardadea, gaixotasunak ezarria.
  • Sustatun ikasi dudalako zelan eztabaidatu publikoan. Eztabaida askotan hartu nuen parte Sustatun, batzuk beroak oso, eta horietan ikasi nuen tonua modulatzen eta ondo irakurtzen erantzulearen mezua.
  • Talde lanaren adibide paregabea izan delako. Luistxo Fernandezek lehendabizi eta Iban Arantzabalek gero, erakutsi ziguten zein den editore baten lana. Atzeragotik, Garik, Enekok, Maitek, Mikelek, Asierrek eta beste batzuk ere parte hartu genuen talde ahalegin horretan.
  • Izugarri ondo pasatu nuelako bertan idazten. Sustatun ikasi nuen ikasitakoa partekatu egin behar dela, eta horrek poza ematen du, nahiz eta xemeikorik ez kobratu egindako lanagatik.
  • Sustatuk erakutsi zuelako Deba ibarra badela nor Euskal Herrian. Bat-batean, Sustatu erreferentzia ezinbesteko bihurtu zen euskarazko kazetaritzan, eta, harrigarria bada ere, Sustatu ez zen sortu Euskal Herriko inongo hiriburutan, baizik eta Deba ibarrean, Eibarko eta Mondragoeko bi enpresaren ahalegina izan baitzen.
  • Editore ezin hobeak izan dituelako. Ez naiz nekatuko esaten zenbat zor diegun Luistxo Fernandezi eta Iban Arantzabali —eta baita Gari, Eneko, Asier, Usoa, Mikel eta beste hainbat laguni— editore gisa egin duten lan eskergagatik.

Zorionak, bada, eta eutsi goiari!

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , | 5 iruzkin

Zaragozatik, bihotzez

Data: 2006(e)ko urriaren 26a Egilea: Joxe Aranzabal

Bai, lagunak, Zaragozan gaude, ziber kafe batean idazten mezu hau. Atzo etorri ginen Aitor Zuberogoitia lankidea eta biok kongresu batera: Gazte Ikertzaileen Nazioarteko Jardunaldiak Komunikazioan. Uda partean komunikazio labur bat bidali genuelako etorri gara Aragoiko hiriburura.

Ailegaera

Gasteiztik abiatu ginen atzo, autobusez. Zaparrada galanta izan genuen Gasteizen, baina bidean jarri bezain laster, eguraldi garbia izan genuen. Zaragozan, haize epela: 24 gradu. Hotela beste puntan zegoenez, autobus geltokitik urruti, taxi bat hartu behar.

Hotela berri samarra da, gela politekin. Maletan han utzita, kalera irten ginen, afaltzeko asmoarekin. Saltoki handi batzuetara joan, eta han olagarroa jan genuen. Berriro hotelean, errepasoa eman pare bat egunkariri, eta lo egitera.

Gosaria

Goiz jaiki gara, 07:00etan. Gosaltzearekin batera, jakin dugu Athletic-ek berdindu egin zuela etxean eta Realak galdu bigarren mailako talde baten aurka. Eskerrak gosaria ona izan den!

Autobusez joan gara Merkataritza Ganberara, hantxe dira-eta jardunaldiak. Autobusean, kolore askoko aurpegiak. Bat-batean, alboko emakumeari telefonoz deitu diote. Errusieraz hasi da hitz egiten: “da” gora eta “da” behera. Mundu guztiak entzuten genion, baina ulertu, piperrik ere ez.

Jardunaldiak

Lehen eguneko jarduna ez zait larregi gustatu. Irekitze ekitaldian, hitz hutsalak eta handiusteak. Kazetaritzaren bertuteak airean, denak gogaitu arte. Aretoan, ikasle dezente agertu dira ordenagailu eramangarriarekin, aretoan wi-fia baitago.

Lehen mahai ingurua oso lege zaharrekoa iruditu zait, beti komunikazioaren parametro klasikoen barruan. Bigarrena apur bat interesgarriagoa, batez ere hobeto ulertzeko zelan hedatu den telebista estatu espainiarrean.

Arratsaldean, berriz, mahai inguru bat izan dugu iritzizko kazetaritzaren gainean, eta bertan izan da eskuin kazetaritzaren sorta oparoa: Charo Zarzalejos, Pilar Cernuda, Antonio Casado eta Mariano Gistan. Nekez egin dut aurrera, bitartean sekulako logura egin zait-eta. Entzun dira zenbait gauza kontuan hartzekoak, baina gehiena berbaro aspergarria izan da.

Aspaldiko ezagunak

Egunak baina, eman digu ezusteko atseginik. Liburu batzuei begira geundela, aspaldiko lagun bat inguratu zaigu: Xose Lopez, irakaslea Santiago de Compostelako Unibertsitatean eta aspaldiko laguna. AEBetan ezagutu genuen elkar, SND erakundearen pare bat kongresutan, eta hamalau bat urte izango ziren elkar ikusten ez genuela. Jose Pereirarekin zegoen, bere lankidearekin. Eta hantxe izan gara, kontu kontari, aretoan sartu bitartean.

Aspaldiko lagunak

Kanpotik etorri garenoi bazkaltzera gonbidatu gaituzte, eta hantxe agurtu dugu Ramon Salaverria, laboratorio multimediako zuzendaria Nafarroako Unibertsitatean. Baita Javier Diaz-Noci eta Idoia Camacho EHUko irakasle euskaldunak. Bapo jan eta ondo edan dugu, bertako ardo beltz gazte bat. Horrek eragingo zidan gero logura, arratsaldeko mahai inguruan.

Orain arratsaldeko 19:15 dira, eta hemen gaude Aitor eta biok, ziber kafe honetan, unibertsitate hiriaren ondoan, kronika hau idazten hotelera egin aurretik. Bihar itzuliko gara etxera, autobusez, hemendik arratsaldeko 17:15etan irtenda. Dena ondo badoa, hiru orduan Gasteizen izango gara.

Kategoriak Sailkatugabeak | Etiketak , , | Utzi iruzkina