Euskarazko zibermedia, erren

Joan den astean, Zaragozan nintzela, Cibermedios liburua erosi nuen, liburu bat Ramon Salaberriak koordinatua eta ikertzaile talde batek egina honako unibertsitateetakoak: EHU, Santiago de Compostela, Malaga eta Nafarroa. Gainbegiratzen ari nintzela, begiak atal batera joan ziren, Zibermedia euskaraz, Javier Diaz Noci eta Koldo Meso Aierdi EHUko irakasleek egina. Sentipen gazi-gozoekin geratu nintzen, desorekatua ikusi bainuen analisia, paperezko hedabideen erreferentziak larregi baldintzatua.

Liburua 2005ean argitaratu zen, eta bertan erroldatzen dira 1.274 hedabide elektroniko estatu espainiarrean. Euskal Herrian, berriz, 116, horietatik erdia baino gehiago (%53,4) gaztelaniaz eta gainerakoa (%46,6) euskaraz.

Liburuaren beste atal batek, Zibermediaren tipologia, blogak ditu hizpide, baina gero azterketa egiterakoan, euskarazko hedabide digitalak aztertzean behintzat, ez ditu kontuan hartzen blogak. Horrela, badirudi liburu honen egileentzat zibermedia direla paperetik edizio digitalera igaro diren hedabideak soilik.

Papera, erabakigarria
Euskarazko hedabide digitalak aztertzerakoan, Zabalik gehigarria azpimarratzen du liburuak 244. orrialdean:

  • Tal vez la apuesta más clara en este sentido (paperezko bertsioa digitalean ipintzea, alegia) sea la del semanario Zabalik, integramente en euskera, que edita el Grupo Vocento y que desde el 2004 dispone de una página renovada en internet.

Berria digitalak, berriz, aipamen soil bat merezi du, gehiago ingelesez egiten zuenagatik euskarazkoagatik baino. Argiak bai jasotzen ditu loreak hurrengo orrialdean:

  • Su edición en internet puede catalogarse como la publicación más novedosa no sólo en el campo del ciberperiodísmo en euskera, sino en todo el panorama periodístico vasco. A finales de 1997, Argia mostró los primeros pasos de un ambicioso sitio web, que tenía previsto incluir la edición semanal de la revista impresa, un archivo de búsquedas interactivas de todas las entrevistas publicadas en la revista desde 1963, y dar, en definitiva, valor añadido a la edición tradicional, algo que otros medios más poderosos no han sabido ni querido comprender.

Sustatu, denik ere ez
Sustatuk, azken bost urteotan euskarazko kazetaritza digitalean gertatu den fenomenorik deigarrienetako batek, ez du merezi ez eta aipamen bat ere. Bitxia benetan, zeren liburuaren edizioa itxi zenean Sustatuk bazeraman hiru urte pasa lanean. Zaila da ulertzen zergatik ez Sustatu, zeren liburuaren beste atal batzuetan aipatzen dira hedabide digitalak paperezko ediziorik gabeak, Libertad Digital kasu.

Goiena.net-ek zorte hobea izan du kasu honetan, zeren Zibermediaren historia eta egitura atalean, horrela dio Diaz Nocik 35. orrialdean:

  • Por citar otro modelo potenciado por internet, de la unión de varias revistas locales de una comarca guipuzcoana nació Goiena.net, medio personalizable y que permite incluso colaborar a los lectores en régimen de autoría. No sólo las empresas “tradicionales”, por decirlo de algún modo, están tomando posiciones en internet o empleando sus características y ventajas.
Kategoria: Sailkatugabeak Etiketak , , , , , , . Gorde lotura.

Utzi erantzuna

Zure e-posta helbidea ez da argitaratuko. Beharrezko eremuak * markatuta daude