Francoren kontra ez ginen hobeto bizi. Diktadoreak biltzen gintuen, despota hura egotzi nahi genuelako agintetik, baina elkarri mokoka ibiltzen ginen, zein abertzaleago edo zein iraultzaileago, eta gaitzetsi egiten genituen gure iritzietatik kanpo zihardutenak. Ni ere saltsa horietan ibili nintzen, eta ez nago bat ere harro egindakoaz.
Joan den ostiralean lagun batzuk etorri zitzaizkigun Gernikatik gurekin afaldu eta Musikairek antolatutako jaialdiaz gozatzera. Batek goraintziak eman zizkidan unibertsitate garaian nirekin ibilitako lagun baten partetik. Deustuko Unibertsitatean ikasi genuen elkarrekin, eta elkarrekin aritu ginen Euskal Kultur Mintegian, unibertsitatean bertan euskara eta euskal kultura bultzatu guran.
Azaldu nion Gernikako lagunari garai hartan gure arteko liskarrak etengabeak zirela Euskal Kultur Mintegian. Haiek Aresti ekarri nahi bazuten, guk ezetz, espainolista hutsa zelako. Berdin Oskorrirekin, antzeko arrazoiengatik. Kasu horietan gu ginen puruetan puruenak.
Gaur atzera begiratzen dut, eta lotsatu egiten naiz. Tartean aukera izan dut Aresti hobeto ezagutzeko eta Oskorriren ibilbideaz gozatzeko, eta zortea izan dut tratatzeko Alderdi Komunista, EMK nahiz LKI alderdietan ibilitako zenbait lagun, eta konturatu naiz zein oker genbiltzan eta zein erraz kondenatzen genuen jendea, nahiz eta haiek guk beste edo gehiago maite zuten gure herria.
Hala eta guztiz ere, gure arteko harremana inoiz ez da eten, oso noiz behinkakoa izatera iritsi bada ere. Batzuetan nahikoa izan da batak besteari goraintziak helaraztea, oraingoan bezala. Eskerrak.
