Gaur bazkalostea negargarria izan da ETB1ean. Sautrela ikusten ari ginela, Patxi Zubizarreta idazlearen aurpegia izoztu egin da, eta horrela iraun du lau bat minutuz.
Handik bost minutura, berriz, Pokemon hasteko zela, izoztu egin da berriro pantaila, eta horrela egon da, izoztuta, arratsaldeko 15:07tik 15:26ra, hau da, 19 minutu. Susmoa dut euskarazkoan bakarrik gertatzen direla horrelako hutsak, huts luzeak eta errepikakorrak esan nahi dut.
Orain hiru bat aste, Miren alaba zuhaitzak ikasten ari zela, aprobetxatu egiten genituen txango laburrak zuhaitzen ostoak bildu, eta gero koaderno batean txukun-txukun pegatzeko, bakoitza bere izenarekin. Bat, ordea, ezin aurkitu inon: zumarra.
Orduan pentsatu nuen gure ezjakinagatik ez genuela aurkitu zumarrik, berau ez genekielako antzematen. Baina orain jakin dut Jakoba Rekondori esker, XX. mendearen 80. hamarkadan zumarrak ia erabat desagertu zirela gurean, grafosia gaitzak jota.
Dena dela, baten batzuk geratuko dira bazterretan, atzo bertan Bertatik Bertara saioan donostiar batek behin eta berriro aipatu zuen zuen Donostian bazegoela zumarrik. Beraz, oraindik badut itxaropena Euskal Herrian bertan ikusiko dudala zumarrik, Kanarietara joan beharrik gabe.
Ia hogei urte neraman Gustavoren berririk gabe. Googleri eskatu nion laguntza, eta hark eman. Baina ez nago seguru aurkitu dudan pertsona hori nire Gustavo den, edo beste bat. Dena hasi zen 1985ean, Israelen. Han, Mishmar Hanegev kibutzean Gustavo ezagutu genuen, mutil bat argentinarra, beste judu askorekin antzera hara joan zena Israel ezagutu eta hebraiera ikastera. Gustavo mutil garaia zen, ile luzearekin, atsegina, berba errazekoa, peronista, eta Maradona zale amorratua. Lagun onak egin ginen.
Harez gero, baina, ez dugu elkarren berririk izan. Joan den astelehena arte. Gustavoz gogoratu, eta erabaki nuen haren izen-deiturak idaztea Googlen, ea zer gertatzen zen. Eta zerbait gertatu zen, alafede:
Galdetu Googleri
Erantzuna, berehalakoan
Oraindik ez dut oso garbi pertsona hori gure Gustavo den edo ez. Bi aukera daude:
Bera da, ala ez da?
Bata zein bestea izan daitezke egia. Ni, behintzat, pozik geratu naiz, Googlek esperientzia polita eskaini didalako bilaketa horretan.
MCC taldeak erabaki du erantzutea Interneten-eta jasotzen ari den erasoei, azken aldian areagotu egin baita bere kontrako jazarpena sarean. Eraso horietako askotan lotu egiten dira Euskal Herriko kooperatibak eta ETA talde armatua. Estrategia aldaketa
Bi modutan erantzungo du MCCk oraingoan, bere webgunearen gaztelaniazko bertsioan iragarri duenez:
MCC aspaldi zebilen kezkatuta sarean bere aurka esandakoekin. 2002an Ciber Euskadik jasotzen zuen kezka horren berri. Eskertzekoa da, beraz, halako batean, erantzutea erabakitzea, nahiz eta oraindik haren erantzuna lotsakor samarra iruditu zaidan.
Aurkezpenak aipatzen ditu, halaber, zenbait pertsona ezagunen adierazpenak kooperatiben gainean, eta gogorarazten digu Zaragozako Unibertsitateak eta Joan Paulo II zenak goratu egin zituztela kooperatiben sortzaileak.
Erantzun lotsakorra
Izan ere, MCCk bost hizkuntzatan du bere webgunea, baina bakarrik gaztelaniazkoan zintzilikatu du aurkezpena (¡¡Boicot a las cooperativas de Mondragón!!), goian aipatu duguna. Komunikazioaren aroan, ez dut garbi ikusten horrelako enpresa talde batek ezkutatu nahi izatea bere nazioarteko bezeroei zer gertatzen den eta taldeak nola erantzungo duen arazoaren aurrean. Bestetik, estatu espainiarrean Euskal Herriko kooperatibek bezero asko dituzte euskaraz, katalanez eta galegoz hitz egiten dutenak. Horiek ez dute merezi azalpen bat beraien hizkuntzetan?
Handik gutxira, Anjel Lertxundik erabili zuen paragrafo hura, zutabe zoragarri bat egiteko. Zoritxarrez, ez nuen gorde del.icio.us-en, eta gaur ezin loturarik eskaini. Eta aste honetan, beste horrenbeste egin du Bernardo Atxagak Argia aldizkarian.
Testu horrek badu zerbait, bai, eta akaso, Arantza Ozaetak zioen moduan, umeek ez ezik, larriok ere ikasi beharko genuke, eta gero jolas egin berarekin.
Asteburu hau Landetan igaro dugu, Le Vieux Port izeneko kanpinean. Berez Messanges herrian dago kanpina, baina askoz ere hurbilago Vieux Boucau herritik. Hamahiru lagun izan gara han, zortzi pertsona larri, eta bost neska-mutiko, tartean, noski, Miren alaba eta bere laguntxoak.
Bi etxetxo alokatu genituen kanpinean, egurrezkoak, eta, nola eguraldia zoragarria izan den, primeran ibili gara denok, gaztetxoak batez ere: igerilekuan, hondartzan, katamixarrak harrapatzen, untxiak zelatatzen , dibertimendu asko izan dute. Larriok ere, antzerako parezido. Indarberrituta itzuli gara, ematen du-eta astebete egin dugula etxetik kanpo.
Orain hilabete eta erdi, asko jota, Lourdesi tumor bat aurkitu zioten urdail partean, eta, badaezpada, ebakuntza egitea erabaki zuten, ikusteko nolakoa zen. Antza denez, hantura gaiztoa zen, eta gorpuz osoan zuen hedatua.
Lourdesek Arrasateko Udalean egiten zuen lan, informatikari, musika zalea zen oso, eta horregatik sartu zen Musikaire elkartean buru-belarri, eta baita Arrasate Musikalen ere. Mendizalea ere bazen, eta horregatik egiten zait gogorragoa haren heriotza, ebakuntza egitera joan zenean, oso itxura ona baitzuen.
Eskerrik asko guztiagatik, Lourdes, opari ederra izan da zu ezagutu izana. Zuri, berriz, Joseba, besarkada bero bat. Eutsi goiari!
Nik egin nuen linfoma diagnostikatu zidatenean, eta konturatzen naiz nire inguruan jendeak ere horixe egiten duela: Internetera jo informazioa jasotzeko osasunari buruz. Hala ere, ez nuen uste Internet hain agudo bihurtuko zenik hedabiderik fidagarriena osasunaren gaineko informazioa bilatzeko orduan. Baina horrela da: Nielsen/Net/Ratings enpresak orain kaleratu ditu zenbait datu AEBetan, eta hor dio:
Eta Interneten, nora jotzen du jendeak? Batez ere dio estudio horrek gai jakinak lantzen dituzten lekuetara (minbizia, bihotzekoak, Alzheimer ), osasun zerbitzuen hornitzaileetara, gobernuen webgunetara eta enpresa farmazeutikoen webguneetara.
Hortaz zabalago jakin nahi duenak, hemen
egin dezake klik.
Aurten berriro dator Musikaire(eusk)/orria.html Elorriora. Ekainaren erdialdetik, uztailaren bukaera arte, asteburu guztietan era guztietako musikak izango ditugu aukeran (errenazentista, klasikoa, gaur egungoa, folka
), baita antzerkia, dantza eta kale animazioa ere. Hori guztia Elorriok dituen jauregi, ermita, plaza eta txoko paregabeak aprobetxaturik.
Zerbait bereiztekotan, aipatuko nuke “Ilê Aiyê”:http://www.ileaiye.com.br/ taldea, Bahiako inauterien soinua ekarriko baitu Elorrioko kaleetara, bere danbor, dantza eta erritmo biziekin. Nabarmentzekoa ere, uztailaren 1etik 4ra bitartean izango diren dantzaldiak, lau egun horietan lau dantzaldi eskainiko baitira: hip hopa, gaur egungo dantza, Mexikoko aireak eta Kukai-Ttanttaka taldearen azken lana: Otehitzari Biraka.
Guztira 18 ekitaldi izango dira, zein baino zein ederragoa. Ni pozik zoratzen nago Musikaire badatorrelako Elorriora, eta lerro hauen bidez gonbidatu nahi zaituztet Elorriora etortzera. Ikusiko duzue zer den ona.
