Joan den larunbatean Bilbon izan ginen, 18/98 + taldeak deituta. Garaiz iritsi ginenez, kafe bat hartu lasai, eta oinez abiatu ginen abiapuntura. Hara ere berrogei minutu lehenago iritsi. Denbora nahikoa aspaldiko lagunak agurtu, eta manifa nola eratzen zen ikusteko. Ez dut errepikatuko beste hedabidek aurretik esandakoa, eta zenbaitek ezkutatutakoa. Bakarrik esango dut kale agerraldi erraldoia izan zela, handi-mandi horietakoa. Eta lasaia.
Itxaroten geundela, hainbat lagunekin egin genuen topo; tartean Bergarako batzuk. Horietako batek esan zidan: �Aizu, aste honetan lehen aldiz entzun dut blog hitza, eta aste osoa daramat blog gora, eta blog behera. Oraingoan ikasi dut zer den ditxosozko bloga�. Arrazoia du. Zenbait jendek, orain entzun du lehen aldiz bloga zer den, liburuari esker.
Blogak
Artean manifa hasi barik zegoela, aspaldiko lagun bat agurtu nuen, “Iñaki Iïñurrieta”:http://www.armiarma.com/zubi/egileak/00658.htm ikaskide ohia. Urte asko ziren elkar ikusten ez genuela. Bera orain Donostiako Udalean egiten du lan, eta Kuskue Tandem liburua argitaratu zuen asko ez dela, Alberdania argitaletxean. Poztu nintzen I�aki ikusita.
Iñaki Iñurrieta
Kale agerraldiaren abiapuntura iritsi ginenean, leku bero bat aurkitu genuen, eta hantxe bermatu ginen, pareta baten kontra, gozo-gozo. Halako batean, konturatu ginen gazte batzuk guri begira zeudela. Fatimak pentsatu zuen niri begira egongo zirela, azken egunetan askotxo agertu naizelako hedabideetan. Baina, kia!
Hormasprayko
Handik minutu batzuetara, hurbildu ziren haietako pare bat, eta mesedez eskatu ziguten horma libratzeko, pintada bat egin behar zutela-eta. Pintura potoak atera, astindu, kla-kla-kla, eta han hasi ziren aspaldiko Hormasprayko hura bezala, Olariagak Zeruko Argian asmatu zuen pertsonaje haren tankera, horma pintatzen. Gero konturatu ginen horma hura ez zela horma bat, baizik eta Santander Bankuaren sareta.
Gazte biek jo eta ke pintatzen zuten bitartean �azkenean Segi sinatu zuten�, beste bi lagun ari ziren alde guztietara begiratzen, ea poliziarik agertzen zen. Bukatu zutenean, laurak elkartu, eta alde egin zuten, inork ezer esan gabe. Pintada eta pintura usaina geratu ziren egindako lanaren lekuko.
Faltan bota nuen Bilbora joan ahal ez izatea.
Blog-a irakurtzeak behintzat pixkat gertuago senti arazi nau.
Eskerrik asko 4.000 kilometro hauek desargetarazten laguntzearren!!!!!