Faroa

Atzo, San Jose eguna, Lekeition elkartu ginen, urtero bezala, familiaren Ansola adarrarekin, Begoren ama Ansola baitzen, eta Lekeitiokoa. Sasoi batean Sebastiana Erkiaga izaten zen bilkuraren arrazoi, Begoren amuma, baina hura 102 urte bete aurretik hil zenetik, erabaki genuen jarraitzea, oraingoan Benito Ansola garai batean Lekeitioko bikario, eta herri bereko zine bileren antolatzailearen inguruan.

Ansolatarrek, Aranzabaldarrok ez bezala, sekulako zaletasuna dute kantatzeko, batez ere mahaiaren bueltan elkartzen direnean: batek txistua eta danbolina jo, besteak zuzendu, eta gainerakoek abestu. Hori ederto egiten dute. Ikustekoa izaten da Maritxu nora zoaz abesten hasten direnean, neskak alde batetik eta mutilak bestetik, nolako giroa sortzen den jatetxean: azkenean, beste mahaietako jendeak ere kantuan amaitzen du.

Aitortzen dut ezdeusa sentitzen naizela nire mahaikideen abileziaren aurrean, baina nik ere gustura parte hartzen dut erritualean. Hala ere, ez dakit zenbat iraungo duen ohiturak, familiako gazteenek ez ditut ikusten-eta hain kantuzale.

Atzo egun berezia izan genuen HUHEZIn, Euskadi Irratiaren talde bat Eskoriatzara etorri baitzen, Humanitate eta Hezkuntza Zientzien fakultatera. Literatura Astearen azken eguna zen, eta, hori zela eta, han agertu ziren Arratsaldekoa saioko kideak, Arantxa Iturbe, Tere Beloki eta Nekane Peñagarikano.

Goizeko ekitaldia grabatu egin zuten, non ikasleek poesia errezitatu, abestu eta testuak irakurri zituzten, eta arratsaldean irratsaioa bera zuzenean egin, denon aurrean.

Guretzat festa moduko bat izan zen ikustea nola egiten zuten programa: ikasleen irakurraldiak eta abestiak, JJren ateraldiak, Arantza Ozaetaren iritziak Literatura Astearen gainean, Jon Sarasuaren iritziak Infokom karrerari buruz… eta batez ere aurkezleen beraien naturaltasuna eta profesionaltasuna. Azken orduan Jaime Otamendi gehitu zitzaien, ostiralero egiten duen moduan, eta hark ere erakutsi komunikatzaile petoa dela. Esandakoa, festa bat.

Egun hauetan Literatura Astea egiten ari da HUHEZIn, Eskoriatzan. Literatura eta Bidaia da aurtengo mintzagaia. Beharbada Jon Arretxek ez zuen asmatu bere aurkezpenaren formatuarekin: diapositibak eta musika uztartu zituen, baina erritmo eta bizitasun gutxirekin.

Berriz, herenegun Anjel Lertxundirren bertsiorik onena ikusi genuen: sekulako bidaia antolatu zigun, literatura bidaia, eta horrek bai, eskaini zigun plano mordoa bidaia hori irakurtzeko: aipuak, pasadizoak, idazkuntza…, sekulako lana hartu zuen hura prestatzen, baina bihotzetik eskertu genion hara bildu ginen guztiok. Eta atzo, beste horrenbeste. Harkaitz Canok oso gosari xarmangarria eskaini zigun, diamanterik gabea, baina erakargarria oso, New York maite dugunontzat.

Gure gozamenaren atzean, baina, pertsona baten lan izugarria dago. Arantza Ozaetak Erroma eta Santiago astindu ditu urtean zehar idazle horiek ekartzeko HUHEZIra. Berari zor diogu egun hauetan hartzen ari garen atsegina. Bihotz-bihotzez maite du Arantzak literatura, eta orain zazpi urte erabaki zuen horrelako Literatura Asteak antolatzea urtero. Eta lortu du gure paraje hauetan beste inork lortu ez duena: enpresa pribatuek ordaintzea Literatura Astearen faktura.

Lankide dut Arantza, eta bihotzez eskertu nahi diot hartu duen lana, eta egin digun oparia.

Mari Treku hil da, Mattin bertsolaria zenaren alarguna. Inoiz ez nuen ezagutu Mari Treku, baina haren liburu bat irakurri nuen orain hogei bat urte, Mattin, nere gizona, Auspoa argitaletxeak kaleratua, eta izugarri gustatu zitzaidan. Geroztik, hainbat aldiz irakurri ditut haren kronikak Herria aldizkarian. Emakume argia iruditu zitzaidan Mari Treku, adoretsua, eta zentzuduna. Goian bego.

Igande iluntzean zerbait harrigarria gertatu zitzaion Mireni: une batez, telebistan ikusi zuen Felipe Atutxa ginekologoa, zeinek 1995ean bera munduratu zuen Quiron ospitalean, Donostian.

—Begira, Miren. Gizon horrek lagundu zion amatxori zu jaio zinenean. Burutik hartu, eta berak atera zintuen amatxoren maginatik.

—Horrek…?

Gizon burusoil bat zuen pantailan, zuriz jantzita, eta hitz egiten ez-dakit-zertaz. Baina Mirenek hura ezin sinetsirik zegoen. Ama etorri behar baietz esatera. Orain badaki gauza bat gehiago, nahiz eta arraroa egiten zaion.

Gaur jokatu dute Mirenek-eta azken partida ligan. Zelan jokatu, gainera: 16-7 irabazi diote Galdakaoko talde bati.

Aurten ez genuen gauza handirik espero txapelketa honetan, Elorrioko jokalari guztiak hasiberriak direlako. Hala ere, bospasei partida irabazi dituzte, eta, beraz, laugarren sailkapen nagusian. Denok uste genuena baino dezente gehiago. Zorionak, beraz, gure neskei, eta baita Kris entrenatzaileari ere. Ahaztu barik Josi, Rocio eta Eli, horien laguntza ere ezinbestekoa izan baita.

Orain, denboraldia ondo bukatzeko, bazkaldu egingo dugu denok batera, jokalariek, gurasook eta zenbait laguntzailek. Lejarazu tabernan izango da hori, arratsaldeko 14:30etan.