Atzo lehendabizikoz, eskola eman nuen ingelesez. Nire aurrean 30 ikasle
inguru, denak euskaldunak, eta beste bi Erasmus egitasmokoak,
Herberehetatik etorritakoak. Gaia: Digital Journalism, kazetaritza
digitala. Ikasgelan sartu aurretik, beldur nintzan nigatik –mailarik
emango ote nuen–, eta ikasleengatik –eurek ere maila nahikorik izango
ote zuten. Baina pozik irten nintzen emaitzarekin.
Hasierako barreen ostean –neska-mutil gehienak ikasle izan nituen iaz
Web 2.0 irakasgaian, eta bitxia egiten zitzaien niri ingelesez
entzutea–, arretaz hasi ziren entzuten eta erantzuten. Tarte batean,
geure burua aurkeztu genuen banan-banan, Erasmus ikasleek hasita. Ikusi
behar zenuten zelako arretaz entzun zituzten gure ikasleek haiek
esandako hitzak. Ondoren baina, gure ikasleek ere ganoraz aurkeztu
zuten beren burua. Gogo handia zuten, antza, lehenbailehen
adiskidetzeko Erasmus ikasleekin, eta uste dut lortu zutela.
Behin azalpenak entzunda, ikastaroaren nondik-norakoak, denak jarri
ziren lanean atzo hementxe bertan iragarritako ariketan. Oraindik ere,
deitzen nautenean zalantzaren bat argitzeko, zenbaiti euskaraz hitz
egitea irteten zaio, baina, oro har, gogo onez hartu zuten gure
unibertsitatearen konpromisoa irakaskuntza hiru hizkuntzatan egiteko:
euskaraz, gaztelaniaz eta ingelesez.
