Faroa

Pozik nago Flickr programarekin. Berari esker, joan den larunbatean ipini nuen lehen argazkia blog honetan. Arrakasta izan aurretik, baina, abiatu nintzen Patxitrapero lagunak adierazitako bidetik, baina trakets samarra izaki, ezin irtenbidea aurkitu.

Flickr-en, ostera, dena egin zitzaidan erraza. Aurretik izena emanda nengoenez, hantxe eskegi nuen saskibaloi taldearen argazkia. Gero, Faroaren ezaugarriak sartu nituen Flickr-en, eta azkenik, argazkira itzulita, blog this! botoiari eman nion, eskegi zezan aukeratutako argazkia hemen, eta voilà! Oraindik badut zer hobetu Flickr-ekin, baina hori ere ikasiko dut.

Bide batez, badakizue zer esan nahi duen flicker hitzak? Fred lagunak esan didanez, jartzen duzunean begien aurrean pospolo bat piztuta, garraren aurreko paisajeak egiten duen dardarari esaten zaio flicker.

Atzo Santanderren izan ginen, Valdecillako ospitalean. Kontrola genuenez, goizeko 09:00etan irten ginen etxetik, eta arratsaldeko 17:00etan etxeratu, kontsultan 15 minutu eginda. Egun osoa galduta, beste modu batera esateko.

Nire ahoa aztertuta, medikuak erabaki zuen prednisona gehiago hartu behar dudala, kortikoide bat erretxazoa kontrolatzeko, ahoan zauri batzuk ditut-eta. Inoiz baino gehiago jaitsia genuen prednisona kopurua, azken bi asteotan egun batean 10 mg. hartzen bainuen, eta hurrengoan ezer ez, txandatuz. Orain, hortaz, 10 mg. eta 5 mg. tartekatuko dut hilabetez. Eta hortik aurrera, hasi jaisten poliki-poliki, ea erretxazo aztarnarik ez den agertzen.

Horrezaz gain, eskaner bat egin beharko dut Galdakaoko ospitalean, ikusteko linfomaren aztarnarik agertzen den berriro. Eta Valdecillan, berriz, egingo didate kimerismoa, jakiteko arrebak emandako hezur-muinaren zelulak erabat nagusitu diren, azken aldiz agertzen ziren moduan, edo atzera egin duten.

Blogak berandu agertu ziren Txinan, 2002an, eta harrezkero izugarri hazi dira. Hazkunde horretan zerikusi handia izan omen du Mu Zimei emakume kazetariak, zeinek idazten baitzuen aldizkari batean, Guangzhou hirian. Halako batean, ordea, Mu-k sortu zuen bere bloga, eta hor hasi zen kontatzen bere abentura sexualak, xehetasun guztiekin:

Lana dela-eta, oso lanpetuta bizi naiz, baina nire denbora librean txortan egitea gustatzen zait. Badaukat non aukeratu, inoren ardura hartu eta maitasuna eman beharrik gabe. Ohekideek ez didate arazorik sortuko. CDak bezalakoak dira niretzat, ez baitute soinurik egingo, non eta nik ez ditudan pizten.

Mu-ren blogak gori-gori ezarri zuen sarea Txinan. Blogak ere gero eta ezagunagoak egin ziren. NewScientist aldizkariak dioenez, Mu hasi zenean bere blogarekin, Txinan zeuden 20.000 blog. Handik gutxira, berriz, 160.000. Sina.com webguneak dio Mu Zimeik erakartzen dituela egunean 10 milioi bisitari. Eta Sohu.com bilatzaileraen hitzetan, txinatarrek “Mu Zimei” izena idazten dute gehien bilatzailean, “Mao Zedong” mitikoarena baino gehiago.

Joan den ostiralean irakurri nion Anjel Lertxundiri zutabe bat Generoaz, eta gustatu. Atzo, berriz, Graxi Urmenetaren erantzun bikaina leitu nuen, hori ere Berria egunkarian, eta Graxik ikuspegia aldarazi zidan.

.flickr-photo { border: solid 2px #000000; }.flickr-yourcomment { }.flickr-frame { text-align: left; padding: 3px; }.flickr-caption { font-size: 0.8em; margin-top: 0px; }
Elorrio k.t. 3 , originally uploaded by Joxe .

Talde honetan jokatzen du gure Mirenek. Bera eta bere lagunak aurten hasi dira saskibaloian jokatzen, eta oraindik igartzen zaie esperientzia hartu beharra dutela. Baina ari dira, asko aurreratu baitute lehen partidatik hirugarrenera: azken bietan gutxi falta izan zaie irabazteko.

Zutik ezkerretik eskuinera, Itsaso, Leire, Miren, Ziortza eta Altea. Belauniko, ezkerretik hasita, Elene, Ainhoa, Maialen, Maite, Maria eta Edurne.

Faroa sortu aurretik, hiru urtez idatzi izan dut Sustatun. Han ikasi nuen zer zen blog bat, eta nola kudeatzen den. Sustatu izan dut eskolarik onena blogintzan.

Asko zor diet Iban Arantzabal eta Sustatuko editore taldeari. Zorretan nago, halaber, Luistxo Fernandez, Gari Araolaza, Maite Rementeria, Eneko Astigarraga, Asier Sarasua eta CodeSyntax enpresako lagunekin. Beste inork baino gehiago, beraiek sustatu dute euskal blogosfera. Horregatik, gustura aitortzen dut nire zorra.

Lagun onak gara, ondo konpondu gara orain arte, eta ondo konponduko gara aurrerantzean ere, nahiz eta tarteka proiektu desberdinetan ibili.

Besarkada handi bat denoi.

Azaroak gaur du azken osteguna. Horregatik ospatzen da gaur AEBetan Thansgiving, Eskerregite eguna. Berau izango da, seguruenik, familia festarik garrantzitsuena han. Gu han bizi izan ginenean, behintzat, horrela zen.

Gure artean hainbat estatubatuar ditugu, gehienak ikastera etorriak Euskal Herrira. Gaur beraiei doakie nire gogoa, ahalik eta ondoen ospa dezaten eguna, eta bereziki Fred Freundlich nire lagun handiari.

Eta horrekin batera, gonbita bat. Truman Capotek liburu polit bat idatzi zuen Eskerregite eguna oin hartuta, eta geroago Iñaki Iñurrietak euskaratu zuena Literatura Unibertsala bilduman: Eskerregite Eguneko Bisitaria. Ahal baduzue, irakurri.

Orain bi aste pasatxo sortu nuen Faroa, nire urtebetetze egunean. Artean nola probatan nenbilen, behin behineko izen bat eman nion, Faroa, eta izen horrekin bat zetorren ezizen batekin, Argi, sinatu dut harrezkero. Bitarte horretan ikasten joan naiz nola erabili blog hau, gaur arte.

Oraindik badut zer ikasirik franko, baina erabaki dut gaurtik aurrera nire benetako izen-deiturekin sinatuko dudala, alegia, agerian uztea farozaina. Bi arrazoik bultzatu naute horretara:

Faroa hasi da argia ematen, eta batzuek, gutxi batzuek, antzeman dute hori. Bide batez, hasieran behin behineko izena zena, behin betikoa izango da hemendik aurrera.

Gaurkoa bezalako artikuluak, Oiarzabali dagokiona, hobe benetako izen-deiturekin sinatzea. Ez dut uste egokia denik inor kritikatzea ezizen baten atzean ezkutaturik.

Aurrerantzean, egunean ohar edo artikulu bat aurkituko duzu Faroan. Izango dira Joxe Aranzabalen burutazioak eta iritziak, “abenturak eta kalenturak”, beste hark zioen moduan.

Ongi etorri Farora!

Gaur goizean Juanito Oiarzabal mendizaleari entzun diot irratian segurtasunaren inguruan hitz egiten, Euskadiko Kutxaren iragarki batean. Atzo ere paperean ikusi nuen iragarki hori. Eta ni, harritu. Nor eta Juanito Oiarzabal segurtasunaren eredu!

Mundu guztiak daki euskal mendizaleen artean oso arriskutsua izan daitekeela Juanito Oiarzabalekin joatea gailur enblematiko horietako bat egitera. Birritan salbatu dute in extremis, behin Iñurrategi anaiek, eta bigarrengoz iragan udan. Bietan erakutsi zuen kalkulu eskasa, lidergorik eza eta egozentrismo itzela.

Euskadiko Kutxak horrela ulertzen badu segurtasuna, nik nahiago neure diruak beste nonbaiten ezarri.

Goizero lanera natorrela, bereziki gozatzen dut arbolen kolore zoragarriak ikusita. Pinuen monotoniaz landa, han-hemenka begiztatzen ditut zuhaitz multikoloreak: bihurgune estuan, pasadan ikusten dudan herriaren erdiko muinoan, fabrika erraldoiaren ondoan, kanposantuaren aurrealdean…

Sasoi honetan horrek ematen dit poza, eta azaleratzen du denok barruan dugun poeta kaskarra. Horrelakoetan Xabier Lizardiz gogoratzen naiz, nola ospatu zituen urtaroak.