Tetuan taberna erdi hutsik dago Juanito eta Ebaristo sartu di- renean, goizeko hamarrak jo aurretik. Erretiratu zirenetik, as- telehen gehienetan kafe bat hartzen dute batera, elkarren arte- ko lotura ez galtze aldera.
Kortatua eta kafesnea iritsi bezain laster, hasi dira lagunak asteari errepasoa egiten.
Auzoan
—Eba, ta zer moduz zure jaioterrira egindako bisita? Ondo to- patu duzu auzoa?
—Bai, hiru neba-arreba elkartu ginen han, eta ondo pasatu ge- nuen. Denbora gutxi eginda, hori bai. Gu hazi ginen etxe aur- rean autoa utzi, eta elizarantz abiatu ginen, bidean pasatzen ge- nituen etxeak aipatzen genituela. Elizan, berriz, akaberako
kantuarekin batera sartu ginen bertan, batez ere berriztu egin dutelako. Gure haurtzaroan bezala zegoen, hobeto argiztatuta.
—Eta hor amaitu zen bisita?
—Ez, mutila. Meza amaitutakoan, aspaldiko ezagun mordoa agurtu genuen eliza aurrean. Jubilatuen etxean pintxo bana jan, eta han ere, jende dezente agurtu genuen. Bisita atsegina izan zen. Hala ere, badakizu, batzuk hilda daude, eta bizi dire- nak, gero eta zaharrago, gu moduan. Guztiarekin ere, pozik ikusi nuen jendea.
Hiriburuan
—Eta zuek, zer moduz ibili zineten hiriburuan, Juanito?
—Ondo. Batzuek Gabonetako argiak ikusi nahi ziztuzten, eta bertan trago pare bat jo. Eta horixe egin genuen. Autobusa hartu, eta hara abiatu ginen, jubilatuon bizipozarekin. Jende mordoa zebilen gora eta behera, eta Gabonetako argiak nonahi. Ez dakit non geratu diren aholkuak, Gabonetako festetan ar- gindarra aurreratzekoak. Beste jende askok moduan, guk ere selfie dezente egin genuen, argiz inguratuta. Zuri ere bidali ni- zun bat. Gero, taberna batean trago bat hartu, eta alde zaharre- ko beste batean ogitarteko bana jan genuen. Eta handik, trankil antzean, autobus geltokira abiatu ginen. Gaueko hamarrak eta erdietan etxean ginen. Ikusten duzunez, marabillarik ez.
Euskal kooperatibak eta Vatikano
—Zure alabaren mutil-laguna Ulman dabil, ezta? Esan dizu ezer Mondragon taldetik irteteko erabakiaz?
—Azkenengoz berarekin izan nintzenean, artean ez zekien ezer mobida horren inguruan, eta iritzirik ere, ez zuen garbirik. Gero, berriz, emaitzak ezinago garbiak izan dira: batean %70 irtetearen alde, eta bestean %80. Harrituta geratu nintzen, eta apur bat etsita.
—Ni ere horrela nago gai horren inguruan. Inork ez daki joan direnak zergatik irten diren. Ulmak eta Oronak ez dute espli- katu, eta Mondragon taldeak ez du ezer garbirik esan, azken astean batasunerako deiak egitetik kanpo.
—Niri min ematen dit isiltasun horrek. Euskal Herriko koope- ratibek jokatzen dute Vatikanok moduan: biek dituzte zenbait hedabide, eta erabiltzen dituzte erakundeak goresteko edo lor- penak jakitera emateko. Baina bertan krisiren bat dagoenean, edo iritzi-korronte diferenteak, horretaz mutu.
—Donostiako ESIko medikuek, kontrara, lau orrialdeko agiri bat idatzi zuten, jakinarazteko gizarteari eta Osakidetzari, zer- gatik dauden haserre. Ez dira joan zuzenean negoziatzera. Aur- retik, esplikatu nahi izan digute zertan den arazoa. Kooperati- bek zergatik ez dute berdin egiten?
—Ados nago. Batzuek eta besteek, irten direnak eta geratu di- renak, hausnarketa egin beharko lukete, eta sekretismoa hautsi. Leihoak ireki beharko lituzkete.
Messi eta Lujanbio
Eta zuek zer —sartu da tabernaria barratik—, ez duzue ezer esaten atzoko finalaz?
—Esan nahi izango duzu fi-na-lez, atzo bi jokatu ziren-eta: fut- bolekoa eta bertsolariena.
—Bale, kultureta. Nik bakarra ikusi nuen —segitu zuen taber- nariak—, eta poztu nintzen Argentinak irabazi zuelako. Partida ona izan zen, gainera, emozionantea.
—Errespetu bat, txo, kultureta heu izango haiz. Nik Bertsolari Txapelketako finala ikusi nuen, esan du Ebaristok, hasi eta buka. Sekula egin ez dudana egin nuen atzo: egun osoa ia, te- lebistari itsatsita egon nintzen. Eta gozatu ederra hartu nuen.
—Baina gaztetan futbolista izan zinen, ez? Horrek ez du tira- tzen?
—Gaur egun ez diot kasu handirik egiten futbolari. Higuinduta nago futbolaren inguruan dauden negozio zikinekin. Ni futbo- lean aritu nintzen, baina herriko taldean, hori besterik da.
—Bada nik biak ikusi nituen, baina ez osorik. Futbol-finalaren 2. zatia, luzapena eta penaltiak ikusi nituen. Neuri ere emozio- nantea iruditu zitzaidan. Eta poztu nintzen Messik irabazi zu- elako. Ondoren, Iruñearekin egin nuen bat, eta azken txanpa ikusi. Esan behar dut sekula ez dudala izan bertsolaritzarako joera handirik. Aitortzen diet meritu itzela egiten duten lanaga- tik, baina gutxitan emozionatzen nau bertsolaritzak.
Juanito eta Ebaristo jaiki dira mahaitik, eta, txintxo-txintxo, barrara eraman dituzte kafe-kikarak. Gaur batek ordaindu du. 4
Alboko mahaikoak agurtu, eta irten egin dira kanpora. Haizea dabil, gogor.
