Izango dira bost bat urte kanario bat erosi genuela etxerako. Lara du izena, laranja kolorekoa delako. Goizean, gurekin esnatzen da, eta, sentitzen gaituenean, sagar zati bat eskatzen digu, horretara ohitu baita. Goiz erdian, berriz, sekulako txorrotxioak jotzen ditu.
Egia esan, Mirenek eta biok ez diogu kasu handirik egiten: sagarra eman, balkoira atera edo balkoitik sartu, eta besterik ez. Begok, ostera, zaindu egiten du. Igandero, garbitu egiten du kaiola, eta bainua eskaintzen dio. Gezurra dirudi, baina Lara gustura jartzen da uraren azpian. Tarteka sartzen da, lumak astintzen ditu, salto egin, berriro itzuli… Polita izaten da bainuaren erritua ikustea.
Balkoira ateratzearekin, baineratxoa jartzen badiozu, egunero bainatuko zaizu txoria. Balkoia eta kalea zipriztinduko du, baina egunik izoztuenean ere errepikatuko du errituala.
Eskerrik asko gomendioagatik, Luistxo. Horren berririk ez genuen.