Armstrong

Aspaldiko partez, atzo patxadaz irakurri nuen “El País”:http://www.elpais.es/index.html egunkaria. Astelehena zen, eta sakon irakurri nituen kirolak, niretzat El País baita kirol egunkaririk onena inguru hauetan. Noski, atzokoan Lance Armstrong txapeldunaren azken balentriak orrialde asko bete zituen.
Baina denetan artikulu batek eman zidan atentzioa, Alejandro Lucíak idatzitakoak. “Al límite humano”:http://www.elpais.es/articulo/elppordep/20050725elpepidep_6/Tes zuen izena, eta, besteak beste, aztertzen zuen Armstrongen egitandia medikuntzaren ikuspegitik, minbizia bizi izan dugunoi ekar diezagukeen onuragatik. Honela zioen pasarte batek: — Su hazaña refleja la capacidad del cuerpo humano de adaptarse al entrenamiento físico, por muy deteriorado que sea su estado previo. Gracias a los avances de la biomedicina, la tasa de supervivencia de muchos tipos de cáncer ha aumentado muy significativamente en los últimos años. Así, un importante desafío al que se enfrenta la medicina del siglo XXI es el de mejorar la calidad de vida y el estado físico en el que quedan todos aquellos que consiguen vencer al cáncer y a otras enfermedades crónicas. Y en ello el entrenamiento físico tiene mucho que aportar.

Argi dago Armstrong gai izan bada zazpi Tour irabazteko minbizia garaituta, gu ere gauza garela bizimodu normala egiteko, uko egin barik eguneroko kirol jarduerari, berau apala izan arren. Eskerrik asko, Lance!

Kategoria: Sailkatugabeak Etiketak . Gorde lotura.

Utzi erantzuna

Zure e-posta helbidea ez da argitaratuko. Beharrezko eremuak * markatuta daude