Sasoi batean neu nintzen Toledoko euskalduna. Hamabost urte nituela, horrela deitzen zidan Luxio Murgoitiok berari euskaraz hitz egiten ahalegintzen nintzen bakoitzean, hain txarto egiten nuen-eta berba. Ikasle nintzela, uda denboran Amat kooperatibara joaten nintzen, Arrasaten, diru apur bat irabazi eta ikasketak ordaintzen laguntzeko. Hor euskaldun asko zebilen lanean, tartean Luxio Murgoitio, euskaldun petoa eta Udala auzoko bizilaguna. Nik barre asko egiten nuen Luxiorekin, gizon barregarria baitzen, baina berak ere sekulako algarak egiten zituen nire lepotik, euskaldun traketsa bainintzen.
Urteak pasata, behin baino gehiago egin dut topo Luxiorekin, eta biok gogotik egin dugu barre Toledoko euskaldunaz gogoratzean. Aspaldi, ordea, ez dut ikusi bera, eta ez dakit bizi den edo ez.
