Atzo Dauphiné Libéré lasterketa ikusi nuen ETBn, eta harrituta geratu nintzen “Iñigo Landaluzek”:http://www.capture-the-peloton.com/Races/TdFP04/EUS-Landaluze.jpg zein ondo erantzun zien aurkarien erasoei. Bukaeran, eutsi egin zion lidergoari, minutu eta pikuko errentarekin. Gaurko etapan, berriz, nire bihotzak erakutsi dit sasoiko dagoela, horrek ere ezin hobeto eutsi baitio etaparen emozioari.
Azkenean, Landaluze irabazle, baina 11 segunduko alde urriarekin. Justu ibili da, gaurkoan eutsi ezinik onenen edo famatuenen oldarrari, baina erakutsi digu burua bere lekuan duela, eta ondo kudeatzen dituela denborak (asko ikasi du, antza, iazko hutsegite hartatik, non Tourrean galdu baitzuen etapa bat, 50 metro berandu erasotu zuelako).
Deigarria da nola Euskaltel-Euskadi taldeko txirrindulari bakarrak bukatu duen lasterketa: Iñigok berak. Hori dela eta, gaur beste txirrindulari batzuen laguntza jaso du euskaldunak, baina hori gaitz erdia da, beste batzuek ere beste horrenbeste egiten baitute. Kezkatzekoa, taldea ematen ari den itxura. Baina orain Landaluze zoriontzeko unea da: zorionak, motel!
