Sasoi batean, berripaperak egin nituen, ingelesez newsletter haien antzekoak; tartean, hauek: Euskararen Berripapera, Hizkuntza Politikarako Sailburuordetzarentzat, Campusa, Euskal Herriko Unibertsitatearentzat, Pas de Basque, Ikerfolk elkartearentzat, eta Herri.KO, euskarazko herri komunikabideentzat.
Horiek guztiak inprimategira eramaten nituen, ale dezente egiten ziren-eta bakoitzarentzat. Bat, ostera, etxean egiten hasi nintzen, txiki-txikia baitzen, orri bat alde bietan. Ganbara zuen izena, eta izan nahi zuen Miren alabak Eskolaurrean ikasten hasi zen taldearen berripapera, bertan emango zen-eta taldearen berri.
Hala ere, bi zenbaki baino ez nituen egin Ganbara berripaperarenak, hasieratik izan nituen-eta arazoak. Batetik, irakasle batzuk deseroso sentitzen ziren informazio bila joaten nintzen bakoitzean, eta ez zuten inola ere agertu nahi berripaperean. Bestetik, zenbait gurasok uzkur hartu zuten papera, euskara hutsean zegoelako. Ikusita berripaperak gero eta begirakune gehiago neureganatzen zizkidala, bertan behera uztea erabaki nuen.
Egun hauetan, paper zaharrak antolatzen hasi naizenean, txoritokian pintoreei lekua egiteko, Ganbara haren ale galdu batzuk aurkitu ditut. Eta pentsatu dut beharbada ez nuela asmatu planteamenduarekin berripapera egiteko orduan.
