Iragarrita zegoen, eta, hala ere, ezusteko atsegina izan zen Kanpazar mendatean gora gentozela elurra mara-mara ikustea.
Gaueko 23:20ak ziren, eta Ormaiztegitik bueltan gentozen, han erakusketa eder bat ikusita bertako industrializazioaz. Behin lagunak agurtuta, autoan sartu ginen afrontuaren erdian. Deskarga igoten, lehen elur malutak, baina elur bustikoak. Gidariak abisatu zigun: Kanpazarren, elurra.
Eta halaxe gertatu zen. Saratik gora elurra mara-mara ari zuen, halako eran non bazterrak ere zuri baitzeuden. Argi luzeak ipinita, elur sinfonia bat zirudien, deserosoa gidariarentzat, baina ezin ederragoa beste hirurontzat. Kanpazar gainean, 1ºC eta elurra jausi eta jausi. Elorrio aldera jaisten ere, ekin eta ekin, ia Iguria auzora iritsi arte. Han, elurra euri bihurtu zen.
Oraindik ere, bart gaueko sinfonia burutik kendu ezinik nabil. Nahi ere ez, jakina.
