Egun hauetan Semblanza de Pío Baroja liburua irakurri dut, Julio Caro Barojak bere osabari buruz idatzitako biografia laburra bezain mamitsua. Estilo sinplean, baina prosa oso argiarekin, Julio Caro Barojak kontatzen dizkigu Pio Barojaren azken urteak, bai Beran, Nafarroan, eta baita Madrilen ere. Kontakizun hunkigarria da, eta zentzuz betea. Nik oso gustura irakurri dut.
Bereziki gozatu dut Julio Caro Barojaren prosa eta kontatzeko modua. Irakurri ahala, gogoratzen nintzen gaztaroan zelako atseginez irakurri nituen Caro Barojaren beste liburu batzuk (Las brujas y su mundo, Brujería vasca, Inquisición, brujería y criptojudaísmo, El señor inquisidor y otras vidas por oficio, Los vascos…), eta berriro ere, prendatuta geratu naiz.
Mondragoen ezagutu nuen Julio Caro Baroja, 1972-1973 urte inguruan Joseba Quevedo lagun aspaldikoak eta Ramon anaiak ekarri zutenean hitzaldi bat ematera. Erdi Aroko Arrasatez hitz egin zuen, baina ez horretaz soilik. Bukatutakoan, berarekin geratu ginen hitz egiten, lotara joan zen arte. Biharamonean ere berriro egin genuen tril jakintsuarekin, eta geroago jakin genuen egun hura aprobetxatu zuela Mondragoeko alde zaharra marrazteko Santa Barbara gainetik. Bide batez esanda, Julio Caro Barojak oso ondo marrazten zuen.
Semblanza de Pío Baroja hau Ediciones 98 argitaletxeak kaleratu du. Ahal baduzue, irakurri, merezi du-eta.
