Garai batean, hainbat liburu irakurri nituen Xabier Gereñok idatzita. Euskara irakasle nintzen, eta liburu peskizan ibiltzen nintzen, gero liburuok ikasleekin erabiltzeko. Bestela ere, irakurri nizkion hainbat. Hala ere, idazle gisa ez zen nire gogokoenetakoa. Argitaratzaile gisa, berriz, mirestu egin nuen, izan zuen ausardiagatik, argitaletxe handien bideetatik irten eta bere kasara jarduteko.
Behin batean, erreportaje batean entzun nion esaten bere emaztea hil ondoren zelan hasi zen bizitzen zahar etxe batean, horrela bide zuten-eta erabakita egingo zuela bietarik bizirik geratzen zenak. Hunkitu egin ninduen gizonak, adierazpen haietan erakutsi zituen erabakimen eta apaltasunagatik.
Hemen ez diogu kasu handirik egin Xabier Gereñori, baina kanpoan gure erreferentzietako bat izan da, hainbat jendek bere metodoak-eta erabili baititu euskara ikasteko. Gizonak euskara maite zuen, eta lan piloa egin zuen euskal kulturaren alde, baliabidez urri ibili bazen ere. Nik gogoan izango dut.
