Sautrela saiokoak etorri arte elkarrizketa egitera —abendu amaieran izan zen hori—, ez nekien nor zen Marijose Oraa. Haiek esan zidaten Marijosek ere minbizia izan zuela, bularrekoa, eta liburu bat idatzitakoa zela. Saioak batu gintuen, zeren egun batzuk geroago, Marijosek berak idatzi zidan, bere burua aurkezten. Harrezkero, liburuak eta mezuak trukatu ditugu.
Bere liburua jaso bezain laster —Células caprichosas du izena—, berau irakurtzen hasi nintzen, interes handiz. Gura barik, bere esperientzia irakurtzerakoan, nirearen oihartzunak etortzen zitzaizkidan gogora: beldurrak, nekealdiak, itxaropenak, pozak, familia…
Erabakimen handiko emakumea iruditu zait Marijose, zintzoa bere buruarekin eta bere ingurukoekin. Bizitza maite du, eta zaindu egiten du bere bizitza proiektua. Gaixotasuna ere horrela gainditu du, bizipozez eta elkartasunez, jakin du-eta bere inguruan maitasun sare bat eraikitzen.
Células caprichosas bere esperientziaren isla da. Gustura irakurri dut.
