Kirmen

Atzo aingeru bat ikusi nuen, baina ni ohartu ez. Arratsaldean izan zen, fakultatean. Bilera egiten ari nintzen Iñakirekin, gure ikasleen praktikak eta proiektuak zirela eta. Bat-batean, mutil bat agertu zen, itxuraz Psikopedagogia ikaslea, eta Julenez galdetu zuen. Julen ez zegoen bere lekuan, baina alboko gela batean zen, bilera batean.

Mutilak esan zidan hitzaldi bat ematera etorria zela Eskoriatzara, eta hura bukatutakoan otu zitzaiola Juleni kuku bat egitea, baina hura ez molestatzeko. “Julen, gizon bat daukazu hemen, zutaz galdezka”. Hitz horiek esan, eta berehala konturatu nintzen zerbait arraro gertatzen ari zela han. Ohartu nintzen mutil haren ahotsa ezaguna egiten zitzaidala. Eta hobeto begiratuz gero, aurpegi hura ere…

Kirmen Uribe izan nuen begi bistan, nire idazle kutunetako bat, eta ni konturatu ez. Eskerrak jainkoek ez nindutela zigortu eta gatzezko irudi bihurtu!

Kategoria: Sailkatugabeak Etiketak . Gorde lotura.

Utzi erantzuna

Zure e-posta helbidea ez da argitaratuko. Beharrezko eremuak * markatuta daude