Etiketaren artxiboa: araba

Bost urte ondoren bidaiak jarraitzen du


Atzo aipatu bezala kafe
garaia izan arren ikasleontzat, krisi ekonomiko sakon batean bizi
arren eta etorkizuna iluna izango dela ematen duen arren idazteko
gogoa ez zait joan bost urte hauetan. Eta espero ez joatea gogo hori
inoiz!!!

Abentura berezi bat bezala
hasi zena amaiera non zuen jakin gabe gaur egun oraindik jarraitzen
du eta agian inoiz baino indar gehiagorekin bizirik dirau. 2005eko
maiatza hura pertsonalki aro berri baten hasiera suposatzen zuen
unibertsitate munduan sartzean. 2006a urte polita izan zen, hor hasi
baitzen adibidez Gasteizen daukadan lagun taldearen oinarria osatzen
eta zorionez oraindik mantentzen dudan erlazio bat zoragarri bat
EAEko hiriburuarekin. 2008a ere berezia izan zen, kirolean asentatua
nengoen eta nire kirol ibilbide berrian hiruzpalau arrakasta lortu
nituen (Arrigorriagako podiuma, Lisboako Iron Man erdia eta
Donostiako maratoia). Iaz bizitza beste era batera ikusten ikasi
nuen, kirolaz haratago, unibertsitateaz haratago… urte horretan
lortu nuen literatur lehiaketa pare batean arrakasta txiki batzuk
lortzea. Aurten berriz ametsen urtea da. Historiako karreraren
amaiera (gauzak ondo joaten badira) eta Europako txapelketa baten
parte hartzeko urtea ere bada. Hau da, orain dela urte batzuk
pentsaezina zena nire moduko pertsona batentzat gauzatzera doaz.

Gauzak horrela bost urte
polit izan dira bizi izandakoak eta bizi izandako horretatik zati bat
blog honetan geratu da islatuta. Ezbairik gabe eta goian aipatu
bezala indarra badaukat gutxienez beste bost urtez aritzeko.

Jarraitzen didazuen guztiei
eskerrik asko hor egoteagatik zuek gabe ez litzatekeelako posible
izango bidai hau 😉

**BTR**

Kafe garaia ikasleontzat

Iritsi da maiatza
eta honekin batera gure fakultatean gutxienez klaseak emango diren azkeneko
asteak. Beti bezala, eta urtero-urtero promesa berdina egin arren ikasle
guztiok (lanak eta ikasketei garaiz egingo digula zezenak ez harrapatzeko azken
momentuan), berriro tentsio giro handi bat nabari da korridoreetatik barrena
eta batez ere liburutegian. Baita ere nola ez kafetegian.

Ez gara ni-ni belaunaldia, Sin tiempo edo denbora gabeko generazioa baizik. Hamaika gauz
ditugu esku artean eta guztietara ongi iristea zail egiten zaigu. Horregatik
adibidez gaur eguerdian kafetegia goraino zegoen eta bokadiloen salmenta kopuru
handia ikusi da barraren alde batetik bestera, astirik ez baitago ongi
bazkaltzeko eta ondoren digestio duin bat egiteko. Bazkaldu eta berehala
liburutegira itzuli behar gara askok gure lanekin jarraitzeko eta epeak
betetzen saiatzeko. Kafe ekoizleentzat ere garai oparoak dira hauek
unibertsitate munduan gutxienez. Produktu honen kontsumoa garai honetan
izugarri igotzen da eta kafe makinek askotan deskantsurik lan egiten dute ordu
askotan ikasleoi petrolio beltza bezalako preziatu den likido bat gure
barrenetan sartzeko aukera izan dezagun eta horren ondorioz gure indarrak eta
bizitasunak hasi daitezen ordu batzuetan.

Eta okerrena
eguraldia da, badirudi negua joan dela eta udaberria udarekin nahastuta
etorriko dela.  Aire zabalean kokatuak
dauden igerilekuak irekitzen hasten dira, nahiago izaten dugu izozki bat
kolakao bero bat baino afaldu ondoren… Horrelako eguraldiarekin oso zail
egiten da eraikin barruetan ikasten geratzea. Horregatik nahiago dut negua
ikasteko, baina hala ere negua edo uda edo udaberria izan… pentsatzen
jarraituko dut azterketa garaiak ez direla onak osasunarentzat.

Hala ere, asko
kexatu arren, ez dut uste garai hauek deuseztatuko ditugunik, beraz ni bezala
zaudeten milaka eta milaka pertsonei soilik gauz on bat esan dezaket: animo, eutsi goiari eta zorte on zuen
azterketetan!!!

Irakurle kluba


Ostegun gauean Gasteizen izan
nintzen eta askok pentsatzen baduzue ikasle unibertsitarioa izanda
festara joan nintzela oker zaudete. Hilabetero Hikaateneoan ospatzen
den eta Iban Zalduak zuzentzen duen Irakurle klubera hurbildu
nintzen. Hedoi Etxarte eta Alain M. Urrutiaren Ihes ederra eleberri
grafikoa izan genuen hizpide. Aukera izan genuen gainera liburuaren
autoreekin hitz egiteko. Esperientzia benetan polita eta irrikatan
berriro hurrengo Irakurle klubeko zitaren zain.

Baina oraingoan ez dut gau
hartako laburpen bat egin nahi, irakurle klub batek suposatu dezakeen
aurrerakada gizartean analizatu nahi dut. Irakurtzea, guztiok dakigun
bezala, ez da gauza bat oso ohikoa. Egia da eta ez dut ezeztatuko
inoiz baino gehiago irakurtzen eta publikatzen dela (pertsona batzuk
beste batzuk baino gehiago irakurtzen dute baina kontutan izanda
beste Europako herrialde batzuekin hemen oso gutxi irakurtzen da.
Finlandian adibidez eskoletako ikasleek astean liburu bat irakurtzen
dute batez beste). Horregatik uste dut irakurle klubek bultzada bat
suposatu dezaketela irakurketaren ekintzari. Irakurtzea oso gogorra
egiten da. Bakarrik egiten den lan bat. Denbora eskatzen duena eta
gaur egun bizi garen gizartean aisialdirako aukera aunitz dituena
agian ekintzarik erakagarrienetakoen artean ez dagoena. Gauzak
aldatzen dira berriz jakiten duzunean zuk irakurritako zerbait beste
batek irakurriko duela eta aukera izango duzula pertsona horrekin
irakurritakoari buruz hitz egiteko. Hori aurrerapauso bat da
irakurketa sustatzeko.

Beste gauza on bat ateratzen
dudana ostegun gauetik da oso giro polita bizi izan nuela. Jende
dezente bildu ginen, hogei lagun inguru, eta irakurketa ezberdinak
azaltzeko aukera egon zen. Hori ere oso ona izan daiteke irakurketa
sustatzeko. Ikustea ez zarela bakarra liburu bat irakurtzen,
positiboa izan daiteke aurrerantzean beste liburu batzuk hartzeko eta
irakurtzeko.

Hiru ondorio atera ditzaket
gau horri buruz:

  • Irakurle klubak ekintza
    onak dira irakurketa sustatzeko.

  • Irakurle klubetan jende
    jatorra dago, afizio bat elkarbanatzeko aukera baitago.

  • Irakurle klub batetik
    atera daitezkeen irakurketak oso aberasgarriak izan daitezke
    etorkizun baterako.

Beste behin ere, bikain


Gaur goizean Idiazabalera
joan naiz bertako XXII. Herri krosean parte hartzera. Beste behin ere
antolakuntza bikain batek gidatu du proba. Ezin naiz kexatu jaso
dugun atentzioaz Goierri inguruko herri txiki honetan. 2000 biztanle
baino pixka bat gehiago ditu. Urtean behin ikusgarria eta ikustekoa
izaten da nola idiazabaldar asko aritzen diren boluntario bezala
lasterketa hau aurrera ateratzeko helburuarekin.

Iristen zaren lehen
momentutik azkenekora arte antolakuntzako kideren bat izango duzu
hurbil edozein dudatan laguntzeko. Kotxea aparkatzen laguntzen
dizute, lasterketan izen emateko prezioa oso txikia da (aurreko
urteetan dohainik, aurten 5 euro), zirkuitua nahiko ongi dago
neurtuta, hiru buelta izan arren nahiko polita da dituen zailtasun
txikiengatik, amaieran zozketa dago, ia parte hartzaile gehienek
saria eramaten dute etxera, salda, haragia eta txorizoa ematen dizute
dastatzeko, dutxak daude… Azken finean lasterketa herrikoi on baten
eredua da urtero Idiazabaleko Herri Krosa.

Niri asko gogoratzen dit
Durruma Kanpezun herrian bizi izaten dudanarekin urtero urri amaieran
mendi bizikleta martxaren antolakuntzarekin. Han ehun biztanle inguru
izango dira baina alde guztietatik ateratzen dira bolondresak martxa
hori aurrera atera dadin. Ikusgarria izaten da.

Bueltan


Bueltatu naiz. Denbora asko
idatzi gabe egon ostean espero luzarorako gelditzea blogosferako
txoko honetan. Urte hasiera zaila izan dut. Hasteko deskonektatu
beharra nuen eta Peñafiel-eko herrira joan nintzen lagun baten
etxera (ia han erroldatu nintzen egon nintzen denbora luzearengatik).
Pilak kargatu ditut beraz eta urteari aurre egiteko inoiz baino indar
gehiago daukat.

Urte gogorra izango da.
Erabaki garrantzitsu ugari hartu beharko ditut nire etorkizuna zeharo
baldintzatuko dutenak. Ikasketei dagokienez espero karrera amaitzea
eta hortik aurrera momentuz ez dakit zer egingo dudan. Aukera ugari
ikuskatzen ari naiz baina oraindik zalantza ugari ditut. Orain
otsaileko azterketan nago buru belarri. Ikasturtea hala ere ez da oso
astuna baina lan egin beharko dut gauzak aurrera ateratzeko.
Irailetik aurrera beraz momentuz ez daukat proiekturik.

Kirol bizitzari buruz esan
behar haurrekin jarraituko dudala igerilekuan klaseak ematen eta
noizean behin txapelketetara joaten. Momentuz lan honetan pozik nago
eta estres maila igotzen badute ere ezin naiz asko kexatu nire esku
utzi dituzten aurrekin.

Triatloiaren inguruan ere
hitz egin beharko dut. Aurten urte lasaia hartzeko erabakia nuen,
duatloi bat bera ere ez dut egingo. Azken orduko gertaera batzuk uste
hori asko baldintzatu dezakete. Urte honetan ekainaren 26 Gasteizen
Europako txapelketa ospatuko da distantzia luzeko triatloiean.
Denboraldiko helburutako bat horrelako distantziako triatloia egitea
zen eta proban parte hartzea oso zaila izango zelakoan nire agendatik
ezabatu nuen. Federazioan sartuta dauden pertsona batzuek ez zidaten
itxaropenik eman, guztiz kontrakoa, ezinezkoa izango litzatekeela
proba horretan parte hartzea adierazi zidaten. Orain esperantzarako
ate bat ireki da. Jadanik izena eman dut proba honetan parte
hartzeko. Apirilaren 26ra arte itxaron beharko dut nire parte
hartzearen konfirmazioa jasotzeko baina oso ederra izango litzateke
Gasteiz-eko inguruan familia eta lagunak egotea animatzen udako egun
bero horretan.

Azkenik eguneroko bizitzan
egin beharko ditudanak izango ditut aurrean: lagunekin eta
familiarekin egon, idazten jarraitu, irakurri eta 111 akademiako kide
naizen heinean euskal literaturari buruz idatzi diren azken
nobedadeei buruz iritzia eman, bizitzan ahalik eta gehien goxatu…

Urte berri on guztioi
(berandu bada ere) eta animo urte berriari aurre egiteko.

Hotza baino gehiago


Bihar ziurrenik Diario de
Noticias de Alava edo El Correo, Arabako edizioa, hartzen baduzue eta
kirolen atarian Gasteizko Maratoi Erdiko kronika irakurtzen hasten
bazarete ziurrenik irabazleen izenak eta denborak aipatuko dute eta
egin duen hotza azpimarratuko dute. Baina Gasteizeko Maratoia hori
baino askoz gehiago da. Zaila da azaltzea zer den abenduko igande
hotz bateko ia 3000 korrikalariz osatutako lasterketa bat, baina
saiakera txiki bat egitera noa.

Ia 3000 korrikalariz
osatutako lasterketa bat komunikabideentzako muturreko tenperatura
batzuetan burututako ekintza bat izan daiteke, baina bere barrenean
hamaika istorioren sorleku da. Istorio bat izan daiteke pertsona
batek azken lau hilabeteetan burutik ezin kendurik egon dela egun
honekin bere marka onena gauzatuko duelakoan eta aste batean bere
itxaropen guztiak bertan behera gelditzea gaixorik egon delako eta
baldintzak ez direlako izan egokienak korrika egiteko. Edo izan
daiteke pertsona batek ezin korrika egitea eta lagunei animatu behar
izatea errepide aldamenetik. Edo…

Hamaika istorio aurki
daitezke ia 3000 pertsonako pelotoian. Antolatzaileena ere liburu
batean idaztekoa izan daiteke. Urte guztian prestatzen egon
abenduaren 20an guztia bikain irteteko eta izozteen ondorioz hamaika
buruhauste pairatu behar. Baina urte pila dira dagoeneko eta
hartutako premiazko neurriak ondorio positiboak izan ditu
lasterketan.

Istorio pertsonala zein den?
Aurten zoritxarrez edo zorionez errepide aldamenean egon behar izan
naiz. Argazki ederrak atera ditut, eta ez hain ederrak. Maratoi
Erdian beste era batera parte hartzeko aukera izan dut eta izango
dut. Bezperan parte hartuko zuten lagunekin igaro nuen arratsaldea.
Gaur goizean korrikalariei animatzen aritu naiz erabiltzen duten
ibilbidea oso ona delako ikusleentzat eta hurrengo egunetan atera
ditudan uneen artean hiruzpalau aukeratuko ditut antolatzaileek sortu
duten Gasteizko Maratoi Erdiko argazkilaritza lehiaketan parte
hartzeko.

Oso ondo igaro dut aste
bukaera hau Siberia Gasteiz inguruan eta pozik nago lortutako
emaitzez. Datorren urtean ere lasterketa honetara hurbilduko naiz, ez
dakit parte hartzaile bezala edo ikusle bezala, baina argi daukat
abenduko aste bukaera batean Gasteizen egongo naizela maratoi
erdiaren inguruan.

Desberdintasunak

Bi argazki. A eta B. Bi une desberdin. Bien artean 5 hilabeteko aldea. Bien artean 20 gradu inguruko aldea. Bata udaberrian egindakoa, bestea neguan.

Lasterketa batean 3 min eta 40 segundoko erritmoa kilometro bakoitzeko. Bigarren lasterketa 5 minutu kilometroko. Argazki bateko lasterketaren neurria 1.680 metro, beste argazkian berriz 9 kilometro.

Barkatu atzerapena. Itzuli naiz.

Bizitzako pasarte arraro batzuk


Situazio baten berri ematera
noa. Ahaztu buruan duzuen guztia eta imajinatu deskribatzera noana:
Maiatzeko hilabetean gaude. Liburutegi batean zaudete. Konturatu gabe
liburutegiko karneta itzuli duzun liburu baten barruan sartu duzu eta
hortik bi egunera konturatzen zara egindakoaz. Liburutegiko
arduradunarengana joaten zara eta galdetzen diozu zer egin dezakezun
galdutako txartel hori berreskuratzeko. Berak munduko edukazio
guztiarekin erantzuten dizu soilik gomendatu dezakeela behin-behineko
txartel bat egitea. Aurrekoa agertu arte erabiltzeko edo berri bat
egin arte. Behin-behineko txartel hori egiten duzu (hori bai bi aste
itxaron beharko duzu zure eskuetara iritsi arte) eta txartel berri
baten bila joaten zara (etxera iritsiko zaizuna posta bidez, hau da,
again hemendik bi astetara edo bi hilabetetara izango duzu
postontzian. Zeharo ahaztuta izango duzu gaia karta ikusten duzun
arte).

Baina behin-behineko hori
galtzen duzu era berean (liburu baten barruan utzita, nola ez). Baina
zorionez bi hilabete edo gehiago igaro dira eta txartel berri heldu
zaizu.

Hortik bi urtera gutxi gora
behera liburutegian liburu bat uzten duzu eta harreran dagoena
edukazio guztiarekin esaten dizu liburutegiko txartel bat duela zuri
emateko. Sorpresa!!! Orain dela bi urte galdutako karneta
berreskuratu duzu.

Baina horretan ez da
gelditzen asuntoa. Hortik sei hilabetera gutxi gora behera berriro
beste maileguan hartutako beste liburu bat itzultzen duzu eta
harrerakoak oraingoan esaten dizu behin-behineko karnet bat duela
galduta zenuen eta itzuli egiten dizu. Sorpresa!!! Orain dela ia hiru
urte galdutako behin-behineko txartela itzuli didate.

Harrigarria badirudi ere, hau
gertatu zait Euskal Herriko Unibertsitateak Gasteizeko kanpusean duen
Koldo Mitxelena liburutegian. Orain bi ikasle txartel ditut eta
behin-behineko liburutegiko txartela aurreko biak galtzen bazaizkit.

Lenny Kravitz


Gaur arratsaldean Gasteizen
klase ondoren ordubete inguru izan dut Oñatira itzuli baino
lehenago. Nire asmoa kanpuseko pabiloiko kafetegian kafe bat hartzea
zen hango lasaitasuna aprobetxatuz (ostiral arratsaldetan harrigarria
izaten da nolako jaitsiera izaten duen ikasleen joan etorrien
kopurua). Baina tamalez itxita zegoen (iazko urteetan zortzietan
ixten zuten, aurten berriz bi ordu aurreratu dute ordu hori). Orduan
plan aldaketa etorri da eta San Prudentzio kalean dagoen Down Street
tabernara joan naiz.

Ez da munduan dagoen taberna
lasaiena baina oso gustukoa dut. Hilabeteak handik hurbildu gabe
nengoen eta gaur oso eroso sentitu naiz bertan. Sartu naizenean Lenny
Kravitz-en
kanta bat entzuten zen bozgorailuetatik eta bere
bideoklipa pantaila erraldoian ikusten zen. Lehen bi bilar mahai
zeuden tokian orain bakarra dago eta hiru dardo makina. Baina bestela
taberna ez da ezertan aldatu. Betiko xarma edukitzen jarraitzen du.

Giro lasaia zegoen eta kafea
gustura edateko aukera izan dut. Bitartean Berlingo harresiaren
erorketari buruzko erreportaje bat irakurtzen egon naiz. Esan dudan
bezala, ostiral arratsalde bat izateko, oso lasai zegoen. Zarata
handirik gabe eta mahaietan lekua sobera.

Gasteiz inguruan egoten
bazarete eta ez ohiko tabernetatik urrundu nahi baduzue Down Street
aukera ona izan daiteke bilatzen duzuen une horretarako. Ez zaizue
damutuko.