Etiketaren artxiboa: donostia

Erronka berriak…

Utzi erantzuna

Post hau izan daiteke atzokoaren jarraipena edo bigarren zati bat. Uste dut aldi berean independenteak ere izan daitezke. Hau da, ez da derrigorrean atzokoa irakurri behar lehenengo. Eta aldi berean ez da bigarren mailako post bat, baizik eta atzokoaren maila berekoa.

Urtea amaitu baina lehen zerbait handia egin nahi dut. Aste batzuk lehenago idatzi nuen nire oinarrietara edo sustraietara itzuli nintzela Lizarrerian egon nintzenean. Almoadarekin ordu batzuk elkarrizketan pasa ondoren eta kontuan izanda zer nolako proiektuan sartuko naizen, erabaki garrantzitsu bat hartu dut.


2012ko udazken-neguan maratoi bat egingo dut. Oraindik ez dakit zein zehatz-mehats: Bilbokoa (urria eta gauez) edo Donostiakoa (azaroa). Erabakien arrazoietan nire koinatarekin zerbait batera egitearen argudioa ere badago.


Horrela uste dut amaiera bikaina emango niokeela urteari. Noski Gasteizko Maratoi Erdian parte hartuko nuke abendu amaieran eta Gabonen aurretik. Horregatik uste dut erabaki polita eta garrantzitsu baten aurrean nago.


2008an egin nuen Donostiako maratoia eta horren berri hemen eman nuen. Gainera Goiena.net blog komunitateko beste kide bati omenaldi bezala eginez atzerako kontaketa bat eraman nuen nire egunerokoan zer gertatzen zen aipatuz. Atzo idatzi nuen toki hau ez dudala abandonatuko proiektuak derrigortu arren beste gauza batzuk egitera. Horregatik uste dut oso ona izan daitekeela berriro atzerako kontaketa hori egitea. Urriaren 20a izango da D eguna? Edo azaroaren azkeneko asteko igandea? Sartuko naizen proiektuak erabakiko du, baina azken erabakia edozein dela motibazioz topera hartuko dut erronka berria.


Garai hartako oroitzapenak oso onak ditut. 2008 eta 2009 urteak kirol ikuspegitik oso onak izan ziren. Asko disfrutatu nuen. Berriro bizi nahi ditutu sentimendu horiek. Euri zaparrada bat egon arren irifarrea ahoa izatea adibidez. Edo hamar mila metroko lasterketa baten aurretik beste hamar mila metro egitea beroketa gisa…


Lehen aste honetako prestaketa, lau egun 50 minutuz korrika egiten, ostegunean San Martin parkean 600 metroko serieak eta igandean ordu eta hamar minutuz korrika. Datorren astean gehiago eta hobeto!

Hau da Nafarroa

Utzi erantzuna


Kirol
probetan parte hartzera goazenean esperientziak esan ohi digu non
gozatu ahal izango dugun antolakuntzarekin eta non ez. Azken urteetan
Nafarroara askotan gerturatzen naiz hainbat arrazoiengatik, baita
kirol probetan parte hartzera. Harrigarria izan arren eta bata
bestearen alboan dauden erkidegoak izan arren, Euskal Autonomia
Erkidegoaren eta Nafarroaren arteko desberdintasuna normalean oso
handia izaten da (salbuespenak egon daitezke).

Nafarroara
joaten garenean aldez aurretik dakigu ez gaituztela ilea hartuko
Gipuzkoan (Behobia-Donostia) edo Bizkaian (Barakaldoko duatloia)
gertatzen den bezala. Hamaika adibide jarri ditzaket: Altsasuko
Abenduaren 8ko herri lasterketa, Aritzalekuko triatloia, Arbizuko
duatloia… Baina gaurko adibidea aditzera emango dut. Larragako
Errege Krossa. Herri lasterketa bertan parte hartzeagatik eta izena
emateagatik ez duguna ezertxo ere ordaindu. Dortsala emanaz batera
eguneko egunkaria eman digute eta Kaiku markako Actif produktuak.
Lasterketa benetan polita eta kalitatea egon dena, bigarren Gontzal
Sanz gelditu da Gasteizko 2010eko Maratoi Erdiko irabazlea.
Lasterketa amaitu ostean poltsa: ur botila, Actif, iogurrak
eta buff bat. Dutxak ere nahi zuenarentzat. Eta harrigarriena sari
ematearen ondoren luntx bat!!!! (bere zozketarekin).

Horrelakoak
leku gutxitan ikusi daitezke. Egia da agian antolakuntza hauek
batzuetan beraien hanka sartzeak izan ditzaketela (sailkapenak
egiterakoan adibidez) baina kirolariari ematen zaion tratua ez da
hamarrekoa… hamaikakoa baizik!!!

Hori
guztiagatik askotan Nafarroara igande goiz batean hurbiltzea asko
merezi. Beste lurraldeetako antolakuntza batzuek ikas dezatela nola
egiten diren herri lasterketa politak eta ederrak kirolariak berak ia
ezer ordaindu gabe.

**BTR**

Uda oso desberdina

Utzi erantzuna


Atzo irakurri nion goiena.net
blog komunitateko beste kide bati bere udaren gora beherak.
Inspirazioa piztu dit eta nik ere nire udako nondik norakoen berri
emango dizuet. Gainera uste dut 2010-2011 blog kurtsoa hasteko era
polit bat izan daitekeela (noski post hau publiko guztiei zuzendua
dagoenez eszenarik gogorrenak eta erotikoenak beste baterako utziko
ditut, edo agian intimitatean kontatzeko 😉 ).

Lehen uda izan da kotxeko
gidabaimena edo sorosle titulua izateko aukera dudanetik ez dudana
lan egin. Beno, baten batek galdetzen badit ea udan lan egin dudan
baiezkoa emango diot baina soilik 18 egun izan dira. Lau egun
uztailean, Oñatiko igerilekuan, eta 14 Usakoko errekan. Bietan
sorosle lanetan eta inoiz leku horietan aurretik lan egin gabe.
Esperientzia bezala esan beharra daukat ez dela erraza izan (kontuan
izanda zer nolako erantzukizuna dugun pertsonen biziekin) baina aldi
berean ez da batere zaila izan (aurretiko sei udatan Aiegiko Iracheko
igerilekuan lan egin izanak esperientzia asko eman dit bi leku
hauetan lanari aurre egiterakoan). Ondorioz esan dezaket uda bat
gehiago egindako lanarengatik emaitza positiboak ateratzen ditudala.

Uztailean hasi zen nire
oporraldia. Ekainean askok jakingo duzuenez Europako txapelketan egon
nintzen eta ez zen nire egunik onena izan baina hala ere bizitzan
aurrera egin beharra dagoela dakit. Beraz hori egitea tokatu
zitzaidan. Uztailaren 7an Iruñean izan nintzen. Oso ondo pasa nuen
lagun baten urtebetetzea ospatzen baina sentsazioa daukat urtetik
urtera San Ferminen herrikoitasun maila jaisten doala eta
atzerritarrentzako festa bat bilakatzen ari dela gero eta gehiago
(zoritxarrez).

San Ferminak atzean utzita
Donostiara hurbildu nintzen uztailaren 10 eta 11ean EHUk antolatzen
dituen udako ikastaroen barruan Euskara 2.0 ikastarora. Bertan
Sustatuko bosgarren urtemugan ezagutu nuen Gorka Julio berriro ikusi
nuen eta Maite Goñi bezalako pertsonak ezagutu eta aldi berean
eramaten duen proiektu berritzailea Ordiziako ikastolan batxilergoko
ikasleekin teknologia berriak erabiliz. Balorazio oso positiboa egin
nuen bi egun horien baitan, gauza berri batzuk ikasi nituen eta
konpainia onean egoteko aukera izan nuen. Datorren urtean ez ditut
beharko aukera askeko kredituak (arrazoietako bat zergatik hurbildu
naizen azken bi urteetan Miramar jauregira) baina agian bisitaren bat
Donostiara egingo dut aukera polita izaten delako Gipuzkoako
probintzian egun batzuk igarotzeko.

Uztaileko azken astean
kokaturik Alpeetara joateko ordua iritsi zitzaidan Gasteizko lagun
batekin Alpe d´Huez-eko distantzia motzeko triatloian parte hartzeko
(1,2-30-7). Joan aurretik Aloña Mendiko igeriketa saileko 25.
urteurrenaren festa izan nuen eta han bizitakoa aurretik esanda
daukat iadanik. Alpeetan astebete egon ginen, 7 egun. Aspertzeko
betarik ez genuen izan, lasterketa oso ondo joan zen. Bizikletako
zatiak zuen zailtasunik handiena, lakutik irten Bourg d´Oissan
herrira jaitsi eta Alpe d´Huez igotzea baizen. Goian zazpi kilometro
izango genituen aurretik korrika egiteko. Hango parajeetan
txirrindularitza usaintzen zen leku guztietatik zehar eta egon ginen
kanpinean bost izarretako hotel batean bezala egon ginen. Oso gustura
eta tamalez gauza onenekin gertatzen den bezala oso motza egin
zitzaigun.

Horrela abuztura iritsi
ginen. Alpeetatik bueltan Gasteizetik Lizarrara joan behar nintzen,
lagun on bati esker igande arratsalde-gauen Nafarroara joatea ahal
izan nuen. Han Lizarrako jaiak gori-gori zeuden. Abuztuak 1eko eta
2ko gauetan lagunarekin irten nintzen parrandan. Primeran pasa
genuen. Bigarren egunean behietara joan ginen goizean goiz (beno egia
esanda goizeko entzierroa ia kale erdian harrapatu zigun). Ez naiz
oso oker ibiliko giroa Iruñekoa baino hobeago zela esaten badut.

Jaiak amaitu ostean hamar
eguneko astebete inguruko deskantsua ilobarekin Aiegin. Uste dut ez
naizela hainbeste nekatu ume baten atzetik inoiz (eta hori aurten
igerilekuan monitore lanetan nengoela ume batzuk energia asko
xahutzen zidaten). A zer nolako energia daukan iratzarrita dagoen
bitartean!!!

Iloba bere herrira itzuli
ostean Malagara joatea tokatzen zitzaidan. Hamabi egun izan al ziren?
Ala hamahiru egun? Ez naiz oso ondo oroitzen baina azpimarratu
beharra daukat Malagako giroa asko aldatzen dela hemen bizi
dugunarekin. Normala kontuan izanda goizeko lau eta erdietan 27 gradu
egiten badu.

Malagako erritmoa laburtu
dezakegu esanez bazkariarekin hasten dela arratsaldeko bostetan,
afariarekin jarraitzen du gaueko hamarrak-hamaikak aldera, lan egiten
da ondoren eta amaitzeko goizeko seiak aldera gosaldu egiten da
egunari amaiera emanez eta ohera lotara joanez.

Han bizi izandako
esperientzia oso aberasgarria izan da. Ezusteko handia eraman nuen
feria deskubrituz eta datorren urtean ziurrenik handik egun batzuk
egingo ditudala abuztuaren erdialdean.

Uda amaitzeko egun gutxi
falta zirela itzuli nintzen Andaluziatik. Udaren amaierarekin batera
nire oporretako garairik gogorrena bizitzea tokatzen zitzaidana. Alde
batetik hasieran aipatutako lana Oñatiko txokorik politenetakoan eta
beste alde batetik iraileko azterketak.

Guzti hori igaro da…
zoritxarrez. Orain garai berri bati ekingo diot ikasturte berriaren
hasierarekin. Ikusten duzuenez idazteko gogoz nago eta ea jarraipena
ematen diodan. Denborak bakoitza bere tokian jarriko du… eta
gainera berriro hasi naiz korrika egiten (alpeetatik ez ditut berriro
korrikako zapatilak jantzi).

Uda oso desberdina

Utzi erantzuna


Atzo irakurri nion goiena.net
blog komunitateko beste kide bati bere udaren gora beherak.
Inspirazioa piztu dit eta nik ere nire udako nondik norakoen berri
emango dizuet. Gainera uste dut 2010-2011 blog kurtsoa hasteko era
polit bat izan daitekeela (noski post hau publiko guztiei zuzendua
dagoenez eszenarik gogorrenak eta erotikoenak beste baterako utziko
ditut, edo agian intimitatean kontatzeko 😉 ).

Lehen uda izan da kotxeko
gidabaimena edo sorosle titulua izateko aukera dudanetik ez dudana
lan egin. Beno, baten batek galdetzen badit ea udan lan egin dudan
baiezkoa emango diot baina soilik 18 egun izan dira. Lau egun
uztailean, Oñatiko igerilekuan, eta 14 Usakoko errekan. Bietan
sorosle lanetan eta inoiz leku horietan aurretik lan egin gabe.
Esperientzia bezala esan beharra daukat ez dela erraza izan (kontuan
izanda zer nolako erantzukizuna dugun pertsonen biziekin) baina aldi
berean ez da batere zaila izan (aurretiko sei udatan Aiegiko Iracheko
igerilekuan lan egin izanak esperientzia asko eman dit bi leku
hauetan lanari aurre egiterakoan). Ondorioz esan dezaket uda bat
gehiago egindako lanarengatik emaitza positiboak ateratzen ditudala.

Uztailean hasi zen nire
oporraldia. Ekainean askok jakingo duzuenez Europako txapelketan egon
nintzen eta ez zen nire egunik onena izan baina hala ere bizitzan
aurrera egin beharra dagoela dakit. Beraz hori egitea tokatu
zitzaidan. Uztailaren 7an Iruñean izan nintzen. Oso ondo pasa nuen
lagun baten urtebetetzea ospatzen baina sentsazioa daukat urtetik
urtera San Ferminen herrikoitasun maila jaisten doala eta
atzerritarrentzako festa bat bilakatzen ari dela gero eta gehiago
(zoritxarrez).

San Ferminak atzean utzita
Donostiara hurbildu nintzen uztailaren 10 eta 11ean EHUk antolatzen
dituen udako ikastaroen barruan Euskara 2.0 ikastarora. Bertan
Sustatuko bosgarren urtemugan ezagutu nuen Gorka Julio berriro ikusi
nuen eta Maite Goñi bezalako pertsonak ezagutu eta aldi berean
eramaten duen proiektu berritzailea Ordiziako ikastolan batxilergoko
ikasleekin teknologia berriak erabiliz. Balorazio oso positiboa egin
nuen bi egun horien baitan, gauza berri batzuk ikasi nituen eta
konpainia onean egoteko aukera izan nuen. Datorren urtean ez ditut
beharko aukera askeko kredituak (arrazoietako bat zergatik hurbildu
naizen azken bi urteetan Miramar jaurgiera) baina agian bisitaren bat
Donostiara egingo dut aukera polita izaten delako Gipuzkoako
probintzian egun batzuk igarotzeko.

Uztaileko azken astean
kokaturik Alpeetara joateko ordua iritsi zitzaidan Gasteizko lagun
batekin Alpe d´Huez-eko distantzia motzeko triatloian parte hartzeko
(1,2-30-7). Joan aurretik Aloña Mendiko igeriketa saileko 25.
urteurrenaren festa izan nuen eta han bizitakoa aurretik esanda
daukat iadanik. Alpeetan astebete egon ginen, 7 egun. Aspertzeko
betarik ez genuen izan, lasterketa oso ondo joan zen. Bizikletako
zatiak zuen zailtasunik handiena, lakutik irten Bourg d´Oissan
herrira jaitsi eta Alpe d´Huez igotzea baizen. Goian zazpi kilometro
izango genituen aurretik korrika egiteko. Hango parajeetan
txirrindularitza usaintzen zen leku guztietatik zehar eta egon ginen
kanpinean bost izarretako hotel batean bezala egon ginen. Oso gustra
eta tamalez gauza onenekin gertatzen den bezala oso motza egin
zitzaigun.

Horrela abuztura iritsi
ginen. Alpeetatik bueltan Gasteizetik Lizarrara joan behar nintzen,
lagun on bati esker igande arratsalde-gauen Nafarroara joatea ahal
izan nuen. Han Lizarrako jaiak gori-gori zeuden. Abuztuak 1eko eta
2ko gauetan lagunarekin irten nintzen parrandan. Primeran pasa
genuen. Bigarren egunean behietara joan ginen goizean goiz (beno egia
esanda goizeko entzierroa ia kale erdian harrapatu zigun). Ez naiz
oso oker ibiliko giroa Iruñekoa baino hobeago zela esaten badut.

Jaiak haimatu ostean hamar
eguneko astebete inguruko deskantsoa ilobarekin Aiegin. Uste dut ez
naizela hainbeste nekatu ume baten atzetik inoiz (eta hori aurten
igerilekuan monitore lanetan nengoela ume batzuk energia asko
xahutzen zidaten). A zer nolako energia daukan iratzarrita dagoen
bitartean!!!

Iloba bere herrira itzuli
ostean Malagara joatea tokatzen zitzaidan. Hamabi egun izan al ziren?
Ala hamahiru egun? Ez naiz oso ondo oroitzen baina azpimarratu
beharra daukat Malagako giroa asko aldatzen dela hemen bizi
dugunarekin. Normala kontuan izanda goizeko lau eta erdietan 27 gradu
egiten badu.

Malagako erritmoa laburtu
dezakegu esanez bazkariarekin hasten dela arratsaldeko bostetan,
afariarekin jarraitzen du gaueko hamarrak-hamaikak aldera, lan egiten
da ondoren eta amaitzeko goizeko seiak aldera gosaldu egiten da
egunari amaiera emanez eta ohera lotara joanez.

Han bizi izandako
esperientzia oso aberasgarria izan da. Ezusteko handia eraman nuen
feria deskubrituz eta datorren urtean ziurrenik handik egun batzuk
egingo ditudala abuztuaren erdialdean.

Uda amaitzeko egun gutxi
falta zirela itzuli nintzen Andaluziatik. Udaren amaierarekin batera
nire oporretako garairik gogorrena bizitzea tokatzen zitzaidana. Alde
batetik hasieran aipatutako lana Oñatiko txokorik politenetakoan eta
beste alde batetik iraileko azterketak.

Guzti hori igaro da…
zoritxarrez. Orain garai berri bati ekingo diot ikasturte berriaren
hasierarekin. Ikusten duzuenez idazteko gogoz nago eta ea jarraipena
ematen diodan. Denborak bakoitza bere tokian jarriko du… eta
gainera berriro hasi naiz korrika egiten (alpeetatik ez ditut berriro
korrikako zapatilak jantzi).

Bost urte ondoren bidaiak jarraitzen du

Utzi erantzuna


Atzo aipatu bezala kafe
garaia izan arren ikasleontzat, krisi ekonomiko sakon batean bizi
arren eta etorkizuna iluna izango dela ematen duen arren idazteko
gogoa ez zait joan bost urte hauetan. Eta espero ez joatea gogo hori
inoiz!!!

Abentura berezi bat bezala
hasi zena amaiera non zuen jakin gabe gaur egun oraindik jarraitzen
du eta agian inoiz baino indar gehiagorekin bizirik dirau. 2005eko
maiatza hura pertsonalki aro berri baten hasiera suposatzen zuen
unibertsitate munduan sartzean. 2006a urte polita izan zen, hor hasi
baitzen adibidez Gasteizen daukadan lagun taldearen oinarria osatzen
eta zorionez oraindik mantentzen dudan erlazio bat zoragarri bat
EAEko hiriburuarekin. 2008a ere berezia izan zen, kirolean asentatua
nengoen eta nire kirol ibilbide berrian hiruzpalau arrakasta lortu
nituen (Arrigorriagako podiuma, Lisboako Iron Man erdia eta
Donostiako maratoia). Iaz bizitza beste era batera ikusten ikasi
nuen, kirolaz haratago, unibertsitateaz haratago… urte horretan
lortu nuen literatur lehiaketa pare batean arrakasta txiki batzuk
lortzea. Aurten berriz ametsen urtea da. Historiako karreraren
amaiera (gauzak ondo joaten badira) eta Europako txapelketa baten
parte hartzeko urtea ere bada. Hau da, orain dela urte batzuk
pentsaezina zena nire moduko pertsona batentzat gauzatzera doaz.

Gauzak horrela bost urte
polit izan dira bizi izandakoak eta bizi izandako horretatik zati bat
blog honetan geratu da islatuta. Ezbairik gabe eta goian aipatu
bezala indarra badaukat gutxienez beste bost urtez aritzeko.

Jarraitzen didazuen guztiei
eskerrik asko hor egoteagatik zuek gabe ez litzatekeelako posible
izango bidai hau 😉

**BTR**

Gabonak

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

st1:*{behavior:url(#ieooui) }


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

Urtea amaitzeko gero eta gutxiago falta da.
Gaur unibertsitatean eta eskoletan ikasle askok oporrak hartuko ditugu (batzuk
hartuta izango dute jada). Familia giroan igarotzeko eta urteari errepasoa
emateko garaia iritsi da.

Oraindik klase bat falta zait oporrak
hartzeko, seiretan hasiko da nire neguko oporraldia. Hamaika plan gauzatzeko
ditut bi aste eta erdi luzeetan.

Bihar eta etzi Olentzeroren jaitsierarekin
familiaren afaldu eta bazkalduko dut. Hori bai 24ko goizean korrika egingo dut
(etxetik Olatera joan eta etorri) eta ostiral goizean Donostiara joango naiz amarekin
batera Kontxan 200 metroko igeri zeharkaldi batean parte hartzera (zita
eguerdiko 12tan da eta Gipuzkoako odol-emaileen elkartearen aldeko ekintza
solidario bat izango da. Guztiok gonbidatuta zaudete!).

Larunbatean goizean Tolosara igeriketa epaile
lanetan aritzeko birziklapen ikastaro batera eta arratsaldean Donostiara
Kontxako hondartzako krosean parte hartzera (4 km.-ko luzera izango du eta
izen ematea dohainik izango da).

Ia astebete igaroko da gabon zahar gaua iritsi
arte. Egun horretan Beasaineko San Silvestrean parte hartuko dut goizean eta
arratsaldean herriko kaleetan zehar korrika arituko diren kirolariei animatzen
egongo naiz. Hurrengo egunean bizikleta hartuko dut eta kostaldeko bira egingo
dut. Eta urtarrilaren 3an igandean, Gaztela Leonera joango naiz, Valladolid-eko
probintzian kokatua dagoen Peñafiel hirira hain zuzen ere.

Opor politak ditut aurretik, ea ongi aprobetxatzen ditudan.

EHUko udako ikastaroetan

Utzi erantzuna

Egun hauetan Donostian nago. Euskal
Herriko Unibertsitateak antolatutako udako ikastaro batean parte
hartzen ari naiz. Aukeratu dudan ikastaroa Gerra zibila euskal
literaturari buruzkoa da. Alde batetik gure historian egon den
gertakaririk nagusiena eta beste alde batetik literatura, gustuko
ditudan bi mundu.

Egia esateko asko disfrutatzen ari naiz
nire egonaldiaz Gipuzkoako hiriburuan. Aitortu behar dut hiria oso
turistikoa iruditzen zaidala baina urtean egun batzuk etortzeko eta
inguratzen didan munduaz deskonektatu nahi badut toki egokia da.

Atzo izan genuen lehenengo jardunaldia.
Aurreneko hitzaldian Jon Kortazar izan genuen 1937tik 2007ra arte
Gerra zibila ardatz bezala hartuz idatzitakoari buruz azalpen bat
ematen. Garai ezberdinak eta estilo ezberdinei buruz hitz egin digu.
Hurrengoa hizketan Ana Toledo izan zen eta bertan sakon jorratu zuen
1964ra arte gerra ostean euskal literaturak emandako guztia. Noski
urte askotan hutsune nabaria egon zela azpimarratu zuen. Eta
amaitzeko Jean Haritschelhar egon zen Iparraldean euskal literaturan
gertatu zenari buruz hitz egiten.

Gaur beste hiru hitzaldi izango ditugu
eta jardunaldiak bihar amaituko ditugu eguerdi aldera. Aukera izaten
ari naiz twitter bidez behin edo beste nire inpresioak jardunaldi
hauei buruz eta ongi pasatzen ari naizela azpimarratu behar dut. Alde
batetik dinamikoagoa egiten ari naiz nire egonaldia eta aisialdi
ugari izan arren ez daukat betarik aspertzeko: goizetan Miramarreko
jauregian jardunaldian, eguerdian hondartzara eguraldiak laguntzen
badu (astelehen arratsaldean iritsi nintzen eta Donostian ez zegoen
batere girorik, ordubete lehenago Lizarra inguruan egon nintzen
lanean eta han kiskali egiten ginen eguzkipean 30 gradutara),
lagunekin bildu, Donostiatik paseatu…

Bihar amaitzen dela aipatu dut goian.
Pena emango dit pixka bat eta faltan botako dut ikasturtean zehar
egun hauek baina nire naturara itzultzeko ordua iritsiko zait. Hala
ere azpimarratu behar dut uztail honetan asko gozatzen ari naizela
nagoen tokian egonda ere. San Ferminetan egon nintzen eta izugarri
ongi pasa nuen, Donostian ere ez nago batere gaizki (eta hori
hondartzak ez didala grazia askorik egiten) eta eguraldi ona egin
arren beroak ez dit kalte asko eragiten.

Disfrutatzen jarraituko dut beraz udara
honetan eta twitter bidez horren berri izango duzue. Tamalez blogean
egoteak lan gehiago eskatzen didalako eta askotan ez naiz heltzen hau
eguneratzea, baina saiatzen naiz ahal dudana egiten.

World Cafe 09

2 erantzun

Gaur goizean Donostiako kursaalean izan
naiz Euskadi irratiak antolatutako World café 09 barruan.
Esperientzia polita eta erakargarria iruditu zait. Jorratu dugun gaia
zelan uste dugun ikusten gaituztela kanpotik euskaldunoi izan da.

Kafe bat hartzen genuen bitartean eta
moderatzaile batek lagunduta hogei minutuko hiru saio izan ditugu.
Saiotik saiora lekuz aldatu behar genuen. Ondoren bukaeran aulkia eta
kikara eramateko aukera izan dugu (jendeak mahaiak eta guzti eraman
ditu).

Izandako esperientziaren arabera
ondorio batzuk ateratzeko gaitasunak izan ditut. Uste dut Euskal
Herrian bizi dugunok nahiko argi daukagula zer irudi ematen duten
hedabideek hemendik at. Ustez margotzen dutena eta errealitatea oso
distortsionatuta dago eta benetan gure irudi bat izateko lurralde hau
lehen pertsonan ezagutu behar da.

Bigarren ondorio bat eta gehien harritu
nauena jendearen hizketarako gogoa izan da. Han elkartu gara Euskal
Herriko hainbat txokotatik hurbildutako jendea, ez genuena batere
elkar ezagutzen eta lotsa gabe kafe baten aurrean gai honi buruz hitz
egiten aritu gara ikara gabe. Nahiko harrigarria eta bitxia iruditu
zait pentsatzen dugulako euskaldunok nahiko itxiak garela zentzu
honetan. Baina aldi berean nahiko positiboa iruditu zait, horrelako
ekintzek erakusten dutelako guztiz kontrakoa itxitasun mito horri
buruz.

Eta azken ondorio bat izan da politika
gure bizitzan oso sartuta dagoela. Uste duguna baino gehiago eta
agian batzuetan gehiegi.

Baina hasieran esan dudanari buruz, oso
gustura aritu naiz. Jende berria ezagutzeko aukera ez izan arren (20
minututan ez duelako horretarako denbora ematen), gai konplexu bati
buruz hitz egiteko parada izan dudalako normalean nire ingurutik at
dagoen jendearekin.

Horregatik jendeari ahal baldin badu,
horrelako foroetan parte hartzera animatzen diet.

12 hilabete, 12 lasterketa XI

Utzi erantzuna

Azaroa. Donostiako XXXI. maratoia.

Iritsi zen maratoiaren hilabetea. Egun
txarrak eta egun onak izan nituen. Baina maratoiaren astea… oso
berezia izan zen. Uda igaro ostean denbora guztian data hori
itxaroten eta denboraldiko lehenengo fronte txarra eguraldiaren
aldetik noiz eta nik gutxien nahi nuen astean. Baina beno banekien
lanak ongi nituela eginda eta aurre egin nion baldintza klimatikoei.

Lasterketa eguna ere ez zen izan oso
ona korrika egiteko baina nire helburua betetzea lortu nuen: maratoia
bukatzea. Oso pozik bukatu nuen, azkeneko kilometroak hegan eginez
eta berriro errepikatzeko gogoarekin, hori bai helburua gorago
jarriaz (3h 15 min. agian) eta gehiago eta serioago prestatuz.

Baina momentuz egindakoarekin geratuko
naiz, 22 urte ditudala bakarrik eta beste maratoi batean pentsatzeko
astia izango dudala iruditzen zait.

Zein izango den hurrengo pausua?
Momentuz datorren urtean duatloi eta triatloi luzeak egitea
(Arrigorriaga, Zarautz eta Gasteiz) azken urtea baita 23 urtez
azpikoen kategorian eta momentua aprobetxatu egin behar da.

Donostiako XXXI. maratoia.
2008-11-30. 42,195 km.

Postua: 1384 Denbora: 3:25:12

Helmuga

Utzi erantzuna

Bukatu da nire bidaia. Atzo Donostiako 31.
maratoian parte hatu eta bukatu nuen. Hemen doa eguneko laburpen txiki bat.

Egunaren
hasiera

Benetan ederra izan zen maratoiaren egunaren
hasiera. Guztia ongi joan zitzaidan. Hasteko seietan iratzarri nintzen eta
arazo gabe sartu nuen gorputzean arroz-esne platerkada bat amak prestatuta. Bidaian
ez genuen izan ezustekorik, trafiko eskasari esker zazpiak eta erdirako
Donostian geunden aita, ama eta ni.

Dortsalaren bila nindoala Anoeta sarreratik
pasa nintzen, ateak irekita zeuden eta bisita bat egitea otu zitzaidan. Pistan
sartu nintzen. Anoeta ilun eta hutsik zegoen. Emozionatu egin nintzen irudi
hori ikusten. Orduan uste dut konturatu nintzela maratoi batean egotea zer zen.
Oilo-ipurdia jarri zitzaidan bat-batean. Gero dortsalen bila joan ginen eta
arazorik eta ilara handirik gabe nirea hartu nuen. Zenbaki zakarra: 2640, baina
zer egingo genion. Ondoren kafe bat hartzera joan ginen irteerako etorbidera,
Madrilekora hain zuzen ere.

Maratoiko
musika banda.

Bidaian La Oreja de Van Gogh, separatuta egon arren nire
bihotzean oraindik lasterketetako musika talde ofiziala da. Eta ibilbidean
zehar bi puntutan zeuden musika dj-ak kantak jartzen korrikalariei animatzeko:
Boulevard-ean eta Diario Vasco kokatua dagoen zonan. Boulevard-eko hiru
kantekin geratuko naiz: Eye of the Tiger (lehenengo itzuliko joanean), Rolling
Stones-en I can get no satisfaction (lehenengo itzuliko etorreran) eta
Coldplayren Viva la vida (bigarren itzuliko joanean). Musikak animoak altu mantentzeko
balio du eta atzo beste behin teoria hori argi eta garbi geratu zen.

Lasterketa

Eguraldi iragarpenak ez ziren onak. Haizea
gogor astintzen zuen baina bazirudien euria ez zuela egingo. 3 hordu eta erdiko
erbian ezarri nintzen irteeran, bost minutu kilometroko joango ginen. Hasierako
kilometroak polikiago egin genituen. Hamargarren kilometroan ikusita erritmoa
ez zihoala azkartzen aurrera egitea erabaki nuen. Gutxinaka-gutxinaka nire
helburuari denbora jaten hasi nitzaion eta 30. kilometroan ikusi nuen 3 ordu
eta 26 minututik beherako marka egiteko aukera. Hori esan nion aitari janaria
eman zidanean ibilbideko puntu horretan (La Perla talasoterapia zentroa). Orduan hasi
zitzaidan lasterketa gogortzen, orduan etorri behar zen korrikalariok beldurra
diogun harresia. Baina atzo ez zen bisitan etorri, lasterketa gogorragoa egin
zitzaidala ados, baina eutsi egin nion amaierara arte.

37 kilometrotik aurrera pozez betea nindoan
eta 25 minutu baino gutxiago egitea lortu nuen. Ikusi nuenean nire lehenengo
maratoia bukatuko nuela moralez igo nintzen, taupadak igo, pausoak arindu eta
zazpigarren martxa sartu nuen Anoetako estadioraino. Inoiz baino azkarrago
korrika egiten nuela iruditu zitzaidan, hegan nindoan.

Anoetako
estadioa

Hiru aldiz pasa genuen bertatik. Bitan
lasterketan jarraitzeko eta hirugarren aldiz bat amaitzeko. Lehenengoan,
estadio utzik dagoenean eta soilik 20-25 bat minutu neramatzanean korrika
egiten ederra izan zen. Estadio osoa utzik guretako bakarrik. Txikitan zenbat
aldiz amestu dugu estadio honetan jolasten dugula txuri-urdin koloreak
defendatuz eta golak sartuz??? Bigarren pasaera ere berezia da, ibilbide erdia
baino gutxiago falta da eta oraindik psikologikoki ez zaude gaizki. Baina
hirugarrenean… gozatu egiten duzu.

Estadiora sartzean jendez beteta dagoela
imajinatzen duzu, utzik egon arren (jendea meta inguruan jartzen da beraien
lagun edo familiarrei itxaroten). Eta sartzean jende guzti hori oihu batean
jartzen dela zuri animatzeko, errealak gol bat sartu izan balu bezala. Eta
alderdi ederren milaka zale daudela ezin izan direnak estadiora sartu beteta
zegoelako eta zure lasterketa ospatzen dute telebista pantaila erraldoietatik.
Hori guztian zure buruan gertatzen da baina egia balitz bezala sentitzen duzu.
Eta amaitu da. Eta bihar lanera edo ikastera. Eta egindako denbora 3 ordu 25
minutu eta 20 segundo.

Eskerrik
asko

Eskerrik asko blog hau jarraitu duzuen
guztioi. Eskerrik asko amets hau betetzen lagundu didazuen guztioi. Eskerrik
asko. Baina batez ere eskerrik asko aita, ama eta Javi. Lehenengo biei
begibistakoa denez ibilbide osoan zehar alboan egon direlako eta ez didatelako
inoiz abandonatua (amak behin eta berriz esan arren jan egin behar nuela oso
argal nengoelako eta asunto horrekin pixka bat gogaitu dit, kar, kar, kar…).
Eta hirugarrenari bere denbora librea erabiltzeagatik nire prestaketan
jarduten.

P.d. Hau ez da amaitu. Hasi besterik ez da egin, kar, kar, kar. Idazten
jarraituko dut!!!