Unboxing – Libros de Ruta abuztuko eskaria

Iritsi dira liburuak! Pasa den astean aipatzen genuen bezala Nire Etxeko Leihoan Libros de Ruta argitaletxeari eskari bat egin nion: bere azken nobedadea eta Espainiako Vueltaren kronika Simon Rufo kazetariaren eskutik.

Nola iritsi den jakin nahi badezu, jarraitu irakurtzen…

Unboxing – Libros de Ruta abuztuko eskaria

Jarraitu irakurtzen

Abuztuko liburu erosketa

La historia del ciclismo en 80 días – Libros de Ruta – Portada

Berriro bueltatu naiz Libros de Rurta argitaletxeko pasiloetara. Abuztua ez da izaten nobedadez betetako hilabetea liburuei dagokienez. Egun berezia izaten dira askok oporretan aurkitzen dugulako gure burua eta ziurrenik udarako irakurketa aurretik aukeratutak izaten ditugulako. Baina aipatutako argitaletxeak 2017 urte honetan dagoeneko 3 publikazio aurrera eraman ditu eta azkena hil honen 16an jarri dute salgai.

Kasu honetan La historia del ciclismo en 80 días argitaratu dute. Irudi edo marrazki ezberdinak erabiliz, 80 istorio txiki baina handi aldi berean kontatzen ditu liburuak. Nire ahultasunetako bat hori da: gauza handiak kontatzen dituzten txikitasunak. Ziurrenik horregatik hainbeste gogo atzo arratsaldez erosketa hori egiteko.

Jarraitu irakurtzen

Txistu eta biok – Kritika

Azken urte hauetan asko irakurri badut ere, gauza asko artikuluak, prentsa eta abarrak izan dira. Liburuak esku artean ez ditut izan nahi beste (mesanotxean nahi ditudanak azkarregi pilatzen zaizkit, baina uste dut hori askori gertatzen zaigula).

Oiartzungo edo erakurleak literatur taldeetan ibiltzeak noizean behin eraman nau euskaraz idatzitako liburuak eskuetan izatea (baina gehienak, aitortu behar ditut, ez ditut bukatu. Zin dagit 2017-2018 denboraldian hori aldatzen saiatzea).

Azkenaldian gogoekin nenbilen euskal literaturak euskeraz eman duen lanen bat esku artean izateko. Oiartzungo liburutegian aurkitu nuen Txistu eta biok, Juan Luis zabala idazle Azkoitiarrarena 2016an argitaratua XLI- Irun Hiria Kutxa Literatur Saria jaso ostean. Jarraitu irakurtzen

CUENTAMONTES 2017 – Literatur lehiaketa

Ez badut aurkitzen gustoko dudana edo irtakurtzean nahiko nukeena sortu behar bada, orri txuriari aurre egiteko aukera paregabeak dire literatur lehiaketak.

Esperientziak erakutsi dit gainera: hobe helburu bakarrean zentratu 3,4,5 edo… –tan baino. Probabilidadeak ondo egiteko altuagoak dira lehenengoan bigarrengoan baino.

Gauzak horrela uda honetan erabaki pertsonal txiki bat hartu nuen: gutxienez literatur lehiaketa batean parte hartzea (blog hau biziberritzeaz gain). Jarraitu irakurtzen

Anjel Lertxundi zutabegilea

Amaitu du iritzi zutabeak idazteari Anjel Lertxundi oriotarrari Berria egunkarian. Apirilaren 9an igandez eman zitzaion amaiera ia 15 urteko egunerokotasuna bati eta milaka euskal irakurleek Hitz Beste atala irakurtzeari.

Hortik ondoriozta dezakegun gauzetako bat: disziplina handiko gizona da Anjel. Gainera ez du txoko txuri hori bakarrik bete, azken urteetan sortutako literatur obrak ere kontuan hartu behar dira.

Lagun batek esan zidan: “Anjel Lertxundi da Euskal Herrian dakiena egunero X ordurako Y hitz kantitatea izan behar duela prest Berriako erredakziora bidaltzeko”. Eta horrela imaginatzen dugu idazlea. Egunero X orduan Y hitz bidaltzen e-mail bidez erredakziora berdin du zein tokitan egonda.

Zenbat ideia eman ditu EGA idatzietarako? Zenbat ikuspuntu hamaika gaien inguruan? Eta orain?

Hau da Anjel-ek bere azken zutabean idatzitakoa Hitz Beste txokoan Berria-n: Ez Adiorik.

Iritsi behar zuen, baina iritsi behar zuela jakiteak ez dizkit nahigabea eta nostalgia arintzen. Ia hamabost urte pasatu eta gero, nire azkeneko zutabea du berripaperak, azkenekoz ari natzaizu hitz beste egiten, irakurle. Lagun zintzoak izan zaituztet bidean, ez daukat esker ona besterik. Bizitzan —bizitzaren parte ditut zutabeok— galdera batek kitzikatzen nau: mundua estutzen ari naiz ala mundu zabal, aske, arnasgarria bilatzen eta eskaintzen nabil nire eguneroko lanean? Espazio pertsonala, munduan egoteko eta bizitzeko behar dudan espazio ahalik bizigarriena partitzen saiatu naiz zuekin. Eta librea izan naiz ahalegin horretan, ez nau inork mendrenaren mendrenik ere behartu: irakurleak bilatuko zuen seguraz ahulezia franko nire lanean, baina nireak izan dira hutsok, ez inork behartuak.

Nekeak, errutinaren sitsak, errepikatzeko beldurrak faktura ordainezina pasatu aurretik agurtzen zaituztet. Zor nizuen hainbeste. Ez adiorik.

Eta zutabegile kolegek eman dioten agurra (Miren Amurizak eta Angel Errok).

*Zutabea hemen erreproduzitzea posible izan da CC lizentzia duelako.

Bueltan gara – I´m back

Berotu ditut giharrak eta irteera lerroan jarri naiz. Ideia hori etorri zait burura teklatu parean jarri naizenean eta orri txuria karakterez betetzen hasi.

Astebete baino gutxiago pasa da Azkue fundazioak beste urtebetez euskal blog komunitatearen inguruan antolatutako Blogetan! lehiaketa eta sari banaketa aurrera eraman zuela.

Egun batzuk gehiago pasa dira Nire Etxeko Leihotik azken aldiz pasa nintzenetik (2012ko uztailaren 20an egin nuen azken sarrera).

Usaintzen da berriro blogen loraldi bat. Agian hasi nintzen garaiarekin konparatuz biziagoak, dinamikoagoak. Kanpo faktore berri eta eragin handiagoarekin (facebook, twitter… sare sozialak adibidez).

Orain dela aste batzuk The Indezents lagunak egin zuen bezala bere txokoarekin, eta hasieran aipatutako ekitaldiko zipristinak bustita, blogosferako leiho txiki hau berriro elikatzen hasiko gara.

Zenbatero? Ez daukat orain erantzuna.

Zeri buruz hitzegingo det? Askok ezagutzen nauzuen arren eta badakizuen arren kirola oso garrantzitsua dela nire egunerokotasunuean, helburuetako bat seguru sentitzen naizen burbuilatik ateratzeko entrenamendu bat izango da.

Zein dago ongietorria? Egon ditudan ideiekin ados edo kontra, jende oro dago gonbidatua irakurtzera eta bere ekarpenak erantzun txokora egitera.

David Millar vs. Kilian Jornet

Azken egunotan edo asteetan bi liburu izan ditut eskuartean. Bata David Millar txirrindulariaren Pedaleando en la oscuridad. Beste Kilian Jornet-en Correr o Morir. Sentsazio desberdinak utzi dizkidate.

Txirrindulariaren kasuan bere istorioa kontatzen du. Bere gaztaroa profesionaletara heldu arte eta zelan erori zen doping-aren munduan (esateko era bat). Kontra azalean azaltzen du aipatuko duela zergatik txirrindulariak legez kanpo dauden sustantziak erabiltzen dituzten beraien emaitzak hobetzeko. Baina sentsazioa daukat ez diola erantzun osoa ematen horri. Aipatzen du doping-aren kontuaz inguratuta bizi zela, eta horrek presentzia badauka txirrindulariek ez dutelako salatzen omen da. Gaur egun badirudi doping-aren aurkako irudia bilakatu da txirrindulari britainiarra.


Sentsazioa utzi dut berak kontatzen duena omen dela bertsio zuzena. Eta orain egiten duena dela zuzenena.


Sentsazio gozoagoak utzi dizkit Kilian Jornet-en liburuak. Bertan azaltzen ditu berak bizitako zenbait abentura. Eta ondorioz gogoetak ere egiten du. Adibidez galdetzen da zergatik egiten duen korrika, norentzako. Eta berak zituen mitoak gainditu baditu orduan zer gelditzen zaion…


Hitz gutxiago idatz dezaket azken liburu honen inguruan baina sentsazio goxoagoa utzi dit gorputzean.


Azkenaldian kirolaren inguruko liburuak bilatzen ari naiz. Hurrengoa Lance Armstrong-en Mi vuelta a la vida eta Miguel Indurainen inguruko bat izango dira. Abuztua, Frantziako Tourra amaitu ostean eta Olinpiar Jokoak, Donostiako Klasika ospatu eta Espainiako Itzulia hasiko diren hilabetea aproposa izan daiteke horretarako.

Erronka berriak…

Post hau izan daiteke atzokoaren jarraipena edo bigarren zati bat. Uste dut aldi berean independenteak ere izan daitezke. Hau da, ez da derrigorrean atzokoa irakurri behar lehenengo. Eta aldi berean ez da bigarren mailako post bat, baizik eta atzokoaren maila berekoa.

Urtea amaitu baina lehen zerbait handia egin nahi dut. Aste batzuk lehenago idatzi nuen nire oinarrietara edo sustraietara itzuli nintzela Lizarrerian egon nintzenean. Almoadarekin ordu batzuk elkarrizketan pasa ondoren eta kontuan izanda zer nolako proiektuan sartuko naizen, erabaki garrantzitsu bat hartu dut.


2012ko udazken-neguan maratoi bat egingo dut. Oraindik ez dakit zein zehatz-mehats: Bilbokoa (urria eta gauez) edo Donostiakoa (azaroa). Erabakien arrazoietan nire koinatarekin zerbait batera egitearen argudioa ere badago.


Horrela uste dut amaiera bikaina emango niokeela urteari. Noski Gasteizko Maratoi Erdian parte hartuko nuke abendu amaieran eta Gabonen aurretik. Horregatik uste dut erabaki polita eta garrantzitsu baten aurrean nago.


2008an egin nuen Donostiako maratoia eta horren berri hemen eman nuen. Gainera Goiena.net blog komunitateko beste kide bati omenaldi bezala eginez atzerako kontaketa bat eraman nuen nire egunerokoan zer gertatzen zen aipatuz. Atzo idatzi nuen toki hau ez dudala abandonatuko proiektuak derrigortu arren beste gauza batzuk egitera. Horregatik uste dut oso ona izan daitekeela berriro atzerako kontaketa hori egitea. Urriaren 20a izango da D eguna? Edo azaroaren azkeneko asteko igandea? Sartuko naizen proiektuak erabakiko du, baina azken erabakia edozein dela motibazioz topera hartuko dut erronka berria.


Garai hartako oroitzapenak oso onak ditut. 2008 eta 2009 urteak kirol ikuspegitik oso onak izan ziren. Asko disfrutatu nuen. Berriro bizi nahi ditutu sentimendu horiek. Euri zaparrada bat egon arren irifarrea ahoa izatea adibidez. Edo hamar mila metroko lasterketa baten aurretik beste hamar mila metro egitea beroketa gisa…


Lehen aste honetako prestaketa, lau egun 50 minutuz korrika egiten, ostegunean San Martin parkean 600 metroko serieak eta igandean ordu eta hamar minutuz korrika. Datorren astean gehiago eta hobeto!

Proiektu berri baterantz

Notizia bonba batekin nator. Niretzat gutxienez. Ez dakit askori inportatuko zaizuen jarraian kontatzera noana, baina nire barneak eskatzen dit gauza hori aireratzea. Gainera blog hau sortu nuenean oinarri horietako bat da. Kontatzea Nire Etxeko Leihotik ikusten dudana, kontuan hartu milaka pertsonei bost axola zaiela. Gabilondok behin aipatu zuen La Ser-etik Cuatrorako aldaketan berdin zitzaiola ehundaka mila entzule galtzea, bera ikusle edo entzule bakoitzari zuzentzen zitzaion. Kalitatea kantitatearen aurretik.

Ikasle mundua uztera noa. Eta horretaz gain nire jaioterria ere. Aurki langile bilakatuko naiz. Ziurrenik hilabete amaieran (oraindik datak ez dira konkretuak, gutxi gorabeherakoak baizik). Ikaslea uztea izateari ez du esan nahi ikasten utziko diodanari. Eta azken urteetan ikasten aritu naizenaren inguruan ez dut lan egingo. Horrek ez du esan nahi alde batetik ez dudala ikasten jarraituko (nire betebehar berriak horretara derrigortuko nau) eta beste alde batetik ez du esan nahi Historia alboratu egingo dudanik. Gustuko dudan zerbait da eta beti hor izango dut nire mesanotxean historiarekin zerikusia daukan zerbait irakurtzeko.


Proiektu berri honek ere suposatuko du, esan dudan bezala, bizileku aldaketa. Kasu honetan Gipuzkoako kostaldean ezarriko naiz. Distantzia fisikoan Oñatitik nahiko urrun, eta horrek derrigortu nau beste herri batera joatea. Baina argi daukat nire sustraiak non dauden, nire lagunak, familia… Zorionez, eta Gipuzkoako garraio publikoak mila traba jarri arren, gaur egun kostaldea eta barnealdea nahiko erraz lotu daitezke.


Baita ere suposatuko du adibidez webgune bat egitea (blog bat izango du ezbairik gabe). Egingo dudan aktibitatea azaldu behar diot interneteko komunitateari. Baina hori sortutakoan abisatuko dizuet euskal blogosferako leku honetatik. Horrek ez du esan nahi hau Nire Etxeko Leihoa abandonatuko dudanik. Badaukat eskuartean proiektu bat gutxienez nahiko bizitza emango diodana urte amaierara arte – eta ostean ere espero.


Leku honek ikusi nau hazten bai mentalki baita idazle bezala ere. Orduan zorretan nago erreminta hau utzi didanei eta lekuari berari ere, beraz ez litzateke bidezkoa nire partetik hau behin-betirako uztea. Gainera azkenaldian kolaboratzen ari naiz nahiko maiz tropela.net-eko web gunean txirrindularitzaren inguruko kronika batzuk idatziz Eta hori ere ez dut utziko alde batera oso gustura egiten dudan zerbait baita.


Aldaketa garaia. Horretan nago. Orain ez asko HIMYM telesailean (How I Met Your Mother – Zelan Ezagutu Nuen Zuen Ama), Ted-ek (protagonista nagusiak) galdetzen zion bere lagun onenetakoari ea aldaketak onerako ziren… Erantzuna baiezkoa izan zen. Aldaketak, nik ere sinetsi nahi dut, hoberako izaten direla…


Proiektua hasteko prest dagoenean joango natzaizue berri gehiago ematen. Datu konkretu gehiago ematen. Bitartean eskerrik asko eta gabon 😉


 

Amildegian aurrera

Atzokoan hitzen esanahiaren inguruan aritu nintzen. Zer zerikusi zuten bizitzarekin. Gaurkoan ostera bizitzan zehar aurre egiten dizkiogun oztopoen inguruan gustatuko litzaidake ideia batzuk botatzea.


Bizitzako bidean zehar geltoki asko daude. Horietan gelditu gaitezke eta arnas pixka bat hartu hurrengo trena iritsi arte. Baina momentu hori heltzen denean… beldurra irits daiteke. Gure burura etor daiteke amildegi baten aurrean kokatzen garela, eta pausu bat egin behar dugu aurrera. Baina noski teorian hurrengo pausuan amildegian behera goaz… ala ez?


Hori kontatuta Indiana Jones-en El Santo Grial pelikulako eszena etortzen zait burura. Indiana Jones Griala lortzeko azken metroetan dago eta amildegi bati egin behar dio aurre. Gehienok ezagutuko duzue eszena hori ezta?


Bizitzan proiektu ezberdinez beteta dauden trenei egin beharko diegu aurre. Hartu edo ez hartu. Niri adibidez zenbait proiektu burura etortzen zaizkit parte hartu ditudanak edo parte hartzen ari naizenak: goiena.net-eko blogosferako kide, Historiako karrera, sorosle lanak Nafarroan eta Usakoko aisiagunean (Oñati), liburu aurkezle, tropela.net-eko kolaboratzaile… En fin, zenbait proiekturi aurre egin diet eta ez naiz damutzen erabakitako ezertaz. Obeto edo okerrago joan izan zait, baina argi izan dut momentuaz disfrutatu behar nuela. Gustuko nuena egin behar nuen, eta egin behar dut.


Aurki baliteke beste proiektu bat aurkezte nire bizitzan… espero aurre egitea, eta bestela beste zenbait tren pasako dira estaziotik. Baina hori gauzatzen bada aurrerago kontatuko dizuet. Bitartean okerrenerako prestatuta, hoberena itxaroten 😉