Etiketaren artxiboa: kirolak

Hasieratara itzuli

 

Noizean behin, batez ere saturatuta sentitzen naizenean, gustura joaten naiz hasieratara. Gogoratu nondik natorren agian daramadan bidea zuzentzeko. Indarberritzeko ere balio izaten dit.


Igande goiz honetan Nafarroan esnatu naiz, uda garaia igarotzeko familiak daukan etxean.


Blog hau bere hasieratik jarraitu izan baduzue jakingo duzue uda ugari, han igaro ditudala lanean sorosle bezala. 18 urtetatik 24 urtera oker ez banago. Alde horretatik esan dezakegu nahiko berezia dela inguru hau pertsona bezala hasten ikusi bainau.


Nire lehen bi triatloiak Nafarroan egin nituen. Lehena Noainen (super sprint distantzia bereziko bat. 25 metroko igerileku batean igeri egin genuen) eta 2007ko abuztuan distantzia Olinpikoko triatloia burutu nuen Leraten, Aritzalekuko kanpinean.


Gaur berriro hartu dut nire Pinarello gris zaharra. Aitak oparitu zidana 14 urterekin. Primeran etortzen zait Nafarroako lurretan kilometro batzuk egiteko. Eta hasieratara itzuli naiz. Nire distantzia olinpikoko lehen triatloia gauzatu nuen lekura joan naiz. Urte hartan egin nuenean triatloia bizikletako zatiak 13 kilometroko ibilbide bati hiru bira eman behar zitzaizkion. Hurrengo urtean ere, 2008an, parte hartu nuen.


Nafarroako antolakuntza taldeen ohiturari jarraituz meta ondorengo anoa gune primerakoa antolatu zuten. Sari banaketa ostean bazkari herrikoia triatleta eta ingurukoentzat eguna borobiltzeko.


2009an Aritzalekuko triatloia aldatu egin zen. Aurreko urteetan proba igandean ospatzen zen. Urte horretan igandean Espainiako Komunitate arteko txapelketa antolatu zuten eta bezperan sprint distantziako. Bizikletako zatia joan-etorriko zirkuitu bat zen. Aritzaleku ordutik ezberdina izan da…


Harrezkero 2010an oker ez banago bueltatu ziren distantzia olinpikora eta zirkuitu zaharretara. Baina 2011ean distantzia erdiko triatloi bat antolatu zuten, larunbat eguerdian ospatua. Hori aprobetxatuz berriro sprint distantzia antolatu zuten egun berean ordu batzuk lehenago. Aurten gauza bere egingo omen dute, gauerako erromeria eta guzti antolatu dute. Hara hurbiltzen bagara ekainaren 30ean triatloiaren inguruan egun polit bat bizitzeko parada izan dezakegu.


Bost urtean Aritzaleku asko aldatu da. Han egon zen nire hasieratako bat (ofizialki triatloi munduan 18 urterekin murgildu nintzen Oñatiko duatloian, 2006ko martxoa – lehenagotik laguntzen nuen antolakuntza lanetan). Asko aldatu da, baina errepideak hor jarraitzen dute. Eguzkia irteten bada gerizpe gutxi dagoen tokia hor jarraitzen du. Gora beherak hor jarraitzen dute. Eta nondik natorren ikusteko nora noan, memorian hor jarraituko du. Berriro hori bizitzea, oroitzapenak itzultzea atzo izan balitz bezala… Polita izan da gaurko goiza.


Post escritum. Ez litzaidake gustatuko gaurko post hau amaitzea elkartasun dei bat egin gabe egun hauetan BEC-etik pasa diren milaka eta milaka pertsonei. Elkartasun dei bat Osakidetzan zein Hezkuntzan aritzeko oposizioetan parte hartu dutenentzat. Patxi Lopezen gobernua eta beraien kontseilariak pozik egon daitezke EAEn postu publiko gehien atera dituztelako beste erkidego batzuekin konparatuz gero, baina herriak badakigu ez dela nahikoa izan. Horregatik blogosferako leku txiki honetatik animoak milaka eta milaka herritar horiei ikusi dutenak ordu ugari liburuen aurrean pasa izan arren ez duela ezertarako balio izan.

Urtea amaitzeko/hasteko irakurketak

 

Gaur urteko azken eguna. Askok ohitura dute korrika egiten amaitzeko gure lurraldean ospatuko diren San Silbestre lasterketa desberdinetan (Hego Euskal Herriko datuak: 1 Araban, 9 Bizkaian, 19 Gipuzkoan eta 9 Nafarroan). Gaur ez dut parte hartuko inongo San Silbestretan medikuak aholkatua. Kontuan izanda ez daukadala gauza handirik irabazteko kasu egingo diot. Hori bai, 1ean goizean-goiz eta txintxo-txintxo entrenatzera aterako naiz kalera 🙂


Kontuak horrela gaur mesanotxean ditudan liburuak aipatuko dizkizuet. Eta aldi berean gomendatu. Urtea amaitzeko edo hasteko era ona izan daiteke liburu bat irakurtzearena.


Euskal literaturari dagokionez eskuartean Joseba Sarrionandiaren Narrazio Guztiak (1979-1990) eta Harkaitz Canoren Twist. Biak 2011. urtean argitaratuak. Lehena liburuaren izenburuak aipatzen duen bezala erbestean dagoen autorearen lanen bilduma bat da, egokitua edo berritua garai berrietarako. Hasiera eman diot eta pinta ona dauka. Canori buruz ze esan dezakegu? Orain dela bi urte baino gehiago istoriorik argitaratu gabe eta badakigu kalitate handiko lanak egiten dituela. Beraz sumatzen dut argitaratutako azken lana ere ona izan daitekeela.


Gaztelaniazko literaturan Adiós, Hemingway daukat, Leonardo Padurarena. El hombre que amaba a los perros liburua hartu nahi nuen baina ikusita autore orain eskuartean dudan liburua argitaratu zuela urte batzuk lehenago eta leku geografikoa berdina dela, erabaki dut idazlearen inguruko istorioa irakurtzea lehenago.


Irakurketa politiko bezala, eta Durangon ikusi ondoren, James Conellyren Klase Zapalduak Irlandaren Historian, Euskal Herria Sozialista eta Federico Engels Fundazioaren eskutik argitaratua. Alderdi Laborista fundatu zuena sindikatuen eta langile klasearen oinarriaren bermearekin eta XX. mendeko bigarren hamarkadako Irlandako uholde iraultzaileak hasi baino lehenago idatzia.


Hori da daukadana nire mesanotxean. Ze iruditzen zaizue? Espero irakurketa horiek interesgarriak izatea. Esan bezala, adibidez Sarrionandiaren liburuarekin, hasiera eman diot eta momentuz baikor sentitzen naiz nire iritzian.


Urte amaiera on bat izan eta hasiera ea hobeagoa izaten duzuen!


**BTR**

Larunbat gogorra Donostian

 

Atzo Donostiara gerturatu nintzen hainbat arrazoiengatik. Arrazoi nagusia: Igeriketa Entrenatzaile Nazional I maila titulua lortzeko azterketa. Gero arratsaldean Kontxako hondartzan Atletico San Sebastian taldeak orain dela urte gutxi errekuperatutako krossean parte hartuko nuen.


Udazken amaiera / Negu hasiera Euskal Herrian badakigu zer dakarren (hala ere izan urte honetako udazkena ez da “normala” izan). Txingorra, euria, haizea, mendi gailurretan elurra… horiek izan ziren atzoko eguneko osagaiak. Donostiak gainera baditu kanpotarrentzat hainbat faktore eguna gogortu dezakeena. Garrantzitsuena: aparkatzeko arazoak izatea Gune Urdina ordaindu nahi ez bada. Atzo Donostiako Ospitalean aparkatu behar izan nuen (bai, Anoeta goian – beste aukera Euskal Herriko Unibertsitateko Gipuzkoako Kanpusean) eta azterketa Grosen nuen. Bi aukerek eragiten zidaten ordu erdiko bidaia zentroraino, ospitaletik Boulevarreruntz autobusean joan nintzen zorionez.


Ikastaroak balio izan zait gauza berriak ikasteko eta nekizkien ezagutzak berritzeko. Azterketatik zapore gazi gozoa atera nuen baina badakit ez dudala suspenditu. 2012 urtean zehar praktikak egitea tokatuko zait azkenean eta ofizialki I mailako Igeriketa Entrenatzaile titulua lortzeko (bide ia erdia eginda daukat).


Han bazkaltzen gelditu behar nuen arratsaldean, goian aipatu bezala, Kontxako XXI. Hondartzako Krossean partu hartuko nuelako. Orain dela bi urte part hartu nuen eta lasterketa kuriosoa iruditu zitzaidan. Hondartzan lehen aldiz lasterketa bat egiten nuen. Oraingoan parte hartzeko arrazoi nagusia ditxosozko txip horia zen. Lasterketan parte hartzearekin bat, txip horia oparitzen zuten. Guztira 20 euro, kontuan izanda dendan 18 edo 20 euro balio duela, uste dut pena merezi izan zuela Kontxara hurbiltzea. Gainera berotan aldatzeko aukera eta lasterketa amaitzean dutxa beroa + salda + txistorra + anoa + sari ezberdinen zozketa (Loreak Mendiakeko arropak, kafetera bat, afari bat eta Andaluziara bi pertsonentzako bidaia). Zoritxarrez ez zitzaidan ezer tokatu. Horrek bi gauza adierazi dezake: gaztelaniaz esaten den bezala “Afortunado en el juego…” -honaino irakur dezaket- edo hemendik 4 egunetara zorte hobeago izan dezakedala.


Eguraldi aldetik aitortu behar dut hasieran zeuden osagaiak egon arren nahiko ona egin zigun korrikan aritzeko hondartzan. Gu hasi baino ordu laurden lehenago umeen txanda izan zen. Momentu horretan nagusiok Atletico San Sebastianeko egoitzaren barruan geunden. Handik atera ginenean Concha zurituta zegoen erori zen txingorrarengatik!!! Pentsa zenbat sufritu behar izan zuten umeek. Beraz, horregatik diot zortea izan genuela eguraldiarekin.


Oro har, atzoko egunarekin, gogorra izan arren, pozik amaitu nuen. Azterketak goizean eta lasterketa arratsaldean. Gauean afaria etxean goxo-goxo eta berotan eta gauerdirako ohera. Egun borobila 🙂

Emakumezkoen Txirrindularitza, Munduko Txapelketa

Kopenhagen
Txirrindularitzako Munduko Txapelketa errepidean ospatzen ari
egunotan. Bihar izango da plater nagusia, gizonezkoen elite
probarekin. Bitartean astean zehar kategoria txikiagoak eta emakumeak
aritu dira erlojuz kontrako eta iraupen probetan, baita eliteko
gizonezkoak asteazkenean erlojuz kontrako proban.

Gaur emakumezko
eliteak aritu dira. 140 kilometro izan dute aurretik helmugara iritsi
aurretik (14 kilometroko zirkuitu bati 10 itzuli). 13:30etan ekin
zaio probari eta hiru ordu eta 20 minutu eta gero Bronzini italiarrak
irabazi du urrezko domina, Vos holandarrak zilarrezkoa eta
Teuntenberg alemaniarrak brontzezkoa. Hauek ziren proba irabazteko
hautagai nagusiak. Aipatu behar da Eneritz Iturriaga euskalduna 25.
postuan iritsi dela. Guztira 40 txirrindulari baino gehiago iritsi
dira lehen multzoan, seinale zirkuitua ez dela batere gogorra.

Junior mailan,
70 kilometroko proban, Garner Britainiarra gailendu da. Bere atzetik
Druyts belgikarra eta Siggaard danimarkarra. Irene Usabiagak 13.
postua lortu zuen. Erlojupeko probetan berriz, elite mailan Arn
alemaniarrak gailendu zen. Zeelanda Berriko Villumsen izan zen
bigarren eta Pooley britainiarra hirugarren. Leire Olaberriak 26.
postua eskuratu zuen, eta horrekin datorren urteko olinpiadetan parte
hartzeko aukera, eta Eneritz Iturriagaetxebrriak 35. amaitu zuen.
Junior mailan espezialitate berean garaipena Allen
australiarrarentzat izan zen. Bigarren Barker britainiarra eta
hirugarren Kröger alemaniarra. Irene Usabiagak 16. tokian amaitu
zuen.

P.d.
Lotsagarria Teledeporteren jarrera. Munduko Txapelketa bateko probari
baino ATP250eko partida bati eman diote lehentasuna. Lotsagarria!!!
(gero esaten dute kalitateko telebista gauzatzen dutela).

This is Anfield

Normal
0

21

false
false
false

ES
X-NONE
X-NONE

MicrosoftInternetExplorer4

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:”Times New Roman”;
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}

Hau ez da Anfield… hau San Martin da.

Badakit nire aurkezpenean aipatu nuela futbolari buruz ez nuela inoiz hitz
egingo, baina denbora igaro ahal ideiak garatu egiten dira eta noizean behin
aipu txiki bat europako mendebaldean kirol erregearen inguruan nire post bat
ilustratzeko ez dut uste asko aldatuko dituenik blog honen filosofia eta
hasierako helburuak.

Liverpool taldeak futbol partidak jokatzeko erabiltzen dituen estadioan,
aldegeletako irteerako atearen goiko aldean futbolariei ohartarazteko non
dauden eta motibazio gisa This is Anfield esaldia irakur daiteke.

Oñatin, eta orain dela sei urte idatzi nuen honi buruz, San Martin parkea
daukagu herritarrok naturaz gozatzeko herriko erdigunetik hurbil. Hiru sarrera
daude, bi aurrealdetik eta bestea atzealdetik. Ez du ezer jartzen baina
sentsazioa Hau da San Martin – This is San Martin aipua dagoela da. Leku
sakratua txantxikuarrontzat.

Bertan Oñatiar korrikalaririk bizkorrenak aritu eta aritzen dira
entrenatzen. Marisol Ramosek  hamaika
bira eman dizkio, berdin du ze eguraldi, 650 metroko itzuliari (distantzia hori
markatzen dit Garmin markako gps-ak), Sergio Garcia eta Yerai Varela gazteek,
Oñatiko kirolean harrobian lan ona egiten denaren seinale, ordu asko igaro dute
parke honetako zuhaitzen gerizpean, herri lasterketetan parte hartzen duenak
leku aproposa du zoru gogorra zapaldu ez badu nahi… Guztiak adibide garbia
Oñatin zerbait egiten bada kirola dela nagusi.

Kirolarekin bizikidetzan Gaztetxea aurkitu dezakegu San Martinen. Oñatiar
gazteek eratutako proiektu bat egunetik egunera jorratzen doana eta tamainan
txikia izan arren aktibitatez blai dagoen toki bat Oñatiar ugariei alternatiba
bat eskainiz.

Esan bezala leku sakratu bat bakean egon nahi bada udaberriko eta udako
egun eguzkitsu eta beroetan. Momentu horietan musika entzun, liburu bat
irakurri edo begiak itxita pentsatzen egon daiteke.

Bolatoki parean jartzea eta ikustea 650 metro dituzula aurretik korrika
egiteko… edo… hitzaldi batera joan eta kultur aberastasun bat irabaztea…
edo… gerizpean jartzea liburu bat irakurtzen…

Hau da San Martin – This Is San Martin

Estreinatu da


Badirudi blogintzak halako
loraldi bat bizi izan zuela orain dela bost urte inguru ta mundu
honek egiten zituen ekarpenak ugariak ziren gaur egungo garaiarekin
konparatuz gero. Hala ere esperantzarako zantzuak badaude eta egunero
blogen bat jaiotzen da interneteko txoko ezkuturen batean.

Normala den moduan bakoitzak
gustuko dituen arloan jakiten du blog mundua nola dagoen. Bat
jaiotzen bada interesatua enteratuko da, hiltzen bada ere jakinaren
gainean egongo da. Sorpresak ere ikusiko ditu.

Azken aste hauetan horrelako
bat bizi izan dut. Asko miresten dudan pertsona batek blog bat ireki
du (oraindik nabari da lehen pausuak ematen ari dela. Adibidez
blogaren egitura pixkat berde dauka baina nabari da halako mimo bat
jartzen duela postak idazterakoan eta blogaren eraikuntzan). Itsaso
Leund
a triatleta tolosarrak, azken urteetan parte hartu duena Oñatiko
Duatloian eta espektakulua eman duena bizikletako saioan, blog bat
abiarazi du.

Ona da behe klaseko
kirolarientzat (hots beraien helburu nagusia kirolaz disfrutatzea
dena) horrelako superwoman eta superman-ek (adibidez Eneko Llanos
triatleta gasteiztarrak edo Marcel Zamora kataluniarrak) beraien gora
beheren berri ematea. Horrelako blogak umiltasun handiaren seinale
direlako eta edozein kaletar bezalako pertsonak direla adierazten
dute.

Ongietorri blogosferara Itsaso eta zure
blogaren jaiotzetik jakin ezazu jarraitzaile bat daukazula 😉

Pd. Post hau idazterakoan
testu prozesatzaileak aukera eman dit retorromaniko ¿? hizkuntzan
zuzentzeko akats ortografikoak… tentazioak alde batera utzi ditut
eta euskaraz idazten nengoela esan diot.

2011ko denboraldi berria

Normal
0

21

false
false
false

ES
X-NONE
X-NONE

MicrosoftInternetExplorer4

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}

Otsail amaieran
duatloi eta triatloi denboraldi berriari ekin genion Euskal Autonomia
Erkidegoan. Hilabete ere ez da pasa Euskal-Nafar duatloi zirkuituko lehenengo
probatik eta jada zerbitzari bat hamaika saltsatan murgilduta egon da. Eta
oraindik falta dena.

Entrenamenduei
dagokienez aurten blog honetan aipatu bezala ez daukadanez kirol aspektuan
helburu finkorik lasaiago aritzen naiz. Denboraldiko lehen bizikleta irteerak
otsail amaieran egin nituen Oñatiko Triatloi Taldeko entrenamendu arropa
berriekin. Gustura sentitu nintzen lehen irteeratan. Bi ordu inguruko saioak
eta bizikletaren gainean disfrutatzeko paradarekin.

Lasterketei
dagokionez otsaileko azken astebukaeran bi lasterketa izan genituen Bizkaian.
Lehena eta denboraldia irekitzen zuena Euskal Autonomia Erkidegoan Mungiako
duatloia izan zen. Bertan komunikabide bezala aritu nintzen. Argazki kamara
eraman eta lasterketetan sortzen den giro berezi hori aprobetxatuz zenbait
argazki atera nituen. Ez genuen izan eguraldiarekin suerte handirik, egun
guztian zehar euria goitik behera. Argazki onak ateratzeko zailtasun ugari eta
hala ere zenbait argazki polit atera zitzaizkidan. Ondo pasa genuen. Hurrengo
egunean Barakaldoko duatloia. Bilbo inguru hartan ofizial bezala aritzea tokatu
zitzaigun. Astebukaera luze eta gogorra izan zen baina eraman nuen sentsazio
onak inork gutxik kenduko dizkit.

Martxoko
lehenengo astebukaeran lasterketarik ez ziren egon baina pasa den astebukaerako
igandean, martxoaren 12an, bi lasterketa ospatzen ziren Euskal Herrian eta biak
Euskadiko txapelketak ziren. Bizkaiko Basauriko herrian distantzia motzeko
duatloia. Pirinioetan Izaban neguko triatloia. Bigarren lasterketa hartara joan
nintzen kasu honetan ofizial bezala lan egitera. Ikusgarria eta esperientzia
berri bat poltsikorako. Gainera Nafarroara joatea horrelako gauzetara gehienetan
berezia izaten da. Gustura asko joaten da hara antolakuntzek duten filosofia
asko laguntzen dutelako kirola sustatzen.

Hori izan da gertatu
den guztia kirol mundu honetan Euskal Autonomia Erkidegoari dagokionez eta nire
ikuspuntutik. Geratzen zaiguna ez dauka garrantzia gutxiago eta oso
interesgarria dator hemendik aste santu bitarteko epea.

Hasteko larunbat
honetan Oñatiko XX. Duatloia ospatuko da. Euskadiko txapelketa distantzia
motzeko duatloia eta euskal-nafar duatloi zirkuiturako puntuagarria. 400
duatleta irteera lerroan (dauden bideak izena emateko itxi egin dira). Eta
beste urte batez 40 kide baino gehiagoko talde bat guzti honen atzean mimoz
antolatzen guztia ondo ateratzeko. Zita arratsaldeko 15:30etan. Kirol hau
gustuko duen oro gonbidatua dago ikuskizun hau ikustera, gainera Ainhoa Murua,
Ana Casares, Nicolas Capoferri edo Laurent Galinier goi mailako kirolarien
parte hartzea ziurtatua dago.

Datorren astean,
larunbatean, Durangoko5. duatloia ospatuko da. Nafarroan ez dago herri hau
baina beti gustura hurbiltzen da Durangora antolakuntza ere kirolarian eta doan
publikoan pentsatzen duelako. Oraindik ez dakit zelan ariko naizen (prentsa,
ofizial edo publiko) baina Durango ingurura hurbilduko naizela argi daukat.

Apirilaren 3an
Egesibar ibarreko duatloia. Erlojuz kontrako proba eta sprint distantzian. Iaz
distantzia motzekoa izan zen eta bizikletan bata bestearen atzetik ezin
zitekeen joan. Asko gustatu zitzaidan proba eta gainera Nafarroan dagoen
Sarriguren herrian ospatzen da. Arrazoi bat gehiago paraje hauetara hurbiltzeko.

Apirilaren 16ra
arte deskantsatu egingo dut eta orduan ospatuko da Euskadiko txapelketa
distantzia luzeko duatloian Arrigorriagan. Durango eta Nafarroa bezala,
Arrigorriagako antolakuntza ere oso gustuko dut asko pentsatzen dutelako
kirolarian eta hara hurbilduko naiz. Aste horretan bertan jakingo dut zer
lanetan ariko naizen Bizkaiko herri hartan.

Hau da Nafarroa


Kirol
probetan parte hartzera goazenean esperientziak esan ohi digu non
gozatu ahal izango dugun antolakuntzarekin eta non ez. Azken urteetan
Nafarroara askotan gerturatzen naiz hainbat arrazoiengatik, baita
kirol probetan parte hartzera. Harrigarria izan arren eta bata
bestearen alboan dauden erkidegoak izan arren, Euskal Autonomia
Erkidegoaren eta Nafarroaren arteko desberdintasuna normalean oso
handia izaten da (salbuespenak egon daitezke).

Nafarroara
joaten garenean aldez aurretik dakigu ez gaituztela ilea hartuko
Gipuzkoan (Behobia-Donostia) edo Bizkaian (Barakaldoko duatloia)
gertatzen den bezala. Hamaika adibide jarri ditzaket: Altsasuko
Abenduaren 8ko herri lasterketa, Aritzalekuko triatloia, Arbizuko
duatloia… Baina gaurko adibidea aditzera emango dut. Larragako
Errege Krossa. Herri lasterketa bertan parte hartzeagatik eta izena
emateagatik ez duguna ezertxo ere ordaindu. Dortsala emanaz batera
eguneko egunkaria eman digute eta Kaiku markako Actif produktuak.
Lasterketa benetan polita eta kalitatea egon dena, bigarren Gontzal
Sanz gelditu da Gasteizko 2010eko Maratoi Erdiko irabazlea.
Lasterketa amaitu ostean poltsa: ur botila, Actif, iogurrak
eta buff bat. Dutxak ere nahi zuenarentzat. Eta harrigarriena sari
ematearen ondoren luntx bat!!!! (bere zozketarekin).

Horrelakoak
leku gutxitan ikusi daitezke. Egia da agian antolakuntza hauek
batzuetan beraien hanka sartzeak izan ditzaketela (sailkapenak
egiterakoan adibidez) baina kirolariari ematen zaion tratua ez da
hamarrekoa… hamaikakoa baizik!!!

Hori
guztiagatik askotan Nafarroara igande goiz batean hurbiltzea asko
merezi. Beste lurraldeetako antolakuntza batzuek ikas dezatela nola
egiten diren herri lasterketa politak eta ederrak kirolariak berak ia
ezer ordaindu gabe.

**BTR**

Deja Vú Calellan


Gaur idazteko gai zail bat
aukera dut. Arrazoi nagusia: aste bukaeran bizi dudana zaila egiten
zaidala hitzekin azaltzea. Deja vu bat bizi izan dut Calellan.
Dakizuenez iaz han egon nintzen bertako lehenengo Iron Man
distantziako Challenge Barcelona – Costa Maresme izeneko proban.
Errelebo modalitatean parte hartzen. Aurten bueltatzea suertatu zait.
Oraingo honetan triatloiko epaile bezala. Aukera iragan ostiralean
agertu zitzaidan, irailaren 24ean. Euskadiko Federazioko kide batek
idatzi zidan epaile ofizial baten beharra zeukatela Calellako proban.
Nire egutegiari begiratu ondoren argi geratu zitzaidan ostiraletik
astelehenera arte iraungo zuen bidaian aukera izango nuela joateko.
Beraz asko pentsatu gabe baiezkoa eman nion eskaintza horri.

Ez zen izan ordubeteko lana,
16 orduko lana gutxi gora behera. Ez nituen triatletak hoteleko
balkoitik ikusi igerian goizeko zazpi eta erdietan, bizikletak zeuden
tokira goizeko seietan nola sartzen ziren ikusi nituen. Ez nuen
barnetik eta kanpotik ikusi txapelketa, ikuspuntua aldatuta nuen
baina hala ere ibilbide guztiak ikusi nituen (korrikakoa eta
bizikletakoa). 22 ordu jarraian lo egin gabe (nire errekorra berdindu
nuen). Oñatiko jaietako aste bukaera onena galdu nuen… Baina
merezi izan du. Beste behin horrelako aukera ematen badidate eta
posible baldin bada, erantzuna berdina izango da.

Bizitzan gutxitan maitemindu
naiz. Aste bukaera honetan berriro ikusi dut egoera horretan nagoela
mediterraneoko hiri honekin. Maite dudan kirol bat da triatloia.
Barnetik bizitzea aukera ahaztezina izan da. Ez ditut erraz ahaztuko
14 orduko bidaian zehar egindako barreak Javi eta Jon Anderrekin. Ez
ditut erraz ahaztuko bizitako laguntasuna, egindako lan orduetan
ikusitako irudi ikusgarriak eta Calellako giroa.

Calella, datorren urtean han
izango nauzu (edo hori espero dut gutxienez). Beraz gaurkoz agurtzen
naiz. Gabon, zorte on eta hurren arte.

Uda oso desberdina


Atzo irakurri nion goiena.net
blog komunitateko beste kide bati bere udaren gora beherak.
Inspirazioa piztu dit eta nik ere nire udako nondik norakoen berri
emango dizuet. Gainera uste dut 2010-2011 blog kurtsoa hasteko era
polit bat izan daitekeela (noski post hau publiko guztiei zuzendua
dagoenez eszenarik gogorrenak eta erotikoenak beste baterako utziko
ditut, edo agian intimitatean kontatzeko 😉 ).

Lehen uda izan da kotxeko
gidabaimena edo sorosle titulua izateko aukera dudanetik ez dudana
lan egin. Beno, baten batek galdetzen badit ea udan lan egin dudan
baiezkoa emango diot baina soilik 18 egun izan dira. Lau egun
uztailean, Oñatiko igerilekuan, eta 14 Usakoko errekan. Bietan
sorosle lanetan eta inoiz leku horietan aurretik lan egin gabe.
Esperientzia bezala esan beharra daukat ez dela erraza izan (kontuan
izanda zer nolako erantzukizuna dugun pertsonen biziekin) baina aldi
berean ez da batere zaila izan (aurretiko sei udatan Aiegiko Iracheko
igerilekuan lan egin izanak esperientzia asko eman dit bi leku
hauetan lanari aurre egiterakoan). Ondorioz esan dezaket uda bat
gehiago egindako lanarengatik emaitza positiboak ateratzen ditudala.

Uztailean hasi zen nire
oporraldia. Ekainean askok jakingo duzuenez Europako txapelketan egon
nintzen eta ez zen nire egunik onena izan baina hala ere bizitzan
aurrera egin beharra dagoela dakit. Beraz hori egitea tokatu
zitzaidan. Uztailaren 7an Iruñean izan nintzen. Oso ondo pasa nuen
lagun baten urtebetetzea ospatzen baina sentsazioa daukat urtetik
urtera San Ferminen herrikoitasun maila jaisten doala eta
atzerritarrentzako festa bat bilakatzen ari dela gero eta gehiago
(zoritxarrez).

San Ferminak atzean utzita
Donostiara hurbildu nintzen uztailaren 10 eta 11ean EHUk antolatzen
dituen udako ikastaroen barruan Euskara 2.0 ikastarora. Bertan
Sustatuko bosgarren urtemugan ezagutu nuen Gorka Julio berriro ikusi
nuen eta Maite Goñi bezalako pertsonak ezagutu eta aldi berean
eramaten duen proiektu berritzailea Ordiziako ikastolan batxilergoko
ikasleekin teknologia berriak erabiliz. Balorazio oso positiboa egin
nuen bi egun horien baitan, gauza berri batzuk ikasi nituen eta
konpainia onean egoteko aukera izan nuen. Datorren urtean ez ditut
beharko aukera askeko kredituak (arrazoietako bat zergatik hurbildu
naizen azken bi urteetan Miramar jauregira) baina agian bisitaren bat
Donostiara egingo dut aukera polita izaten delako Gipuzkoako
probintzian egun batzuk igarotzeko.

Uztaileko azken astean
kokaturik Alpeetara joateko ordua iritsi zitzaidan Gasteizko lagun
batekin Alpe d´Huez-eko distantzia motzeko triatloian parte hartzeko
(1,2-30-7). Joan aurretik Aloña Mendiko igeriketa saileko 25.
urteurrenaren festa izan nuen eta han bizitakoa aurretik esanda
daukat iadanik. Alpeetan astebete egon ginen, 7 egun. Aspertzeko
betarik ez genuen izan, lasterketa oso ondo joan zen. Bizikletako
zatiak zuen zailtasunik handiena, lakutik irten Bourg d´Oissan
herrira jaitsi eta Alpe d´Huez igotzea baizen. Goian zazpi kilometro
izango genituen aurretik korrika egiteko. Hango parajeetan
txirrindularitza usaintzen zen leku guztietatik zehar eta egon ginen
kanpinean bost izarretako hotel batean bezala egon ginen. Oso gustura
eta tamalez gauza onenekin gertatzen den bezala oso motza egin
zitzaigun.

Horrela abuztura iritsi
ginen. Alpeetatik bueltan Gasteizetik Lizarrara joan behar nintzen,
lagun on bati esker igande arratsalde-gauen Nafarroara joatea ahal
izan nuen. Han Lizarrako jaiak gori-gori zeuden. Abuztuak 1eko eta
2ko gauetan lagunarekin irten nintzen parrandan. Primeran pasa
genuen. Bigarren egunean behietara joan ginen goizean goiz (beno egia
esanda goizeko entzierroa ia kale erdian harrapatu zigun). Ez naiz
oso oker ibiliko giroa Iruñekoa baino hobeago zela esaten badut.

Jaiak amaitu ostean hamar
eguneko astebete inguruko deskantsua ilobarekin Aiegin. Uste dut ez
naizela hainbeste nekatu ume baten atzetik inoiz (eta hori aurten
igerilekuan monitore lanetan nengoela ume batzuk energia asko
xahutzen zidaten). A zer nolako energia daukan iratzarrita dagoen
bitartean!!!

Iloba bere herrira itzuli
ostean Malagara joatea tokatzen zitzaidan. Hamabi egun izan al ziren?
Ala hamahiru egun? Ez naiz oso ondo oroitzen baina azpimarratu
beharra daukat Malagako giroa asko aldatzen dela hemen bizi
dugunarekin. Normala kontuan izanda goizeko lau eta erdietan 27 gradu
egiten badu.

Malagako erritmoa laburtu
dezakegu esanez bazkariarekin hasten dela arratsaldeko bostetan,
afariarekin jarraitzen du gaueko hamarrak-hamaikak aldera, lan egiten
da ondoren eta amaitzeko goizeko seiak aldera gosaldu egiten da
egunari amaiera emanez eta ohera lotara joanez.

Han bizi izandako
esperientzia oso aberasgarria izan da. Ezusteko handia eraman nuen
feria deskubrituz eta datorren urtean ziurrenik handik egun batzuk
egingo ditudala abuztuaren erdialdean.

Uda amaitzeko egun gutxi
falta zirela itzuli nintzen Andaluziatik. Udaren amaierarekin batera
nire oporretako garairik gogorrena bizitzea tokatzen zitzaidana. Alde
batetik hasieran aipatutako lana Oñatiko txokorik politenetakoan eta
beste alde batetik iraileko azterketak.

Guzti hori igaro da…
zoritxarrez. Orain garai berri bati ekingo diot ikasturte berriaren
hasierarekin. Ikusten duzuenez idazteko gogoz nago eta ea jarraipena
ematen diodan. Denborak bakoitza bere tokian jarriko du… eta
gainera berriro hasi naiz korrika egiten (alpeetatik ez ditut berriro
korrikako zapatilak jantzi).