Etiketaren artxiboa: euskadi

Eztarria-motorra berotzen


Bi urte pasa dira azken kontzertua egin zutenetik Katamaloko lagunek. Bihar Jimmy Jazz aretoan izango dira (Gasteiz). Bitartean motorra berotzen myspace-n daukaten tokian beraien kantak entzun behar.


Zehatz mehatz Gotzon Barandiaranen poema musikatuak dira Bihotz Bakartien Klubeko egiten dutena. Plazer bat horrelako ekimenak aurrera eramaten direla ikustea eta, noski, zuzenean bizitzea. Gainera jendeak eskatzen zion zerbait zen. Eta publikoak ez dio defraudatuko taldeari. Dagoeneko Donostia eta Bilboko emanaldiko sarrerak agortuta daude.


Jimmy Jazz aretoa


Ez da lehen aldia Jimmy Jazz-en egongo naizena. Harrigarria badirudi ere eta ikasturte asko eman ditudan arren Gasteizen (5 uste dut, oker ez banago) Jimmy Jazz-era behin soilik joan naiz. Uste dut Gasteizera iritsi nintzen garaian (2005eko irailean???) Azkena deitzen zela.


Bizardunak talde nafarra egon nintzen ikusten. Saio polita egin zuten. Bigarren diskoaren aurkezpenaren biran sartuta zeuden. Kontzertu entretenigarri batean lehen eta bigarren diskoko kantak entzuteko parada izan genuen.


Aretoa saio familiarrak egiteko egokia iruditu zitzaidan. Eszenatokia ondo kokatua, audio ona… Bihar uste dut berriro musikaz eta literaturaz eta poema musikatuez eta… gozatzeko aukera izango dudala.

Oñatiko jaixak 2011

Hasi dira. Urte bat gehiago,
urte bat gutxiago. Pasa dira ia 365 egun azkeneko San Migeletako jai
egunetik. Atzo eman zitzaion hasiera Oñatiko 2011ko jaiei.
Txantxikuaren jaitsierak eta Nagusien Danborradak hartu zuten
protagonismoa atzo.

Iaz ez nintzen egon herrian
(arrazoi pertsonal batzuk medio). Aurten hasieran egon naiz eta
onartu beharra daukat pixka bat ahaztua nuela nolakoa zen herriko
giroa. Atzoko anbientea oso polita iruditu zitzaidan. Txantxikuaren
jaitsieran jende asko zegoen. Gainera, edade guztietakoa. Lekua jende
guztiak duen ezaugarrietako bat. Aldarrikapenez beteta, gauza bat
erabat zuzena. Jaia eta aldarrikapena uztartu daitezkeelako, eta
horrek ez duena usten atzo, adibidez ez zen egon Txantxikuaren
jaitsieran. Ez litzateke arrotza edo probokazio bezala hartu behar
horrelako gauza bat.

Ondoren, gauean, plazara
hurbildu nintzen Danborradaren amaiera ikustera. Irudi politaz
gozatzeko aukera izan genuen: plaza jendez inguraturik, berriro edade
guztietako pertsonekin, danborradaren azken minutuak ikusi eta
entzun.

Programa konpletoa deritzot.
Faltan bota dezakegu gauz bat edo beste (adibidez Mendi Bizikleta
ibilaldia), baina Oñatiarroi eta kanpotik etortzen direnentzat
ondo pasatzeko aukerarik ez zaigu faltako.

Zorionak Oñatiar
guztioi! Ongietorri kanpotar guztiak! Ondo pasau Oñatiko
jaixak!


This is Anfield

Normal
0

21

false
false
false

ES
X-NONE
X-NONE

MicrosoftInternetExplorer4

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:”Times New Roman”;
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}

Hau ez da Anfield… hau San Martin da.

Badakit nire aurkezpenean aipatu nuela futbolari buruz ez nuela inoiz hitz
egingo, baina denbora igaro ahal ideiak garatu egiten dira eta noizean behin
aipu txiki bat europako mendebaldean kirol erregearen inguruan nire post bat
ilustratzeko ez dut uste asko aldatuko dituenik blog honen filosofia eta
hasierako helburuak.

Liverpool taldeak futbol partidak jokatzeko erabiltzen dituen estadioan,
aldegeletako irteerako atearen goiko aldean futbolariei ohartarazteko non
dauden eta motibazio gisa This is Anfield esaldia irakur daiteke.

Oñatin, eta orain dela sei urte idatzi nuen honi buruz, San Martin parkea
daukagu herritarrok naturaz gozatzeko herriko erdigunetik hurbil. Hiru sarrera
daude, bi aurrealdetik eta bestea atzealdetik. Ez du ezer jartzen baina
sentsazioa Hau da San Martin – This is San Martin aipua dagoela da. Leku
sakratua txantxikuarrontzat.

Bertan Oñatiar korrikalaririk bizkorrenak aritu eta aritzen dira
entrenatzen. Marisol Ramosek  hamaika
bira eman dizkio, berdin du ze eguraldi, 650 metroko itzuliari (distantzia hori
markatzen dit Garmin markako gps-ak), Sergio Garcia eta Yerai Varela gazteek,
Oñatiko kirolean harrobian lan ona egiten denaren seinale, ordu asko igaro dute
parke honetako zuhaitzen gerizpean, herri lasterketetan parte hartzen duenak
leku aproposa du zoru gogorra zapaldu ez badu nahi… Guztiak adibide garbia
Oñatin zerbait egiten bada kirola dela nagusi.

Kirolarekin bizikidetzan Gaztetxea aurkitu dezakegu San Martinen. Oñatiar
gazteek eratutako proiektu bat egunetik egunera jorratzen doana eta tamainan
txikia izan arren aktibitatez blai dagoen toki bat Oñatiar ugariei alternatiba
bat eskainiz.

Esan bezala leku sakratu bat bakean egon nahi bada udaberriko eta udako
egun eguzkitsu eta beroetan. Momentu horietan musika entzun, liburu bat
irakurri edo begiak itxita pentsatzen egon daiteke.

Bolatoki parean jartzea eta ikustea 650 metro dituzula aurretik korrika
egiteko… edo… hitzaldi batera joan eta kultur aberastasun bat irabaztea…
edo… gerizpean jartzea liburu bat irakurtzen…

Hau da San Martin – This Is San Martin

Estreinatu da


Badirudi blogintzak halako
loraldi bat bizi izan zuela orain dela bost urte inguru ta mundu
honek egiten zituen ekarpenak ugariak ziren gaur egungo garaiarekin
konparatuz gero. Hala ere esperantzarako zantzuak badaude eta egunero
blogen bat jaiotzen da interneteko txoko ezkuturen batean.

Normala den moduan bakoitzak
gustuko dituen arloan jakiten du blog mundua nola dagoen. Bat
jaiotzen bada interesatua enteratuko da, hiltzen bada ere jakinaren
gainean egongo da. Sorpresak ere ikusiko ditu.

Azken aste hauetan horrelako
bat bizi izan dut. Asko miresten dudan pertsona batek blog bat ireki
du (oraindik nabari da lehen pausuak ematen ari dela. Adibidez
blogaren egitura pixkat berde dauka baina nabari da halako mimo bat
jartzen duela postak idazterakoan eta blogaren eraikuntzan). Itsaso
Leund
a triatleta tolosarrak, azken urteetan parte hartu duena Oñatiko
Duatloian eta espektakulua eman duena bizikletako saioan, blog bat
abiarazi du.

Ona da behe klaseko
kirolarientzat (hots beraien helburu nagusia kirolaz disfrutatzea
dena) horrelako superwoman eta superman-ek (adibidez Eneko Llanos
triatleta gasteiztarrak edo Marcel Zamora kataluniarrak) beraien gora
beheren berri ematea. Horrelako blogak umiltasun handiaren seinale
direlako eta edozein kaletar bezalako pertsonak direla adierazten
dute.

Ongietorri blogosferara Itsaso eta zure
blogaren jaiotzetik jakin ezazu jarraitzaile bat daukazula 😉

Pd. Post hau idazterakoan
testu prozesatzaileak aukera eman dit retorromaniko ¿? hizkuntzan
zuzentzeko akats ortografikoak… tentazioak alde batera utzi ditut
eta euskaraz idazten nengoela esan diot.

Bob Marley hil zela hamar urte ondoren jaio zen


Gaur Oñati irratiari buruz
idatzi nahi dut, eta uste dut beharra daukadala hori buruz zenbait
gauza esatea. Nire inpresio batzuk atzo 20 urte bete zituen nire
herriko irratiari buruz. Irrati bat herrikoengatik egindakoa eta aldi
berean herriarentzat. Bob Marley-ren heriotzaren hamargarren
urtemugan jaio zen, San Miel txiki batzuetan. XXI. mende honetan une
oro oraina aldatzen ari den garaian eta ondo dagoena zer gertatzen
den nazio mailan edo nazioartean garrantzitsua da baita ere ez
galtzea gure inguru hurbilenean gertatzen denaz. Horregatik uste dut
Oñati irratiak azken 30 urte hauetan paper garrantzitsu bat jokatu
duela herrian egunero bertako gora beheren berri ematen.

Esan dudanez nire ustez
azpimarratu behar da gertutasun hori. 30 urteetan gauza asko gertatu
dira baina herriko haur bakoitzak handik pasatzea oso garrantzitsua
zen jabetzeko herrian bazegoela komunikabide bat guri buruz hitz
egiten zuena. Eta guztien buruan, heldu egiten garenean eta 107.3
diala jartzen dugunean oroitu egiten gara han egon ginela gure eskola
edo ikastolatik zerbait egiten. Oñati irratiak egiten duen papera
oso garrantzitsua da eta espero beste 30 urteetan ere antenan
jarraitzea gure kaleko berriei buruz hitz egiten.

Eskatzen diodan gauza bakarra
da, eta badakit irratikoek buruan dutela, internetera salto egitea.
Oñati irratia edozein lekutan zaudela aukera izatea entzuteko.
Kanpoan bizi garenok asko eskertuko genuke.

Besterik gabe nire zorionik
beroenak Oñati irratiari. Asko gustatzen zait proiektu hori eta
espero urte askotan aurrera jarraitzea.

Arrasate irratia
Goiena.net-en entzungai

Barkatuko didate blog
honetako jarraitzaileek baina gaur konturatu naiz Arrasate irratia
entzungai dagoela goiena.net atarian. Sorpresa polita eraman dudana
kontuan izanda Debagoienetik at nagoela eta bertan gertatzen diren
berriak soilik goiena.net-en bidez jarrai ditzakedala. Gustura asko
entzuten da bailarako herri irrati bat handik kilometro batzuetara
egon arren.

2011ko denboraldi berria

Normal
0

21

false
false
false

ES
X-NONE
X-NONE

MicrosoftInternetExplorer4

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}

Otsail amaieran
duatloi eta triatloi denboraldi berriari ekin genion Euskal Autonomia
Erkidegoan. Hilabete ere ez da pasa Euskal-Nafar duatloi zirkuituko lehenengo
probatik eta jada zerbitzari bat hamaika saltsatan murgilduta egon da. Eta
oraindik falta dena.

Entrenamenduei
dagokienez aurten blog honetan aipatu bezala ez daukadanez kirol aspektuan
helburu finkorik lasaiago aritzen naiz. Denboraldiko lehen bizikleta irteerak
otsail amaieran egin nituen Oñatiko Triatloi Taldeko entrenamendu arropa
berriekin. Gustura sentitu nintzen lehen irteeratan. Bi ordu inguruko saioak
eta bizikletaren gainean disfrutatzeko paradarekin.

Lasterketei
dagokionez otsaileko azken astebukaeran bi lasterketa izan genituen Bizkaian.
Lehena eta denboraldia irekitzen zuena Euskal Autonomia Erkidegoan Mungiako
duatloia izan zen. Bertan komunikabide bezala aritu nintzen. Argazki kamara
eraman eta lasterketetan sortzen den giro berezi hori aprobetxatuz zenbait
argazki atera nituen. Ez genuen izan eguraldiarekin suerte handirik, egun
guztian zehar euria goitik behera. Argazki onak ateratzeko zailtasun ugari eta
hala ere zenbait argazki polit atera zitzaizkidan. Ondo pasa genuen. Hurrengo
egunean Barakaldoko duatloia. Bilbo inguru hartan ofizial bezala aritzea tokatu
zitzaigun. Astebukaera luze eta gogorra izan zen baina eraman nuen sentsazio
onak inork gutxik kenduko dizkit.

Martxoko
lehenengo astebukaeran lasterketarik ez ziren egon baina pasa den astebukaerako
igandean, martxoaren 12an, bi lasterketa ospatzen ziren Euskal Herrian eta biak
Euskadiko txapelketak ziren. Bizkaiko Basauriko herrian distantzia motzeko
duatloia. Pirinioetan Izaban neguko triatloia. Bigarren lasterketa hartara joan
nintzen kasu honetan ofizial bezala lan egitera. Ikusgarria eta esperientzia
berri bat poltsikorako. Gainera Nafarroara joatea horrelako gauzetara gehienetan
berezia izaten da. Gustura asko joaten da hara antolakuntzek duten filosofia
asko laguntzen dutelako kirola sustatzen.

Hori izan da gertatu
den guztia kirol mundu honetan Euskal Autonomia Erkidegoari dagokionez eta nire
ikuspuntutik. Geratzen zaiguna ez dauka garrantzia gutxiago eta oso
interesgarria dator hemendik aste santu bitarteko epea.

Hasteko larunbat
honetan Oñatiko XX. Duatloia ospatuko da. Euskadiko txapelketa distantzia
motzeko duatloia eta euskal-nafar duatloi zirkuiturako puntuagarria. 400
duatleta irteera lerroan (dauden bideak izena emateko itxi egin dira). Eta
beste urte batez 40 kide baino gehiagoko talde bat guzti honen atzean mimoz
antolatzen guztia ondo ateratzeko. Zita arratsaldeko 15:30etan. Kirol hau
gustuko duen oro gonbidatua dago ikuskizun hau ikustera, gainera Ainhoa Murua,
Ana Casares, Nicolas Capoferri edo Laurent Galinier goi mailako kirolarien
parte hartzea ziurtatua dago.

Datorren astean,
larunbatean, Durangoko5. duatloia ospatuko da. Nafarroan ez dago herri hau
baina beti gustura hurbiltzen da Durangora antolakuntza ere kirolarian eta doan
publikoan pentsatzen duelako. Oraindik ez dakit zelan ariko naizen (prentsa,
ofizial edo publiko) baina Durango ingurura hurbilduko naizela argi daukat.

Apirilaren 3an
Egesibar ibarreko duatloia. Erlojuz kontrako proba eta sprint distantzian. Iaz
distantzia motzekoa izan zen eta bizikletan bata bestearen atzetik ezin
zitekeen joan. Asko gustatu zitzaidan proba eta gainera Nafarroan dagoen
Sarriguren herrian ospatzen da. Arrazoi bat gehiago paraje hauetara hurbiltzeko.

Apirilaren 16ra
arte deskantsatu egingo dut eta orduan ospatuko da Euskadiko txapelketa
distantzia luzeko duatloian Arrigorriagan. Durango eta Nafarroa bezala,
Arrigorriagako antolakuntza ere oso gustuko dut asko pentsatzen dutelako
kirolarian eta hara hurbilduko naiz. Aste horretan bertan jakingo dut zer
lanetan ariko naizen Bizkaiko herri hartan.

Ostegunetako pintxo-poteoak


Ostiraleko Goienkarian Aratz
Losadaren iritzi artikulu bat ekartzen zuen Oñatiko zatian gure
bailaran modan jarri diren ostegun pintxo poteoei buruz. Animatzen
zien gainera Oñatiko tabernariei horrelakoren bat aurrera eramateko
gure herrian tabernatan lagunartean ibiltzeko giroa jaitsi egin
delako. Aurretik gaizki oroitzen ez banaiz Ostiraleko Goienkariak
artikulu sakon bat argitaratu zuen honi buruz baita ere.

Ez noa ukatzera horrelakoak
ekintza onak direla kaleei bizitasuna emateko. Baina zergatik iritsi
dira neurri hauek hartzera gure bailarako tabernariek edo
Gasteizekoek? Arrazoi nagusia dirua irabazten dutelako, ez balitz
errentagarria ez lukete horrelakoak bultzatuko. Bigarren maila batean
gelditzen dira kalea girotzeko edo jendea tabernetan kontsumitzeko
animatzeko… bai badakit tabernariek argudio hauek erabiliko
dituztela baina gogoratu Ebro ibaia igarotzean ostegunetako pintxo
poteoak estatuko edozein tokitan aurkitzen ditugula asteko egun
guztietan!!! Eta soilik tragoa ordainduta! Gainera zerbitzariek
beraiek eskaintzen dute tapa edo pintxoa.

Honek zera pentsatzera eraman
dit. Gure inguruan taberna giroan ibiltzeko inoiz baino giro
okerragoa dago. Arrazoi nagusia, prezioak. Ez da normala kafe
amerikar batengatik euro eta 40 xentimo ordaintzea edo te gorri
batengatik euro eta 60 (merkatura joanez gero euro batekin 20 te edo
kafe amerikar erara prestatu daitezke). Edo harrigarriagoa dena,
urtero produktuen kostua igotzea.

Onartzen dut tabernek
negozioa egin behar dutela eta errentagarritasun bat atera
zerbitzarien soldatak, kostuak, produktuak… ordaintzeko. Baina
tabernak ez dira izan behar gutxiengo batek irabazteko eta
gehiengoak ez izateko nora joateko lekurik. Prezioen politika
umilagoa izango balitz ziur askoz gehiago beteko liratekeela
tabernak, ez soilik bikoitza… hirukoitza eta laukoitza ere. Adibide
garbi bezala Lizarrako plaza izan dezakegu. Bost-sei taberna daude
eta guztiek dute terraza. Batek soilik ditu prezio merkeak… jendea
esertzeko taberna horretako terrazan ilara egin behar izaten du, eta
harrigarriena da itxaron egiten duela!!!

Uste dut zerbitzuen politika
bat ez badute aldatzen egungo tabernek kaleak soilik eguraldi ona
egiten duenean izango dela herritarrentzat…

Altxorrak larunbat gauetan


Azken aldian ez naiz gauetan
kalera ateratzen. Ordenagailu aurrean igarotzen ditut eguneko azken
momentuak ohera joan aurretik. Batzuetan ordu txikiak arte (jende oso
interesgarria aurkitu daiteke ordu horietan sarean barrena). Hori
osasungarria den, fisikoki eta mentalki, beste egunen batean
eztabaidatuko dugu.

Lehengo larunbatean Gasteizen
geratu nintzen. Igandean ez nuenez ezer egitekorik lasai asko geratu
ahal nintzen ordenagailu aurrean baita hurrengo egunean prisa gabe
iratzarri. Gaueko momentu horietako batean ordenagailuko idazmahaia
arakatzen nenbilela musika lista bat gordeta nuela aurkitu nuen.
Sorpresa galanta eraman nuen artxibo hori ireki nuenean. Hilabete
ugari neraman hango kantuak entzun gabe. Gehienak oroitzapen onak
ekartzen zizkidaten (LorZure doinua -, The KillerAll These
Things that I´ve Done
-, Bide Ertzeannon dira-,…). Zabor
pixka bat ere bazegoen (TATU eta UPA Dance adibidez). Orokorrean
oroitzapen positiboak ekartzen zizkidaten kantuak ziren.

Harrigarriagoa izan zen
beranduago gertatu zitzaidana. Disko gogorreko artxiboak arakatzen
nire eboluzioaren argazkiak aurkitu nituen, benjamin mailatik orain
dela hiru arteko lau-bost bat testigantzarekin. Dokumentu horiek Top
Secret
bezala kalifikatuko ditut eta urte askotan ez ditut
argitara emango nire ingurukoen artean (batzuetan maltzurkeria maila
igo egiten zait, batez ere larunbat gauetako ordu txikietan).

Baina harrigarriagoa atzo
gauean gertatu zitzaidana. Ordenagailu aurrean egon ordez telebista
aurrean nengoen. Azken kate aldatzea egiten ari nintzen ohera joan
aurretik. Gaueko hamabiak iristeko minutu gutxi falta ziren.
Horrelako batean LTDko kanal horietako batean pelikula bat bota behar
zutela iragarri zuten: Regreso al Futuro III. Mitikoa. Nire
ustez ikusi beharreko pelikula. Egia da ez dela goi kalitateko
zinema. Publiko gazte bati zuzendutakoa dela baina gidoi aldetik
bikaina da. Gainera Delorean autoa esaten badugu zuzenean lotzen dugu
trilogia horrekin marka hori.

Noski. Geratu egin nintzen
ikustera. Erabaki erraza izan zen. Gainera pelikula horrek amaiera
duin bat ematen dio triologiari. Michael J. Fox bere osotasunean
ikusteko aukera izan genuen pelikula horietan. Uste dut, badakit
atrebentzia handia izango dela, 90. hamarkadako Michael J. Fox XXI.
Mendeko Jack Black dela. Baina horri buruz hitz egingo dut beste
egunen batean.

Orain astebete itxaron
beharko dut beste altxorren bat aurkitzeko… edo lehenago aurkituko
dut???

Bizitzako pasarte arraro batzuk (II)


Situazio baten berri ematera
noa (berriz). Euskal Herriko Unibertsitateak Arabako kanpuseko Koldo
Mitxelena liburutegian gertatu da (bai irakurleok, liburutegiak eta
zerbitzari batek dugun harremana maitasun-gorrotozkoa dela dirudi).

Iraila hasieran abuztuan
maileguan hartu nituen liburu batzuk itzuli nituen. Zoritxarrez nire
intereserako itzul egunetik kanpo. Horrek zer suposatzen zuen? Isuna.
Ezinezkoa egingo litzaidake liburuak maileguan atera handik egun
batzuetan. Atzeratutako egun bakoitzarengatik bi eguneko isuna
jartzen dute (gutxi gora behera hamabost-hogei eguneko atzerapena
pilatu nuen). Banekien isuna oso handia izango zela eta ez nuen
galdetu zenbatekoa zen lotsarengatik. Aukera nuen etxean web orriaren
bitartez horren jakitun izatea.

Astebetera gutxi gora behera
ausartu nintzen begiratzen ea zenbatekoa zen nuen isuna. Nire
harridurarako liburuak hartzeko baimendua nengoela adierazten zidan
Euskal Herriko Unibertsitateko bibliotekaren atariko katalogoak.
Pentsatu nuen lehen gauza izan zen udatik etortzerakoan amnistia bat
bezala ezarri zidatela eta isuna (aitortu beharra daukat merezita
nuela) barkatu egin zidatela.

Beraz panorama honen jabe
eginda, nahiko ilusionatua liburutegira bueltatu nintzen eta
bizpahiru alerekin egin nintzen. Zein izan zen nire sorpresa
maileguan hartzera saiatu nintzenean. Mostradoreko emakumeak esan
zidala urriaren hirura arte ezin nuela libururik hartu!!!

Baina harrigarriagoa dena
gaur gertatu zaidana izan da. Bi emakume zeuden mostradorean. Biak
leku horretan berriak uste dut, edo gutxienez nik ikusi gabeak.
Kuriositatearengatik edo bigarren iritzi bat nahi nuelako (bigarren
teoria honek indar gehiago izan dezake egunaren orduaren arabera)
galdetu diet ea noiz arte ezin nuen hartu libururik. Nire
harridurarako esan didate ez nuela isunik!!! Eta situazioa pixka bat
azaldu diet nahiko labur. Adierazi diet lankideak esan zidala
datorren hilabeteko hirugarren egunera arte ezin nuela hartu
libururik. Sakonago aztertu dute kasua eta gauza arraro bat agertu
zaie: leku batean aipatzen zuela isunik ez nuela (bibliotekako
katalogoan) eta beste lekua batean isuna banuela (beraien
ordenagailuko datu basean edo antzerako programa informatiko batean).
Zorionez isuna kenduko didatela esan dezaket eta X espedientea
telesaileko gidoi baten antza duen kasu hau aztertuko zutela agindu
didate (agian erantzun gabeko galdera bat sortu du kasu honek –
nonbaitetik zaintzen gaituzte???).

Uda oso desberdina


Atzo irakurri nion goiena.net
blog komunitateko beste kide bati bere udaren gora beherak.
Inspirazioa piztu dit eta nik ere nire udako nondik norakoen berri
emango dizuet. Gainera uste dut 2010-2011 blog kurtsoa hasteko era
polit bat izan daitekeela (noski post hau publiko guztiei zuzendua
dagoenez eszenarik gogorrenak eta erotikoenak beste baterako utziko
ditut, edo agian intimitatean kontatzeko 😉 ).

Lehen uda izan da kotxeko
gidabaimena edo sorosle titulua izateko aukera dudanetik ez dudana
lan egin. Beno, baten batek galdetzen badit ea udan lan egin dudan
baiezkoa emango diot baina soilik 18 egun izan dira. Lau egun
uztailean, Oñatiko igerilekuan, eta 14 Usakoko errekan. Bietan
sorosle lanetan eta inoiz leku horietan aurretik lan egin gabe.
Esperientzia bezala esan beharra daukat ez dela erraza izan (kontuan
izanda zer nolako erantzukizuna dugun pertsonen biziekin) baina aldi
berean ez da batere zaila izan (aurretiko sei udatan Aiegiko Iracheko
igerilekuan lan egin izanak esperientzia asko eman dit bi leku
hauetan lanari aurre egiterakoan). Ondorioz esan dezaket uda bat
gehiago egindako lanarengatik emaitza positiboak ateratzen ditudala.

Uztailean hasi zen nire
oporraldia. Ekainean askok jakingo duzuenez Europako txapelketan egon
nintzen eta ez zen nire egunik onena izan baina hala ere bizitzan
aurrera egin beharra dagoela dakit. Beraz hori egitea tokatu
zitzaidan. Uztailaren 7an Iruñean izan nintzen. Oso ondo pasa nuen
lagun baten urtebetetzea ospatzen baina sentsazioa daukat urtetik
urtera San Ferminen herrikoitasun maila jaisten doala eta
atzerritarrentzako festa bat bilakatzen ari dela gero eta gehiago
(zoritxarrez).

San Ferminak atzean utzita
Donostiara hurbildu nintzen uztailaren 10 eta 11ean EHUk antolatzen
dituen udako ikastaroen barruan Euskara 2.0 ikastarora. Bertan
Sustatuko bosgarren urtemugan ezagutu nuen Gorka Julio berriro ikusi
nuen eta Maite Goñi bezalako pertsonak ezagutu eta aldi berean
eramaten duen proiektu berritzailea Ordiziako ikastolan batxilergoko
ikasleekin teknologia berriak erabiliz. Balorazio oso positiboa egin
nuen bi egun horien baitan, gauza berri batzuk ikasi nituen eta
konpainia onean egoteko aukera izan nuen. Datorren urtean ez ditut
beharko aukera askeko kredituak (arrazoietako bat zergatik hurbildu
naizen azken bi urteetan Miramar jauregira) baina agian bisitaren bat
Donostiara egingo dut aukera polita izaten delako Gipuzkoako
probintzian egun batzuk igarotzeko.

Uztaileko azken astean
kokaturik Alpeetara joateko ordua iritsi zitzaidan Gasteizko lagun
batekin Alpe d´Huez-eko distantzia motzeko triatloian parte hartzeko
(1,2-30-7). Joan aurretik Aloña Mendiko igeriketa saileko 25.
urteurrenaren festa izan nuen eta han bizitakoa aurretik esanda
daukat iadanik. Alpeetan astebete egon ginen, 7 egun. Aspertzeko
betarik ez genuen izan, lasterketa oso ondo joan zen. Bizikletako
zatiak zuen zailtasunik handiena, lakutik irten Bourg d´Oissan
herrira jaitsi eta Alpe d´Huez igotzea baizen. Goian zazpi kilometro
izango genituen aurretik korrika egiteko. Hango parajeetan
txirrindularitza usaintzen zen leku guztietatik zehar eta egon ginen
kanpinean bost izarretako hotel batean bezala egon ginen. Oso gustura
eta tamalez gauza onenekin gertatzen den bezala oso motza egin
zitzaigun.

Horrela abuztura iritsi
ginen. Alpeetatik bueltan Gasteizetik Lizarrara joan behar nintzen,
lagun on bati esker igande arratsalde-gauen Nafarroara joatea ahal
izan nuen. Han Lizarrako jaiak gori-gori zeuden. Abuztuak 1eko eta
2ko gauetan lagunarekin irten nintzen parrandan. Primeran pasa
genuen. Bigarren egunean behietara joan ginen goizean goiz (beno egia
esanda goizeko entzierroa ia kale erdian harrapatu zigun). Ez naiz
oso oker ibiliko giroa Iruñekoa baino hobeago zela esaten badut.

Jaiak amaitu ostean hamar
eguneko astebete inguruko deskantsua ilobarekin Aiegin. Uste dut ez
naizela hainbeste nekatu ume baten atzetik inoiz (eta hori aurten
igerilekuan monitore lanetan nengoela ume batzuk energia asko
xahutzen zidaten). A zer nolako energia daukan iratzarrita dagoen
bitartean!!!

Iloba bere herrira itzuli
ostean Malagara joatea tokatzen zitzaidan. Hamabi egun izan al ziren?
Ala hamahiru egun? Ez naiz oso ondo oroitzen baina azpimarratu
beharra daukat Malagako giroa asko aldatzen dela hemen bizi
dugunarekin. Normala kontuan izanda goizeko lau eta erdietan 27 gradu
egiten badu.

Malagako erritmoa laburtu
dezakegu esanez bazkariarekin hasten dela arratsaldeko bostetan,
afariarekin jarraitzen du gaueko hamarrak-hamaikak aldera, lan egiten
da ondoren eta amaitzeko goizeko seiak aldera gosaldu egiten da
egunari amaiera emanez eta ohera lotara joanez.

Han bizi izandako
esperientzia oso aberasgarria izan da. Ezusteko handia eraman nuen
feria deskubrituz eta datorren urtean ziurrenik handik egun batzuk
egingo ditudala abuztuaren erdialdean.

Uda amaitzeko egun gutxi
falta zirela itzuli nintzen Andaluziatik. Udaren amaierarekin batera
nire oporretako garairik gogorrena bizitzea tokatzen zitzaidana. Alde
batetik hasieran aipatutako lana Oñatiko txokorik politenetakoan eta
beste alde batetik iraileko azterketak.

Guzti hori igaro da…
zoritxarrez. Orain garai berri bati ekingo diot ikasturte berriaren
hasierarekin. Ikusten duzuenez idazteko gogoz nago eta ea jarraipena
ematen diodan. Denborak bakoitza bere tokian jarriko du… eta
gainera berriro hasi naiz korrika egiten (alpeetatik ez ditut berriro
korrikako zapatilak jantzi).