Danimarkatik iritsi zaigu berria: 400 urtez estatuak eskainitako zerbitzua etengo du PostNord enpresa publikoak, eta eskutitzak banatzeari utziko dio 2025 urtea amaitzean. Gobernuak adierazi du enpresa publikoak negozioa paketeak banatzera bideratuko duela. Bi arrazoi eman ditu horretarako: batetik, eskutitzen banaketaren bolumenak % 90eko jaitsiera izan duela (2000. urtean 1.400 milioi karta izatetik, 2024. urtean 200 milioi izatera pasa da); bestetik, danimarkarrek sarean egindako erosketen banaketak hartu duen pisua. Erpin askoko gaia, zalantzarik gabe.
Erabaki pisutsu horren ondorioz, atzean geldituko dira kaleetako buzoi gorriak, zigiluak, Gabonetako postalak, eskuz idatzitako maitasun eskutitzak… baita isunak ordaintzeko zertifikatutako kartak ere. Lizitazio bidez esleituko omen dute zerbitzua, baina, berriz ere, zerbitzu publikoen pribatizazioaren aurrean gaude. Gure herriko kaleetatik telefono kabinak desagertu gisara, desagertuko dira Danimarkako buzoi gorriak. Geureek ere, ez dute gehiegi iraungo.
Danimarkako Gobernuak adierazi du, bestalde, eskutitzak banatzea jada ez dela errentagarria. Zerbitzu publikoa errentagarria izan behar den ala ez, eztabaida interesgarria dugu hor. Argi dago funtzio publikoko langile eta erakundeen bideragarritasuna bilatu behar dela, zerbitzu publikoak eraginkorrak izan daitezen baliabideak bideratu behar direla. Baina ongizate eta zerbitzu sozialei ikuspegi ekonomiko hutsetik begiratzen badiegu, gizarteko % 90aren beharrak alde batera uzten ariko gara.
Ezin artikuluari amaiera eman, Correos-eko langileek kalitatezko zerbitzu publikoaren alde egindako elkarretaratzeak eta Internet bidez egindako erosketen zorakeria aipatu gabe. Kontsumo ereduak langile eta zerbitzu publikoengan ere eragiten duelako, kontsumi dezagun lekukoa, lekuan.
Honakoa Argia aldizkarirako egindako kolaborazioa da. cc-by-sa lizentziarekin ekarri dut blogera, honako helbidetik.
