Gaur etapa nahiko luzea izan dugu, baina atzokoa baino hobeto, gauza txar bakarra ur falta izan da, ez dago urik!!
El Real de la Jaratik irtetzean, goialdean dagoen gaztelura joan gara, eraberrituta dago ia %100ean, oso polita da, gainera bertatik herri osoa ikusten da.
Bidera itzuli eta ondoren beste gaztelu txikiago baten ondotik pasatu gara, lehenxeago Extremaduran sartu gara. Gaztelu hau ia erortzen dago. Baso bide batetik aurrera jarraituta N-630 errepidearekin topo egin dugu. Justu leku horretan obretan ari dira, eta derrigorrez errepidea hartu behar. Gogoratu behar, gure hasierako nahia ahalik eta errepide gutxien erabiltzea zela.
Errepide hau Santa Cruzeko gaineruntz doa, berriz aldapan gora, baina erritmoan igotzeko modukoa. Gainera iritsi ondoren jeitsiera Monesteriora.
Ondoren Fuente de Carlos pasatu dugu eta Calzadilla de los Barrosera heldu gara. Herri honetan jaiak dira, guztia dago banderatxoekin josita. Hemengo igerilekuara joan gara, ia hutsik aurkitu duguna, jaiengatik. El Dioni tabernan bazkaldu dugu ondoren.
Hurrengo herriruntz abiatu gara, tabernan boteilatxoak ur freskoz bete ondoren, gainera bitxikeri bezala urak garagardoak irtetzen duen antzeko tutu batetik irten du, horregatik egongo zen horren freskoa.
Puebla de Sancho Perez, Zafra eta Los Santos de Maimona pasatu ditugu. Zafrara lehortuta iritsi gara, supermerkatu baten ura eta kokakola erosi eta han egon gara, itzaletan patxadan.
Azkenean gaua pasatzera bidean ikusi dugun erromes batek gomendatu digun lekura, Albergue de la Almazara, lehenago olio errota bat izandakoa. Erromes hau, Catalunyako Santiago bideen Lagunen Elkarterko presidentea zen gainera.
Alberge hau mutil batek darama, 31 urte dituela esan digu eta 3 mutikotxoren aita da, baina gazteagoa dirudi. Alberge honetan beste erromes bat dago, alemaniarra, honekin nire alemana pixka bat praktikatzeko aukera izan dut.
Afaldu lauok batera egin dugu, espagetiak, entsalada, “patatas con choco” eta gero tortila frantsesa, dena oso ona.
Albergeko mutilarekin egon gara gero solasean, zelaian katutxoek intsektuak nola harrapatzen zituzten ikusten genuela. Mutilak Jose Antonio du izena eta ostalaritza ikasi zuen 91-92 bitartean Donostian, Euskal Herria zerbait ezagutzen duela horregatik. Berak esan digu Hegoaldeko jentearen irekitasuna azalekoa dela, euskaldunok lagunak egiten ditugunean benetakoa izaten dela gehiago kostatu arren hasieran.
Gaua ondo joan da, gainera amaieran txupito batera gonbidatu gaitu. Urrian Euskal Herri aldera joango omen da eta Oñatitik pasatzeko aholkatu diogu.
