Euskara salbatzeko dekalogoa

Utzi erantzuna

Euskara salbatzeko dekalogo bat argitaratu zuen Pako Aristi idazleak Berrian igandean. Puntu horietako batean dio, aholku hauek fotokopiatu bitez, sartu Interneten, blogetan… Horrek lizentzia ematen duelakoan, testua osorik kopiatu dute Sustatukoek, nik berdina egingo dut Nire etxeko leihoan.

Euskara politizatu beharra dago, alegia, alderdi guztiek sar
dezatela euren hauteskunde-programako lehen postuan. PPk promesa
itzelak egingo ditu bere zabalkundeari buruz; PNV, hori hausteko,
urrunago joango da; PSOEk, bere tradizio kaskarra ondu beharrez,
euskara ikastera bidaliko ditu politiko guztiak. Ikus ditzaket EAko
aseguru-etxeetako langileak besapean Saizarbitoria hartuta. Euskara
politizatuta balego boto asko legoke jokoan. Politiko guztiek ikasiko
lukete, eta boto-emaileak elkarren arteko konpetentzian sartuko
lirateke, zeinek gehiago eta hobeto hitz egin, zorioneko pelean.
Hizkuntzaren legitimazio ez-errebindikatiboa planteatu behar da.
Errebindikazioak ez daukagun zerbait eskatzea esan nahi du, eta guk ez
badaukagu, beste batek daukalako ari gatzaizkio eskean. Eta beti eskean
dabilenak bazter guztiak nazkatu egiten ditu, eta okerrena: bere
buruari ezer eskatzea eta exijitzea ahazten zaio.
Horrekin lotuta, identifikazio-modu berriak aurkitu behar zaizkio
euskarari. Hamarkada hauetan asko pobretu dugu gure hizkuntzari,
inkontzienteki, lotzen zaion iruditeria:
euskara=ikurrina=trikitixa=manifa.
Horretarako, infiltrazioa praktikatu behar da euskararekin, eta ez
zokoraketa. ETBk praktikatzen du hizkuntz-zokoraketa, euskara ETB1era
mugatuz, eta gaztelera ETB2ra, beti ere ekonomikoki euskara
diskriminatuz. Euskadi Irratia/Radio Euskadi binomioarekin ere halatsu
gertatzen da. Horrek bi bloke sortzen ditu, gero eta gehiago urrunduz
hizkuntz-komunitateak. Telebistak bi ibaiertz hurbiltzeko zubi behar du
izan.
Euskarari buruzko legeak betearazi salbuespenik gabe, lanpostu
publikoetan, jende aurreko lanpostuetan, maila guztietan. Ez dakien
jendeak ez dezala pentsa «ba, berdin dio, euskara ez jakiteari ez diote
garrantzirik ematen», «zu aurkeztu oposaketara, euskarak ez dio axola,
gero izango dituzu hamar urte ikasteko». Legedi zabala hor dago;
seriotasun itxura eman beza hori betearazi behar duenak.
Gune estrategikoak garatu, pertsona erreferentzialen konplizitatea
landu. Gizarte mediatiko honetan komunikabideak ispilu erraldoi bihurtu
zaizkigu, eta jende masifikatuak imitazioz osatzen du bere nortasuna.
Lan berezia egin behar du Jaurlaritzak komunikabideetan asko agertzen
diren sektoreekin: kazetariak, kirolariak, politikoak, sukaldariak,
reality show-kumeak eta abar. Telebista itzalitakoan gure
inkontzientean jaso dugun munduaren irudian euskara entzun beza gure
oroimenaren belarriak, jende famatuak euskara asko hitz egiten duen
sentipena nagusitu dadin.
Utzi korritzeari euskararen alde. Utzi maratoiak. Karrera ziztrin
bat prestatzen ematen duzuen denbora piloa, zientoka ordu horiek
euskarari eskaini ez zaizkion orduak dira. Susmoa daukat zuen alarde
fisiko eta jendetsuak benetako ardurari ihes egiteko amarruak baino ez
direla. Hizkuntza batekin lau gauza egin daitezke: hitz egin, irakurri,
idatzi edota produktuak erosi eta dastatu. Hori bakoitzak egin behar
du, bere bakardadean, bere etxean, bere baitako indar batez. Euskararen
alde korrika ateratzen zareten bakoitzean zeuon barruan dagoen
arduragabekeriari eta gezurrari ihes egiten diozue. Eman aurpegia; izan
ausartak.
Horretarako, psikomagiako ariketa bat proposatuko dizuet. Atera
leihora eta esan euskarari buruzko gauzarik nazkagarrienak:
euskara=koinazoa, euskara=ulertezina, euskara=astuna, euskara=tortura,
euskarazko egunkaria=urteko harpidetza hartu nuen eguna madarikatzen
dut. Orain heldu zure buruari, eta kendu lepo gainetik, metaforikoki
noski. Hartu baloi bat, adibidez, eskuetan, sartu dutxan, ireki ura eta
eduki hamabost minututan uretan garbitzen. Lehortu, kokatu berriro buru
garbia lepo gainean, eta leihoari bizkarra emanez esan euskarari
buruzko gauzarik ederrenak: euskara liluragarria da, beti hitz egingo
dut, edonorekin, esan behar dudan guztia euskaraz esaten bai baitakit,
Pello Lizarralderen azken liburua erosteko deseatzen nago, antzerkia
euskaraz ikusteko irrikan, zer zorte daukadan euskararen eskaintza
zabalarekin, zirraragarria da, emozionantea…
Madrileko gobernuak Berdintasunaren Ministerioa sortu duen bezala,
Jaurlaritzak sor beza Hizkuntzen Arteko Berdintasunaren Kontseilaritza,
Joan Mari Torrealdairen zuzendaritzapean.
Aholku hauek fotokopiatu bitez, sartu Interneten, blogetan, jarri
lantokietako iragarki-tabloietan, pegatinetan laburbildu, Gabonetan
herrietako megafoniaz errepikatu bitez etengabe, uhin espansibo baten
moduan gizarte osora irits daitezen.

The show must go on

Utzi erantzuna

Bueltatu naiz! Lisboan egon naiz azken egun
hauetan. Apirilaren 23an abiatu nintzen, han bost egun egin ondoren berriro
etxean nago. Larunbatean estreinatu nintzen ironman erdiko distantzian
gupidagabeko eguzkipe batean. Guztia ondo irten zitzaidan eta dagoeneko iragan
direnean 3 egun, D egunetik eta H ordutik dagoeneko pentsatzen ari naiz zein
izango den hurrengo helburua.

Oraingo honetan bat umilagoa aurkitu dut:
Donostiako maratoi erdia. Zoritxarrez gustuko dudan lasterketa batekin egingo
du topo, Santurtzi-Bilbo, baina berdin dio. Zer den Filipidesen mundua jakitea
gustatuko litzaidake.

Beraz dena ongi badoa azaroan Donostian
korrika egingo dut nire lehenengo maratoian.

The
show must go on. Born to run

PostData. Prestatuko dut postit bat bost egun horiei buruz astelehenean hemen
jartzeko.

Urte bat gehiago

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

Goizeko zazpiak. Iratzargailuak jo du. Apenas sei ordu egin ditut
lo. AHTren aurka daudenak izugarrizko ondo igaro dute etxe alboan goizeko
ordubiak arte gutxi gora behera, lau kontzertu izan dira. Ohetik altxatu naiz
eta lasterketako arropa jantzi dut. Sukaldera joan eta arrozesne platerkada
gosaldu dut. Gurasoak jaiki dira eta zoriondu egin didate.

Goizeko zortziak. Arrigorriagara habiatu gara. Ahaztu egin zait
motibaziorako erabiltzen dudan diskoa. Euskadi gaztea jarri dugu dialean beraz.

Goizeko
bederatziak. Iritsi gara. Dortsalen bila joan, bizikleta kotxetik jaitsi,
boxesetan sartu. 69 dortsala, gustuko dudan zenbakia tokatu zait.

Hamarrak eta laurden. Hasi gara beroketan. Sei pertsona etorri gara
taldekoak Arrigorriagako duatloia, distantzi luzeko Euskal Herriko txapelketan
parte hartzera.

Hamarrak eta erdi. Irteera eman dute. Dena ongi hasten da, lehenengo
bi kilometroak zortzi minututan. Espero baino minutu erdi hobeto.

Hamaikak eta erdi, infernuko atean jarri gara igarotako ordubetea
eta orain bertara sartzen gara. Bizikletak hartu eta 57 kilometroko ibilbideari
aurre egitera. Haize kontra denbora guztia. Bukaera aldeko lau kilometro izan
ezik, denbora guztia haizea kontra. Eguraldiak bero jotzen du.

Ordubiak. Iristen hari naiz. Helburuak betetzen joan dira
goizak aurrera egin ahala. Amaitu dut, denbora: 3:33:48. Sailkapenean guztira 96.
eta Euskal Herriko hirugarren 23 urtez azpikoan. Zerbait hartu behar galdu dugun
guztia errekuperatzeko eta dutxara. Ordu
biak eta erdi. Sakelakoa piztu dut. Orain mezu ugari hari naiz jasotzen eta
pare bat edo gehiago egin didate.

Hirurak. Sari banaketa luze doa. Ez da hasi, luzaroan itxaron dugu baina podiumera
igo

naiz. Lehen aldiz
duatloi munduan sartu naizenetik. Zerbait berezia izan da, ez nuen espero baina
banekien probabilitatea bazegoela bertan izateko.

Laurak. Barazar gainean gaude. Bokadilo batzuk eskatu ditugu nire gurasoek eta
nik. Gure bazkaria izango da. Gero kafe bat hartuko dugu Gasteizeko Boulevard
merkatal gunean.

Bostak eta erdi. Kafea hartzen gaude merkatal guneko terraza
batean. Kanpoan ekaitza hasi du, hala ere, nire azala gaur goizean erre egin
da. Zona batzuk gori-gori ditut. Gurasoak Oñatira itzuli dira.

Zazpiak eta erdi. Gasteizeko alde zaharrera hurbildu naiz. Hala badira
joan naiz ea gaur sukalde zerbitzua zuten galdetzera. Tamalez ez dute krep-ik
egiten gaur.

Zortziak eta erdi. Lagunak etorri dira. Zazpira joan gara afaltzera.
Bi gauza gutxienez baditugu ospatzeko. Lehenengo nire urtebetetze eguna eta
bigarrena goizean lortutako emaitza.

Hamabiak. Lagunak joan dira beraien etxeetara. Nire eguna
amaitu da. Oso luzea izan da. Oso ondo pasa dut.

Arrigorriagako
XI. duatloiaren emaitzak oñatiarrei dagokienez:

45. Ignacio Pelayo. 3:17:32

67. Roberto Garcia 3:23:37

72. Julen Kortabarria 3:25:41

102. Iban Uribetxebarria 3:35:12

107. Martin Odriozola 3:35:48

131. Gaizka Aranburu 3:43:16

Apirila, hilabete garrantzitsua

Utzi erantzuna

Apirilean sartu gara. Niretzat 2008 honetan
oso garrantzitsua izango da datozen 30 egunetan luzean itxarondako gauzak
gertatuko direlako.

Hasteko igandean Azkoitiko duatloian parte
hartuko dut. Hilabete honetako duatloi motz bakarra, hurrengoak maiatzean
egingo ditut (Sopelana, Eibar eta Bilbo). Gero Arrigoarriagako duatloia iritsik
da, hurrengo igandean, 13an. Distantzia luzeko duatloia, 14 km korrika, 57
bizikletan eta bukatzeko 7 korrika. Azkeneko proba Lisboara joan baino
lehenago, garrantzitsuena nola nagoen esango didalako. Gainera motibazio berezi
batekin, urteak egingo ditut egun horretan Ez dakit familia fisikoki hurbilduko
den ikustera proba, baina badakit beti hor egongo direla.

Eta bukatzeko, hilaren 26an, Lisboako iron man
erdia! Dena lotuta dago jada. 23an abiatuko gara Gasteizetik lagun bat eta
biok. Ostegun eta ostiralean Lisboako Nazioen parkean igaroko ditugu orduak,
txapelketa egingo den tokian. Larunbatean lasterketan parte hartuko dugu, goiz
jaiki beharko da, irteera goizeko 8retan delako, eta igandean turismo egingo
dugu Lisboako hirian zehar. Astelehenean itzuliko gara.

Esan dudan bezala dena lotuta dago. Lo Nazioen
parkeko aterpetxean egingo dugu. Nire automobila erabiliko dugu bidaia egiteko.
Inskripzioak bete genituen abenduan eta ordaindu ere. Orain bakarrik itxarotea
tokatzen da. Irrikan gaude eguna iristeko.

Nire bizitzako hirugarren triatloia izango da,
eta distantzia ez da txantxetakoa izango. 1900 metro igerian, 90 km bizikletan
eta maratoi erdi bat (21.097 metro). Sentsazioak onak dira eta motibazioa
topera dago. Hilabeteak aurrera egiten duen heinean kontatuko dizuet nola
igarotzen ditudan azkeneko 30 egun hauek.

Lasterketaren izena izan zen onena

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

Larunbatean
jokatu nuen Azkoitia-Azpeitiko maratoi erdia. Lasterketa ondo antolatuta egongo
zela pentsatu nuen baina gauza asko zapore garratz batekin utzi ninduen.

Alde batera
utziko dut kirol emaitza, ordu eta 35 minutu baina entrenamendu bezala hartu
nuen eta lagun bateri lagundu nion bere markarik onena egiten. Helburu horrekin
joan nintzen, beno egia esanda ordu eta 45 minutukoarekin, baina neska batekin
egin behar nuen eta bertan behera utzi zuen bere partaidetza.

Antolakuntza
aldetik esan interneten jartzen duela autobusak egongo zirela Azkoitiatik
Azpeitira eta Azpeititik Azkoitira, baina ez zuten esaten noiz. Gu denbora
justu ibili ginen eta zuzenean Azkoitiara joatea pentsatu genuen han hartzen
baitzen txipa eta dortsala. Galdetu genuen ea non utzi zitekeen motxilak eta
erantzun ziguten ez zituztela eramaten Azpeitira kirolarien poltsak. Gu
ordurako oso urduri jarrita geuden eta galdetu genion ea autobusik zegoen gero
bueltatzeko, erantzuna berriro ezezkoa. Nola liteke posible 15 euro ordaindu
eta gero gutxieneko zerbitzu horiek ez jartzea, gainera interneten iragarrita
egon eta gero autobusena? Lotsagarria, baina azken finean antolakuntzak nahi
duena egiten du korrikalariekin.

Amaitzean ere
oroigarri gisa kamiseta bat eta Kaikuk banatutakoyogurren bat edo beste,
poltsaren arabera yogurrak aldatu egiten ziren. Hori bai kamiseta 100%
kotoizkoa eta zuria, soilik probaren izena duena eta babesleen propaganda. 15
euro ordaindu eta gero, gutxienekoa kamiseta tekniko bat ematea izango
litzateke edo bestela praktikatu dugun kirolari lotutako arroparen bat
(galtzerdi pare bat, euritakoa, gorraren bat…). Baina noski hau gehiegi
eskatzea izango litzateke, edo ez?

Eta hau guztia
zergatik esaten dut? Hurrengo egunean Lekunberrin egon nintzelako. Legua (sei
kilometro inguru) bat ospatzen zen, tranpa batean sartu ginen konturatu gabe
baina merezi izan zuen Nafarroara hurbiltzea lasterketa bat ospatzeko. Pentsatzen
genuen igo eta jaitsi izango zela lasterketa, perfilaren arabera, baina
igo-jaitsi-igo-jaitsi izan zen, Azpirotzen zehar.

Antolakuntza
paregabe egon zen, hala era esan behar dut ez naizela sailkapenean agertzen,
zaparrada ikaragarria zen eta ondorioz paperezko dortsala apurtu zitzaidan,
badirudi ez zidatela ondo aditu nire zenbakia esan nuenean helmugaratzerakoan.
Pena baina 6 euroak ondo gastatu nituen, ondoren bukaera litro bete melokotoi
zuku eman zidatelako alde batekin eta poltsa bat ere bai oroigarri gisa. Gainera
dutxak, helmugatik urrun egon arren ur beroa zuten eta ondoren luntx paregabe
bat eman ziguten sozietate batean. Berriro errepikatzen dut, hori guztia sei eurogatik
eta garrantzitsuena errepidea, larunbatean bezala moztuta zegoen guretzako,
korrikalarientzako.

Nahiago dut
horrelako lasterketetara hurbildu Azkoitia-Azpeitiko bezalakoak baino, hala ere
horrelako gutxi daudenez agian datorren urtean berriro hurbilduko naiz bietara.
Baina larunbateko antolakuntzak asko hobetu beharko luke.

Euskal Herriko Itzulian Tropelako lehiaketa

Utzi erantzuna

Aurten Tropela.net web orrian berriro zuen
jakintzak eta zoria jokoan jartzeko aukera dago. Gaur irakurri dudan bezala, astelehenetik
aurrera euskal jarraitzaile bakoitzak bere tropela egiteko aukera izango du. Nik
aurten berriro egingo dut nire taldea, ea ze aukera dauden eta apirilaren 13an
emaitzen berri emango dizuet.

Besterik gabe animatu egiten dizuet hemendik
Tropela.net-eko lehiaketara parte hartzen. Dibertigarria da eta suerte apur
batekin izugarrizko sariak eraman daitezke.

Bitxia da internet

Erantzun 1

Atzo lagun batek komentatu zidan: Piban, Googlen irudiak bilatzerakoan Oñatiko Duatloia 2008 idazten baduzu,
Osaba Iban artikuluan jarritako argazkia agertzen da. Ni harrituta geratu nintzen, ezin zitekeen
izan.

Horregatik etxean nengoela proba egin eta hor
argazki guztien artean, nirea nire bilobarekin agertzen da. Aho zabalik geratu
nintzen.

Banekien interneten denetik aurkitu zitekeela, baina holakorik… Mundua
gero eta modernoagoa den bitartean, gauzak gero eta harrigarriagoak dira.

Oñatiko duatloia, txalo bero bat

Utzi erantzuna

Gaur errazena atzoko duatloiari buruzko
kronika labur bat eta balorazio pertsonal egitea izango litzake. Ba egingo dut.
Irabazleak Galinier frantziarra gizonezkoetan eta Murua gipuzkoarra izan ziren.
Nire aldetik, iaz baino bi minutu gehiago egin nituen baina gustura geratu
nintzen helburua Lisboa delako.

Orain aipamen berezi bat egin nahi diot lagun
bati. Ruben Garcia oñatiarrari, gure artean Gartxi bezala ezagutua. Orain dela
ia urtebete, Oñatiko duatloia amaitu ostean gauen buelta bat eman nuen
koadrilakoekin. Gai bat duatloiena izan zen eta Rubenek zioen entrenatzen
bazuen bukatuko zuela, atzetik esan zioten berak Oñatiko duatloia bukatzen
bazuen besteek (U. P.k eta A.M.k) Aloñako igoera egingo zutela.

Atzo iritsi zen eguna Rubenentzat, erakusteko
egin zuen lana azken asteetan buru belarri sartuta egon den proiektuan. Hor
azaldu zitzaidan plazan algodoizko kamiseta batekin, korrika egiteko fraka
luzeak eta utzitako bizikleta batekin. Beldurrez zegoen ea lehenengo mozketa igaroko
zuen eta bizikletan denboraz iritsiko ahal zen bigarren mozketara. Lehenengoa
erraz igaro zuen, bigarrena gogorrago egin zitzaion, baina kasta handia
erakutsiz amaitzea bukatu zuen. Koadrilakook oso pozik jarri ginen, esperantzak
bazeuden baina kontrako sentimendua ere airean sumatzen zen.

Euskal blogosferako txoko honetatik, zorionak
Ruben.

Lagun bat.

Gustatu
zitzaidan: Goienako komunikabidea niregana jotzea
Debagoieneko ordezkari bezala iritsi pertsonala emateko lasterketari buruz.
Eskualde bateko ordezkari zarela esatea, agian, handi geratzen zait, baina
espero dut nire azalpenak ahalik eta zuzenenak izatea eta ulerterrazak (eta ez
dagoena ados nire adierazpenekin, ezin diot ezer egin horri).

Gustatu
zitzaidan, ber bi: Lokalekoen animuak, eta
herrian behingoan bertakoa sentitu naizela, hala ere, jende asko hotz animuak
ematerakoan.

Arratsaldean Oñatiko plazara animatzera

Utzi erantzuna

Gaur arratsaldean, lauretan abiatuko da Oñatiko XVII. duatloia herriko plazatik. Probak 8 kilometro izango ditu korrika (bi buelta herriko zirkuitu bati), ondoren bizikletak hartu eta 40 kilometrori aurre egingo zaie (Oñati-Antzuola-Deskarga-Legazpi-Udana-Oñati) eta lau kilometroko bira batekin herriari amaitutzat hemango zaio lasterketari.

Blog honetatik eskaera sinple bat egin nahi diet lasterketa (Euskadiko garrantzitsuenetako eta politenetakoa, aurten 340 lasterketarirekin) hurbiltzera ikusten den orori: Mesedez, animatu lehenengo lasterketaritik azkenekoraino. Lurralde honetan badakit oso hotzak garela kirolariei animatzerakoan, soilik zeintzuk doazen lehenengo eta emakumeak interesatzen zaizkigu.

Baina berriro diotsuet, animatu guztiei mesedez. Lehenengo korrikalaritik azkeneko korrikalariarenganaino.

Ez zitzaidan gustatu: lehengo urtean nire herriko lasterketan helmugaratzean jendeak ez zuela txalo bat bera ere egin eta hizlariak aipu bat ere ez zidala egin, eta berriz Durangoko duatloian helmugaratu nintzenean hizlariak nongoa nintzen, dortsalaren zenbakia eta izen-abizenak aipatu zituen bozgoragailuetatik.

Virginia deskalifikatu egin behar izan zuten larunbatean?

2 erantzun

Larunbatean
Durangon gertatu zena Durangoko II. duatloian
hitzez deskribatzea oso zaila da. Hasteko zerbitzari batek aurre egin behar
izan zion antolakuntzari ordaindu zuen gauza batengatik zuzen jasotzeko.

Azalduko dizuet.
Ostiralean Durangora hurbildu nintzen larunbateko Durangoko II. Duatloiko dortsalen
bila. Nireaz gain taldeko beste biren dortsalak ere hartu nituen. Oñatira iritsi
nintzenean hirurok sobreetan zer genuen ikusten hasi ginen. Gure harridurarako
dortsal bakarra genuen, iaz legeek esaten zuten bizikletan bi dortsal eraman
behar zirela duatloietan. Iritzi genion agian aurten dortsal bakarrarekin
korrika egin behar zela, baina badaezpada galdetuko genuela hurrengo egunean.

Iritsi nintzen
hurrengo egunean eta bizikleta legalki boxesetan sartu nuen, legalki esan nahi
dut epaileen oniritzia jaso eta gero sartu nuela bizikleta. Han zegoen epaile
bateri galdetu nion ea non jarri behar nuen dortsala, aurrean edo atzean. Eta
erantzuna izan zen bat aurrean ETA
beste bat atzean. Ni harrituta geratu nintzen, esan nion dortsal bakarra nuela
eta antolakuntzak bakarra eman zidala. Erantzun zidan beraz antolakuntzara
hurbiltzeko beraiek izango zutela bigarren dortsala. Probako bulegora nindoala
epaile bat ikusi nuen dortsal tako bateaz eta galdetu nion ea nirea zuen. Ez
zuen eta joateko bulegora. Bulegora iritsi nintzen eta ea nire dortsala zuten,
berriz. Eta berriz ez zutela, joateko epaileren batengana beraiek izango
zutela. Orduan izan zen planto egin nuena. Esan nien epailearekin egonda
nengoela eta beraiek ez zutela, beraz hiruko erregela bat eginez nire dortsala
galdu zuten. Ordurako nerbioak jota nengoen, noski ez bazidaten dortsalik
ematen deskalifikatu izango nintzelako txartel gorriaz. Azkenean kostata baina
beste dortsal berri bat eman zidaten. Bizikleta lekuz aldatu eta dortsal berria
jarri… Ni ez nengoen iada nire onean, nerbioak jota baizik. Normala den moduan.
Arazoak arazo, lasterketa polit bat burutu nuen eta geroz eta gutxiago falta da
Lisboara joateko.

Baina probako
okerrena, antolakuntzaz gain, epaileak izan ziren. Batez ere bi, boxesetan
zegoena kontraesan egiten zena beste epaile batzuekin eta ez zidana erantzun
nire galderak. Galdetu nion ea bizikleta lekuz aldatu behar nuen dortsala
aldatu ostean… eta zidan erantzun!!!!!! Harrituta utzi ninduen aktitude hori.
Eta ondoren beste juez bat (oraindik ez dakizkit izenak) motor gainean zioan
mehatxuak botatzen korrikalariei ez zeramatelako lau inperdible dortsal
bakoitzean, eta antolakuntzak sei eman zituen!!! Lotsagarria larunbatean
gertatu zena Durangon. Gainera gehitu behar da Virginia Berasategi,
emakumezkoetan irabazlea eta azken aldian telebistan astelehenero agertzen
dena, atzeko dortsal gabe iritsi zela!!!

Eta ni galdetzen
naiz: Virginia Berasategi deskalifikatu egin behar zen??? Zertarako bota hainbeste
mehatxu korrikalariei, beraien dirutik ordaindu dutela proban parte hartzea,
gero ez betetzeko? Zein da epaileen lana, mehatxuak botatzea, dudak ez argitzea
parte hartzaileei eta gero arautegiarekin nahi dutena egitea???

P.d.: Galdera gehiago daude, baina ez dizuet aspertu nahi. Ahh… ia
ahaztu zait. Nire dortsala agertu zen, baina ni komunean nengoen eta ez nintzen
enteratu. Lasterketa bukatu ostean jakin nuen.