Hamabi kilometroa

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

Hostoen artean korrika

Udazkena nabari
da dagoeneko Gasteizen. Tenperaturak hoztu egin dira eta bideak zuhaitzen
hostoz bete dira.

Armentiara joan naizenean azkenengo pare bat alditan asko gustatu zait
aurkitu dudan paisaia parkeko zonalde batzuetan. Batez ere zuhaitz guneetan
gertatu izan zait bidea ez zela ikusten eta soilik hostoz betetako alfonbra
baten gainean nindoala korrika. Hori urtean zehar gutxitan gertatzen da eta
sinets iezadazue gozagarria dela horrelako situazioen aurrean aurkitzea.

Hamaika kilometroa

Kafea


Hori da normalean izaten dudan ohitura lasterketen aurretik. Dortsala jaso ondoren lasterketa herriko tabernaren batean kafe hutsa eta bero bat artesa. Ondoan beti, noski, ur botila batekin. Kafeak sortzen duen deshidratazioa konpentsatu egin behar baita ura hartuz.

Oraindik ez daukat garbi maratoiaren egunean kafea hartuko dudan, hori nire prestatzaileari komentatu behar diot. Baina ikusten dut nire burua Anoeta estadioko ondoko hotelean, guraso eta lagun batzuez inguraturik goizeko zazpiretan kafe bat hartzen. Benetan irudi polita da burura etortzen zaidana eta espero gauzatzea.

Hamar kilometroa

Urte bat, film bat

Hamargarren
kilometrora iritsi naiz eta erregalo edo sorpresa bezala meme bat oparituko
dizuet Demonocrazy blogariari erantzunez. Beraz hemen nire filmen aukeraketa.
Urtero bat, jaio nintzenetik gaur arte (Oso zaila egin zait zerrenda egitea, ez
baita erraza aukeratzea urte horietako pelikularik onena, ez baititut denak
ikusi).

  • 1986. El color del dinero.
  • 1987. Robocop.
  • 1988. Coctail.
  • 1989. Indiana Jones y la última
    cruzada.
  • 1900. Ghost.
  • 1991. Mi chica.
  • 1992. Sister Act.
  • 1993. Jurassic Park.
  • 1994. Speed.
  • 1995. Braveheart.
  • 1996. Jack.
  • 1997. La vida es bella.
  • 1998. American history X
  • 1999. La milla verde.
  • 2000. Casi famosos.
  • 2001. Ocean´s eleven.
  • 2002. Gangs of New York.
  • 2003. Good bye Lenin!
  • 2004. Diarios de motocicleta.
  • 2005. Batman begins.
  • 2006. Un buen año
  • 2007. Piratas del caribe: en el fin
    del mundo.

2008. 21: Blackjack.

Bederatzi kilometroa

Goma zuria, goma gorria

Apirilaren 13an
Arrigorriagan izan nintzen Euskadiko duatloi distantzia luzeko txapelketa
jokatzen. Bertan nire kategorian hirugarren sailkatu nintzen eta han korrikako
bigarren zatian, bi bira eman behar ziren parke bat, bi goma eman zizkidaten
buelta bakoitzeko. Bata gorria eta bestea zuria. Harrezkero ez ditut kendu eta
egin ditudan lasterketa guztietan eta eguneroko bizitzan denbora guztian
gainean eramaten ditut.

Ez dakit nire paranoia bat izango den ala bitxikeria bat soilik baina
harrezkero suerte handia izan dut eraman dudan bizitzan eta ez ditut kendu. Eta
denbora asko igaroko da kendu arte. Beraz jakin ezazue maratoia goma horiekin
egingo ditudala eskumuturrean eta gorria eta zuria Athletic taldeko koloreak
izan arren horrek gutxien axola zaidana da. Behin baino gehiagotan esan
didatelako talde horretako koloreak direla eta nik urdina eta zuria eraman
beharko nituela, baina horrek, berriro diot, gutxien axola zait.

Zortzi kilometroa

Bidaiak

Bidaiatzea asko
gustatzen zait. Lasterketetara ere asko gustatzen zait joaten batez ere
lagunekin. Lasterketen parte direlako eta bidean ongi pasatzen dugulako. Bidaia
guztiak dira ezberdinak eta orokorrean politak eta dibertigarriak izaten dira. Batez
ere egun horretan elkartzen garelako aspaldiko partez eta hamaika kontu
ditugulako esateko. Barre ugari botatzen dugu, gai ugari ukitzen ditugu. Hasi
kiroletik, politikatik igaro ostean pixka bat (beti ere giro itzelean eta
haserretu gabe noski) eta etorkizuneko planak egin arte.

Ziurrenik bueltak
izaten dira gogorragoak joanak baino. Lehiatu ostean nekatuta gaude, berandu
izaten ohi da, gogo asko izaten dugu etxera iristeko… Baina ezin naiz kexatu
egiten ditudan bidaietaz lagunekin.

Donostiara oraindik ez dakit nola joango naizen. Ziur gurasoak ikustera
joango direla baina oraindik ez daukat garbi trenean joan Zumarragatik edo
autoan joan Donostiaraino gero arratsaldean Gasteizera joateko zuzenean. Hori
oraindik pentsatzeko daukat.

Zazpi kilometroa

Salburua


Gasteizeko parkerik politenetakoa. Hiru aldiz joan naiz bakarrik horra korrika egitera, arrazoi nagusia nahiko urrun daukadala etxetik. Ordu laurden batera gutxi gora behera.


Ederra da paraje horietatik korrika egitea. Atzo izan nintzen. Goizeko hamaiketan irten nintzen etxetik eta aspaldiko partez hotz egiten zuen!!! Nire klima gustukoena baina hala ere aldaketa hain handia izan da ez zitzaidala asko gustatu bapateko hotz hori. Baina hala ere korrika oso gustura egin nuen. Hain gustura bi aldiz egin behar izan nuela bira Salburuan bide beretik joateko galdu egin bainintzen baina hori gutxienekoa da.

Gasteizen bazaudete eta aukera baldin badaukazue parke hau bisitatzeko eta bertan pasio zoragarri bat emateko (parkeko birarik handiena sei bat kilometrokoa izango da), ez ezazue galdu aukera leku zoragarri honetara joateko.

Sei kilometroa

Bakardadea


Hori da maratoi bat prestatzerakoan ematen duen sentsazioa baina ordutik gorako entrenamenduetan hainbeste gauza pentsatzen dira…


Hasteko proiektu hau hasieratik beste bi pertsonekin egin behar nuen eta horrela entrenamendu luzeetan konpainia ederrean joango nintzen baina bi pertsona horiek ez zuten nahi izan proiektu honetan hasi. Beste helburu batzuk zuten eta nik erabaki hori guztiz errespetatu nuen, gainera beraien animoak jasotzen ditudala esan beharra daukat. Beraiek gabe korrikalari bezala eta pertsona bezala desberdina izango nintzateke. Horietako bat azken aldi honetan lesionatu antzean ari da eta euskal blogosferako txoko txiki honetatik nire animo guztiak lehen baitleheen errekupera dadin: Animo Aingeru!!! Bigarren pertsona badakit Behobia egingo duela. Espero inoiz baino hobeto egin dezala. Suerte Ruben Behobia-Donostian herri lasterketan!!!


Beste alde batetik ez nago bakarrik. Askotan bai bakarrik entrenatzen dudala. Orduak iragatzen ditut bakartasunean baina inoiz baino talde handiagoa daukat inguruan. Alde batetik familia daukat. Gurasoak, arreba, koinatua, iloba… guztiak laguntza morala ematen didate. Amak inoiz baino gehiago zaintzen nau, asko argaldu baitut azkenengo hilabete eta erdian eta jaten ematen dit sendo gainera. Gero korrikako taldea dago. Inor ez animatu arren maratoia egitera beraiek ere korrika egiten dute eta entrenamendu batean edo bestean nirekin joaten dira korrika egitera. Unibertsitateko eta herriko lagunak. Beti galdetzen didate nola nagoen eta horrek poztu egiten dit.

Izen asko dira aipatzearren baina hemen doaz batzuk: Cayetano, Luisa, Alaia, Joxemi, Mario, Saioa L., Saioa F., Javi, Ruben, Aingeru, Leire U., Mikel M., Alfredo, Leire Ñ, Marina, Sara, Leire J., Jabi, David… Guztiak ez ditut aipatu, baina jakin ezazue beti gogoratuko naizela zuekin.

Bost kilometroa

Eramango dudan arropa

Dagoeneko aukeratu
dut azaroaren 30ean eramango dudan arropa Donostiako maratoia burutzeko.

  • Kalenji txapela kolore zuriduna marra
    urdin batzuekin.
  • Eguzkiaren arabera Okley antiojo
    batzuk eta Spiuk markako beste batzuk.
  • Mizuno kamiseta hori bat Euskal
    Herriko Unibertsitateak emandakoa parte hartzearren Herri lasterketen
    prestaketa ikastaroan.
  • Mizuno fraka motz batzuk arrebak
    aurtengo erregeetan oparitutakoak.
  • Medilast galtzerdi batzuk laranja
    kolorekoak.
  • Asics bandito zapatilak.

Azken lasterketetan daramadan arropa da eta oso gustura eramaten ditut. Hotz
asko egiten badu artilezko eskularru batzuk eramango ditut baina printzipioz
goiko lista da eramango dudana soinean.

Lau kilometroa

Aste gogorra

Aste luzea izan
da. Bost saio egin ditut eta luzea egin zait, baina ondorioak oso positiboak
izan dira eta maratoiari begira ondo nagoela esan dezaket eta morala oso goian
daukadala esan dezaket.

Astelehenean
deskantsatu egin nuen, igandean Amurrion izan nintzen 15 kilometrotako
lasterketa batean eta ez zitzaidan astelehenean entrenatzea komeni
(Laudio-Amurrio, ordubete eta bederatzi minututan egin nuen. Ibilbidearen
gehiengoa aldapa gora azken 1500 metroak izan ezik). Asteartean Gasteizko Prado
parkean izan nintzen eta bi serie luze egin nituen, lehena 12 minutukoa (2950 metro) eta
bigarrena hamar minutu eta erdikoa (2700 metro). Hurrengo egunean oraindik aurreko
entrenamendutik nekatuta 500eko hamar serie burutu nituen Mendizorrotzako
atletismoko pistan. Guztiak minutu eta berrogeita hamabost segundotik behera
eta hazkena 1:36ean. Beste entrenamendu gogor bat. Ostegunean korrika egitera
joan nintzen eta ordu eta laurdeneko entrenamendu bat burutu nuen, asko
nabaritu nituen aurreko egunetako saoiak baina ez zitzaidan asko axola. Ostiralean
oso nekatua nengoen eta agenda arazoengatik ez nintzen entrenatzera irten. Ondo
egin nuen. Larunbatean Oñatira bueltatu nintzen eta arratsaldean bira luze bat
egin nuen korrika.

Oñatiko
korrikalarientzako Olateko zentral elektrikoa meka bezalakoa da musulman
batentzat. Korrika egiten dugunok horra joaten garenean zerbait berezia
sentitzen dugu eta joan eta etorri hamaika bider egin arren urtean beti pozten
gaitu hara joatea. Horrek esan nahi duelako korrika egiteko gai garela. Ba
larunbatean Olatera joan, Lamiategi igo, Usakora jaitsi eta bueltan bariantetik
Zahorreko errotondaraino joan nintzen. Ordu eta hogei minutu gutxi gora behera.
Igandean berriz Arantzazura igo nintzen eta ama joan zen nire bila nire autoan.

Astea gogor hasi nuen eta astebukaera ere gogor entrenatu ostean oso
pozik itzuli naiz Gasteizera. Gauzak ondo egiten ari naizela uste dut eta
azaroa 30 iristeko gogoa daukat. Egun horretan demostratuko dut gai naizela amaitzeko
maratoi bat. Hori bai gogor entrenatu beharra dagoela ikusten dut.

Hiru kilometroa

Mesedez
ez dezala bero asko egin

Ez dakit fisikoa den ala psikologikoa baina
beroa egiten duenean batez ere uda igaro osten gaizki pasatzen dut korrika
egiterakoan. Beroari 15 gradutik gorako tenperaturari deitzen diot. Tenperatura
horretatik gora asko izerditzen dut, normala baino askoz gehiago edan beharra
daukat eta ez naiz gustura sentitzen.

Horregatik lasterketaren egunean hotza
eskatzen dut eta eguzkia ez dadila atera. Gainera eguraldi txarrarekin hazi
egiten naizen pertsona bat nahiz eta errazagoa eman dezaket %200 egoera
klimatiko txarretan eta hotzetan beroetan baino.

Hori guztiagatik, mesedez eguraldi jauna, lasterketaren egunean,
azaroaren 30ean, 10 graduko tenperatura egin dezala… baina hala ere egiten duen
tenperatura eginda ere maratoia amaitzeko asmoa izango dut.