Kategoriaren artxiboa: Sailkatugabeak

Galderak, galderak, galderak

Utzi erantzuna

Gau batean lagun
batekin azterketa baterako ikasten geundela hainbat galdera etorri zaizkidan
burura:

Euskalduna
izateko eta sentitzeko euskaraz jakin behar da? Euskalduna sentitzen den
norbait ez badaki euskaraz euskalduna al da? Euskal telebistan lan egiten duen
norbaitek euskaraz ez badaki Ez Euskal telebista bilakatzen al da? Zergatik
hainbeste polemika gure agintariek egingo duten bi galderengatik? Hain txarra
al da herriak parte har dezala politika munduan? Eta bukatzeko, nolatan
bururatzen zaizkita horrelako galderak erantzun bakar bat ez dutenak izaten
badira?

Azkeni finean
bizitza honetan galderak egiteko eta erantzuteko gaude, azterketetan bezala.

Motibatzeko teknikak (I)

Utzi erantzuna

Pertsona asko moralez baxu dabiltzanean bizi
gogoa eta motibatzeko teknika batzuez lagundu behar izaten dira morala
igotzeko. Pertsonaren arabera teknika aldatu egin daiteke.

Adibidez Juan Carlos Higuero atleta
espainiarrak proba bat gauzatu aurretik El guerrouj atleta ohiaren bideoak
ikusten ditu. Edo Jorge Lorenzoren kasua moto lasterketa bati aurre egin baino lehen
Rockyren pelikulak ikusten dituela.

Nik inspirazioa eta motibazioa bilatzeko azken
bi urte hauetan Gasteizen izan dudan armairuari begirada bat jotzen nion.
Bertan oroigarri batzuk itsatsita nituen oroitzapen onak ekartzen zizkidatenak:
dortsalak, irudiak, argazkiak…

Irailera arte armairu gabe geratu naiz, datorren ikasturtean pisuz aldatzen
naizelako. Espero dut datorren irailetik aurrera armairu berri bat izatea non
nire oroitzapen onak itsatsi eta denborak aurrera egin ahala leku hori
inspiraziorako beste toki bat bilakatzen den.

Udako irakurketa

Utzi erantzuna

Uda heltzear dago (eguraldiarengatik batzutan
kontrakoa iruditu arren). Jada hasi lanean hasi naiz eta urtero bezala ordu
asko igaroko ditut igerilekuan bakarrik. Festak direla, jendea oraindik lanean
ari delako… hamaika arrazoi daude jendea igerilekura ez etortzeko. Horregatik
askotan mila metro karratuko azalerako ur putzu bat hutsik aurkitzen da nire
aurrean, Iratxeko hotelean.

Ordu horietan irakurtzen egotea gustatzen
zait. Bestela irratia entzuten egoten naiz (Euskadi Gaztea irrati katea eta
Hiru erregeen maila irratsaioak dira gehien entzuten ditudanak). Baina aurten
bi liburu irakurtzea jarri naiz nire buruari helburu gisa (eta ziur lortuko
dudala). Lehenengoa nire gozamenerako, Beterriko 2007ko liburua eta kritikaren
irabazle izan zen Jokin Muñozen Antzararen
bidea eta bestea unibertsitaterako eta iraileko azterketa baterako prestatu
beharko dudan Thomas F. Glick-en Paisajes
de consquista. Cambio cultural y geografico en la España medieval.

Uda jada hasi da niretako (bai opor aldetik
baita lan aldetik ere).

**BTR**

Euskara salbatzeko dekalogoa

Utzi erantzuna

Euskara salbatzeko dekalogo bat argitaratu zuen Pako Aristi idazleak Berrian igandean. Puntu horietako batean dio, aholku hauek fotokopiatu bitez, sartu Interneten, blogetan… Horrek lizentzia ematen duelakoan, testua osorik kopiatu dute Sustatukoek, nik berdina egingo dut Nire etxeko leihoan.

  1. Euskara politizatu beharra dago, alegia, alderdi guztiek sar
    dezatela euren hauteskunde-programako lehen postuan. PPk promesa
    itzelak egingo ditu bere zabalkundeari buruz; PNV, hori hausteko,
    urrunago joango da; PSOEk, bere tradizio kaskarra ondu beharrez,
    euskara ikastera bidaliko ditu politiko guztiak. Ikus ditzaket EAko
    aseguru-etxeetako langileak besapean Saizarbitoria hartuta. Euskara
    politizatuta balego boto asko legoke jokoan. Politiko guztiek ikasiko
    lukete, eta boto-emaileak elkarren arteko konpetentzian sartuko
    lirateke, zeinek gehiago eta hobeto hitz egin, zorioneko pelean.
  2. Hizkuntzaren legitimazio ez-errebindikatiboa planteatu behar da.
    Errebindikazioak ez daukagun zerbait eskatzea esan nahi du, eta guk ez
    badaukagu, beste batek daukalako ari gatzaizkio eskean. Eta beti eskean
    dabilenak bazter guztiak nazkatu egiten ditu, eta okerrena: bere
    buruari ezer eskatzea eta exijitzea ahazten zaio.
  3. Horrekin lotuta, identifikazio-modu berriak aurkitu behar zaizkio
    euskarari. Hamarkada hauetan asko pobretu dugu gure hizkuntzari,
    inkontzienteki, lotzen zaion iruditeria:
    euskara=ikurrina=trikitixa=manifa.
  4. Horretarako, infiltrazioa praktikatu behar da euskararekin, eta ez
    zokoraketa. ETBk praktikatzen du hizkuntz-zokoraketa, euskara ETB1era
    mugatuz, eta gaztelera ETB2ra, beti ere ekonomikoki euskara
    diskriminatuz. Euskadi Irratia/Radio Euskadi binomioarekin ere halatsu
    gertatzen da. Horrek bi bloke sortzen ditu, gero eta gehiago urrunduz
    hizkuntz-komunitateak. Telebistak bi ibaiertz hurbiltzeko zubi behar du
    izan.
  5. Euskarari buruzko legeak betearazi salbuespenik gabe, lanpostu
    publikoetan, jende aurreko lanpostuetan, maila guztietan. Ez dakien
    jendeak ez dezala pentsa «ba, berdin dio, euskara ez jakiteari ez diote
    garrantzirik ematen», «zu aurkeztu oposaketara, euskarak ez dio axola,
    gero izango dituzu hamar urte ikasteko». Legedi zabala hor dago;
    seriotasun itxura eman beza hori betearazi behar duenak.
  6. Gune estrategikoak garatu, pertsona erreferentzialen konplizitatea
    landu. Gizarte mediatiko honetan komunikabideak ispilu erraldoi bihurtu
    zaizkigu, eta jende masifikatuak imitazioz osatzen du bere nortasuna.
    Lan berezia egin behar du Jaurlaritzak komunikabideetan asko agertzen
    diren sektoreekin: kazetariak, kirolariak, politikoak, sukaldariak,
    reality show-kumeak eta abar. Telebista itzalitakoan gure
    inkontzientean jaso dugun munduaren irudian euskara entzun beza gure
    oroimenaren belarriak, jende famatuak euskara asko hitz egiten duen
    sentipena nagusitu dadin.
  7. Utzi korritzeari euskararen alde. Utzi maratoiak. Karrera ziztrin
    bat prestatzen ematen duzuen denbora piloa, zientoka ordu horiek
    euskarari eskaini ez zaizkion orduak dira. Susmoa daukat zuen alarde
    fisiko eta jendetsuak benetako ardurari ihes egiteko amarruak baino ez
    direla. Hizkuntza batekin lau gauza egin daitezke: hitz egin, irakurri,
    idatzi edota produktuak erosi eta dastatu. Hori bakoitzak egin behar
    du, bere bakardadean, bere etxean, bere baitako indar batez. Euskararen
    alde korrika ateratzen zareten bakoitzean zeuon barruan dagoen
    arduragabekeriari eta gezurrari ihes egiten diozue. Eman aurpegia; izan
    ausartak.
  8. Horretarako, psikomagiako ariketa bat proposatuko dizuet. Atera
    leihora eta esan euskarari buruzko gauzarik nazkagarrienak:
    euskara=koinazoa, euskara=ulertezina, euskara=astuna, euskara=tortura,
    euskarazko egunkaria=urteko harpidetza hartu nuen eguna madarikatzen
    dut. Orain heldu zure buruari, eta kendu lepo gainetik, metaforikoki
    noski. Hartu baloi bat, adibidez, eskuetan, sartu dutxan, ireki ura eta
    eduki hamabost minututan uretan garbitzen. Lehortu, kokatu berriro buru
    garbia lepo gainean, eta leihoari bizkarra emanez esan euskarari
    buruzko gauzarik ederrenak: euskara liluragarria da, beti hitz egingo
    dut, edonorekin, esan behar dudan guztia euskaraz esaten bai baitakit,
    Pello Lizarralderen azken liburua erosteko deseatzen nago, antzerkia
    euskaraz ikusteko irrikan, zer zorte daukadan euskararen eskaintza
    zabalarekin, zirraragarria da, emozionantea…
  9. Madrileko gobernuak Berdintasunaren Ministerioa sortu duen bezala,
    Jaurlaritzak sor beza Hizkuntzen Arteko Berdintasunaren Kontseilaritza,
    Joan Mari Torrealdairen zuzendaritzapean.
  10. Aholku hauek fotokopiatu bitez, sartu Interneten, blogetan, jarri
    lantokietako iragarki-tabloietan, pegatinetan laburbildu, Gabonetan
    herrietako megafoniaz errepikatu bitez etengabe, uhin espansibo baten
    moduan gizarte osora irits daitezen.

The show must go on

Utzi erantzuna

Bueltatu naiz! Lisboan egon naiz azken egun
hauetan. Apirilaren 23an abiatu nintzen, han bost egun egin ondoren berriro
etxean nago. Larunbatean estreinatu nintzen ironman erdiko distantzian
gupidagabeko eguzkipe batean. Guztia ondo irten zitzaidan eta dagoeneko iragan
direnean 3 egun, D egunetik eta H ordutik dagoeneko pentsatzen ari naiz zein
izango den hurrengo helburua. 

Oraingo honetan bat umilagoa aurkitu dut:
Donostiako maratoi erdia. Zoritxarrez gustuko dudan lasterketa batekin egingo
du topo, Santurtzi-Bilbo, baina berdin dio. Zer den Filipidesen mundua jakitea
gustatuko litzaidake.

Beraz dena ongi badoa azaroan Donostian
korrika egingo dut nire lehenengo maratoian. 

The
show must go on. Born to run

PostData. Prestatuko dut postit bat bost egun horiei buruz astelehenean hemen
jartzeko.

Urte bat gehiago

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

Goizeko zazpiak. Iratzargailuak jo du. Apenas sei ordu egin ditut
lo. AHTren aurka daudenak izugarrizko ondo igaro dute etxe alboan goizeko
ordubiak arte gutxi gora behera, lau kontzertu izan dira. Ohetik altxatu naiz
eta lasterketako arropa jantzi dut. Sukaldera joan eta arrozesne platerkada
gosaldu dut. Gurasoak jaiki dira eta zoriondu egin didate.

Goizeko zortziak. Arrigorriagara habiatu gara. Ahaztu egin zait
motibaziorako erabiltzen dudan diskoa. Euskadi gaztea jarri dugu dialean beraz.

Goizeko
bederatziak. Iritsi gara. Dortsalen bila joan, bizikleta kotxetik jaitsi,
boxesetan sartu. 69 dortsala, gustuko dudan zenbakia tokatu zait.

Hamarrak eta laurden. Hasi gara beroketan. Sei pertsona etorri gara
taldekoak Arrigorriagako duatloia, distantzi luzeko Euskal Herriko txapelketan
parte hartzera.

Hamarrak eta erdi. Irteera eman dute. Dena ongi hasten da, lehenengo
bi kilometroak zortzi minututan. Espero baino minutu erdi hobeto.

Hamaikak eta erdi, infernuko atean jarri gara igarotako ordubetea
eta orain bertara sartzen gara. Bizikletak hartu eta 57 kilometroko ibilbideari
aurre egitera. Haize kontra denbora guztia. Bukaera aldeko lau kilometro izan
ezik, denbora guztia haizea kontra. Eguraldiak bero jotzen du.

Ordubiak. Iristen hari naiz. Helburuak betetzen joan dira
goizak aurrera egin ahala. Amaitu dut, denbora: 3:33:48. Sailkapenean guztira 96.
eta Euskal Herriko hirugarren 23 urtez azpikoan. Zerbait hartu behar galdu dugun
guztia errekuperatzeko eta dutxara. Ordu
biak eta erdi. Sakelakoa piztu dut. Orain mezu ugari hari naiz jasotzen eta
pare bat edo gehiago egin didate.

Hirurak. Sari banaketa luze doa. Ez da hasi, luzaroan itxaron dugu baina podiumera
igo

naiz. Lehen aldiz
duatloi munduan sartu naizenetik. Zerbait berezia izan da, ez nuen espero baina
banekien probabilitatea bazegoela bertan izateko.

Laurak. Barazar gainean gaude. Bokadilo batzuk eskatu ditugu nire gurasoek eta
nik. Gure bazkaria izango da. Gero kafe bat hartuko dugu Gasteizeko Boulevard
merkatal gunean.

Bostak eta erdi. Kafea hartzen gaude merkatal guneko terraza
batean. Kanpoan ekaitza hasi du, hala ere, nire azala gaur goizean erre egin
da. Zona batzuk gori-gori ditut. Gurasoak Oñatira itzuli dira.

Zazpiak eta erdi. Gasteizeko alde zaharrera hurbildu naiz. Hala badira
joan naiz ea gaur sukalde zerbitzua zuten galdetzera. Tamalez ez dute krep-ik
egiten gaur.

Zortziak eta erdi. Lagunak etorri dira. Zazpira joan gara afaltzera.
Bi gauza gutxienez baditugu ospatzeko. Lehenengo nire urtebetetze eguna eta
bigarrena goizean lortutako emaitza.

Hamabiak. Lagunak joan dira beraien etxeetara. Nire eguna
amaitu da. Oso luzea izan da. Oso ondo pasa dut.

 

Arrigorriagako
XI. duatloiaren emaitzak oñatiarrei dagokienez:

45. Ignacio Pelayo. 3:17:32

67. Roberto Garcia 3:23:37

72. Julen Kortabarria 3:25:41

102. Iban Uribetxebarria 3:35:12

107. Martin Odriozola 3:35:48

131. Gaizka Aranburu 3:43:16

Apirila, hilabete garrantzitsua

Utzi erantzuna

Apirilean sartu gara. Niretzat 2008 honetan
oso garrantzitsua izango da datozen 30 egunetan luzean itxarondako gauzak
gertatuko direlako.

Hasteko igandean Azkoitiko duatloian parte
hartuko dut. Hilabete honetako duatloi motz bakarra, hurrengoak maiatzean
egingo ditut (Sopelana, Eibar eta Bilbo). Gero Arrigoarriagako duatloia iritsik
da, hurrengo igandean, 13an. Distantzia luzeko duatloia, 14 km korrika, 57
bizikletan eta bukatzeko 7 korrika. Azkeneko proba Lisboara joan baino
lehenago, garrantzitsuena nola nagoen esango didalako. Gainera motibazio berezi
batekin, urteak egingo ditut egun horretan Ez dakit familia fisikoki hurbilduko
den ikustera proba, baina badakit beti hor egongo direla.

Eta bukatzeko, hilaren 26an, Lisboako iron man
erdia! Dena lotuta dago jada. 23an abiatuko gara Gasteizetik lagun bat eta
biok. Ostegun eta ostiralean Lisboako Nazioen parkean igaroko ditugu orduak,
txapelketa egingo den tokian. Larunbatean lasterketan parte hartuko dugu, goiz
jaiki beharko da, irteera goizeko 8retan delako, eta igandean turismo egingo
dugu Lisboako hirian zehar. Astelehenean itzuliko gara.

Esan dudan bezala dena lotuta dago. Lo Nazioen
parkeko aterpetxean egingo dugu. Nire automobila erabiliko dugu bidaia egiteko.
Inskripzioak bete genituen abenduan eta ordaindu ere. Orain bakarrik itxarotea
tokatzen da. Irrikan gaude eguna iristeko.

Nire bizitzako hirugarren triatloia izango da,
eta distantzia ez da txantxetakoa izango. 1900 metro igerian, 90 km bizikletan
eta maratoi erdi bat (21.097 metro). Sentsazioak onak dira eta motibazioa
topera dago. Hilabeteak aurrera egiten duen heinean kontatuko dizuet nola
igarotzen ditudan azkeneko 30 egun hauek.

Lasterketaren izena izan zen onena

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

Larunbatean
jokatu nuen Azkoitia-Azpeitiko maratoi erdia. Lasterketa ondo antolatuta egongo
zela pentsatu nuen baina gauza asko zapore garratz batekin utzi ninduen.

Alde batera
utziko dut kirol emaitza, ordu eta 35 minutu baina entrenamendu bezala hartu
nuen eta lagun bateri lagundu nion bere markarik onena egiten. Helburu horrekin
joan nintzen, beno egia esanda ordu eta 45 minutukoarekin, baina neska batekin
egin behar nuen eta bertan behera utzi zuen bere partaidetza.

Antolakuntza
aldetik esan interneten jartzen duela autobusak egongo zirela Azkoitiatik
Azpeitira eta Azpeititik Azkoitira, baina ez zuten esaten noiz. Gu denbora
justu ibili ginen eta zuzenean Azkoitiara joatea pentsatu genuen han hartzen
baitzen txipa eta dortsala. Galdetu genuen ea non utzi zitekeen motxilak eta
erantzun ziguten ez zituztela eramaten Azpeitira kirolarien poltsak. Gu
ordurako oso urduri jarrita geuden eta galdetu genion ea autobusik zegoen gero
bueltatzeko, erantzuna berriro ezezkoa. Nola liteke posible 15 euro ordaindu
eta gero gutxieneko zerbitzu horiek ez jartzea, gainera interneten iragarrita
egon eta gero autobusena? Lotsagarria, baina azken finean antolakuntzak nahi
duena egiten du korrikalariekin.

Amaitzean ere
oroigarri gisa kamiseta bat eta Kaikuk banatutakoyogurren bat edo beste,
poltsaren arabera yogurrak aldatu egiten ziren. Hori bai kamiseta 100%
kotoizkoa eta zuria, soilik probaren izena duena eta babesleen propaganda. 15
euro ordaindu eta gero, gutxienekoa kamiseta tekniko bat ematea izango
litzateke edo bestela praktikatu dugun kirolari lotutako arroparen bat
(galtzerdi pare bat, euritakoa, gorraren bat…). Baina noski hau gehiegi
eskatzea izango litzateke, edo ez?

Eta hau guztia
zergatik esaten dut? Hurrengo egunean Lekunberrin egon nintzelako. Legua (sei
kilometro inguru) bat ospatzen zen, tranpa batean sartu ginen konturatu gabe
baina merezi izan zuen Nafarroara hurbiltzea lasterketa bat ospatzeko. Pentsatzen
genuen igo eta jaitsi izango zela lasterketa, perfilaren arabera, baina
igo-jaitsi-igo-jaitsi izan zen, Azpirotzen zehar.

Antolakuntza
paregabe egon zen, hala era esan behar dut ez naizela sailkapenean agertzen,
zaparrada ikaragarria zen eta ondorioz paperezko dortsala apurtu zitzaidan,
badirudi ez zidatela ondo aditu nire zenbakia esan nuenean helmugaratzerakoan.
Pena baina 6 euroak ondo gastatu nituen, ondoren bukaera litro bete melokotoi
zuku eman zidatelako alde batekin eta poltsa bat ere bai oroigarri gisa. Gainera
dutxak, helmugatik urrun egon arren ur beroa zuten eta ondoren luntx paregabe
bat eman ziguten sozietate batean. Berriro errepikatzen dut, hori guztia sei eurogatik
eta garrantzitsuena errepidea, larunbatean bezala moztuta zegoen guretzako,
korrikalarientzako.

Nahiago dut
horrelako lasterketetara hurbildu Azkoitia-Azpeitiko bezalakoak baino, hala ere
horrelako gutxi daudenez agian datorren urtean berriro hurbilduko naiz bietara.
Baina larunbateko antolakuntzak asko hobetu beharko luke.