(artikulu osoa ezin izan dut berreskuratu)
Egia esan, Enpresagintzan hasi arte ez nekien ezer multilokalizazioaren inguruan. Gogoan dut ingeniaritza informatikoa ikasten ari nintzenean halako gauzetaz, deslokalizazioaz, arduratzen nintzela. Baina multilokalizazioa? Hitza ez nuen Enpresagintzara (ETEO garai hartan) iritsi arte entzun. Eta orduan jakin nuen multilokalizazioak esan nahi duela, azaletik definituta, lekuko enpresak mantenduz atzerrian beste batzuk zabaltzea. Deslokalizazioak, berriz, lekukoak itxi eta lurralde “merkeagoetara” joatea esan nahi omen du.
Eta hori neukan buruan. Jakina, horrekin erlazionatuta Arrasateko Kooperatiben Esperientziaren nazioartekotze kuriosoa ere badut buruan. Esan nahi dut, badirudiela arlo gako batzuk alde batera utzita, itsu-itsuan, joan direla atzerrira. Nolabaiteko estrategia argirik, edo misio argirik gabe. Bai, jakina, askok pentsatuko duzue (nik bezalaxe) egungo merkatuan bizirauteko ezinbestekoa dela atzerrira joatea, eta merkatuak eskatutako azkartasun eta dinamikotasunaren menpekoa izan dela guztia. Azken garaian, berriz, badirudi atzerrira joaterakoan nolabaiteko oinarri “filosofikoak” mantendu nahi direla, eta esperientzia kooperatiboarekiko koherente diren politikak aurrera eraman, ahal den heinean behintzat. Zaila askotan. Baina badakit badagoela motibazio sozial indartsua horren atzean. Jende konprometitua ezagutu dudalako kooperatibetan, inkoherentziekin arduratuta daudenak, eta sozialki erantzukizun handiagoa izatea beharrezkoa dela sentitzen dutenak.
Eta horretantxe nengoen, diskurso hori erabiltzen ari nintzen.
