Etiketaren artxiboa: oñati

Oñatiko jaixak 2011

Hasi dira. Urte bat gehiago,
urte bat gutxiago. Pasa dira ia 365 egun azkeneko San Migeletako jai
egunetik. Atzo eman zitzaion hasiera Oñatiko 2011ko jaiei.
Txantxikuaren jaitsierak eta Nagusien Danborradak hartu zuten
protagonismoa atzo.

Iaz ez nintzen egon herrian
(arrazoi pertsonal batzuk medio). Aurten hasieran egon naiz eta
onartu beharra daukat pixka bat ahaztua nuela nolakoa zen herriko
giroa. Atzoko anbientea oso polita iruditu zitzaidan. Txantxikuaren
jaitsieran jende asko zegoen. Gainera, edade guztietakoa. Lekua jende
guztiak duen ezaugarrietako bat. Aldarrikapenez beteta, gauza bat
erabat zuzena. Jaia eta aldarrikapena uztartu daitezkeelako, eta
horrek ez duena usten atzo, adibidez ez zen egon Txantxikuaren
jaitsieran. Ez litzateke arrotza edo probokazio bezala hartu behar
horrelako gauza bat.

Ondoren, gauean, plazara
hurbildu nintzen Danborradaren amaiera ikustera. Irudi politaz
gozatzeko aukera izan genuen: plaza jendez inguraturik, berriro edade
guztietako pertsonekin, danborradaren azken minutuak ikusi eta
entzun.

Programa konpletoa deritzot.
Faltan bota dezakegu gauz bat edo beste (adibidez Mendi Bizikleta
ibilaldia), baina Oñatiarroi eta kanpotik etortzen direnentzat
ondo pasatzeko aukerarik ez zaigu faltako.

Zorionak Oñatiar
guztioi! Ongietorri kanpotar guztiak! Ondo pasau Oñatiko
jaixak!

This is Anfield

Utzi erantzuna

Normal
0

false
false
false

ES
X-NONE
X-NONE

MicrosoftInternetExplorer4

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:”Times New Roman”;
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}

Hau ez da Anfield… hau San Martin da.

Badakit nire aurkezpenean aipatu nuela futbolari buruz ez nuela inoiz hitz
egingo, baina denbora igaro ahal ideiak garatu egiten dira eta noizean behin
aipu txiki bat europako mendebaldean kirol erregearen inguruan nire post bat
ilustratzeko ez dut uste asko aldatuko dituenik blog honen filosofia eta
hasierako helburuak.

Liverpool taldeak futbol partidak jokatzeko erabiltzen dituen estadioan,
aldegeletako irteerako atearen goiko aldean futbolariei ohartarazteko non
dauden eta motibazio gisa This is Anfield esaldia irakur daiteke.

Oñatin, eta orain dela sei urte idatzi nuen honi buruz, San Martin parkea
daukagu herritarrok naturaz gozatzeko herriko erdigunetik hurbil. Hiru sarrera
daude, bi aurrealdetik eta bestea atzealdetik. Ez du ezer jartzen baina
sentsazioa Hau da San Martin – This is San Martin aipua dagoela da. Leku
sakratua txantxikuarrontzat.

Bertan Oñatiar korrikalaririk bizkorrenak aritu eta aritzen dira
entrenatzen. Marisol Ramosek hamaika
bira eman dizkio, berdin du ze eguraldi, 650 metroko itzuliari (distantzia hori
markatzen dit Garmin markako gps-ak), Sergio Garcia eta Yerai Varela gazteek,
Oñatiko kirolean harrobian lan ona egiten denaren seinale, ordu asko igaro dute
parke honetako zuhaitzen gerizpean, herri lasterketetan parte hartzen duenak
leku aproposa du zoru gogorra zapaldu ez badu nahi… Guztiak adibide garbia
Oñatin zerbait egiten bada kirola dela nagusi.

Kirolarekin bizikidetzan Gaztetxea aurkitu dezakegu San Martinen. Oñatiar
gazteek eratutako proiektu bat egunetik egunera jorratzen doana eta tamainan
txikia izan arren aktibitatez blai dagoen toki bat Oñatiar ugariei alternatiba
bat eskainiz.

Esan bezala leku sakratu bat bakean egon nahi bada udaberriko eta udako
egun eguzkitsu eta beroetan. Momentu horietan musika entzun, liburu bat
irakurri edo begiak itxita pentsatzen egon daiteke.

Bolatoki parean jartzea eta ikustea 650 metro dituzula aurretik korrika
egiteko… edo… hitzaldi batera joan eta kultur aberastasun bat irabaztea…
edo… gerizpean jartzea liburu bat irakurtzen…

Hau da San Martin – This Is San Martin

Bob Marley hil zela hamar urte ondoren jaio zen

Utzi erantzuna

Gaur Oñati irratiari buruz
idatzi nahi dut, eta uste dut beharra daukadala hori buruz zenbait
gauza esatea. Nire inpresio batzuk atzo 20 urte bete zituen nire
herriko irratiari buruz. Irrati bat herrikoengatik egindakoa eta aldi
berean herriarentzat. Bob Marley-ren heriotzaren hamargarren
urtemugan jaio zen, San Miel txiki batzuetan. XXI. mende honetan une
oro oraina aldatzen ari den garaian eta ondo dagoena zer gertatzen
den nazio mailan edo nazioartean garrantzitsua da baita ere ez
galtzea gure inguru hurbilenean gertatzen denaz. Horregatik uste dut
Oñati irratiak azken 30 urte hauetan paper garrantzitsu bat jokatu
duela herrian egunero bertako gora beheren berri ematen.

Esan dudanez nire ustez
azpimarratu behar da gertutasun hori. 30 urteetan gauza asko gertatu
dira baina herriko haur bakoitzak handik pasatzea oso garrantzitsua
zen jabetzeko herrian bazegoela komunikabide bat guri buruz hitz
egiten zuena. Eta guztien buruan, heldu egiten garenean eta 107.3
diala jartzen dugunean oroitu egiten gara han egon ginela gure eskola
edo ikastolatik zerbait egiten. Oñati irratiak egiten duen papera
oso garrantzitsua da eta espero beste 30 urteetan ere antenan
jarraitzea gure kaleko berriei buruz hitz egiten.

Eskatzen diodan gauza bakarra
da, eta badakit irratikoek buruan dutela, internetera salto egitea.
Oñati irratia edozein lekutan zaudela aukera izatea entzuteko.
Kanpoan bizi garenok asko eskertuko genuke.

Besterik gabe nire zorionik
beroenak Oñati irratiari. Asko gustatzen zait proiektu hori eta
espero urte askotan aurrera jarraitzea.

Arrasate irratia
Goiena.net-en entzungai

Barkatuko didate blog
honetako jarraitzaileek baina gaur konturatu naiz Arrasate irratia
entzungai dagoela goiena.net atarian. Sorpresa polita eraman dudana
kontuan izanda Debagoienetik at nagoela eta bertan gertatzen diren
berriak soilik goiena.net-en bidez jarrai ditzakedala. Gustura asko
entzuten da bailarako herri irrati bat handik kilometro batzuetara
egon arren.

2011ko denboraldi berria

Utzi erantzuna

Normal
0

false
false
false

ES
X-NONE
X-NONE

MicrosoftInternetExplorer4

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}

Otsail amaieran
duatloi eta triatloi denboraldi berriari ekin genion Euskal Autonomia
Erkidegoan. Hilabete ere ez da pasa Euskal-Nafar duatloi zirkuituko lehenengo
probatik eta jada zerbitzari bat hamaika saltsatan murgilduta egon da. Eta
oraindik falta dena.

Entrenamenduei
dagokienez aurten blog honetan aipatu bezala ez daukadanez kirol aspektuan
helburu finkorik lasaiago aritzen naiz. Denboraldiko lehen bizikleta irteerak
otsail amaieran egin nituen Oñatiko Triatloi Taldeko entrenamendu arropa
berriekin. Gustura sentitu nintzen lehen irteeratan. Bi ordu inguruko saioak
eta bizikletaren gainean disfrutatzeko paradarekin.

Lasterketei
dagokionez otsaileko azken astebukaeran bi lasterketa izan genituen Bizkaian.
Lehena eta denboraldia irekitzen zuena Euskal Autonomia Erkidegoan Mungiako
duatloia izan zen. Bertan komunikabide bezala aritu nintzen. Argazki kamara
eraman eta lasterketetan sortzen den giro berezi hori aprobetxatuz zenbait
argazki atera nituen. Ez genuen izan eguraldiarekin suerte handirik, egun
guztian zehar euria goitik behera. Argazki onak ateratzeko zailtasun ugari eta
hala ere zenbait argazki polit atera zitzaizkidan. Ondo pasa genuen. Hurrengo
egunean Barakaldoko duatloia. Bilbo inguru hartan ofizial bezala aritzea tokatu
zitzaigun. Astebukaera luze eta gogorra izan zen baina eraman nuen sentsazio
onak inork gutxik kenduko dizkit.

Martxoko
lehenengo astebukaeran lasterketarik ez ziren egon baina pasa den astebukaerako
igandean, martxoaren 12an, bi lasterketa ospatzen ziren Euskal Herrian eta biak
Euskadiko txapelketak ziren. Bizkaiko Basauriko herrian distantzia motzeko
duatloia. Pirinioetan Izaban neguko triatloia. Bigarren lasterketa hartara joan
nintzen kasu honetan ofizial bezala lan egitera. Ikusgarria eta esperientzia
berri bat poltsikorako. Gainera Nafarroara joatea horrelako gauzetara gehienetan
berezia izaten da. Gustura asko joaten da hara antolakuntzek duten filosofia
asko laguntzen dutelako kirola sustatzen.

Hori izan da gertatu
den guztia kirol mundu honetan Euskal Autonomia Erkidegoari dagokionez eta nire
ikuspuntutik. Geratzen zaiguna ez dauka garrantzia gutxiago eta oso
interesgarria dator hemendik aste santu bitarteko epea.

Hasteko larunbat
honetan Oñatiko XX. Duatloia ospatuko da. Euskadiko txapelketa distantzia
motzeko duatloia eta euskal-nafar duatloi zirkuiturako puntuagarria. 400
duatleta irteera lerroan (dauden bideak izena emateko itxi egin dira). Eta
beste urte batez 40 kide baino gehiagoko talde bat guzti honen atzean mimoz
antolatzen guztia ondo ateratzeko. Zita arratsaldeko 15:30etan. Kirol hau
gustuko duen oro gonbidatua dago ikuskizun hau ikustera, gainera Ainhoa Murua,
Ana Casares, Nicolas Capoferri edo Laurent Galinier goi mailako kirolarien
parte hartzea ziurtatua dago.

Datorren astean,
larunbatean, Durangoko5. duatloia ospatuko da. Nafarroan ez dago herri hau
baina beti gustura hurbiltzen da Durangora antolakuntza ere kirolarian eta doan
publikoan pentsatzen duelako. Oraindik ez dakit zelan ariko naizen (prentsa,
ofizial edo publiko) baina Durango ingurura hurbilduko naizela argi daukat.

Apirilaren 3an
Egesibar ibarreko duatloia. Erlojuz kontrako proba eta sprint distantzian. Iaz
distantzia motzekoa izan zen eta bizikletan bata bestearen atzetik ezin
zitekeen joan. Asko gustatu zitzaidan proba eta gainera Nafarroan dagoen
Sarriguren herrian ospatzen da. Arrazoi bat gehiago paraje hauetara hurbiltzeko.

Apirilaren 16ra
arte deskantsatu egingo dut eta orduan ospatuko da Euskadiko txapelketa
distantzia luzeko duatloian Arrigorriagan. Durango eta Nafarroa bezala,
Arrigorriagako antolakuntza ere oso gustuko dut asko pentsatzen dutelako
kirolarian eta hara hurbilduko naiz. Aste horretan bertan jakingo dut zer
lanetan ariko naizen Bizkaiko herri hartan.

Ostegunetako pintxo-poteoak

2 erantzun

Ostiraleko Goienkarian Aratz
Losadaren iritzi artikulu bat ekartzen zuen Oñatiko zatian gure
bailaran modan jarri diren ostegun pintxo poteoei buruz. Animatzen
zien gainera Oñatiko tabernariei horrelakoren bat aurrera eramateko
gure herrian tabernatan lagunartean ibiltzeko giroa jaitsi egin
delako. Aurretik gaizki oroitzen ez banaiz Ostiraleko Goienkariak
artikulu sakon bat argitaratu zuen honi buruz baita ere.

Ez noa ukatzera horrelakoak
ekintza onak direla kaleei bizitasuna emateko. Baina zergatik iritsi
dira neurri hauek hartzera gure bailarako tabernariek edo
Gasteizekoek? Arrazoi nagusia dirua irabazten dutelako, ez balitz
errentagarria ez lukete horrelakoak bultzatuko. Bigarren maila batean
gelditzen dira kalea girotzeko edo jendea tabernetan kontsumitzeko
animatzeko… bai badakit tabernariek argudio hauek erabiliko
dituztela baina gogoratu Ebro ibaia igarotzean ostegunetako pintxo
poteoak estatuko edozein tokitan aurkitzen ditugula asteko egun
guztietan!!! Eta soilik tragoa ordainduta! Gainera zerbitzariek
beraiek eskaintzen dute tapa edo pintxoa.

Honek zera pentsatzera eraman
dit. Gure inguruan taberna giroan ibiltzeko inoiz baino giro
okerragoa dago. Arrazoi nagusia, prezioak. Ez da normala kafe
amerikar batengatik euro eta 40 xentimo ordaintzea edo te gorri
batengatik euro eta 60 (merkatura joanez gero euro batekin 20 te edo
kafe amerikar erara prestatu daitezke). Edo harrigarriagoa dena,
urtero produktuen kostua igotzea.

Onartzen dut tabernek
negozioa egin behar dutela eta errentagarritasun bat atera
zerbitzarien soldatak, kostuak, produktuak… ordaintzeko. Baina
tabernak ez dira izan behar gutxiengo batek irabazteko eta
gehiengoak ez izateko nora joateko lekurik. Prezioen politika
umilagoa izango balitz ziur askoz gehiago beteko liratekeela
tabernak, ez soilik bikoitza… hirukoitza eta laukoitza ere. Adibide
garbi bezala Lizarrako plaza izan dezakegu. Bost-sei taberna daude
eta guztiek dute terraza. Batek soilik ditu prezio merkeak… jendea
esertzeko taberna horretako terrazan ilara egin behar izaten du, eta
harrigarriena da itxaron egiten duela!!!

Uste dut zerbitzuen politika
bat ez badute aldatzen egungo tabernek kaleak soilik eguraldi ona
egiten duenean izango dela herritarrentzat…

Uda oso desberdina

Utzi erantzuna

Atzo irakurri nion goiena.net
blog komunitateko beste kide bati bere udaren gora beherak.
Inspirazioa piztu dit eta nik ere nire udako nondik norakoen berri
emango dizuet. Gainera uste dut 2010-2011 blog kurtsoa hasteko era
polit bat izan daitekeela (noski post hau publiko guztiei zuzendua
dagoenez eszenarik gogorrenak eta erotikoenak beste baterako utziko
ditut, edo agian intimitatean kontatzeko 😉 ).

Lehen uda izan da kotxeko
gidabaimena edo sorosle titulua izateko aukera dudanetik ez dudana
lan egin. Beno, baten batek galdetzen badit ea udan lan egin dudan
baiezkoa emango diot baina soilik 18 egun izan dira. Lau egun
uztailean, Oñatiko igerilekuan, eta 14 Usakoko errekan. Bietan
sorosle lanetan eta inoiz leku horietan aurretik lan egin gabe.
Esperientzia bezala esan beharra daukat ez dela erraza izan (kontuan
izanda zer nolako erantzukizuna dugun pertsonen biziekin) baina aldi
berean ez da batere zaila izan (aurretiko sei udatan Aiegiko Iracheko
igerilekuan lan egin izanak esperientzia asko eman dit bi leku
hauetan lanari aurre egiterakoan). Ondorioz esan dezaket uda bat
gehiago egindako lanarengatik emaitza positiboak ateratzen ditudala.

Uztailean hasi zen nire
oporraldia. Ekainean askok jakingo duzuenez Europako txapelketan egon
nintzen eta ez zen nire egunik onena izan baina hala ere bizitzan
aurrera egin beharra dagoela dakit. Beraz hori egitea tokatu
zitzaidan. Uztailaren 7an Iruñean izan nintzen. Oso ondo pasa nuen
lagun baten urtebetetzea ospatzen baina sentsazioa daukat urtetik
urtera San Ferminen herrikoitasun maila jaisten doala eta
atzerritarrentzako festa bat bilakatzen ari dela gero eta gehiago
(zoritxarrez).

San Ferminak atzean utzita
Donostiara hurbildu nintzen uztailaren 10 eta 11ean EHUk antolatzen
dituen udako ikastaroen barruan Euskara 2.0 ikastarora. Bertan
Sustatuko bosgarren urtemugan ezagutu nuen Gorka Julio berriro ikusi
nuen eta Maite Goñi bezalako pertsonak ezagutu eta aldi berean
eramaten duen proiektu berritzailea Ordiziako ikastolan batxilergoko
ikasleekin teknologia berriak erabiliz. Balorazio oso positiboa egin
nuen bi egun horien baitan, gauza berri batzuk ikasi nituen eta
konpainia onean egoteko aukera izan nuen. Datorren urtean ez ditut
beharko aukera askeko kredituak (arrazoietako bat zergatik hurbildu
naizen azken bi urteetan Miramar jauregira) baina agian bisitaren bat
Donostiara egingo dut aukera polita izaten delako Gipuzkoako
probintzian egun batzuk igarotzeko.

Uztaileko azken astean
kokaturik Alpeetara joateko ordua iritsi zitzaidan Gasteizko lagun
batekin Alpe d´Huez-eko distantzia motzeko triatloian parte hartzeko
(1,2-30-7). Joan aurretik Aloña Mendiko igeriketa saileko 25.
urteurrenaren festa izan nuen eta han bizitakoa aurretik esanda
daukat iadanik. Alpeetan astebete egon ginen, 7 egun. Aspertzeko
betarik ez genuen izan, lasterketa oso ondo joan zen. Bizikletako
zatiak zuen zailtasunik handiena, lakutik irten Bourg d´Oissan
herrira jaitsi eta Alpe d´Huez igotzea baizen. Goian zazpi kilometro
izango genituen aurretik korrika egiteko. Hango parajeetan
txirrindularitza usaintzen zen leku guztietatik zehar eta egon ginen
kanpinean bost izarretako hotel batean bezala egon ginen. Oso gustura
eta tamalez gauza onenekin gertatzen den bezala oso motza egin
zitzaigun.

Horrela abuztura iritsi
ginen. Alpeetatik bueltan Gasteizetik Lizarrara joan behar nintzen,
lagun on bati esker igande arratsalde-gauen Nafarroara joatea ahal
izan nuen. Han Lizarrako jaiak gori-gori zeuden. Abuztuak 1eko eta
2ko gauetan lagunarekin irten nintzen parrandan. Primeran pasa
genuen. Bigarren egunean behietara joan ginen goizean goiz (beno egia
esanda goizeko entzierroa ia kale erdian harrapatu zigun). Ez naiz
oso oker ibiliko giroa Iruñekoa baino hobeago zela esaten badut.

Jaiak amaitu ostean hamar
eguneko astebete inguruko deskantsua ilobarekin Aiegin. Uste dut ez
naizela hainbeste nekatu ume baten atzetik inoiz (eta hori aurten
igerilekuan monitore lanetan nengoela ume batzuk energia asko
xahutzen zidaten). A zer nolako energia daukan iratzarrita dagoen
bitartean!!!

Iloba bere herrira itzuli
ostean Malagara joatea tokatzen zitzaidan. Hamabi egun izan al ziren?
Ala hamahiru egun? Ez naiz oso ondo oroitzen baina azpimarratu
beharra daukat Malagako giroa asko aldatzen dela hemen bizi
dugunarekin. Normala kontuan izanda goizeko lau eta erdietan 27 gradu
egiten badu.

Malagako erritmoa laburtu
dezakegu esanez bazkariarekin hasten dela arratsaldeko bostetan,
afariarekin jarraitzen du gaueko hamarrak-hamaikak aldera, lan egiten
da ondoren eta amaitzeko goizeko seiak aldera gosaldu egiten da
egunari amaiera emanez eta ohera lotara joanez.

Han bizi izandako
esperientzia oso aberasgarria izan da. Ezusteko handia eraman nuen
feria deskubrituz eta datorren urtean ziurrenik handik egun batzuk
egingo ditudala abuztuaren erdialdean.

Uda amaitzeko egun gutxi
falta zirela itzuli nintzen Andaluziatik. Udaren amaierarekin batera
nire oporretako garairik gogorrena bizitzea tokatzen zitzaidana. Alde
batetik hasieran aipatutako lana Oñatiko txokorik politenetakoan eta
beste alde batetik iraileko azterketak.

Guzti hori igaro da…
zoritxarrez. Orain garai berri bati ekingo diot ikasturte berriaren
hasierarekin. Ikusten duzuenez idazteko gogoz nago eta ea jarraipena
ematen diodan. Denborak bakoitza bere tokian jarriko du… eta
gainera berriro hasi naiz korrika egiten (alpeetatik ez ditut berriro
korrikako zapatilak jantzi).

Uda oso desberdina

Utzi erantzuna

San Ferminak atzean utzita
Donostiara hurbildu nintzen uztailaren 10 eta 11ean EHUk antolatzen
dituen udako ikastaroen barruan Euskara 2.0 ikastarora. Bertan
Sustatuko bosgarren urtemugan ezagutu nuen Gorka Julio berriro ikusi
nuen eta Maite Goñi bezalako pertsonak ezagutu eta aldi berean
eramaten duen proiektu berritzailea Ordiziako ikastolan batxilergoko
ikasleekin teknologia berriak erabiliz. Balorazio oso positiboa egin
nuen bi egun horien baitan, gauza berri batzuk ikasi nituen eta
konpainia onean egoteko aukera izan nuen. Datorren urtean ez ditut
beharko aukera askeko kredituak (arrazoietako bat zergatik hurbildu
naizen azken bi urteetan Miramar jaurgiera) baina agian bisitaren bat
Donostiara egingo dut aukera polita izaten delako Gipuzkoako
probintzian egun batzuk igarotzeko.

Uztaileko azken astean
kokaturik Alpeetara joateko ordua iritsi zitzaidan Gasteizko lagun
batekin Alpe d´Huez-eko distantzia motzeko triatloian parte hartzeko
(1,2-30-7). Joan aurretik Aloña Mendiko igeriketa saileko 25.
urteurrenaren festa izan nuen eta han bizitakoa aurretik esanda
daukat iadanik. Alpeetan astebete egon ginen, 7 egun. Aspertzeko
betarik ez genuen izan, lasterketa oso ondo joan zen. Bizikletako
zatiak zuen zailtasunik handiena, lakutik irten Bourg d´Oissan
herrira jaitsi eta Alpe d´Huez igotzea baizen. Goian zazpi kilometro
izango genituen aurretik korrika egiteko. Hango parajeetan
txirrindularitza usaintzen zen leku guztietatik zehar eta egon ginen
kanpinean bost izarretako hotel batean bezala egon ginen. Oso gustra
eta tamalez gauza onenekin gertatzen den bezala oso motza egin
zitzaigun.

Jaiak haimatu ostean hamar
eguneko astebete inguruko deskantsoa ilobarekin Aiegin. Uste dut ez
naizela hainbeste nekatu ume baten atzetik inoiz (eta hori aurten
igerilekuan monitore lanetan nengoela ume batzuk energia asko
xahutzen zidaten). A zer nolako energia daukan iratzarrita dagoen
bitartean!!!

Han bizi izandako
esperientzia oso aberasgarria izan da. Ezusteko handia eraman nuen
feria deskubrituz eta datorren urtean ziurrenik handik egun batzuk
egingo ditudala abuztuaren erdialdean.

Ez direlako egunero betetzen

Utzi erantzuna

*Atzo arratsaldean idatzitako artikulua Hego Euskal Herriko hiru probintziak gurutzatu ostean…

Atzo larunbatean Aloña Mendiko
igeriketa sailean era batera edo bestera parte izan garenok oso egun
berezia bizi izan genuen. Atzo larunbatean Aloña Mendiko
igeriketa sailak bere hogeita bostgarren urteurrenaren jaia ospatzen
zuen eta era batera edo bestera sail honen inguruan egon garenok oso
egun berezia bizi izan genuen.

Txapelketa eta herri bazkaria

Ospatu beharra zegoen hogeita bost urte
hauek. Arrazoi ugari zeuden. Bat azpimarratzeagatik Aloña
Mendi Kirol Elkartea talde bat baino gehiago delako Oñatiko
herriarentzat eta sail bakoitzaren baitan azken finean iragan
garenok, iragaten ari direnak eta iragango dutenak herri honetako
kirolaren historiaren zati bat osatzen dugulako familia handi bat
osatuz.

Pixka bat originalak izateagatik eta
ordu alai batzuk igarotzeko igerilariak izandakoak eta orain taldean
daudenak goizeko hamarretan ordua hartua genuen Oñatiko
Zubikoa kiroldegian txapelketa herrikoi batean parte hartzeko. Han
Aloña Mendiko igeriketa saileko iragana, oraina eta geroa
elkartu ginen (emakumeren batek bere barrenean eraman zuen
etorkizunerako igerilariren 😀 ). Oso ondo atera zen dena. Zerbitzari
bat beste igerilari ohi batekin epaile lanetan aritu ginen
(zerbaitetarako baikara publienpleatuak eta epaile titulua noizean
behin erabili egin beharra dago). Baina ez ginen libratu igeri
egitetik. 50 bular, 4×50 libre eta 4×50 estiloetako probetan parte
hartu nuen. Esan bezala han bildu ginen iragana, oraina eta
etorkizuna eta aukera izan nuen lehendabizikoz nire aurretik egon
ziren kirolariekin batera igeri egiteko gure bigarren edo hirugarren
etxean izan zen igerilekuan. Zerbait berezia izan zen. Bizitzan
izaten dugun situazio horietako bat hitzik gabe gelditzen garela hori
deskribatzeko.

Igeri ondoren eta kaloria batzuk erre
ostean Aloña Mendi Kirol Elkarteak antolatutako Garagardo
feriako karpan herri bazkaria izan genuen igeri egitera joan ginenok
eta era batera edo bestera igeriketa sailera lotuta egon ziren
pertsona guztiak geunden gonbidatuta.

Musutruk lan ugari

Bazkari on baten ostean hitzen eta
hitzaldi motzen ordua iritsi zen. Galaren gidatzaile bezala Oñati
irratiko kirol korrespontsala izan genuen, Aratz Losada. Bertan
zenbait omenezko plaka banatu ziren Aloña Mendiko Igeriketa
sailarengatik egindako lanarengatik. Lehenik eta behin sortzaileei
eta sailak izan zituen presidenteei omendu zitzaien. Ondoren hogeita
bost urteetan nabarmendu diren igerilariei ere beraien oroigarria
eman zitzaien, hauek Espainiako txapelketara iristeagatik jaso
zituzten plakak. Azkenik lan asko eta urte asko itzalean lan
egiteagatik oroigarri bereziak jaso zituzten hiru pertsonek igeriketa
sailaren eskutik. Lehenengo biak Juan Mari Andueza eta Anjel
Maiztegi, bolondres bezala urte askoan lan eta lan aritu ostean
sailari eman dioten guztiarengatik.

Aipatu bezala hirugarren pertsona batek
ere jaso zuen oroigarri berezia. Igeriketa saileko aurpegirik
ezagunena baina protagonismoa hartzea gustatzen ez zaion pertsona
bat. Argazkitan maiz agertzen dena baina beti ere bere igerilarien
atzetik. Saila sortu zenetik urtero lanean kirol emaitza onargarriak
lortzeko eta lortzen hamar mila biztanleko herri batentzako. Berak
putakume bezala deskribatu zuen bere burua. Igerilariok badakigu
bigarren aitatzat har dezakegula. Bigarren aitatzat eta lagun on bat
bezala (kirol honek eta talde honek duen bereizitasun onenetakoa:
bakarkako kirola izan arren lagunak erraz egin daitezkeela eta
loturak urte luzeetan irauten dutela). Txalo zaparrada handiena eta
hunkigarriena jaso zuen Xabier Infante “Artza” jaunak. Lehen
aldiz ikusi nuen nire entrenatzailea izandakoa negar malkotan (han
bilduta geundenen artean ez zen bakarra izan). Zirrarra berezi bat
sortu zitzaigun sabeletan irudi hura ikusi genuenean, oilo ipurdia
jarri arte. Saileko zuzendaritzaren partetik bere oroigarria jaso
zuen eta igerilariok ere, sail honetako historiaren parte izan
garenok, opari bat egin nahi genion guregatik egindako lan
guztiarengatik esker ona emateko. Hala ere badakigu gasteiztar honek
egin duen lana igeriketatik haratago doala eta inoiz ezingo diogula
behar bezala ordaindu. Bertso bat eta luxuzko Hotel batean egonaldia
oparitu genion.

Bertsoa (Doinua: Habanera):

Burubelarri jardun da

25 urte hauetan

diziplinari helduta

gure entrenamenduetan

gurekin zabiltzanean

ondo dakizu zuk zertan

nahiz uretatik kanpora

eta berdintsu uretan

zurekin gu beti pozik

lehiatzen herri denetan

zure izaera baita

goraipatzekoa benetan

jaso ditzazula gure

eskerrak gaurko honetan

segi ezazu kementsu

aurrera igeriketan.

Aloña Mendik badauka

entrenatzaile bakarra

bere lana egiteko

inork ba ahal du indarra

goizeko seietan beti

hasten du bere beharra

nahiz udaberria izan

edota negu zatarra

nahiz ta guk zurekin pasa

pistinan egun bat txarra

entrenatzaile bezala

guretzat zara izarra

zu ezagutzea baita

izugarri edarra

belarritik tira eginez

gora Artza Gasteiztarra.

Besarka eta muxu handi bat

zure igerilarien partez

Oroigarria

Goizean igeri ostean kamiseta bat eman
ziguten oroigarri bezala, bazkarian eraman beharrekoa. Gaur egun
edozein lekutara edozein ekintzetara zoazela, batez ere kirol probei
eta jaiei buruz ari naiz, kamisetak edonon ematen dizute. Hamaika
proba egin ostean azkenaldi honetan aukeraketa bat egin behar izan
dut armairuko espazio faltarengatik eta asko ez ditudalako jartzen.
Horiek ziurrenik Argentinarako bidea hartuko dute beste batzuek, ni
baino behartsuagoak, erabil dezaten. Horregatik uste dut ditudan
kamisetak momentu berezietan lortutakoak izan direla. Hor ditut
adibidez Calellan lortutakoa helmuga zeharkatu ostean nire aitaren
eta lagunaren alboan edo orain berritsuki Europako txapelketan
lortutakoa parte hartzeagatik adibidez. Beraz atzoko kamiseta nire
armairuan luxuzko leku bat aurkitu du eta ikusten dudan guztietan
gogoratuko naiz atzo bizi izandako egun ederraz.

Eskerrik asko Igeriketa Sailekoei atzo
antolatutakoagatik, eskerrik asko Artzari hamaika arrazoiengatik
baina garrantzitsuena beti disponible egoteagatik bere igerilekuko
garitan eta eskerrik asko atzo hurbildu ziren guztiei uste dudalako
giro benetan ederra eta polita lortu genuelako guztion artean.

Beste 25 urteren buruan ikusiko
garelakoan,

Aloña Mendi goratutzen dugu,
pozez bete leku bakoitzean!!! Aliron, aliron, aliron… ALOÑA
MENDI TXAPELDUN!!!

P.d. Post hau
kikuz beterik dago 😀 Orain dela astebete entzun nuen bezala,
euskaldunok gure barnean dugun euskal filologoa akabatu egin dut eta
beldur gabe eta lotsagabe aritu naiz artikulua hau idazteko. Batzuek
gogoko izango dute beste batzuek ez hainbeste… beraz soilik esan
goza dezazuela ahal duzuen neurrian artikulu honekin!!!

Oñatiko duatloia bihotzetik

Utzi erantzuna

Agian post honek zeresan
handia emango du. Agian norbait jarraian azalduko dudan iritziaren
kontrakoa egon daiteke. Baina hurrena idatziko dudana bihotzetik
aterako da. Ez da nire intentzioa inori min egitea…

Atzo, martxoaren 13a
larunbata, Oñatiko XIX. duatloia ospatu zen. Oñatiko duatloia agian
beste duatloi bat gehiago izan daiteke bertan parte hartzen
dutenentzat. Oñatiko duatloia agian beste duatloi bat izan daiteke
Euskadiko Triatloi federazioko epaile eta arduradunentzat. Oñatiko
duatloia again oñatiarrentzat herrian ospatzen den beste kirol proba
bat izan daiteke… (aipatutako aurreko taldeetan egongo da norbait
ziurrenik pixka bat berezia egingo zaiona Oñatiko duatloia).

Oñatiko Triatloi Taldea
osatzen dugunontzat Oñatiko duatloia urteko egunik
garrantzitsuenetakoa da. Duatloi bat baino gehiago da talde honetan
gaudenontzat. Hilabeteak prestatzen, hamaika bilera egin, ehundaka
korreo elektroniko azken finean ordu gutxitan eta egun bakarrean
amaitzeko.

Ez nuke jakingo esaten zenbat
ordu gastatzen diren lasterketa hau prestatzen. Ezta ere zein den
urteko momenturik estresagarriena. Dakidana da azkeneko aste hau lan
askokoa izan dela, gauza gehienak eginda bagenituen ere. Donostia
ingurura federazioak uzten digun furgonetaren bila, komunikabideekin
harremana izan, azken bilera antolatu eta lasterketa eguneko lan
guztiak.

Harrigarria badirudi ere,
lasterketa honek 40 laguneko talde bat elkarlanean jartzea lortzen
du. 40 lagun horiek urtean zehar harreman gutxi izaten dugu, elkar ez
gara ia inoiz elkartzen ez bada taldeko zerbait gauzatzeko. Hori da
taldekoentzat duatloi honek duen dohainik azpimarragarriena. Krisi
egoera izan edo ez izan, atzo larunbatean goizeko bederatzi eta
erdietatik gaueko zortziak pasa arte Oñatiko Triatloi Taldekook
lanean aritu ginen Oñatiko duatloiko edizio berri bat aurrera atera
zedin.

Zorionez lasterketa hau
prestatzen hasterakoan urtarrileko hilabetean ikusi daiteke oinarria
oso ondo dagoela eginda eta sendoa dela. Horrek gauzak asko errazten
ditu. Horri esker ere atzoko eguna biribila izan zen
antolatzaileontzat. Ziurrenik hutsegiteren bat edo beste egin genuen
baina urtetik urtera hobetzen goaz eta hori ez da batere erraza.
Baita ere esan beharra dago ezingo genukeela ezer egin laguntzaileen
diru laguntzarik eta lasterketan izaten diren 80 boluntariorik gabe.
Horiei guztiei ere gure eskerrik beroenak.

Kirol ikuspegiari dagokionez
aipatu lasterketa oso polita bizi izan genuela. Zoritxarrez gaurko
egunean Murtzian Espainiako duatloi txapelketa ospatzen zen
komunitateen artean eta horrek partaideen maila pixka bat jaitsi
zuen, hala ere puntako duatletak bildu ziren Oñatiko foru
enparantzan. Gainera aurten nobedade bezala Gipuzkoako duatloi
txapelketa distantzia motzean ere izan zen. Sailkapen guztiak eta
lasterketaren gora beherak www.triatloi.org
webgunean aurki ditzakezue.

kezue.

Oñati-Venezia-Padova-Budapest-Bartzelona-Oñati II

Utzi erantzuna

Budapest (jarraipena)

Iritsi zen gaua eta horrekin
batera festa. Baina ez edozein festa larunbatero gure inguruko herri
edo hirietan aurki dezakeguna. Festa berezi bat. Terma batzuetan hain
zuzen ere. Budapest ezaguna bada, bere terma azpiegituretatik da
besteak beste.

Gaueko hamaiketan sartu ginen
eta goizaldeko lauak aldera irten. Bertan igerileku bat gutxi gora
behera 34 gradutara egongo zena eta bainu turkiar bat 40 gradutik
gora zuena ura aurkitu genuen. Lehenengo igerilekuan ondo egoten zen
baina denbora asko pasa ondoren gorputzeko tenperatura pixka bat
hoztu egiten zen. Orduan izaten zen garaia bainu turkiarrera
igarotzeko. Esperientzia polita eta ezberdina aldi berean, oso ondo
igaro genuen guztiok bertan.

Hurrengo eguerdian nekatuta
nengoen baina hegazkina irribarre batekin hartu nuen. Bartzelona
izango zen hurrengo geldialdia bidai honetan.

Bartzelona (biziraupenaren
eta abenturaren hasiera)

Bezperan lagun bati abisatu
nion (larunbat eta igande arteko ordu txikitan) Bartzelonara joango
nintzela. Arratsaldean iritsiko nintzen eta gaueko hamaikak aldera
autobusa hartu Oñatin dudan etxera bueltatzeko (hainbeste bidaiekin
azkenean dudatan jartzen dut nire burua ea nongoa naizen).
Maratoiaren ospakizuna eta nire bisita hirira bat egin zuten. Hala
ere korrikako proba amaitu zenean ni T1era iristen ari nintzen.
Frankfurteko handitasunarekin harrituta gelditu banintzen,
Bartzelonako aireportuarekin ere horrelako zerbait sentitu nuen.
T1etik T2ra joateko barneko autobus batean, eta hortik hirira Renfeko
trenean. Sants-eko estaziora iritsi eta lagunaren etxera. Pixka bat
deskantsatu, freskagarri bat hartu eta erdi gunera kafe bat hartzera.
El Raval auzora hurbildu ginen oinez, pasio bat ematen. Egunak
laguntzen baitzuen.

Aterki gabe irten ginen,
zirimiri pixka bat ari zen baina ez genion kasu handirik egin. Kafea
hartu ondoren, leku benetan atsegina eraman ninduena lagunak eta asko
eskertu behar diodana arratsaldea nirekin igarotzeagatik, komeriak
izan genituen etxera iristeko. Busti-bustita, ez genuen espero.

Pizza bat afaldu, telebista
pixka bat ikusi eta berriro Sants-eko geltokira han bainuen autobusa.
Hori bai, oraingoan aterkiak eraman genituen. Autobusaren bidai
horren amaiera Donostian nuen baina Tolosatik igarotzen zela abisatu
zidaten eta hurrengo goizean han geldituko nintzen.

Tolosa-Zumarraga-Oñati

Euria egin bazigun bezperan,
goizeko seietan elurra zen Tolosa aldean. Ez nuen espero horrelako
klima aurkitzea Euskal Herrian eta ostiralean kirola egiteko zapatila
batzuekin irten nintzen. Pentsa dezakezue nolako hotza nuen hanketako
behatzetan. Trena hartu eta Zumarragara, han situazioa ez zen hobea.
Arrebari deitu behar izan nion jakiteko ea zer moduz zeuden
errepideak eta zer ordutan nuen autobusa (Udanan eta Deskargan kontuz
ibiltzeko eta autobusa 7:40etan). Oñatira ordubete beranduago iritsi
nintzen orduan hasi baitzen elurra jausten eta autobusak Udanako
portutik joan beharrean itzuli erdi eta Deskargatik joan behar izan
zuen.

Azkenean etxera iritsi
nintzen. Pozik. Biloba eta ilobei kontatzeko moduko istorio batekin.