Kategoriaren artxiboa: Sailkatugabeak

ZOR10NAK

Gaur Goiena komunikabide
zerbitzuak 10 urte bete ditu. Arratsaldean izango da eguneko
momenturik garrantzitsuena komunikabide honentzat baina jada urtemuga
ospatzeko berritu dute beraien web gunea.

Arrotzetik
egunerokotasunean txertatua

Aitortu behar dut orain dela
10 urte zerbait arrotza suertatu zitzaidala Goiena. Oñatira ez zen
iristen katearen irudiak, Ostiraleko Goienkarian gure herriaren gora
beherak ez ziren azaltzen beste herri batzuk bezala. Azken finean
produktu arrotz bat zen, kontuan izanda ordura arte editatzen zen
euskarazko egunkari bakarra, Euskaldunon Egunkaria, etxera sartzen
ere ez zenean.

Baina poliki-poliki ohiko
bilakatzen joan zen. Ostiraleko Goienkarian negoziazio batzuen
ondoren Oñatiri bere zatia ematen hasi zitzaion, Goiena Telebistaren
irudiak iristen hasi ziren Oñatiko etxeetara.

Pausorik garrantzitsuena
agian komunitateari zabalduta dagoen komunikabide zerbitzu bat dela
esango nuke. Bere arduradunetako batek beti azpimarratzen duen
bezala, Goiena zu, ni eta debagoienean bizi garen milaka biztanleak
gara. Herritarrek osatzen dugun zerbitzu bat da. Beti puntako
teknologiak erabiliz goiena.net blog komunitatea egitea erabaki
zuten. Han sartu nintzen ni. Urte gutxiren baitan arrotza zen
produktu bat ohiko bilakatu zen nire bizimoduan eta harrezkero
gehiago ezagutzeko aukera izan dut.

Esan dezaket Oñatin
ostiraletan nagoenean Ostiraleko Goienkaria sukaldean hartzea kafe
bat daukadala alboan ohitura bilakatu zaidala. Gainera astelehenetan
prentsa euskaraz irakurtzeko aukera bakarra Asteleheneko
goienkariaren bidez izaten da. Herrian edo bailaran banago erosi
egiten dut.

Talde profesional bikaina

Izugarria da Goiena bezalako
komunikabide txiki batek (fisikoki) nolako indarra izan dezakeen
gizartean. Oraindik ondo oroitzen dut Egunkaria itxi zuten egunean
nola bidali zuten Julen Iriondo Martin Ugalde kulturgunera handik
berriak egiteko. Edo Udal hauteskunde batzuetan zelan bidali zuten
kazetari bat Jabier Baltzak sailburuak botuen kontaketen gora beheren
berri ematen zuen leku beretik konexio zuzenak egiteko eta horien
berri emateko.

Talde profesional bikaina eta
are garrantzitsuagoa dena, gertukoa. Lasai asko solas dezakezu maila
berean Iban Arantzabal edo Xabi Urtzelai batekin. Gaur egun
kazetaritza arma arriskutsu bat ari bilakatzen ari den neurrian,
batez ere kirol kazetaritza, horrelako lan talde bat gurean egotea
bailarari soilik on egin diezaioke.

Gauza gehiago esatea
hitzez ziurrenik euskal kulturgintzan eta komunikabideetan esan
direnak errepikatzea izango litzateke. Beraz nire partetik soilik
Zorionak eta ea beste hamar urte hain osasuntsu betetzen duzuen!!!

Altxorrak larunbat gauetan

Utzi erantzuna

Azken aldian ez naiz gauetan
kalera ateratzen. Ordenagailu aurrean igarotzen ditut eguneko azken
momentuak ohera joan aurretik. Batzuetan ordu txikiak arte (jende oso
interesgarria aurkitu daiteke ordu horietan sarean barrena). Hori
osasungarria den, fisikoki eta mentalki, beste egunen batean
eztabaidatuko dugu.

Lehengo larunbatean Gasteizen
geratu nintzen. Igandean ez nuenez ezer egitekorik lasai asko geratu
ahal nintzen ordenagailu aurrean baita hurrengo egunean prisa gabe
iratzarri. Gaueko momentu horietako batean ordenagailuko idazmahaia
arakatzen nenbilela musika lista bat gordeta nuela aurkitu nuen.
Sorpresa galanta eraman nuen artxibo hori ireki nuenean. Hilabete
ugari neraman hango kantuak entzun gabe. Gehienak oroitzapen onak
ekartzen zizkidaten (Lor – Zure doinua -, The Killer – All These
Things that I´ve Done -, Bide Ertzean – non dira-,…). Zabor
pixka bat ere bazegoen (TATU eta UPA Dance adibidez). Orokorrean
oroitzapen positiboak ekartzen zizkidaten kantuak ziren.

Harrigarriagoa izan zen
beranduago gertatu zitzaidana. Disko gogorreko artxiboak arakatzen
nire eboluzioaren argazkiak aurkitu nituen, benjamin mailatik orain
dela hiru arteko lau-bost bat testigantzarekin. Dokumentu horiek Top
Secret bezala kalifikatuko ditut eta urte askotan ez ditut
argitara emango nire ingurukoen artean (batzuetan maltzurkeria maila
igo egiten zait, batez ere larunbat gauetako ordu txikietan).

Baina harrigarriagoa atzo
gauean gertatu zitzaidana. Ordenagailu aurrean egon ordez telebista
aurrean nengoen. Azken kate aldatzea egiten ari nintzen ohera joan
aurretik. Gaueko hamabiak iristeko minutu gutxi falta ziren.
Horrelako batean LTDko kanal horietako batean pelikula bat bota behar
zutela iragarri zuten: Regreso al Futuro III. Mitikoa. Nire
ustez ikusi beharreko pelikula. Egia da ez dela goi kalitateko
zinema. Publiko gazte bati zuzendutakoa dela baina gidoi aldetik
bikaina da. Gainera Delorean autoa esaten badugu zuzenean lotzen dugu
trilogia horrekin marka hori.

Noski. Geratu egin nintzen
ikustera. Erabaki erraza izan zen. Gainera pelikula horrek amaiera
duin bat ematen dio triologiari. Michael J. Fox bere osotasunean
ikusteko aukera izan genuen pelikula horietan. Uste dut, badakit
atrebentzia handia izango dela, 90. hamarkadako Michael J. Fox XXI.
Mendeko Jack Black dela. Baina horri buruz hitz egingo dut beste
egunen batean.

Orain astebete itxaron
beharko dut beste altxorren bat aurkitzeko… edo lehenago aurkituko
dut???

Arretxeren munduan barneratzen

Utzi erantzuna

Hilabete polita daukat
aurretik. Zorionez edo zoritxarrez denbora libre asko daukat. Horrek
esan nahi du lehen ezin nituen gauzak egin orain aprobetxatu beharko
dudala horiek gauzatzeko.

Gauza horietako bat
irakurtzea izango da. Asko irakurtzeko aprobetxatuko dut Urriko
hilabetea. Esku artean adibidez Haruki Murakamiren De qué hablo
cuando hablo de correr daukat. Idazle baten memoria liburu bat
kontatzen diguna nola lagundu dion korrika egiteak bere eguneroko
jardunean.

Baina pertsonalki zitarik
garrantzitsuena hilabete bukaeran izango dut Iruñean. Elkar
Megadendan 27an arratsaldeko seiak inguruan Jon Arretxeren Sustrai
Beltzak liburuaren berrargitalpena aurkeztuko dut, autorea alboan
izango dudalarik. Horregatik hilabete honetan Arretxeren obra batzuk
irakurriko ditut. Bere bidai munduan barneratuko naiz eta
entretenigarriak egingo zaizkit kontatzen dituen istorioak. Hori
badakit aurretik autore hau irakurrita dudalako. Bere hasierako
lanak, humorezko nobelak (ostegunak, ostiralak eta larunbatak) eta
nobela beltzak (Manila Konexioa eta Kleopatra) hartuko ditut
aurkezpenaren ardatz bezala. Gauzak ondo egin nahi ditut. Uste dut
esperientzia polita izango dela eta oso aberasgarria. Lehen aldia da
horrelako erronka baten aurrean nagoela.

Aurrerago idatziko dut ea zer
moduzkoa iruditu zaidan liburu aurkezle paperean aritzea. Noski nahi
baldin baduzue Iruñera hurbildu, gonbidapena mahaigainean eta
luzatuta dago (ez dakit pintxoak eta ardoak egongo diren -horrek
jendea erakarri egiten du-, baina liburu baten aurkezpena bizi dugun
krisi egoeran kulturarentzat notizia on bat dela uste dut, batez ere
euskal kulturarentzat). Beno askoz gehiago luzatu gabe, esandakoa,
Arretxeren mundura murgiltzera noa.

Deja Vú Calellan

Utzi erantzuna

Gaur idazteko gai zail bat
aukera dut. Arrazoi nagusia: aste bukaeran bizi dudana zaila egiten
zaidala hitzekin azaltzea. Deja vu bat bizi izan dut Calellan.
Dakizuenez iaz han egon nintzen bertako lehenengo Iron Man
distantziako Challenge Barcelona – Costa Maresme izeneko proban.
Errelebo modalitatean parte hartzen. Aurten bueltatzea suertatu zait.
Oraingo honetan triatloiko epaile bezala. Aukera iragan ostiralean
agertu zitzaidan, irailaren 24ean. Euskadiko Federazioko kide batek
idatzi zidan epaile ofizial baten beharra zeukatela Calellako proban.
Nire egutegiari begiratu ondoren argi geratu zitzaidan ostiraletik
astelehenera arte iraungo zuen bidaian aukera izango nuela joateko.
Beraz asko pentsatu gabe baiezkoa eman nion eskaintza horri.

Ez zen izan ordubeteko lana,
16 orduko lana gutxi gora behera. Ez nituen triatletak hoteleko
balkoitik ikusi igerian goizeko zazpi eta erdietan, bizikletak zeuden
tokira goizeko seietan nola sartzen ziren ikusi nituen. Ez nuen
barnetik eta kanpotik ikusi txapelketa, ikuspuntua aldatuta nuen
baina hala ere ibilbide guztiak ikusi nituen (korrikakoa eta
bizikletakoa). 22 ordu jarraian lo egin gabe (nire errekorra berdindu
nuen). Oñatiko jaietako aste bukaera onena galdu nuen… Baina
merezi izan du. Beste behin horrelako aukera ematen badidate eta
posible baldin bada, erantzuna berdina izango da.

Bizitzan gutxitan maitemindu
naiz. Aste bukaera honetan berriro ikusi dut egoera horretan nagoela
mediterraneoko hiri honekin. Maite dudan kirol bat da triatloia.
Barnetik bizitzea aukera ahaztezina izan da. Ez ditut erraz ahaztuko
14 orduko bidaian zehar egindako barreak Javi eta Jon Anderrekin. Ez
ditut erraz ahaztuko bizitako laguntasuna, egindako lan orduetan
ikusitako irudi ikusgarriak eta Calellako giroa.

Calella, datorren urtean han
izango nauzu (edo hori espero dut gutxienez). Beraz gaurkoz agurtzen
naiz. Gabon, zorte on eta hurren arte.

Bizitzako pasarte arraro batzuk (II)

Utzi erantzuna

Situazio baten berri ematera
noa (berriz). Euskal Herriko Unibertsitateak Arabako kanpuseko Koldo
Mitxelena liburutegian gertatu da (bai irakurleok, liburutegiak eta
zerbitzari batek dugun harremana maitasun-gorrotozkoa dela dirudi).

Iraila hasieran abuztuan
maileguan hartu nituen liburu batzuk itzuli nituen. Zoritxarrez nire
intereserako itzul egunetik kanpo. Horrek zer suposatzen zuen? Isuna.
Ezinezkoa egingo litzaidake liburuak maileguan atera handik egun
batzuetan. Atzeratutako egun bakoitzarengatik bi eguneko isuna
jartzen dute (gutxi gora behera hamabost-hogei eguneko atzerapena
pilatu nuen). Banekien isuna oso handia izango zela eta ez nuen
galdetu zenbatekoa zen lotsarengatik. Aukera nuen etxean web orriaren
bitartez horren jakitun izatea.

Astebetera gutxi gora behera
ausartu nintzen begiratzen ea zenbatekoa zen nuen isuna. Nire
harridurarako liburuak hartzeko baimendua nengoela adierazten zidan
Euskal Herriko Unibertsitateko bibliotekaren atariko katalogoak.
Pentsatu nuen lehen gauza izan zen udatik etortzerakoan amnistia bat
bezala ezarri zidatela eta isuna (aitortu beharra daukat merezita
nuela) barkatu egin zidatela.

Beraz panorama honen jabe
eginda, nahiko ilusionatua liburutegira bueltatu nintzen eta
bizpahiru alerekin egin nintzen. Zein izan zen nire sorpresa
maileguan hartzera saiatu nintzenean. Mostradoreko emakumeak esan
zidala urriaren hirura arte ezin nuela libururik hartu!!!

Baina harrigarriagoa dena
gaur gertatu zaidana izan da. Bi emakume zeuden mostradorean. Biak
leku horretan berriak uste dut, edo gutxienez nik ikusi gabeak.
Kuriositatearengatik edo bigarren iritzi bat nahi nuelako (bigarren
teoria honek indar gehiago izan dezake egunaren orduaren arabera)
galdetu diet ea noiz arte ezin nuen hartu libururik. Nire
harridurarako esan didate ez nuela isunik!!! Eta situazioa pixka bat
azaldu diet nahiko labur. Adierazi diet lankideak esan zidala
datorren hilabeteko hirugarren egunera arte ezin nuela hartu
libururik. Sakonago aztertu dute kasua eta gauza arraro bat agertu
zaie: leku batean aipatzen zuela isunik ez nuela (bibliotekako
katalogoan) eta beste lekua batean isuna banuela (beraien
ordenagailuko datu basean edo antzerako programa informatiko batean).
Zorionez isuna kenduko didatela esan dezaket eta X espedientea
telesaileko gidoi baten antza duen kasu hau aztertuko zutela agindu
didate (agian erantzun gabeko galdera bat sortu du kasu honek –
nonbaitetik zaintzen gaituzte???).

Udazkeneko hostoak

Utzi erantzuna

Iritsi da ikasturte berri bat
eta horrekin batera urtaro berri bat ere: udazkena. Egutegian
gutxienez urtaro berrira sartu garela azaltzen da, beste gauza bat
giroan sumatu dezakeguna da (azken egun hauek udakoak ematen dute
udazkenekoak baino).

Urtaro honetako ezaugarri
nagusienetakoa paisaiaren aldaketan oinarritzen da. Eguerdian
bizikleta bat utzi dut kateatuta toki batean zuhaitzez inguratua
zegoena. Lur zati asko hosto marroiez betea zegoen. Garai hau oso
polita jartzen da gure herrietako parkeak. Oraindik ez dute lortu
zuhaitzen hostoek marroi kolore bereizgarri hori baina gero eta
gutxiago falta da puntu horretara heltzeko. Garai polita izaten da
argazkilaritza maite dugunontzat gure inguruetako paisaiei
erretratuak ateratzeko. Baita ere eskuz koadroen batean islatzeko begiek ikusten dutena.

Ea aurten astia izaten dudan
eta kamara digitala bere gordelekutik ateratzen dudan aspaldiko
partez . Laster hortik zehar aterako nahiz ahalik eta irudirik
politenak lortzeko.

Uda oso desberdina

Utzi erantzuna

Atzo irakurri nion goiena.net
blog komunitateko beste kide bati bere udaren gora beherak.
Inspirazioa piztu dit eta nik ere nire udako nondik norakoen berri
emango dizuet. Gainera uste dut 2010-2011 blog kurtsoa hasteko era
polit bat izan daitekeela (noski post hau publiko guztiei zuzendua
dagoenez eszenarik gogorrenak eta erotikoenak beste baterako utziko
ditut, edo agian intimitatean kontatzeko 😉 ).

Lehen uda izan da kotxeko
gidabaimena edo sorosle titulua izateko aukera dudanetik ez dudana
lan egin. Beno, baten batek galdetzen badit ea udan lan egin dudan
baiezkoa emango diot baina soilik 18 egun izan dira. Lau egun
uztailean, Oñatiko igerilekuan, eta 14 Usakoko errekan. Bietan
sorosle lanetan eta inoiz leku horietan aurretik lan egin gabe.
Esperientzia bezala esan beharra daukat ez dela erraza izan (kontuan
izanda zer nolako erantzukizuna dugun pertsonen biziekin) baina aldi
berean ez da batere zaila izan (aurretiko sei udatan Aiegiko Iracheko
igerilekuan lan egin izanak esperientzia asko eman dit bi leku
hauetan lanari aurre egiterakoan). Ondorioz esan dezaket uda bat
gehiago egindako lanarengatik emaitza positiboak ateratzen ditudala.

Uztailean hasi zen nire
oporraldia. Ekainean askok jakingo duzuenez Europako txapelketan egon
nintzen eta ez zen nire egunik onena izan baina hala ere bizitzan
aurrera egin beharra dagoela dakit. Beraz hori egitea tokatu
zitzaidan. Uztailaren 7an Iruñean izan nintzen. Oso ondo pasa nuen
lagun baten urtebetetzea ospatzen baina sentsazioa daukat urtetik
urtera San Ferminen herrikoitasun maila jaisten doala eta
atzerritarrentzako festa bat bilakatzen ari dela gero eta gehiago
(zoritxarrez).

San Ferminak atzean utzita
Donostiara hurbildu nintzen uztailaren 10 eta 11ean EHUk antolatzen
dituen udako ikastaroen barruan Euskara 2.0 ikastarora. Bertan
Sustatuko bosgarren urtemugan ezagutu nuen Gorka Julio berriro ikusi
nuen eta Maite Goñi bezalako pertsonak ezagutu eta aldi berean
eramaten duen proiektu berritzailea Ordiziako ikastolan batxilergoko
ikasleekin teknologia berriak erabiliz. Balorazio oso positiboa egin
nuen bi egun horien baitan, gauza berri batzuk ikasi nituen eta
konpainia onean egoteko aukera izan nuen. Datorren urtean ez ditut
beharko aukera askeko kredituak (arrazoietako bat zergatik hurbildu
naizen azken bi urteetan Miramar jauregira) baina agian bisitaren bat
Donostiara egingo dut aukera polita izaten delako Gipuzkoako
probintzian egun batzuk igarotzeko.

Uztaileko azken astean
kokaturik Alpeetara joateko ordua iritsi zitzaidan Gasteizko lagun
batekin Alpe d´Huez-eko distantzia motzeko triatloian parte hartzeko
(1,2-30-7). Joan aurretik Aloña Mendiko igeriketa saileko 25.
urteurrenaren festa izan nuen eta han bizitakoa aurretik esanda
daukat iadanik. Alpeetan astebete egon ginen, 7 egun. Aspertzeko
betarik ez genuen izan, lasterketa oso ondo joan zen. Bizikletako
zatiak zuen zailtasunik handiena, lakutik irten Bourg d´Oissan
herrira jaitsi eta Alpe d´Huez igotzea baizen. Goian zazpi kilometro
izango genituen aurretik korrika egiteko. Hango parajeetan
txirrindularitza usaintzen zen leku guztietatik zehar eta egon ginen
kanpinean bost izarretako hotel batean bezala egon ginen. Oso gustura
eta tamalez gauza onenekin gertatzen den bezala oso motza egin
zitzaigun.

Horrela abuztura iritsi
ginen. Alpeetatik bueltan Gasteizetik Lizarrara joan behar nintzen,
lagun on bati esker igande arratsalde-gauen Nafarroara joatea ahal
izan nuen. Han Lizarrako jaiak gori-gori zeuden. Abuztuak 1eko eta
2ko gauetan lagunarekin irten nintzen parrandan. Primeran pasa
genuen. Bigarren egunean behietara joan ginen goizean goiz (beno egia
esanda goizeko entzierroa ia kale erdian harrapatu zigun). Ez naiz
oso oker ibiliko giroa Iruñekoa baino hobeago zela esaten badut.

Jaiak amaitu ostean hamar
eguneko astebete inguruko deskantsua ilobarekin Aiegin. Uste dut ez
naizela hainbeste nekatu ume baten atzetik inoiz (eta hori aurten
igerilekuan monitore lanetan nengoela ume batzuk energia asko
xahutzen zidaten). A zer nolako energia daukan iratzarrita dagoen
bitartean!!!

Iloba bere herrira itzuli
ostean Malagara joatea tokatzen zitzaidan. Hamabi egun izan al ziren?
Ala hamahiru egun? Ez naiz oso ondo oroitzen baina azpimarratu
beharra daukat Malagako giroa asko aldatzen dela hemen bizi
dugunarekin. Normala kontuan izanda goizeko lau eta erdietan 27 gradu
egiten badu.

Malagako erritmoa laburtu
dezakegu esanez bazkariarekin hasten dela arratsaldeko bostetan,
afariarekin jarraitzen du gaueko hamarrak-hamaikak aldera, lan egiten
da ondoren eta amaitzeko goizeko seiak aldera gosaldu egiten da
egunari amaiera emanez eta ohera lotara joanez.

Han bizi izandako
esperientzia oso aberasgarria izan da. Ezusteko handia eraman nuen
feria deskubrituz eta datorren urtean ziurrenik handik egun batzuk
egingo ditudala abuztuaren erdialdean.

Uda amaitzeko egun gutxi
falta zirela itzuli nintzen Andaluziatik. Udaren amaierarekin batera
nire oporretako garairik gogorrena bizitzea tokatzen zitzaidana. Alde
batetik hasieran aipatutako lana Oñatiko txokorik politenetakoan eta
beste alde batetik iraileko azterketak.

Guzti hori igaro da…
zoritxarrez. Orain garai berri bati ekingo diot ikasturte berriaren
hasierarekin. Ikusten duzuenez idazteko gogoz nago eta ea jarraipena
ematen diodan. Denborak bakoitza bere tokian jarriko du… eta
gainera berriro hasi naiz korrika egiten (alpeetatik ez ditut berriro
korrikako zapatilak jantzi).

Uda oso desberdina

Utzi erantzuna

San Ferminak atzean utzita
Donostiara hurbildu nintzen uztailaren 10 eta 11ean EHUk antolatzen
dituen udako ikastaroen barruan Euskara 2.0 ikastarora. Bertan
Sustatuko bosgarren urtemugan ezagutu nuen Gorka Julio berriro ikusi
nuen eta Maite Goñi bezalako pertsonak ezagutu eta aldi berean
eramaten duen proiektu berritzailea Ordiziako ikastolan batxilergoko
ikasleekin teknologia berriak erabiliz. Balorazio oso positiboa egin
nuen bi egun horien baitan, gauza berri batzuk ikasi nituen eta
konpainia onean egoteko aukera izan nuen. Datorren urtean ez ditut
beharko aukera askeko kredituak (arrazoietako bat zergatik hurbildu
naizen azken bi urteetan Miramar jaurgiera) baina agian bisitaren bat
Donostiara egingo dut aukera polita izaten delako Gipuzkoako
probintzian egun batzuk igarotzeko.

Uztaileko azken astean
kokaturik Alpeetara joateko ordua iritsi zitzaidan Gasteizko lagun
batekin Alpe d´Huez-eko distantzia motzeko triatloian parte hartzeko
(1,2-30-7). Joan aurretik Aloña Mendiko igeriketa saileko 25.
urteurrenaren festa izan nuen eta han bizitakoa aurretik esanda
daukat iadanik. Alpeetan astebete egon ginen, 7 egun. Aspertzeko
betarik ez genuen izan, lasterketa oso ondo joan zen. Bizikletako
zatiak zuen zailtasunik handiena, lakutik irten Bourg d´Oissan
herrira jaitsi eta Alpe d´Huez igotzea baizen. Goian zazpi kilometro
izango genituen aurretik korrika egiteko. Hango parajeetan
txirrindularitza usaintzen zen leku guztietatik zehar eta egon ginen
kanpinean bost izarretako hotel batean bezala egon ginen. Oso gustra
eta tamalez gauza onenekin gertatzen den bezala oso motza egin
zitzaigun.

Jaiak haimatu ostean hamar
eguneko astebete inguruko deskantsoa ilobarekin Aiegin. Uste dut ez
naizela hainbeste nekatu ume baten atzetik inoiz (eta hori aurten
igerilekuan monitore lanetan nengoela ume batzuk energia asko
xahutzen zidaten). A zer nolako energia daukan iratzarrita dagoen
bitartean!!!

Han bizi izandako
esperientzia oso aberasgarria izan da. Ezusteko handia eraman nuen
feria deskubrituz eta datorren urtean ziurrenik handik egun batzuk
egingo ditudala abuztuaren erdialdean.

Ez direlako egunero betetzen

Utzi erantzuna

*Atzo arratsaldean idatzitako artikulua Hego Euskal Herriko hiru probintziak gurutzatu ostean…

Atzo larunbatean Aloña Mendiko
igeriketa sailean era batera edo bestera parte izan garenok oso egun
berezia bizi izan genuen. Atzo larunbatean Aloña Mendiko
igeriketa sailak bere hogeita bostgarren urteurrenaren jaia ospatzen
zuen eta era batera edo bestera sail honen inguruan egon garenok oso
egun berezia bizi izan genuen.

Txapelketa eta herri bazkaria

Ospatu beharra zegoen hogeita bost urte
hauek. Arrazoi ugari zeuden. Bat azpimarratzeagatik Aloña
Mendi Kirol Elkartea talde bat baino gehiago delako Oñatiko
herriarentzat eta sail bakoitzaren baitan azken finean iragan
garenok, iragaten ari direnak eta iragango dutenak herri honetako
kirolaren historiaren zati bat osatzen dugulako familia handi bat
osatuz.

Pixka bat originalak izateagatik eta
ordu alai batzuk igarotzeko igerilariak izandakoak eta orain taldean
daudenak goizeko hamarretan ordua hartua genuen Oñatiko
Zubikoa kiroldegian txapelketa herrikoi batean parte hartzeko. Han
Aloña Mendiko igeriketa saileko iragana, oraina eta geroa
elkartu ginen (emakumeren batek bere barrenean eraman zuen
etorkizunerako igerilariren 😀 ). Oso ondo atera zen dena. Zerbitzari
bat beste igerilari ohi batekin epaile lanetan aritu ginen
(zerbaitetarako baikara publienpleatuak eta epaile titulua noizean
behin erabili egin beharra dago). Baina ez ginen libratu igeri
egitetik. 50 bular, 4×50 libre eta 4×50 estiloetako probetan parte
hartu nuen. Esan bezala han bildu ginen iragana, oraina eta
etorkizuna eta aukera izan nuen lehendabizikoz nire aurretik egon
ziren kirolariekin batera igeri egiteko gure bigarren edo hirugarren
etxean izan zen igerilekuan. Zerbait berezia izan zen. Bizitzan
izaten dugun situazio horietako bat hitzik gabe gelditzen garela hori
deskribatzeko.

Igeri ondoren eta kaloria batzuk erre
ostean Aloña Mendi Kirol Elkarteak antolatutako Garagardo
feriako karpan herri bazkaria izan genuen igeri egitera joan ginenok
eta era batera edo bestera igeriketa sailera lotuta egon ziren
pertsona guztiak geunden gonbidatuta.

Musutruk lan ugari

Bazkari on baten ostean hitzen eta
hitzaldi motzen ordua iritsi zen. Galaren gidatzaile bezala Oñati
irratiko kirol korrespontsala izan genuen, Aratz Losada. Bertan
zenbait omenezko plaka banatu ziren Aloña Mendiko Igeriketa
sailarengatik egindako lanarengatik. Lehenik eta behin sortzaileei
eta sailak izan zituen presidenteei omendu zitzaien. Ondoren hogeita
bost urteetan nabarmendu diren igerilariei ere beraien oroigarria
eman zitzaien, hauek Espainiako txapelketara iristeagatik jaso
zituzten plakak. Azkenik lan asko eta urte asko itzalean lan
egiteagatik oroigarri bereziak jaso zituzten hiru pertsonek igeriketa
sailaren eskutik. Lehenengo biak Juan Mari Andueza eta Anjel
Maiztegi, bolondres bezala urte askoan lan eta lan aritu ostean
sailari eman dioten guztiarengatik.

Aipatu bezala hirugarren pertsona batek
ere jaso zuen oroigarri berezia. Igeriketa saileko aurpegirik
ezagunena baina protagonismoa hartzea gustatzen ez zaion pertsona
bat. Argazkitan maiz agertzen dena baina beti ere bere igerilarien
atzetik. Saila sortu zenetik urtero lanean kirol emaitza onargarriak
lortzeko eta lortzen hamar mila biztanleko herri batentzako. Berak
putakume bezala deskribatu zuen bere burua. Igerilariok badakigu
bigarren aitatzat har dezakegula. Bigarren aitatzat eta lagun on bat
bezala (kirol honek eta talde honek duen bereizitasun onenetakoa:
bakarkako kirola izan arren lagunak erraz egin daitezkeela eta
loturak urte luzeetan irauten dutela). Txalo zaparrada handiena eta
hunkigarriena jaso zuen Xabier Infante “Artza” jaunak. Lehen
aldiz ikusi nuen nire entrenatzailea izandakoa negar malkotan (han
bilduta geundenen artean ez zen bakarra izan). Zirrarra berezi bat
sortu zitzaigun sabeletan irudi hura ikusi genuenean, oilo ipurdia
jarri arte. Saileko zuzendaritzaren partetik bere oroigarria jaso
zuen eta igerilariok ere, sail honetako historiaren parte izan
garenok, opari bat egin nahi genion guregatik egindako lan
guztiarengatik esker ona emateko. Hala ere badakigu gasteiztar honek
egin duen lana igeriketatik haratago doala eta inoiz ezingo diogula
behar bezala ordaindu. Bertso bat eta luxuzko Hotel batean egonaldia
oparitu genion.

Bertsoa (Doinua: Habanera):

Burubelarri jardun da

25 urte hauetan

diziplinari helduta

gure entrenamenduetan

gurekin zabiltzanean

ondo dakizu zuk zertan

nahiz uretatik kanpora

eta berdintsu uretan

zurekin gu beti pozik

lehiatzen herri denetan

zure izaera baita

goraipatzekoa benetan

jaso ditzazula gure

eskerrak gaurko honetan

segi ezazu kementsu

aurrera igeriketan.

Aloña Mendik badauka

entrenatzaile bakarra

bere lana egiteko

inork ba ahal du indarra

goizeko seietan beti

hasten du bere beharra

nahiz udaberria izan

edota negu zatarra

nahiz ta guk zurekin pasa

pistinan egun bat txarra

entrenatzaile bezala

guretzat zara izarra

zu ezagutzea baita

izugarri edarra

belarritik tira eginez

gora Artza Gasteiztarra.

Besarka eta muxu handi bat

zure igerilarien partez

Oroigarria

Goizean igeri ostean kamiseta bat eman
ziguten oroigarri bezala, bazkarian eraman beharrekoa. Gaur egun
edozein lekutara edozein ekintzetara zoazela, batez ere kirol probei
eta jaiei buruz ari naiz, kamisetak edonon ematen dizute. Hamaika
proba egin ostean azkenaldi honetan aukeraketa bat egin behar izan
dut armairuko espazio faltarengatik eta asko ez ditudalako jartzen.
Horiek ziurrenik Argentinarako bidea hartuko dute beste batzuek, ni
baino behartsuagoak, erabil dezaten. Horregatik uste dut ditudan
kamisetak momentu berezietan lortutakoak izan direla. Hor ditut
adibidez Calellan lortutakoa helmuga zeharkatu ostean nire aitaren
eta lagunaren alboan edo orain berritsuki Europako txapelketan
lortutakoa parte hartzeagatik adibidez. Beraz atzoko kamiseta nire
armairuan luxuzko leku bat aurkitu du eta ikusten dudan guztietan
gogoratuko naiz atzo bizi izandako egun ederraz.

Eskerrik asko Igeriketa Sailekoei atzo
antolatutakoagatik, eskerrik asko Artzari hamaika arrazoiengatik
baina garrantzitsuena beti disponible egoteagatik bere igerilekuko
garitan eta eskerrik asko atzo hurbildu ziren guztiei uste dudalako
giro benetan ederra eta polita lortu genuelako guztion artean.

Beste 25 urteren buruan ikusiko
garelakoan,

Aloña Mendi goratutzen dugu,
pozez bete leku bakoitzean!!! Aliron, aliron, aliron… ALOÑA
MENDI TXAPELDUN!!!

P.d. Post hau
kikuz beterik dago 😀 Orain dela astebete entzun nuen bezala,
euskaldunok gure barnean dugun euskal filologoa akabatu egin dut eta
beldur gabe eta lotsagabe aritu naiz artikulua hau idazteko. Batzuek
gogoko izango dute beste batzuek ez hainbeste… beraz soilik esan
goza dezazuela ahal duzuen neurrian artikulu honekin!!!

Istorio polit baten puntu eta jarraia

Erantzun 1

Hogeita lau ordu inguru igaro
dira atzo Distantzia Luzeko Europako Triatloi Txapelketan nire parte
hartzea amaitu dudanetik. Denbora izan dut gogoeta batzuk egiteko eta
jarraian han igarotako azkeneko egunen inguruan idatziko dut.

Ostirala. Egun bat falta

Deskantsu eguna. Ondo lo egin
genuen. Gosaldu eta pixka bat irakurri ondoren Buesa Arenara hurbildu
ginen bazkaltzera. Han parte hartzaileontzat bazkari bat zegoen
probaren agendaren baitan. Zorionez pisukidea eramateko aukera izan
nuen. Handik Landara gerturatu ginen bizikleta hango boxes-etan
uztera. Ondoren Buesa Arenara bueltatu ginen hango boxes-etan
korrikako zapatilak uztera. Guzti hori egin eta gero etxera. Ongi
afaldu eta ohera hurrengo egunean goizeko seietan alarmak joko
baitzuen.

Larunbata. Txapelketa
eguna, D eguna

Goizeko seiak eta gosaltzera
ekin nion. Ongi elikatu nintzenez aurreko egunetan gosari normal bat
egin nuen: yogurra zerealekin, pare bat tostada eta platano bat.
Txapelketara bidean litro erdi ur hartuko nuen ongi idratatzeko.
Landara goizeko zortziak inguruan iritsi ginen. Jende ugari bildu zen
baina batez ere Hiru Handien lasterketako bigarren etaparen amaiera
han zelako. Kasualitatea.

Lasterketa hasi baino ordu
erdi lehenago bizikleta utzi genuen lekura joan ginen. Guztia ondo
zegoela ziurtatu eta uretatik irtendakoan jantzi behar nituenak utzi
nituen nire bizikletaren inguruan.

Gizonezko elite maila goizeko
bederatzietan abiatu zen. Bost minutu beranduago emakumezko elite
maila eta bederatziak eta hogeietan gu. Julen Kortabarria, Oñatiko
Triatloi Taldeko kidea, irteera berdinean abiatu zen. Igeriketa
nahiko garbia izan zen, ez ziren kolperik egon gure artean.
Berrogeita hamar pertsona inguru irten ginen eta laku guztia genuen
guretako. Uretatik sentsazio oso onekin irten nintzen. Ordubete eta
hiru minutu. Bizikleta hartu eta aurrera. Lehenengo ehun kilometroak
hiru ordutan burutu nituen baina hor hasi zen sufrimendua. Edaria
sartzen zitzaidan baina ez zidan onik eragiten. Botaka egiteko gogoak
gero eta handiagoak ziren. Agurainetik Gasteizera ez nuen oso ondo
igaro baina bizikletako sektorea amaitzea lortu nuen. Korrikako
lehenengo kilometrotan gorputzak erantzun zidan baina bigarren anoa
gunetik hirugarrenera benetako infernua pairatu behar izan nuen.
Bostgarren kilometroan gorputzak gehiago ezin zuela esan zidan. Hor
amaitu zen zoritxarrez nire lasterketa. Uste dut erabakirik onena
hartu nuela. Nire osasunarentzat uste dut onena egin nuela. Buruak
kontrakoa esan arren. Zorionez Julen Kortabarria taldekideak amaitzea
lortu zuen eta han egin nituen lagun batzuk ere beraien helburua
lortu zuten.

Gogoeta eta eskerrak
emateko garaia

Lehenik eta behin eskerrak
eman nahi diet bidai honetan alboan egon diren guztiei eta Buesa
Arena ingurura animatzera hurbildu zirenei, ezin zirenei egon,
hilabete hauetan behin edo beste animoak eman didatenei, beti hor
egongo direnei… Esperientzia oso ederra bizi izan dut, amaiera ona
lortu ez arren. Ikasteko asko balioko dit honek. Berriro profesional
bat bezala bizitzea aste oso batean agian ez zait suertatuko:
lasterketa gunean kontzentratu, entrenamenduak burutu eta deskantsua
zaintzeaz soilik arduratu, Europako triatletarik onenekin lasterketa
batean parte hartu… Ziurrenik berriro errepikaezina izango da,
horregatik gozatu dut zazpi egun hauetan zehar.

Sasoi onean nengoen baina
zoritxarrez korrikako lehenengo kilometroetan gorputzak gelditzeko
esan zidan. Espero nuen sufritzea, agian korrikako azken biran baina
hain goiz… Horregatik uste dut gaztea naizela, esperientzia honetan
asko ikasiko dudala eta hurrengo batean ziur lortuko dudala
distantzia hau menperatzea.

Besterik gabe, ESKERRIK
ASKO.