Etiketaren artxiboa: kirolak

The show must go on

Utzi erantzuna

Bueltatu naiz! Lisboan egon naiz azken egun
hauetan. Apirilaren 23an abiatu nintzen, han bost egun egin ondoren berriro
etxean nago. Larunbatean estreinatu nintzen ironman erdiko distantzian
gupidagabeko eguzkipe batean. Guztia ondo irten zitzaidan eta dagoeneko iragan
direnean 3 egun, D egunetik eta H ordutik dagoeneko pentsatzen ari naiz zein
izango den hurrengo helburua. 

Oraingo honetan bat umilagoa aurkitu dut:
Donostiako maratoi erdia. Zoritxarrez gustuko dudan lasterketa batekin egingo
du topo, Santurtzi-Bilbo, baina berdin dio. Zer den Filipidesen mundua jakitea
gustatuko litzaidake.

Beraz dena ongi badoa azaroan Donostian
korrika egingo dut nire lehenengo maratoian. 

The
show must go on. Born to run

PostData. Prestatuko dut postit bat bost egun horiei buruz astelehenean hemen
jartzeko.

Urte bat gehiago

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

Goizeko zazpiak. Iratzargailuak jo du. Apenas sei ordu egin ditut
lo. AHTren aurka daudenak izugarrizko ondo igaro dute etxe alboan goizeko
ordubiak arte gutxi gora behera, lau kontzertu izan dira. Ohetik altxatu naiz
eta lasterketako arropa jantzi dut. Sukaldera joan eta arrozesne platerkada
gosaldu dut. Gurasoak jaiki dira eta zoriondu egin didate.

Goizeko zortziak. Arrigorriagara habiatu gara. Ahaztu egin zait
motibaziorako erabiltzen dudan diskoa. Euskadi gaztea jarri dugu dialean beraz.

Goizeko
bederatziak. Iritsi gara. Dortsalen bila joan, bizikleta kotxetik jaitsi,
boxesetan sartu. 69 dortsala, gustuko dudan zenbakia tokatu zait.

Hamarrak eta laurden. Hasi gara beroketan. Sei pertsona etorri gara
taldekoak Arrigorriagako duatloia, distantzi luzeko Euskal Herriko txapelketan
parte hartzera.

Hamarrak eta erdi. Irteera eman dute. Dena ongi hasten da, lehenengo
bi kilometroak zortzi minututan. Espero baino minutu erdi hobeto.

Hamaikak eta erdi, infernuko atean jarri gara igarotako ordubetea
eta orain bertara sartzen gara. Bizikletak hartu eta 57 kilometroko ibilbideari
aurre egitera. Haize kontra denbora guztia. Bukaera aldeko lau kilometro izan
ezik, denbora guztia haizea kontra. Eguraldiak bero jotzen du.

Ordubiak. Iristen hari naiz. Helburuak betetzen joan dira
goizak aurrera egin ahala. Amaitu dut, denbora: 3:33:48. Sailkapenean guztira 96.
eta Euskal Herriko hirugarren 23 urtez azpikoan. Zerbait hartu behar galdu dugun
guztia errekuperatzeko eta dutxara. Ordu
biak eta erdi. Sakelakoa piztu dut. Orain mezu ugari hari naiz jasotzen eta
pare bat edo gehiago egin didate.

Hirurak. Sari banaketa luze doa. Ez da hasi, luzaroan itxaron dugu baina podiumera
igo

naiz. Lehen aldiz
duatloi munduan sartu naizenetik. Zerbait berezia izan da, ez nuen espero baina
banekien probabilitatea bazegoela bertan izateko.

Laurak. Barazar gainean gaude. Bokadilo batzuk eskatu ditugu nire gurasoek eta
nik. Gure bazkaria izango da. Gero kafe bat hartuko dugu Gasteizeko Boulevard
merkatal gunean.

Bostak eta erdi. Kafea hartzen gaude merkatal guneko terraza
batean. Kanpoan ekaitza hasi du, hala ere, nire azala gaur goizean erre egin
da. Zona batzuk gori-gori ditut. Gurasoak Oñatira itzuli dira.

Zazpiak eta erdi. Gasteizeko alde zaharrera hurbildu naiz. Hala badira
joan naiz ea gaur sukalde zerbitzua zuten galdetzera. Tamalez ez dute krep-ik
egiten gaur.

Zortziak eta erdi. Lagunak etorri dira. Zazpira joan gara afaltzera.
Bi gauza gutxienez baditugu ospatzeko. Lehenengo nire urtebetetze eguna eta
bigarrena goizean lortutako emaitza.

Hamabiak. Lagunak joan dira beraien etxeetara. Nire eguna
amaitu da. Oso luzea izan da. Oso ondo pasa dut.

 

Arrigorriagako
XI. duatloiaren emaitzak oñatiarrei dagokienez:

45. Ignacio Pelayo. 3:17:32

67. Roberto Garcia 3:23:37

72. Julen Kortabarria 3:25:41

102. Iban Uribetxebarria 3:35:12

107. Martin Odriozola 3:35:48

131. Gaizka Aranburu 3:43:16

Lasterketaren izena izan zen onena

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

Larunbatean
jokatu nuen Azkoitia-Azpeitiko maratoi erdia. Lasterketa ondo antolatuta egongo
zela pentsatu nuen baina gauza asko zapore garratz batekin utzi ninduen.

Alde batera
utziko dut kirol emaitza, ordu eta 35 minutu baina entrenamendu bezala hartu
nuen eta lagun bateri lagundu nion bere markarik onena egiten. Helburu horrekin
joan nintzen, beno egia esanda ordu eta 45 minutukoarekin, baina neska batekin
egin behar nuen eta bertan behera utzi zuen bere partaidetza.

Antolakuntza
aldetik esan interneten jartzen duela autobusak egongo zirela Azkoitiatik
Azpeitira eta Azpeititik Azkoitira, baina ez zuten esaten noiz. Gu denbora
justu ibili ginen eta zuzenean Azkoitiara joatea pentsatu genuen han hartzen
baitzen txipa eta dortsala. Galdetu genuen ea non utzi zitekeen motxilak eta
erantzun ziguten ez zituztela eramaten Azpeitira kirolarien poltsak. Gu
ordurako oso urduri jarrita geuden eta galdetu genion ea autobusik zegoen gero
bueltatzeko, erantzuna berriro ezezkoa. Nola liteke posible 15 euro ordaindu
eta gero gutxieneko zerbitzu horiek ez jartzea, gainera interneten iragarrita
egon eta gero autobusena? Lotsagarria, baina azken finean antolakuntzak nahi
duena egiten du korrikalariekin.

Amaitzean ere
oroigarri gisa kamiseta bat eta Kaikuk banatutakoyogurren bat edo beste,
poltsaren arabera yogurrak aldatu egiten ziren. Hori bai kamiseta 100%
kotoizkoa eta zuria, soilik probaren izena duena eta babesleen propaganda. 15
euro ordaindu eta gero, gutxienekoa kamiseta tekniko bat ematea izango
litzateke edo bestela praktikatu dugun kirolari lotutako arroparen bat
(galtzerdi pare bat, euritakoa, gorraren bat…). Baina noski hau gehiegi
eskatzea izango litzateke, edo ez?

Eta hau guztia
zergatik esaten dut? Hurrengo egunean Lekunberrin egon nintzelako. Legua (sei
kilometro inguru) bat ospatzen zen, tranpa batean sartu ginen konturatu gabe
baina merezi izan zuen Nafarroara hurbiltzea lasterketa bat ospatzeko. Pentsatzen
genuen igo eta jaitsi izango zela lasterketa, perfilaren arabera, baina
igo-jaitsi-igo-jaitsi izan zen, Azpirotzen zehar.

Antolakuntza
paregabe egon zen, hala era esan behar dut ez naizela sailkapenean agertzen,
zaparrada ikaragarria zen eta ondorioz paperezko dortsala apurtu zitzaidan,
badirudi ez zidatela ondo aditu nire zenbakia esan nuenean helmugaratzerakoan.
Pena baina 6 euroak ondo gastatu nituen, ondoren bukaera litro bete melokotoi
zuku eman zidatelako alde batekin eta poltsa bat ere bai oroigarri gisa. Gainera
dutxak, helmugatik urrun egon arren ur beroa zuten eta ondoren luntx paregabe
bat eman ziguten sozietate batean. Berriro errepikatzen dut, hori guztia sei eurogatik
eta garrantzitsuena errepidea, larunbatean bezala moztuta zegoen guretzako,
korrikalarientzako.

Nahiago dut
horrelako lasterketetara hurbildu Azkoitia-Azpeitiko bezalakoak baino, hala ere
horrelako gutxi daudenez agian datorren urtean berriro hurbilduko naiz bietara.
Baina larunbateko antolakuntzak asko hobetu beharko luke.

Oñatiko duatloia, txalo bero bat

Utzi erantzuna

Gaur errazena atzoko duatloiari buruzko
kronika labur bat eta balorazio pertsonal egitea izango litzake. Ba egingo dut.
Irabazleak Galinier frantziarra gizonezkoetan eta Murua gipuzkoarra izan ziren.
Nire aldetik, iaz baino bi minutu gehiago egin nituen baina gustura geratu
nintzen helburua Lisboa delako.

Orain aipamen berezi bat egin nahi diot lagun
bati. Ruben Garcia oñatiarrari, gure artean Gartxi bezala ezagutua. Orain dela
ia urtebete, Oñatiko duatloia amaitu ostean gauen buelta bat eman nuen
koadrilakoekin. Gai bat duatloiena izan zen eta Rubenek zioen entrenatzen
bazuen bukatuko zuela, atzetik esan zioten berak Oñatiko duatloia bukatzen
bazuen besteek (U. P.k eta A.M.k) Aloñako igoera egingo zutela.

Atzo iritsi zen eguna Rubenentzat, erakusteko
egin zuen lana azken asteetan buru belarri sartuta egon den proiektuan. Hor
azaldu zitzaidan plazan algodoizko kamiseta batekin, korrika egiteko fraka
luzeak eta utzitako bizikleta batekin. Beldurrez zegoen ea lehenengo mozketa igaroko
zuen eta bizikletan denboraz iritsiko ahal zen bigarren mozketara. Lehenengoa
erraz igaro zuen, bigarrena gogorrago egin zitzaion, baina kasta handia
erakutsiz amaitzea bukatu zuen. Koadrilakook oso pozik jarri ginen, esperantzak
bazeuden baina kontrako sentimendua ere airean sumatzen zen.

Euskal blogosferako txoko honetatik, zorionak
Ruben.

Lagun bat.

Gustatu
zitzaidan: Goienako komunikabidea niregana jotzea
Debagoieneko ordezkari bezala iritsi pertsonala emateko lasterketari buruz.
Eskualde bateko ordezkari zarela esatea, agian, handi geratzen zait, baina
espero dut nire azalpenak ahalik eta zuzenenak izatea eta ulerterrazak (eta ez
dagoena ados nire adierazpenekin, ezin diot ezer egin horri).

Gustatu
zitzaidan, ber bi: Lokalekoen animuak, eta
herrian behingoan bertakoa sentitu naizela, hala ere, jende asko hotz animuak
ematerakoan.

Arratsaldean Oñatiko plazara animatzera

Utzi erantzuna

Gaur arratsaldean, lauretan abiatuko da Oñatiko XVII. duatloia herriko plazatik. Probak 8 kilometro izango ditu korrika (bi buelta herriko zirkuitu bati), ondoren bizikletak hartu eta 40 kilometrori aurre egingo zaie (Oñati-Antzuola-Deskarga-Legazpi-Udana-Oñati) eta lau kilometroko bira batekin herriari amaitutzat hemango zaio lasterketari.


 


Blog honetatik eskaera sinple bat egin nahi diet lasterketa (Euskadiko garrantzitsuenetako eta politenetakoa, aurten 340 lasterketarirekin) hurbiltzera ikusten den orori: Mesedez, animatu lehenengo lasterketaritik azkenekoraino. Lurralde honetan badakit oso hotzak garela kirolariei animatzerakoan, soilik zeintzuk doazen lehenengo eta emakumeak interesatzen zaizkigu.


 


Baina berriro diotsuet, animatu guztiei mesedez. Lehenengo korrikalaritik azkeneko korrikalariarenganaino.


 

Ez zitzaidan gustatu: lehengo urtean nire herriko lasterketan helmugaratzean jendeak ez zuela txalo bat bera ere egin eta hizlariak aipu bat ere ez zidala egin, eta berriz Durangoko duatloian helmugaratu nintzenean hizlariak nongoa nintzen, dortsalaren zenbakia eta izen-abizenak aipatu zituen bozgoragailuetatik.

Virginia deskalifikatu egin behar izan zuten larunbatean?

2 erantzun

Larunbatean
Durangon gertatu zena Durangoko II. duatloian
hitzez deskribatzea oso zaila da. Hasteko zerbitzari batek aurre egin behar
izan zion antolakuntzari ordaindu zuen gauza batengatik zuzen jasotzeko.

Azalduko dizuet.
Ostiralean Durangora hurbildu nintzen larunbateko Durangoko II. Duatloiko dortsalen
bila. Nireaz gain taldeko beste biren dortsalak ere hartu nituen. Oñatira iritsi
nintzenean hirurok sobreetan zer genuen ikusten hasi ginen. Gure harridurarako
dortsal bakarra genuen, iaz legeek esaten zuten bizikletan bi dortsal eraman
behar zirela duatloietan. Iritzi genion agian aurten dortsal bakarrarekin
korrika egin behar zela, baina badaezpada galdetuko genuela hurrengo egunean.

Iritsi nintzen
hurrengo egunean eta bizikleta legalki boxesetan sartu nuen, legalki esan nahi
dut epaileen oniritzia jaso eta gero sartu nuela bizikleta. Han zegoen epaile
bateri galdetu nion ea non jarri behar nuen dortsala, aurrean edo atzean. Eta
erantzuna izan zen bat aurrean ETA
beste bat atzean. Ni harrituta geratu nintzen, esan nion dortsal bakarra nuela
eta antolakuntzak bakarra eman zidala. Erantzun zidan beraz antolakuntzara
hurbiltzeko beraiek izango zutela bigarren dortsala. Probako bulegora nindoala
epaile bat ikusi nuen dortsal tako bateaz eta galdetu nion ea nirea zuen. Ez
zuen eta joateko bulegora. Bulegora iritsi nintzen eta ea nire dortsala zuten,
berriz. Eta berriz ez zutela, joateko epaileren batengana beraiek izango
zutela. Orduan izan zen planto egin nuena. Esan nien epailearekin egonda
nengoela eta beraiek ez zutela, beraz hiruko erregela bat eginez nire dortsala
galdu zuten. Ordurako nerbioak jota nengoen, noski ez bazidaten dortsalik
ematen deskalifikatu izango nintzelako txartel gorriaz. Azkenean kostata baina
beste dortsal berri bat eman zidaten. Bizikleta lekuz aldatu eta dortsal berria
jarri… Ni ez nengoen iada nire onean, nerbioak jota baizik. Normala den moduan.
Arazoak arazo, lasterketa polit bat burutu nuen eta geroz eta gutxiago falta da
Lisboara joateko.

Baina probako
okerrena, antolakuntzaz gain, epaileak izan ziren. Batez ere bi, boxesetan
zegoena kontraesan egiten zena beste epaile batzuekin eta ez zidana erantzun
nire galderak. Galdetu nion ea bizikleta lekuz aldatu behar nuen dortsala
aldatu ostean… eta zidan erantzun!!!!!! Harrituta utzi ninduen aktitude hori.
Eta ondoren beste juez bat (oraindik ez dakizkit izenak) motor gainean zioan
mehatxuak botatzen korrikalariei ez zeramatelako lau inperdible dortsal
bakoitzean, eta antolakuntzak sei eman zituen!!! Lotsagarria larunbatean
gertatu zena Durangon. Gainera gehitu behar da Virginia Berasategi,
emakumezkoetan irabazlea eta azken aldian telebistan astelehenero agertzen
dena, atzeko dortsal gabe iritsi zela!!!

Eta ni galdetzen
naiz: Virginia Berasategi deskalifikatu egin behar zen??? Zertarako bota hainbeste
mehatxu korrikalariei, beraien dirutik ordaindu dutela proban parte hartzea,
gero ez betetzeko? Zein da epaileen lana, mehatxuak botatzea, dudak ez argitzea
parte hartzaileei eta gero arautegiarekin nahi dutena egitea???

P.d.: Galdera gehiago daude, baina ez dizuet aspertu nahi. Ahh… ia
ahaztu zait. Nire dortsala agertu zen, baina ni komunean nengoen eta ez nintzen
enteratu. Lasterketa bukatu ostean jakin nuen.

Done Jakue bidea 2007 (VI)

Utzi erantzuna

6. Etapa. Leon – Molinaseca. 107 km.


5h 41 min. 18,8 km/h. Irailak 22, larunbata.


 


Lehen etapa garrantzitsua eta lehenengo arazoak aurrera egiteko. Rabanal del Caminon nuen pentsatua gelditzea egun honetan baina eguraldia lagun nuenez Cruz de Ferro (bideko punturik altuena 1400 metrorekin) gainditzea erabaki nuen.


 


Hasteko Leonetik irteteko nahiko arazo izan nuen seinale faltarengatik. Eta ondoren bi aukera zeuden Hospital de Orbigon berriro batzen zirenak. Konturatu gabe bide luzea aukeratu nuen eta horrek planeatuta nuena baino 10 kilometro gehiago egitea eragin zidan. Astorgan 45 kilometro eginda eduki beharrean 55 nindoan. Zerbait jan, ogitarteko paregabe bat txokolate zuriarekin, eta aurrera egin nuen berriro.


 


Hortik Rabanal del Caminoraino bidea gorantz zihoan pixkanaka-pixkanaka eta gainera haizea lehen aldiz bide osoan kontra eta nahiko nabarmen. Kostata baina iritsi nintzen.


 


Bertan deskantsatzen gelditu nintzen denbora labur batez eta lehen aipatu dudan bezala eguraldia lagun nuenez, aurrera egitea erabaki nuen Molinasecaraino, mendatea igo eta gero nuela (7 bat kilometroko aldapa pikoa).


 


Haizea kontra. Ez zen konbinaziorik onena portu bateri aurre egiteko baina asko kostatu zitzaidan arren gora iristea lortu nuen. Eta goian nengoela, bideko punturik magikoenetako batean, garrantzitsuenetako batean, derrigorrezko argazkia atera behar izan nuen. Argazki bat hamaika esanahiekin, sinbolismoz betea, orain dela urte batzuk nire aita igaro zen puntu beretik ari nintzen ni igarotzen, iazko udan nire arreba pasatu zen leku beretik nindoan igarotzen…


 


Berriro bizikleta hartu eta errepideari ekin nion. Molinasecaraino ia guztia aldapa behera. Azkenean 60 kilometro inguru egitea pentsatzen banuen egun horretan 107 burutu nituen. Baina beno bidaiako anekdotak dira.


 

Pozik joan nintzen lotara egun horretan Santiagora iristeko lehen zailtasun serioa oso ongi gainditu nuelako.

Done Jakue bidea 2007 (V)

Utzi erantzuna

5.
etapa. Carrion de los Condes – Leon. 100 km.

4h 46
min. 21,2 km/h. Irailak 21, ostirala.

Azkar gauzatutako etapa, gehienbat ibilbideak
zituen zuzengune lau amaigabeetan haizea alde izan nuelako.

Goiz goizetik izan nuen eguraldi bikainaz
gozatzeko aukera. Irten baino lehenago ondo gosaldu nuen eta ondoren
Larrionetik hurrengo herrira abiatu nintzen, 15 kilometrora kokatua zegoena. Zati
hori izan zen agian eguneko zailtasunik handiena, batez ere gorputza ez nuelako
bero. Bestela egun guztian zehar ez nuen aparteko arazorik izan.

Aipatzeko bi ezbehar bakarrik. Lehenengoa erle
batek ziztada bat eman zidala ezkerreko belarrian eta ondorioz ziztu bizian
joan behar izan genuela gertuen zegoen farmaziara amoniako pixka bat erostera. Eta
bigarren arazoa Leonetik bost kilometrora, hiriaren sarreran, zulatu bat izan
nuela atzeko gurpilean. Zorionez bi atzerapen txiki horiek konpontzea lortu
nuen.

Leonera iritsi nintzenean ez nuen aparteko
arazorik izan aterpetxea bilatzeko. Eta nolako aterpetxea. Young international
aterpetxe sareen barruan aurkitzen da Leongoa. Denetarik dauka: internet,
prentsa, dutxa beroak, telebista gela, garbigailu eta sikagailuak… Hori guztia
hiru euroren truke. Gainera e zuen ordurik ezartzen ateak ixterakoan eta
goizeko hamarrak arte egon zitekeen bertan.

Arratsalde gehiena igaro nuen bertan
deskantsatzen. Bost egun nindoan bizikletari eman eta eman, eta ordurako nekea
nabaritzen hasi zen. Vuelta Espainiako etapa ikusteko aukera izan nuen eta
interneten email batzuk bidaltzeko ere. Azken orduan katedrala eta hirigunea
bisitatzera hurbildu nintzen ondoren inguruan afaltzeko eta poliki-poliki
aterpetxe ingurura bueltatzeko.

Pasio luze baina polit baten ostean lortu nuen aterpetxera iristea. Hurrengo
egunerako gauzak prestatuta utzi eta hamaikak aldera oheratu nintzen.

12 hilabete, 12 kirol ekintza

Utzi erantzuna

Hemen doa nire urteko laburpen txiki bat. Kirolari
buruz egin dut zerrenda, eta urteko hilabete bakoitzari egin dudan kirol
jarduera bat jarri diot.

Gasteizeko urteko azkeneko astea

Utzi erantzuna

Maratoi erdia ordu eta erdian gauzatu ondoren
igandean, astelehenean Gasteizen igaroko nuen 2007ko azkeneko astea hasi zen. Aste
berezia sinbolismo eta alternatiba ugariz betea.

Hasteko astelehenean deskantsu eguna zen,
baina lagun batek gomendatuta gimnasiora joan nintzen bizikleta pixka bat
egitera hankak askatzeko batez ere. Eta hori aprobetxatuz bezperako genituen hamaika
istorioak kontatzeko aprobetxatu genuen egon ginen ordu eta erdia.

Hurrengo egunean korrika egitera eta ondoren
afaria korrikako taldearekin. Afari benetan atsegina. Guztiok irribarre batekin
aurpegian, batez ere igandean korrika egin genuenok (gure helburuak bete
genituelako) eta 2008rako planak egiten. 31 € soberan eta zer egin horiekin, ba
gabonetako loterian, Euromillonesen eta Kinielan jokatu.

Asteazkenean alternatiba polit bat proposatu
nuen, eta lau lagun Floridan kokatuta dagoen aire zabaleko izotz pistara hurbildu
ginen ordubete patinatzera. Oso ondo igaro genuen ordua aurreraka eta atzeraka
ibiltzen, birak ematen, lasterketak egiten… 2008ko abenduan berriro
errepikatuko dugu ekintza.

Ostegunean pisukideekin urteko azkeneko afaria.
Agurtzeko balioko ziguna datorren urtera arte. Eta ondoren ikaslearen legeak
esaten duen moduan, ostegunetan kalera ondo pasatzera.

Eta ostiralean erosketak egitera.
Astelehenerako edo larunbaterako uzten banituen ziur saiakeran agobiatu egingo
nintzela. Erosketak jendea ez dagoenean egitea gustatzen zait (astelehen
goizetan adibidez). Baina aste bukaeratan ez zait batera gustatzen merkataritza
guneetara hurbiltzea dagoen jende pilarengatik.

P.d.: Larunbatean ondo bukatzeko aste osoa, bi lagunekin Gorbeiara joan
ginen. Oraingo honetan gaina egin genuen eta baita ere elurra zapaldu. Esan
dezaket urtea Gasteizen hasi bezala bukatu dudala, Gorbeiara joanaz.