Kategoriaren artxiboa: Sailkatugabeak

Denboraldi berri bat jaiotzera doa

Utzi erantzuna


2009 urtea amaitzeko hilabete
inguru falta da. Triatloi munduan dihardugunontzat notizia ona da
hori. Horrek esan nahi duelako 2010eko denboraldia hasteko gero eta
gutxiago falta dela (agian azken urteetan denboraldien arteko mugak
difuminatu egin dira neguko triatloiek ere garrantzia hartu dutelako,
baina hori beste gai bat da eta ziurrenik aurrerago izango dut horri
buruz hitz egiteko aukera).

Esandakoa beraz. Gero eta
gutxiago falta da denboraldi berri bati hasiera emateko. Komunitate
bakoitzeko proben antolatzaileak bilduz doaz eta egutegiak finkatzen.

Euskadiko triatloi,
duatloi eta akuatloi zirkuitua

Urte honetako azaroaren 15ean
Eibarren lasterketak antolatu nahi zituzten erakunde et atalde
desberdinetako kideak bildu ziren Euskadiko Triatloi federazioak
deiturik. Bertatik irten zen 2010erako behin-behineko egutegi bat.

31 proba!!! Lehen aldiz ikusi
nuenean egutegi hau oso luzea iruditu zitzaidan. Bai proba
kopuruarengatik, baita iraupenarengatik (otsailaren 20an hasi eta
urrian bukatu – Arriaran-eko Duatloi krosa). Nire laugarren urtea
da federatuta egingo dudana eta ez dut gogoratzen hain denboraldi
luzea inoiz.

Bigarren irakurketa batean
nobedade ugari ikusi nituen: Usurbil, Barakaldoko Distantzia Luzeko
duatloia, Zornotza eta Ermua. Hori horrela izanda ezbairik gabe esan
dezakegu kirol hau urtetik urtera haziz doala eta berri nahiko
positiboa mundu honetan gaudenontzat.

Denboraldiko helburuak

Oraindik goiz da ezer
esateko baina argi eta garbi daukat disfrutatzeko denboraldi bat izan
behar dela. Kategoria aldaketa dakarren ondorio bat da, 23 urtez
azpikotik absolutuetara. Jada ez naiz iaz bezain lehiakorra kategoria
berri honetan horregatik mentalitate aldaketa sakona izango da
(lehengo urteetan nire helburuak ez ziren postuak lortzea, ahalik eta
ondoen egitea jardunak baizik, bain kategoria hartan lehian egoteak
pixka bat motibatzeko laguntzen zuen).

Argi daukat baita ere aurten
triatloietan zentratu nahi dudala denboraldia (maiatzetik abuztura)
eta denboraldiko lehen zatian, duatloiak direnak nagusi, epaile lanak
egin. Horregatik orain argien daukadan helburutako bat Alpe
d´Huez-eko triatloia burutzea da. Lagun batekin batera esku artean
dugun proiektu bat da eta esperantza asko ditut berau gauzatzeko.

Denboraldiko beste
helburu bat Distantzia Luzeko Triatloi bat izango litzateke, jartzen
diodan baldintza korrikako sektorea azkena eta 30 km. ingurukoa
izatea. Mota honetako triatloia ekainean edo irailean egingo nuke.

Oraindik goiz da esateko ze
distantzia luzeko triatloi egingo dudan baina lagunak esan dit
Tristar Andaluzia izan daitekeela aukeratua. Niri gustatuko litzaidake
Gasteizko Europako txapelketan parte hartzea baina ez dakit zelan
egingo duten parte hartzaileen aukeraketa.

Alde batetik antolatzaileekin
egoteko aukera izan genuen eta azaldu zuten negoziatzen ari zirela
ITU-rekin partaidetza herrikoi bat izateko helburuarekin edadeen
taldeetan. Beste alde batetik federazioko arduradunek esan didate
aurreko aukera oso zaila dela gauzatzea aurreko urtetik sailkatu egon
behar delako. Hori guztia kontutan izanda proba hori airean dago eta
Andaluziakoa berriz azken aukera edo alternatiba bezala hartu dut.

Uste dut denboraldia oso
polita izango dela.

Lenny Kravitz

Utzi erantzuna


Gaur arratsaldean Gasteizen
klase ondoren ordubete inguru izan dut Oñatira itzuli baino
lehenago. Nire asmoa kanpuseko pabiloiko kafetegian kafe bat hartzea
zen hango lasaitasuna aprobetxatuz (ostiral arratsaldetan harrigarria
izaten da nolako jaitsiera izaten duen ikasleen joan etorrien
kopurua). Baina tamalez itxita zegoen (iazko urteetan zortzietan
ixten zuten, aurten berriz bi ordu aurreratu dute ordu hori). Orduan
plan aldaketa etorri da eta San Prudentzio kalean dagoen Down Street
tabernara joan naiz.

Ez da munduan dagoen taberna
lasaiena baina oso gustukoa dut. Hilabeteak handik hurbildu gabe
nengoen eta gaur oso eroso sentitu naiz bertan. Sartu naizenean Lenny
Kravitz-en kanta bat entzuten zen bozgorailuetatik eta bere
bideoklipa pantaila erraldoian ikusten zen. Lehen bi bilar mahai
zeuden tokian orain bakarra dago eta hiru dardo makina. Baina bestela
taberna ez da ezertan aldatu. Betiko xarma edukitzen jarraitzen du.

Giro lasaia zegoen eta kafea
gustura edateko aukera izan dut. Bitartean Berlingo harresiaren
erorketari buruzko erreportaje bat irakurtzen egon naiz. Esan dudan
bezala, ostiral arratsalde bat izateko, oso lasai zegoen. Zarata
handirik gabe eta mahaietan lekua sobera.

Gasteiz inguruan egoten
bazarete eta ez ohiko tabernetatik urrundu nahi baduzue Down Street
aukera ona izan daiteke bilatzen duzuen une horretarako. Ez zaizue
damutuko.

Literatur lehiaketak

Utzi erantzuna


Ez dakit zer gertatzen den
baina ikasturte berriarekin batera eta zuhaitzetako hostoak erortzen
hasten direnean literatur lehiaketak hazi egiten diren garai batean
bizi gara.

Hurrengo lehiaketak, lanak
emateko epearen arabera daude kronologiko ordenatua:

Animatu eta parte hartu!!!

Finisher 107

Utzi erantzuna


Kioskoan badago aldizkari bat
nire eskuetara iristen denean noizean behin aste erdi irauten didala
hasten naizenetik irakurtzen amaierara arte. Finisher
aldizkari da hori. Triatloiari buruz hitz egiten duen aldizkaririk
onenetako dugu gaur egun. Sport life aldizkariak ere urtero
berezi bat ateratzen du triatloi munduari buruz oso ondo egoten dena
baita ere.

Baina oraingoan Finisher
aldizkariari buruz hitz egitera nator. Hilabete honetan, azaroan,
Challenge Maresme-ko kronika dakar (Calellan urriaren 4ean ospatu zen
Iron Man distantziako lasterketa). Oso ondo dago egina eta sorpresa
polit bat aurkitu nuen bertan. Lau orrialde dira argazki eta
testuekin. Hirugarren orrialdean bi istorio pertsonal ekartzen dute
famatu ez diren bi triatleten eskutik. Bigarren istorioak hunkitu dit
gehien. Jon Axeinok, Beasaingo Trigoi Triatloi Taldeko kidea, bere
kronika pertsonala idazten du Calellan bizitako esperientziaz. Zortea
izan nuen horrelako pertsona izugarri bat ezagutzeko urriko egun
haietan. Horrelako pertsonek bai merezi dutela beste askok baino
gehiago txalo bero bat eta lehena bezalako harrera ematea helmugan.

Aldizkari honi esker ere
motibatu egiten naiz. Triatloi munduan gertatzen diren lasterketei
buruz irakurtzerakoan hamaika aldiz identifikatuta sentitzen naiz
istorio askorekin eta horrek aurrera egitea bultzatzen dit. Askotan
esan diot nire buruari aldizkari honetan irakurritakoa ere niri
gertatu zaidala.

Triatloia gustuko baduzue,
aldizkari hau gustura irakurriko duzue.

Mundua ezagutzen

Utzi erantzuna


Bidaiatzea asko gustatzen
zaigu orokorrean. Leku berriak aurkitzea eta gustukoak izatea ona da.
Gainera askotan bidaiatzen dugunean beti izaten dugu lagunen bat edo
beste aholkatzen diguna leku batetara edo beste hartara joatea. Hemen
aurrerantzean nik deskubritutako leku batzuen gomendioak erakutsiko
dizkizuet. Ondoren aholku hauekin egin dezazuen nahi duzuena.

Lisboako Pois kafetegia

2008ko apirilean Lisboara
joan nintzen Iron man erdi batean parte hartzera. Bost eguneko bidaia
bat izan zen. Asteazken eguerdian irten eta astelehenean itzuli.
Txapelketa larunbatean izan zen eta hurrengo eguna Lisboako hiria
bisitatzeko erabili genuen. Beste egunetan EXPOa egon zen tokian
hartu baikenuen ostatu eta hirira hurbiltzeko aukerarik ez genuen
izan.

Alfamako auzotik paseatzen
ari ginela igande eguzkitsu hartan (zorionez Lisboako auzo zahar
hartako kaleak oso estuak dira eta nagusi itzala zen) nire lagunak
ikusten ez diren kafetegi horietako bat aurkitu zuen: Pois Cafe. Ezohiko
dekoratu bat Friends  telesaileko Central Perk kafetegia ekartzen
dizuna gogora. Sofak, liburuz eta aldizkariz jositako apalategiak…
Ordu erdiz egongo ginen han kafea hartzen baina arratsalde osorako
gonbita egiten duen toki bat da.

Kafea lasai hartzea gustatzen
bazaizu eta dekorazio arruntek aspertzen badizute, Lisboan toki
egokia irudituko zaizu Pois kafetegia.

Gripe horia

Erantzun 1


Gaur, euskal blogosferako
txoko honetatik, egunero gure artean jasaten dugun gaixotasun bati
buruz hitz egitera noa. Artikulu hau ez doa famatua egin den A
gripeari buruz baina bai azken hamarkada luzean ulertezina egin den
fenomeno bati buruz. Gripe horiari buruz hitz egingo dut. Askok
ziurrenik ez duzue jakingo zeri buruz ari naizen baina aipatzen badut
munduan den familia ezagunenari buruz doala eta kolore nagusia horia
dela askok asmatuko jada erantzuna izango duzue.

Simpsondarrak gure artean eta
egunerokoan kokatu diren fenomeno arraro horietakoa da.Hogei urte
bete dute sortu zirenetik. Zergatik iraun duten eta iraungo duten
hainbeste denbora gure artean erantzutea oso zaila bilakatu da.
Faktore asko kontuan hartu behar dira gutxi gora beherako azalpen on
bat emateko egunero ordubete agertu arren telebistan eta hamaika
errepikapen ondoren urtetik urtera jarraitzaile kopurua hasiz baitoa.

  • Dibertigarriak.
    Barre egiteko erraztasuna dute eta ikusten dituzun bitartean
    errealitatetik deskonektatu dezakezu saioak irauten duen bitartean.
    Erabiltzen duten humorea asko landutakoa da eta azken produktua
    ikusleak erraz har lezake.

  • Kritikoak. Agian
    familiaren ikuspegi ilunenetakoa baina agerian jartzen dena. Gizarte
    amerikarraren alderdi askorekin sartzen da baina beste lurralde
    batzuk ez dira atzean gelditzen. Gogoratzen dut kapitulu batean
    Simpsondarrak Brasilera joan behar izan zutela eta herrialde hau oso
    degradatua islatu zuten. Pobrezia edonon azaltzen zen. Uste dut,
    oker ez banago, Brasilgo gobernuak oso gogor kritikatu zuela
    telesaileko sortzailea, Matt Groening, errealitate guztiz desberdin
    bat irudikatu zutelako. Hori ez zen izan propagandarik hoberena
    hegoamerikar herrialde horrentzat.

  • Pertsonai landuak.
    Askotan galdetzen badugu gure buruari zein pertsonaiekin geratuko
    ginatekeen ziur aski ezingo genuke aukeratu bat edo beste. Zergatik?
    Erantzuna oso erraza da. Imajinagaitza da familia honetako istorioak
    pertsonai nagusiren bat faltako balitz (Homer, Marge, Bart, Lisa edo
    Maggie).

  • Ordutegia. Beti
    lagundu izan dio gure herrialdean arrakasta izatea jarri dioten
    ordutegia. Bazkalordua ordu egoki bat da audientziak gora egiten
    duelako, gainera albistegi nagusiak jarri baino lehenago kokatu dira
    eta ohikoa izaten da familia honen gorabeherak ikusi tentsio apur
    bat kentzeko eta ondoren errealitatera itzuli. Antzerako beste
    produktu batzuk egon dira ordutegiaren kokapenarengatik ez dutela
    hainbesterako arrakasta izan, South Park-eko marrazki ganberroagoak
    esate baterako. Marrazki bizidun haiek ordu txikitan jartzen
    zituzten eduki ez egokiagatik, eta gaur egun uste dut desagertuta
    daudela.

  • Konpetentzia.
    Hala ere esan behar da lehia badagoela. Antzerako telesailak ikusi
    daitezke bai Antena 3 katean baita La Sextan ere. Adibidez Padre de
    familia edo American dad. Zergatik dute beraz familia horiak
    gehiengoa? Besteak antzekoak direlako baina ez berdinak eta hiru
    telesailak osagarriak direlako bata bestearekiko.

  • Gaurkotasuna.
    Hori da azaltzen dutela. Urteak eta urteak izan arren. Garai
    berrietara jakin dute egokitzen. Beste pertsonai famatu batzuk
    adibidez ez dute jakin aldaketa horiek egiten. Burura etortzen
    zaizkit Zipi eta Zape anaiak.

Zorionak beraz hemendik
familia horiari eta urte askotarako! Gutxienez beste hogei.

Literatura etorkizunean

Utzi erantzuna


Atzo arratsaldean Elkarrek
Gasteizen San Prudentzio kalean duen dendan izan nintzen. 111
akademiak Literaturaren bideak etorkizunean jardunaldien barruan
mahai inguru bat antolatu zuen. Hizlarien artean Katixa Agirre, Patxi
Zubizarreta eta Iban Zaldua zeuden. Moderatzaile lanetan berriz Ibon
Egaña aritu zen.

Hasieran pentsatzen nuen
Elkar dendakoek areto propio bat zutela eraikinaren barruan horrelako
ekintzak jorratzeko baina hara iritsi nintzenean harritu egin nintzen
mahaingurua dendaren ia erdian kokatu zutelako (pare bat apal mugitu
behar izan zituzten). Agian kokapena estrategia hutsa izan zen
hurbildu ginenok hitzalditik ateratzen ginenean dendako zerbait
erosteko, batek daki. Antza denez ez zuten espero jende asko, soilik
zortzi aulki baitzeuden jarrita mahai nagusiaren aurrean. Azkenean
dozena bat pertsona inguru egongo ginen idazleek zer esaten zutena
entzuten. Harrituta sentitu nintzen baina asko gustatu zitzaidan han
egotea. Dendari beste erabilera bat eman genion han bildu ginenok.
Hori izan beharko litzateke liburu denda bat, biltzeko gune bat eta
literaturari eta arteei buruz hitz egiteko toki bat. Baina agian gai
hori beste baterako utziko dut eta goazen harira.

Gauza asko esan ziren atzo
arratsaldean. Gehienak (denak ez esatearren) zentzuzkoak eta iritzi
pertsonalak batez ere. Gai ugari azaldu ziren mahai gainean:
editoreen lana, euskal irakurlea, egungo euskal literaturaren egoera,
zer egin beharko litzateke euskaraz irakurtzen sustatzeko… Zaila da
atzo ukitutako gaien artean aukeratzea garrantzitsuena, guztiek
dutelako protagonismo apur bat. Katixa Agirrek hasieran esan
zuenarekin geldituko naiz. Non ikusten da irakurri egiten dela?
Erantzuna oso erreza: autobusean. Hau da, bidaietan jendeak zerbait
egin behar du bidaiak irauten duen bitartean. Bidaiari gehienak
garraio publiko batera igotzen direnean eskuetan liburu bat edo
zerbait dute irakurtzeko. Irakurtzen denaren seinale (entzuletako
batek adierazi zuen metodo ona izan daitekeela ligatzeko edo
bakoitzaren burua goresteko Stieg Larsson idazlearen liburu
potolotako bat eskuan izatea, irudia soilik izan arren). Hemendik
aurrera agian gehiagotan jabetuko naiz jendeak zer egiten duen
bidaietan.

Atzokoaren ondorioz esan
dezaket euskal literatura ez dagoela krisian. Hala dirudien arren eta
gaztelaniazko literatura nagusiagoa den pertzepzioa izan arren,
errealitate hori ez da oso zuzena. Euskal literatura orain dela
hamarkada batzuk baino osasuntsuago dago, inoiz baino gehiago
irakurtzen da euskaraz, inoiz baino idazle gehiago daude eta inoiz
baino gehiago sortzen da… Galdera agian bi izan daitezke. Lehena
zer egin daitekeen gehiago sustatzeko euskal literatura edo
euskarazko literatura. Bigarren berriz etorkizunak zer dakarren
digitalizazioaren munduarekin.

Literaturaren bideak
etorkizunean. Hurrengo jardunaldiak:

Iruñea – Urriak 22:

Parte hartzaileak: Aingeru
Epaltza, Juango Olasagarre eta Patziku Perurena.

Moderatzailea: Patxi
Gaztelumendi.

Elkar aretoa: Comedias, 14.

Baiona – Urriak 29:

Parte hartzaileak: Itziar
Madina, Eneko Bidegain eta Itxaro Borda.

Moderatzailea: Juan Luis
Zabala.

Elkar aretoa: Arsenal plaza.

Eneida Iturbideri erantzuna

Erantzun 1


Gaurko Goienkarian
(388. zenbakia, Iritzia atala, 8. orrialdea) Eneida Iturbideren
iritzi artikulu bat dator bertan Coca Colaren azken kanpainari eta
modan jarri diren plastikozko poltsei buruz mintzo dena.

Artikulua orokorrean nahiko
zuzena iruditu zait. Gainera beti egin dudan bezala uste dut pertsona
batek duen iritzia errespetatu egin behar dela, ados egon edo ez.

Hirugarren paragrafoa
analizatu nahi dut (azken aurrekoa atzekoz aurrera kontatzen
dutenentzat). Iritzi emaileak galdetzen du ea “zergatik
erretiratu dituzten plastikozko poltsak orain eta ez duela 5, 10 edo
15 urte”. Baita ere ea “benetan kontzientzia ekologikoa
daukatelako edo sos batzuk aurrezteko”. Amaitzeko “orain
arte eskukada poltsa erregalatu digute lau gauza erosita eta orain
poltsa = kaka”.

Galdera konplexuak ematen
dute, puntu erretoriko batekin baina erraz erantzun daitezkeenak.
Hirugarren eta lehenengo galderak elkar loturik daude.
Supermerkatuetan eman dizkiguten poltsak betidanik izan dira oso
kutsakorrak. Gauza da bizi dugun krisi garai honetan gizakien okerrak
nabarmenagoak egin direla eta horietako bat azken hamarkadetan
planetari egin dizkigun kalteak izan dira (hasi poltsa hauetatik eta
amaitu neurri gabeko hirigintzan, beste etapa ilun batzuetatik pasata
beti ere, adibidez garraio publiko ezaren erabilera). Honekin esan
nahi dut orain dela 5, 10 edo 15 urteko kontzientzia ekologikoa ez
dela berdina gaurkoarekiko, ez kopuruan ezta kalitatean ere. Garaiak
aldatzen dira eta orain argiago ikusten da lurrak jasaten dituen
ezbeharrak orain dela 15 urte baino. Bigarren galdera konplexuena da
erantzuteko, horretarako Carrefourreko komunitateari galdetu beharko
litzaioke zein helbururekin gauzatzen ari diren Bolsa=Caca
publizitate kanpaina. Uste dut alde batetik kontzientzia ekologikoa
dagoela baina beste alde batetik ikuspegi ekonomikoa ere badago.

Talde ekologistek urte asko
daramatzate poltsa hauen aurkako kanpaina egiten edo gutxienez
aholkatzen poltsak berrerabiltzeko. Pertsonalki azken urte hauetan
ahal izan dudan gehienetan eraman ditut nire etxeko poltsak
supermerkatuetara (erosketetara bakarrik inoiz baino gehiagotan joan
behar izan naiz Gasteizen bizi nintzenean). Horrela jarraituko dudala
uste dut, edozein delarik supermerkatua: Carrefour, Eroski, Dia…
agian egunen batean etxetik poltsa eramatea ahaztuko zait baina
espero hori gutxitan gertatzea.

Aritzaleku, beste behin ikusgarri

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

Abuztua amaitu da
eta horrekin batera milaka biztanleen oporrak. Pasa den azken aste bukaera
honetan triatloia jarraitu eta maite dugunok aukera polita izan dugu kirol
honeta gozatzeko Leraten, Nafarroa erdialdean kokatua dagoen herri txiki bat.

Aritzalekuko
kanping.ean aurten zazpigarren aldiz triatloia antolatu zuten, baina urteroko
ohiturari jarraitu beharrean hainbat berritasunekin igandean Espainiako
autonomia arteko txapelketa jokatu behar zelako. Ohikoa izaten zen iazko
urteetan abuztuko azken aste bukaerako igande goizean gutxi gora behera
olinpiar distantziako lasterketa ospatzea baina aurtengo Espainiako txapelketak
baldintzatuta antolatzaileek berritasun batzuk sartu behar izan dituzte.
Berritasun nagusia larunbat goizean sprint distantziako lasterketa ospatzea
izan zen federatuentzat eta triatloia den festa honetan parte hartu nahi
zuenarentzat.

Debagoiendarrak, Euskadi eta antolatzaileak bikain

Aste bukaera
horretan hainbat debagoiendar hurbildu ziren Lerate ingurura lasterketan parte
hartzera. Nabarmentzeko Mikel Mujikaren papera. Nagusien mailan bostgarren
postuan amaitu zuen eta bere kategorian, 23 urtez azpikoetan, garaipena lortu
zuen. Taldeka Antxintxikako
gizonezkoak bigarren geratu ziren Nafarraoako Lagunak talde indartsuaren atzetik. Zorionik beroenak beraz
hemendik Antxintxikako kideei.

Hurrengo egunean
Espainiako txapelketan Euskadiko selekzioak bai mutiletan baita nesketan
garaipena lortu zuten. Gainera emakumezkoen lasterketan Ainhoa Murua eta Zuriñe
Rodriguez lehenak heldu ziren helmugara eskutik helduta eta gizonezkoetan Mikel
Elgezabal bigarren amaitu zuen.

Garrantzitsuena hori guztiaren gainetik eta sakon azpimarratu behar dena
antolatzaileen lana lasterketa hau prestatzeko izan da. Hirugarren urtea da jada
inguru hauetara hurbiltzen naizela eta esan beharra daukat egiten den lana eta
sortzen den giroa lasterketa egunetan izugarri ederra izaten dela. Nire
partetik zorionik beroenak Lerateko triatloian antolatzaile lanetan aritzen
direnentzako.

Woodstock, memoriaren kutxara?

Utzi erantzuna

“Berrogei urte
geroago Woodstock ez da izango Woodstock. Urte honetan ez da egongo
milioi erdi pertsona bakea eskatzen gerraren aurka. Ez da egongo
milioi erdi pertsona marihuana erretzen eta LSD hartzen (sic), ezta
ere goputzak amodio askeari ematen. Uda honetan ez da egongo milioi
erdi pertsona amerikar estatu batuetako rock talde handiak entzuten
momentuko kontrakulturari musika jartzen dietenak” (Público,
2009-08-09. Etxean itzulita).

Hori da atzo hiru orritako
notizian ekarri zuen berria maila nazionaleko Público
egunkariak. Hemen aipatu nuen orain dela hilabete batzuk notizia
zoragarri on bat jaso nuela jakitean Woodstock musika jaia dohain
antolatuko zutela bere berrogeigarren urtemuga ospatzeko. Badirudi
nazioartean bizi dugun krisi ekonomikoak berri horri 180 graduko bira
eman diotela eta oraingo honetan datorren astean ospatu behar zen
jaia bertan behera geratu dela.

David Frikeren esanetan
(gaur egun Rolling Stones aldizkarian dihardu lanean) Woodstock ez
da beharrezkoa eta 1969ko espiritua ez da existitzen. Hainbeste
aldatu da mundua 40 urteetan? Ez ahal dute garaiko errebindikazio
batzuk zutik irauten? Beste hamaika galdera egingo nituzke gai honi
buruz baina pena bat da 1969an bizi ez zutenek ezin berriz bizitzea
garai hartan gertatutakoa. Woodstock XX. mendean egon zen kultur
ekintzarik handiena izan zen eta horri omenaldi bat egitea hamar
urtean behin gutxienez tristea da. Gaur eguneko gizartearentzat
1969ko abuztuko egun haietan bizi izandakoaren aukera kendu
digutenaren sentipena daukat.