Etiketaren artxiboa: igeriketa

Larunbat gogorra Donostian

Atzo Donostiara gerturatu nintzen hainbat arrazoiengatik. Arrazoi nagusia: Igeriketa Entrenatzaile Nazional I maila titulua lortzeko azterketa. Gero arratsaldean Kontxako hondartzan Atletico San Sebastian taldeak orain dela urte gutxi errekuperatutako krossean parte hartuko nuen.

Udazken amaiera / Negu hasiera Euskal Herrian badakigu zer dakarren (hala ere izan urte honetako udazkena ez da “normala” izan). Txingorra, euria, haizea, mendi gailurretan elurra… horiek izan ziren atzoko eguneko osagaiak. Donostiak gainera baditu kanpotarrentzat hainbat faktore eguna gogortu dezakeena. Garrantzitsuena: aparkatzeko arazoak izatea Gune Urdina ordaindu nahi ez bada. Atzo Donostiako Ospitalean aparkatu behar izan nuen (bai, Anoeta goian – beste aukera Euskal Herriko Unibertsitateko Gipuzkoako Kanpusean) eta azterketa Grosen nuen. Bi aukerek eragiten zidaten ordu erdiko bidaia zentroraino, ospitaletik Boulevarreruntz autobusean joan nintzen zorionez.

Ikastaroak balio izan zait gauza berriak ikasteko eta nekizkien ezagutzak berritzeko. Azterketatik zapore gazi gozoa atera nuen baina badakit ez dudala suspenditu. 2012 urtean zehar praktikak egitea tokatuko zait azkenean eta ofizialki I mailako Igeriketa Entrenatzaile titulua lortzeko (bide ia erdia eginda daukat).

Han bazkaltzen gelditu behar nuen arratsaldean, goian aipatu bezala, Kontxako XXI. Hondartzako Krossean partu hartuko nuelako. Orain dela bi urte part hartu nuen eta lasterketa kuriosoa iruditu zitzaidan. Hondartzan lehen aldiz lasterketa bat egiten nuen. Oraingoan parte hartzeko arrazoi nagusia ditxosozko txip horia zen. Lasterketan parte hartzearekin bat, txip horia oparitzen zuten. Guztira 20 euro, kontuan izanda dendan 18 edo 20 euro balio duela, uste dut pena merezi izan zuela Kontxara hurbiltzea. Gainera berotan aldatzeko aukera eta lasterketa amaitzean dutxa beroa + salda + txistorra + anoa + sari ezberdinen zozketa (Loreak Mendiakeko arropak, kafetera bat, afari bat eta Andaluziara bi pertsonentzako bidaia). Zoritxarrez ez zitzaidan ezer tokatu. Horrek bi gauza adierazi dezake: gaztelaniaz esaten den bezala “Afortunado en el juego…” -honaino irakur dezaket- edo hemendik 4 egunetara zorte hobeago izan dezakedala.

Eguraldi aldetik aitortu behar dut hasieran zeuden osagaiak egon arren nahiko ona egin zigun korrikan aritzeko hondartzan. Gu hasi baino ordu laurden lehenago umeen txanda izan zen. Momentu horretan nagusiok Atletico San Sebastianeko egoitzaren barruan geunden. Handik atera ginenean Concha zurituta zegoen erori zen txingorrarengatik!!! Pentsa zenbat sufritu behar izan zuten umeek. Beraz, horregatik diot zortea izan genuela eguraldiarekin.

Oro har, atzoko egunarekin, gogorra izan arren, pozik amaitu nuen. Azterketak goizean eta lasterketa arratsaldean. Gauean afaria etxean goxo-goxo eta berotan eta gauerdirako ohera. Egun borobila 🙂

Ez direlako egunero betetzen

Utzi erantzuna

*Atzo arratsaldean idatzitako artikulua Hego Euskal Herriko hiru probintziak gurutzatu ostean…

Atzo larunbatean Aloña Mendiko
igeriketa sailean era batera edo bestera parte izan garenok oso egun
berezia bizi izan genuen. Atzo larunbatean Aloña Mendiko
igeriketa sailak bere hogeita bostgarren urteurrenaren jaia ospatzen
zuen eta era batera edo bestera sail honen inguruan egon garenok oso
egun berezia bizi izan genuen.

Txapelketa eta herri bazkaria

Ospatu beharra zegoen hogeita bost urte
hauek. Arrazoi ugari zeuden. Bat azpimarratzeagatik Aloña
Mendi Kirol Elkartea talde bat baino gehiago delako Oñatiko
herriarentzat eta sail bakoitzaren baitan azken finean iragan
garenok, iragaten ari direnak eta iragango dutenak herri honetako
kirolaren historiaren zati bat osatzen dugulako familia handi bat
osatuz.

Pixka bat originalak izateagatik eta
ordu alai batzuk igarotzeko igerilariak izandakoak eta orain taldean
daudenak goizeko hamarretan ordua hartua genuen Oñatiko
Zubikoa kiroldegian txapelketa herrikoi batean parte hartzeko. Han
Aloña Mendiko igeriketa saileko iragana, oraina eta geroa
elkartu ginen (emakumeren batek bere barrenean eraman zuen
etorkizunerako igerilariren 😀 ). Oso ondo atera zen dena. Zerbitzari
bat beste igerilari ohi batekin epaile lanetan aritu ginen
(zerbaitetarako baikara publienpleatuak eta epaile titulua noizean
behin erabili egin beharra dago). Baina ez ginen libratu igeri
egitetik. 50 bular, 4×50 libre eta 4×50 estiloetako probetan parte
hartu nuen. Esan bezala han bildu ginen iragana, oraina eta
etorkizuna eta aukera izan nuen lehendabizikoz nire aurretik egon
ziren kirolariekin batera igeri egiteko gure bigarren edo hirugarren
etxean izan zen igerilekuan. Zerbait berezia izan zen. Bizitzan
izaten dugun situazio horietako bat hitzik gabe gelditzen garela hori
deskribatzeko.

Igeri ondoren eta kaloria batzuk erre
ostean Aloña Mendi Kirol Elkarteak antolatutako Garagardo
feriako karpan herri bazkaria izan genuen igeri egitera joan ginenok
eta era batera edo bestera igeriketa sailera lotuta egon ziren
pertsona guztiak geunden gonbidatuta.

Musutruk lan ugari

Bazkari on baten ostean hitzen eta
hitzaldi motzen ordua iritsi zen. Galaren gidatzaile bezala Oñati
irratiko kirol korrespontsala izan genuen, Aratz Losada. Bertan
zenbait omenezko plaka banatu ziren Aloña Mendiko Igeriketa
sailarengatik egindako lanarengatik. Lehenik eta behin sortzaileei
eta sailak izan zituen presidenteei omendu zitzaien. Ondoren hogeita
bost urteetan nabarmendu diren igerilariei ere beraien oroigarria
eman zitzaien, hauek Espainiako txapelketara iristeagatik jaso
zituzten plakak. Azkenik lan asko eta urte asko itzalean lan
egiteagatik oroigarri bereziak jaso zituzten hiru pertsonek igeriketa
sailaren eskutik. Lehenengo biak Juan Mari Andueza eta Anjel
Maiztegi, bolondres bezala urte askoan lan eta lan aritu ostean
sailari eman dioten guztiarengatik.

Aipatu bezala hirugarren pertsona batek
ere jaso zuen oroigarri berezia. Igeriketa saileko aurpegirik
ezagunena baina protagonismoa hartzea gustatzen ez zaion pertsona
bat. Argazkitan maiz agertzen dena baina beti ere bere igerilarien
atzetik. Saila sortu zenetik urtero lanean kirol emaitza onargarriak
lortzeko eta lortzen hamar mila biztanleko herri batentzako. Berak
putakume bezala deskribatu zuen bere burua. Igerilariok badakigu
bigarren aitatzat har dezakegula. Bigarren aitatzat eta lagun on bat
bezala (kirol honek eta talde honek duen bereizitasun onenetakoa:
bakarkako kirola izan arren lagunak erraz egin daitezkeela eta
loturak urte luzeetan irauten dutela). Txalo zaparrada handiena eta
hunkigarriena jaso zuen Xabier Infante “Artza” jaunak. Lehen
aldiz ikusi nuen nire entrenatzailea izandakoa negar malkotan (han
bilduta geundenen artean ez zen bakarra izan). Zirrarra berezi bat
sortu zitzaigun sabeletan irudi hura ikusi genuenean, oilo ipurdia
jarri arte. Saileko zuzendaritzaren partetik bere oroigarria jaso
zuen eta igerilariok ere, sail honetako historiaren parte izan
garenok, opari bat egin nahi genion guregatik egindako lan
guztiarengatik esker ona emateko. Hala ere badakigu gasteiztar honek
egin duen lana igeriketatik haratago doala eta inoiz ezingo diogula
behar bezala ordaindu. Bertso bat eta luxuzko Hotel batean egonaldia
oparitu genion.

Bertsoa (Doinua: Habanera):

Burubelarri jardun da

25 urte hauetan

diziplinari helduta

gure entrenamenduetan

gurekin zabiltzanean

ondo dakizu zuk zertan

nahiz uretatik kanpora

eta berdintsu uretan

zurekin gu beti pozik

lehiatzen herri denetan

zure izaera baita

goraipatzekoa benetan

jaso ditzazula gure

eskerrak gaurko honetan

segi ezazu kementsu

aurrera igeriketan.

Aloña Mendik badauka

entrenatzaile bakarra

bere lana egiteko

inork ba ahal du indarra

goizeko seietan beti

hasten du bere beharra

nahiz udaberria izan

edota negu zatarra

nahiz ta guk zurekin pasa

pistinan egun bat txarra

entrenatzaile bezala

guretzat zara izarra

zu ezagutzea baita

izugarri edarra

belarritik tira eginez

gora Artza Gasteiztarra.

Besarka eta muxu handi bat

zure igerilarien partez

Oroigarria

Goizean igeri ostean kamiseta bat eman
ziguten oroigarri bezala, bazkarian eraman beharrekoa. Gaur egun
edozein lekutara edozein ekintzetara zoazela, batez ere kirol probei
eta jaiei buruz ari naiz, kamisetak edonon ematen dizute. Hamaika
proba egin ostean azkenaldi honetan aukeraketa bat egin behar izan
dut armairuko espazio faltarengatik eta asko ez ditudalako jartzen.
Horiek ziurrenik Argentinarako bidea hartuko dute beste batzuek, ni
baino behartsuagoak, erabil dezaten. Horregatik uste dut ditudan
kamisetak momentu berezietan lortutakoak izan direla. Hor ditut
adibidez Calellan lortutakoa helmuga zeharkatu ostean nire aitaren
eta lagunaren alboan edo orain berritsuki Europako txapelketan
lortutakoa parte hartzeagatik adibidez. Beraz atzoko kamiseta nire
armairuan luxuzko leku bat aurkitu du eta ikusten dudan guztietan
gogoratuko naiz atzo bizi izandako egun ederraz.

Eskerrik asko Igeriketa Sailekoei atzo
antolatutakoagatik, eskerrik asko Artzari hamaika arrazoiengatik
baina garrantzitsuena beti disponible egoteagatik bere igerilekuko
garitan eta eskerrik asko atzo hurbildu ziren guztiei uste dudalako
giro benetan ederra eta polita lortu genuelako guztion artean.

Beste 25 urteren buruan ikusiko
garelakoan,

Aloña Mendi goratutzen dugu,
pozez bete leku bakoitzean!!! Aliron, aliron, aliron… ALOÑA
MENDI TXAPELDUN!!!

P.d. Post hau
kikuz beterik dago 😀 Orain dela astebete entzun nuen bezala,
euskaldunok gure barnean dugun euskal filologoa akabatu egin dut eta
beldur gabe eta lotsagabe aritu naiz artikulua hau idazteko. Batzuek
gogoko izango dute beste batzuek ez hainbeste… beraz soilik esan
goza dezazuela ahal duzuen neurrian artikulu honekin!!!

Nolakoak ginen gu?

Utzi erantzuna

Larunbat arratsaldea. Euria
etengabe egun guztian zehar. Euritakoarekin ateratzeko eguraldia.
Aterpean askoz hobeto kalean baino. Igerilekua leku egokia izan
daiteke larunbat arratsalde bat igarotzeko beste ezer hobeagorik ez
badago egiteko.

Aurten igeriketa irakasle
hasi naizenez lanean horrelako eguna tokatu zitzaidan igarotzea
larunbatean. Nire ikasleetatik gutxi joaten dira oraindik ez dutelako
nahiko adin txapelketetan parte hartzeko, 2001ean eta aurretik
jaiotakoak hurbiltzen dira aste bukaeretan igerilekuetara. Aipatu
dudanez ez zegoen eguraldia oso lagun kalera irteteko. Azpeitira
joatea tokatzen zitzaigun txapelketa batetara.

Izugarri da nola aldatzen
diren ikuspegiak. Orain dela urte batzuk nire ikasleen leku berean
nengoen. Harrituta gelditzen naiz zenbait umeen jokabideekin, alde
bietatik azpimarratu nahi dut esaldi hau. Ume batzuk gauza onengatik
harritzen naute eta beste batzuk berriz gauza txarrengatik. Urritik
hari naiz lanean eta esan dezaket oso pozik nagoela. Estres maila igo
egiten zait klaseetan baina uste dut hori normala dela umeei
erakustea ez delako oso lan erraza. Astean bitan etorri arren nahi
ditudan irakaspenak barneratzen dituzte. Ez dakit hurrengo urtean zer
gertatuko den nirekin eta umeekin baina aurten jabetzen ari naiz
egiten den lan izugarriaz Oñatiko igerilekuan igeriketaren kultura
bultzatzeko. Munduan egon litekeen kirolik osoenak etorkizun oparoa
dauka gure herrian.

Bueltan

Utzi erantzuna

Bueltatu naiz. Denbora asko
idatzi gabe egon ostean espero luzarorako gelditzea blogosferako
txoko honetan. Urte hasiera zaila izan dut. Hasteko deskonektatu
beharra nuen eta Peñafiel-eko herrira joan nintzen lagun baten
etxera (ia han erroldatu nintzen egon nintzen denbora luzearengatik).
Pilak kargatu ditut beraz eta urteari aurre egiteko inoiz baino indar
gehiago daukat.

Urte gogorra izango da.
Erabaki garrantzitsu ugari hartu beharko ditut nire etorkizuna zeharo
baldintzatuko dutenak. Ikasketei dagokienez espero karrera amaitzea
eta hortik aurrera momentuz ez dakit zer egingo dudan. Aukera ugari
ikuskatzen ari naiz baina oraindik zalantza ugari ditut. Orain
otsaileko azterketan nago buru belarri. Ikasturtea hala ere ez da oso
astuna baina lan egin beharko dut gauzak aurrera ateratzeko.
Irailetik aurrera beraz momentuz ez daukat proiekturik.

Kirol bizitzari buruz esan
behar haurrekin jarraituko dudala igerilekuan klaseak ematen eta
noizean behin txapelketetara joaten. Momentuz lan honetan pozik nago
eta estres maila igotzen badute ere ezin naiz asko kexatu nire esku
utzi dituzten aurrekin.

Triatloiaren inguruan ere
hitz egin beharko dut. Aurten urte lasaia hartzeko erabakia nuen,
duatloi bat bera ere ez dut egingo. Azken orduko gertaera batzuk uste
hori asko baldintzatu dezakete. Urte honetan ekainaren 26 Gasteizen
Europako txapelketa ospatuko da distantzia luzeko triatloiean.
Denboraldiko helburutako bat horrelako distantziako triatloia egitea
zen eta proban parte hartzea oso zaila izango zelakoan nire agendatik
ezabatu nuen. Federazioan sartuta dauden pertsona batzuek ez zidaten
itxaropenik eman, guztiz kontrakoa, ezinezkoa izango litzatekeela
proba horretan parte hartzea adierazi zidaten. Orain esperantzarako
ate bat ireki da. Jadanik izena eman dut proba honetan parte
hartzeko. Apirilaren 26ra arte itxaron beharko dut nire parte
hartzearen konfirmazioa jasotzeko baina oso ederra izango litzateke
Gasteiz-eko inguruan familia eta lagunak egotea animatzen udako egun
bero horretan.

Azkenik eguneroko bizitzan
egin beharko ditudanak izango ditut aurrean: lagunekin eta
familiarekin egon, idazten jarraitu, irakurri eta 111 akademiako kide
naizen heinean euskal literaturari buruz idatzi diren azken
nobedadeei buruz iritzia eman, bizitzan ahalik eta gehien goxatu…

Urte berri on guztioi
(berandu bada ere) eta animo urte berriari aurre egiteko.

Gabonak

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

st1:*{behavior:url(#ieooui) }

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

Urtea amaitzeko gero eta gutxiago falta da.
Gaur unibertsitatean eta eskoletan ikasle askok oporrak hartuko ditugu (batzuk
hartuta izango dute jada). Familia giroan igarotzeko eta urteari errepasoa
emateko garaia iritsi da.

Oraindik klase bat falta zait oporrak
hartzeko, seiretan hasiko da nire neguko oporraldia. Hamaika plan gauzatzeko
ditut bi aste eta erdi luzeetan.

Bihar eta etzi Olentzeroren jaitsierarekin
familiaren afaldu eta bazkalduko dut. Hori bai 24ko goizean korrika egingo dut
(etxetik Olatera joan eta etorri) eta ostiral goizean Donostiara joango naiz amarekin
batera Kontxan 200 metroko igeri zeharkaldi batean parte hartzera (zita
eguerdiko 12tan da eta Gipuzkoako odol-emaileen elkartearen aldeko ekintza
solidario bat izango da. Guztiok gonbidatuta zaudete!).

Larunbatean goizean Tolosara igeriketa epaile
lanetan aritzeko birziklapen ikastaro batera eta arratsaldean Donostiara
Kontxako hondartzako krosean parte hartzera (4 km.-ko luzera izango du eta
izen ematea dohainik izango da).

Ia astebete igaroko da gabon zahar gaua iritsi
arte. Egun horretan Beasaineko San Silvestrean parte hartuko dut goizean eta
arratsaldean herriko kaleetan zehar korrika arituko diren kirolariei animatzen
egongo naiz. Hurrengo egunean bizikleta hartuko dut eta kostaldeko bira egingo
dut. Eta urtarrilaren 3an igandean, Gaztela Leonera joango naiz, Valladolid-eko
probintzian kokatua dagoen Peñafiel hirira hain zuzen ere.

Opor politak ditut aurretik, ea ongi aprobetxatzen ditudan.

Led Zeppelin, urrezko domina

2 erantzun

Erroman ospatzen ari
diren munduko igeriketako txapelketan Espainiako selekzioak urrezko
domina lortu zuen igeriketa sinkronizatuan konbo modalitatean. Txanda
iritsi zitzaienean Led Zeppelin musika taldearen Stairway
to heaven dantzatu zuten uretan.

Behin aditu bati entzun nion
igeriketa sinkronizatuan notaren erdia baino gehiago musika estudioan
lortzen dela kanta aukeratzerakoan. Hona hemen talde ingelesaren kantua.

Jarraian talde espainiarrak
egindako dantza.

Zerbaitengatik esaten
dute kanta hau historiako onenetarikoa dela. Zortzi minutu zoragarri
belarrien entzumenerako. Kasu honetan Espainiako selekzioari balio
izan zion eskailerak hartu, zerura igotzeko eta urrezko domina
lortzeko.

Pau Gasolek Asturiar printzeen saria merezi du…

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

…eta Michael
Pheps-ek, eta Michael Jordan-ek, eta Roger Federer-ek eta… Aurtengo Asturiar
printzipeen saria oso lehiatua izango da. Ereduzko ibilbidea eraman duten
kirolariak, kirol taldeak edo kirolari lotutako erakundeak saritzen dituzte.

Gasol-ek noski
merezi duela sari hau, horrela irekitzen du Marca egunkariak gaur bere
editoriala. Kataluniarrak bere gaur egungo taldearekin, Los Angeles Lakers,
saskibaloian egon daitekeen txapelketarik garrantzitsuenetakoa irabazi du, NBAko
finala. Baina beste askok ere merezi dute, goian aipatutakoak adibidez.

Epaimahai batek erabaki bat hartzen duenean nori saritu betikoa
gertatuko da ondoren. Batzuek begi onez ikusiko dute hartutako erabakia eta
beste batzuek aldiz ez hain ongi. Nork irabaziko du aurtengo Asturiar printzeen
saria? Hamaika hautagai sari bakarrarentzat dagoenean ez da erraza asmatzea.

12 hilabetea, 12 lasterketa VII

Utzi erantzuna

Uztaila. Getaria-Zarautz XXXVIII. igeriketa zeharkaldia.
Uztaila ere hilabete berezia izan zen niretzako. 2007-2008 unibertsitate ikasturtea amaitutzat eman nuen (hala ere azterketaren bat edo beste izango nuen irailerako) eta lanean hasi nintzen bete-betean Lizarrerian.
Ia urtero bezala ahalik eta gehien disfrutatzea nuen helburu udan eta zer hobeto lasterketa eta lehiaketetan parte hartzea baino. Horregatik beste urte batez Getaria-Zarautz igeriketa zeharkaldian parte hartzea erabaki nuen. Oroitzapen onak ekartzen dizkit zeharkaldi onek, nire igeriketako garaiak gogoratzen dizkit. Gainera Zarautzeko igeriketa zeharkaldia Behobia-Donostiaren parekoa da igeriketari dagokionez.
Lasterketa ona burutu nuen. Pozik amaitu nuen, 50 minutuko harresia gainditzea zen nire helburua eta lortu nuen. 2007an baino minutu eta erdi hobeto aritu nintzen, eta hori lanean nengoela eta ez nuela nahi adina entrenatu.
Beste urte batez gure lurraldean ospatzen den igeriketa zeharkaldirik garrantzitsuena burutzea lortu nuen eta hori aski zen nire helburuak betetzat emateko.
Postua: 202 Denbora: 48:33

Hogeita bi kilometroa

Utzi erantzuna

Igeriketa

Gaur igerileku batetara bueltatu naiz aspaldiko partez. Bergarako Agorrosin kiroldegira joan naiz txapelketa bat zegoelako epaile bezala egitera. Bezperan Gipuzkoako Igeriketa Federaziotik deitu zidaten ea joan ahal nuen lan hori egitera. Baiezkoa eman nuen, batez ere ez nuelako beste ezer egiteko eta beste alde batetik ahal dugunok joaten ez bagara laguntzera kirol honetan, ezin dutenek ziur ez direla joango (orain ordu txikitan dagoena baina bizirik dirau traba guztien gainetik).

Baina jorratu nahi dudan gaia beste bat da: igeriketa kirol alternatibo bezala maratoiaren prestaketan. Momentu honetan nire entrenamenduak soilik korrika egiten zentratzen dira, baina deskantsu egunetan deskonektatzeko atletismoaren mundutik ongi etortzen zait igerilekura joatea. Gainera igeriketa kirolik osoenetakoa denez ongi etortzen da gorputzerako igerileku batean sartzea eta zenbait luze egitea.

Melankoliko

Utzi erantzuna

Herenegun
interneten nabigatzen nenbilela gaua harrigarriak aurkitu nituen nire antzinaroari
buruz. A ze garai ederrak igeriketa zeharkaldietako kronikak idazten nituenean!
Pasioz betetzen nituen orduak eta orduak gogoratzen udako goizetako igeriketa
txapelketak kostaldean.

Hau Nojako
igeriketa zeharkaldiari buruzko garai hartako kronika da. Nire lehenengo
kronika hain zuzen ere.

Uda bat trabesiak egiten… NOJAKO TRABESIA

Florencio, bigarrenean bai.

Ez zuen itxaron hirugarren aldira arte. Jonathan Florencio-k irabazi egin
zuen bigarren saiakeran. Lehenengo urtean podiumeko lehengo mailatik pauso
batera gelditu zen. Aurten berriz, ez. Azkenean irabazi egin zuen proba hau.
Domeka goiz baten, eguraldiak igerilariekin jolasean, Jonny, horrela deitzen
diotela bere lurraldetik, Gorka Ripa eta Iñaki Guridiri gainendu zen.

Jonathan-ek probaren errekorra paurtu zuen eta 43 minutu eta 39 segundutan
utzi zuen marka berria. Jarraian, esan dudanez, Gorka Ripak 46 minutu eta 20
segundu eginez eta hirugarren Iñaki Guridi oñatiarra 46 minutu eta erdirekin.

3.500 mteroko probari buruz, hasi Tris-eko hondartzan eta bukatu
Trengandin-en. Oraingo urtean 66 igarilarik hartu zuten parte. Gehienak mutilak
ziren. Ura hotza zegoen baina lehengo urtean baino beroagoa. Ibilbidean zehar
ez zegoen ezer seinalizatua. Ibilbidea arroken artean zen eta igerilari bat
kexatu egin zen “bolla bat jar zezatela behitzat ikusteko non zeuden
arrokak. Momentu batez arrokak eskuekin ikutu egiten ziren”. Kexatu dira
ibilbide erdian ura oso zikina zegoela ere “burua uretatik kanpo eraman
behar zen eta horrek lepoa asko nekarazten du”.

Aloña Mendi.

Zortzi igerilari joan ziren eta zortzirek bukatu zuten. Egun zoragarri bat
oñatiarrentzat. Talde on bat, emaitza on batekin. Hiru talde egin ziren. Bata
Iñaki Guridi, taldearen liderra, Tiago Gonçalvez eta Sebastian Dario osatua.
Proba topera egin zuten eta beraien asmoa lortu zuten, lehengo hamabosten
artean sartzea. Bigarren taldean beste igerilari batzuk zeuden ez topera, baina
euren mailarako oso ondo egin zuten proba. Talde horretan tiratzen Ihanire
Urteaga jarri zen, joan zen neska bakarra eta proba hau egiten duen Oñatiko
lehenengo neska. Gero laguntzaile modura Iban Perez. Atzealdean andoni Galdos
pre-seniorra zegoen eta azkenik Jon Cantero, nondik zihoan ez zekiena. Azkenik,
hirugarren igerilaria baina triatleta dena eta Aloña Mendi igeri taldearekin
trabesia egiten duena, Jesus Cantero, Jon Canteroren aita. Entrenamendu
gutxirekin, urak eramateko jarri zen. Meritua du hainbeste urterekin horrelako
proba gogor bat egiteak! Izan ere, herri honetan, jendeak eskubaloirari eta
futbolari halako afizioa izanda, horrelako igerilari taldea edukitzea meritu
handia da.

Aupa Aloña!!!

Euri asko egin du
harrezkero eta nabaritzen da aldatu egin dudala. Orain ere idazten jarraitzen
dut, baina zorionez gauza gehiagori buruz eta ikuspegia ere aldatu zait. Besterik
gabe, kronika hauek ikustean (irakurtzeak beldur ematen didalako) garai onak
eta oroitzapen politak ekartzen dizkit burura.

Eta ni galdetzen naiz… Nolakoak izango dira kazetarien lehen kronikak
profesional bihurtu aurretik?