Ametsen leihoa (I)

Utzi erantzuna


Hemendik aurrera astelehenero
fikziozko amets baten berri emango dut apirilaren 26ra arte.
Ziurrenik kirolaren munduan historia egin zutenek horrelako
elkarrizketaren bat izango zuten beraien erronkak gauzatu baino egun
batzuk lehenago. Ziurrenik gertakari hauen protagonistek jarraian
idatzitakoa esaten zutenean askok zorotzat hartuko zituzten baina
izan zuten hamaika oztopoei aurre egin zieten eta ametsak egi
bilakatu zituzten.

Apirilaren 26an esango didate
ea aukerarik izango dudan Gasteizko distantzia luzeko triatloian
parte hartzeko. Egun horretan Oñatiko 24 urteko gazte baten ametsa
egi bihurtzen hasi daiteke.

  • Bihar oin
    hutsik irtengo naiz eta lehena izango naiz helmugara iristen     (Abebe
    Bikila    , Erromako maratoiaren bezperan 1960ko udako olinpiar
    jokoetan)

Ghana Vancouverren izango da

Utzi erantzuna


Calgaryn gertatu zen Jamaikar
bobsleig talde batek parte hartu zutela 1982ko neguko olinpiar
jokotan. Kontutan izanda Jamaika nolako herrialdea den, Karibean
kokatua dagoen uharte bat eta urtean elurrik ez duena egiten.
Kirolaren historiara igaro den gertakari bat izan zen hura. Urte
hartan argi gelditu zen kirolean ez zegoela mugarik. Edozeinek edozer
egiteko gai da, dituen oztopoak dituelarik. Lau urte beranduago
Jamaikako bobsleig taldea, talde bat gehiago bezala hurbildu zen
hurrengo olinpiadetara.

2010ean Vancouverren berriro
gertatuko da historiara igaroko den gertakizun bat. Afrika kontenteko
Ghana herrialdeko eskiatzaile batek aurtengo neguko olinpiadetan
parte hartuko du. Kirola zorioneko egongo da berriro. Argi geratuko
da mundu honetan edozein amets posible dela egi bihurtzea.

Irakurle kluba

Utzi erantzuna


Ostegun gauean Gasteizen izan
nintzen eta askok pentsatzen baduzue ikasle unibertsitarioa izanda
festara joan nintzela oker zaudete. Hilabetero Hikaateneoan ospatzen
den eta Iban Zalduak zuzentzen duen Irakurle klubera hurbildu
nintzen. Hedoi Etxarte eta Alain M. Urrutiaren Ihes ederra eleberri
grafikoa izan genuen hizpide. Aukera izan genuen gainera liburuaren
autoreekin hitz egiteko. Esperientzia benetan polita eta irrikatan
berriro hurrengo Irakurle klubeko zitaren zain.

Baina oraingoan ez dut gau
hartako laburpen bat egin nahi, irakurle klub batek suposatu dezakeen
aurrerakada gizartean analizatu nahi dut. Irakurtzea, guztiok dakigun
bezala, ez da gauza bat oso ohikoa. Egia da eta ez dut ezeztatuko
inoiz baino gehiago irakurtzen eta publikatzen dela (pertsona batzuk
beste batzuk baino gehiago irakurtzen dute baina kontutan izanda
beste Europako herrialde batzuekin hemen oso gutxi irakurtzen da.
Finlandian adibidez eskoletako ikasleek astean liburu bat irakurtzen
dute batez beste). Horregatik uste dut irakurle klubek bultzada bat
suposatu dezaketela irakurketaren ekintzari. Irakurtzea oso gogorra
egiten da. Bakarrik egiten den lan bat. Denbora eskatzen duena eta
gaur egun bizi garen gizartean aisialdirako aukera aunitz dituena
agian ekintzarik erakagarrienetakoen artean ez dagoena. Gauzak
aldatzen dira berriz jakiten duzunean zuk irakurritako zerbait beste
batek irakurriko duela eta aukera izango duzula pertsona horrekin
irakurritakoari buruz hitz egiteko. Hori aurrerapauso bat da
irakurketa sustatzeko.

Beste gauza on bat ateratzen
dudana ostegun gauetik da oso giro polita bizi izan nuela. Jende
dezente bildu ginen, hogei lagun inguru, eta irakurketa ezberdinak
azaltzeko aukera egon zen. Hori ere oso ona izan daiteke irakurketa
sustatzeko. Ikustea ez zarela bakarra liburu bat irakurtzen,
positiboa izan daiteke aurrerantzean beste liburu batzuk hartzeko eta
irakurtzeko.

Hiru ondorio atera ditzaket
gau horri buruz:

  • Irakurle klubak ekintza
    onak dira irakurketa sustatzeko.

  • Irakurle klubetan jende
    jatorra dago, afizio bat elkarbanatzeko aukera baitago.

  • Irakurle klub batetik
    atera daitezkeen irakurketak oso aberasgarriak izan daitezke
    etorkizun baterako.

Beste behin ere, bikain

Utzi erantzuna


Gaur goizean Idiazabalera
joan naiz bertako XXII. Herri krosean parte hartzera. Beste behin ere
antolakuntza bikain batek gidatu du proba. Ezin naiz kexatu jaso
dugun atentzioaz Goierri inguruko herri txiki honetan. 2000 biztanle
baino pixka bat gehiago ditu. Urtean behin ikusgarria eta ikustekoa
izaten da nola idiazabaldar asko aritzen diren boluntario bezala
lasterketa hau aurrera ateratzeko helburuarekin.

Iristen zaren lehen
momentutik azkenekora arte antolakuntzako kideren bat izango duzu
hurbil edozein dudatan laguntzeko. Kotxea aparkatzen laguntzen
dizute, lasterketan izen emateko prezioa oso txikia da (aurreko
urteetan dohainik, aurten 5 euro), zirkuitua nahiko ongi dago
neurtuta, hiru buelta izan arren nahiko polita da dituen zailtasun
txikiengatik, amaieran zozketa dago, ia parte hartzaile gehienek
saria eramaten dute etxera, salda, haragia eta txorizoa ematen dizute
dastatzeko, dutxak daude… Azken finean lasterketa herrikoi on baten
eredua da urtero Idiazabaleko Herri Krosa.

Niri asko gogoratzen dit
Durruma Kanpezun herrian bizi izaten dudanarekin urtero urri amaieran
mendi bizikleta martxaren antolakuntzarekin. Han ehun biztanle inguru
izango dira baina alde guztietatik ateratzen dira bolondresak martxa
hori aurrera atera dadin. Ikusgarria izaten da.

Nolakoak ginen gu?

Utzi erantzuna


Larunbat arratsaldea. Euria
etengabe egun guztian zehar. Euritakoarekin ateratzeko eguraldia.
Aterpean askoz hobeto kalean baino. Igerilekua leku egokia izan
daiteke larunbat arratsalde bat igarotzeko beste ezer hobeagorik ez
badago egiteko.

Aurten igeriketa irakasle
hasi naizenez lanean horrelako eguna tokatu zitzaidan igarotzea
larunbatean. Nire ikasleetatik gutxi joaten dira oraindik ez dutelako
nahiko adin txapelketetan parte hartzeko, 2001ean eta aurretik
jaiotakoak hurbiltzen dira aste bukaeretan igerilekuetara. Aipatu
dudanez ez zegoen eguraldia oso lagun kalera irteteko. Azpeitira
joatea tokatzen zitzaigun txapelketa batetara.

Izugarri da nola aldatzen
diren ikuspegiak. Orain dela urte batzuk nire ikasleen leku berean
nengoen. Harrituta gelditzen naiz zenbait umeen jokabideekin, alde
bietatik azpimarratu nahi dut esaldi hau. Ume batzuk gauza onengatik
harritzen naute eta beste batzuk berriz gauza txarrengatik. Urritik
hari naiz lanean eta esan dezaket oso pozik nagoela. Estres maila igo
egiten zait klaseetan baina uste dut hori normala dela umeei
erakustea ez delako oso lan erraza. Astean bitan etorri arren nahi
ditudan irakaspenak barneratzen dituzte. Ez dakit hurrengo urtean zer
gertatuko den nirekin eta umeekin baina aurten jabetzen ari naiz
egiten den lan izugarriaz Oñatiko igerilekuan igeriketaren kultura
bultzatzeko. Munduan egon litekeen kirolik osoenak etorkizun oparoa
dauka gure herrian.

Hirurogeita zazpi urte

Utzi erantzuna



Hori da hemendik urte gutxi
batzuetara Espainiako gobernuak adostu duen adina lanetik behin
betiko erretiroa hartzeko. Ekonomian aditu bat ez naizen aldetik eta
irakurriz komunikabideetan azaltzen denaz, ez dut uste erabakirik
zentzuzkoena hartu duela Zapateroren gobernuak krisitik irteteko.

Ez dago dudarik pertsona
gutxi batzuk neurri honen alde egongo direla: PSOE alderdia,
bulegoetan lan egiten duten enpresariak, esfortzu fisiko eta
psikologiko handirik eskatzen ez duten lanpostuetako jendeak… Baina
zer esan dezake langile batek orduak eta orduak igarotzen dituena
astero katean, edo garbiketa lanetan, edo eraikuntzan… eta etxera
lanegunaren ostean neka-neka eta ezer egiteko gai ez dena? Uste dut
langileriaren gehiengo handi bati ez zaiola gustatu komunikabideetan
notizia hau azaldu izana.

Argi dago Espainiako estatuko
defizit publikoa izugarri handia dela eta azken urte honetan asko
hazi dela krisiaren eraginez. Baina zer egin du gobernuak bitartean
hau ekiditeko? Hartutako neurrien artean bankuei diru publikoa ematea
eta gastu publikoa murriztea. Eta langileek ordaintzea nahi dute
beraiek eragindako kalteak! Ezin dut sinetsi.

Hasteko krisia sortu dutenei
zigortu beharko litzaieke eta ez gure dirua eman finantza krisiak
izan dituztelako. Non dago bestela bankuak salbatzeko erabili den
diru publiko hori? Batek daki. Bigarrengoz defizit publikoa izugarri
hasten duten gastuak murriztu edo eliminatu. Afghanistanen tropa
espainiarrak daude eta horrek gastu bat suposatzen du
gobernuarentzat. Erabili den diru horrekin, orain arte 1500 milioi
euro. 2009an 365 milioi gastatu ziren eta Cayo Larak esan zuen
bezala, diru horrekin 60.000 lanpostu, 40 osasun eraikin edo 9125
haur eskola eraiki zitezkeen.

Ea konturatzen diren krisitik
irteteko eta defizit publikoa gutxitzeko irtenbidea ez dela lan adina
igotzea.

Gaur entzundako eta
irakurritako perla batzuk:

– Zer irudituko litzaizuke
orain esaten badizute bi urte egin behar dituzula lanean?

– Hori esan didatenei, hil
egingo nituzke.

Sherlock Homes XXI. mendean

Utzi erantzuna


Aste honetan Sherlock Holmes
filma ikusteko aukera izan dut eta egia esateko jasan dituen kritika
gogorrak nahiko arrazoizkoak iruditu zaizkit. Hauen inguruan
azpimarratu behar da gehienek aipatzen dutela Arthur Conan Doyleren
klasikotik asko urrundu dela pelikula, akzio ugari baitute Holmes eta
Watson bikoteak, baina era berean entretenigarria dela bi ordutan
ekintzak eta umorez betetako eszenak hamaika direlako.

Euskaraz irakurri nuen
lehenengo klasikoa izan zen Sherlock Holmes. Literaturaren historian,
ingeles literaturaren historian eta misterio nobelen historian
zeresana eman du Londreseko detektibeak. Ez dut oso ongi gogoratzen
noiz izan zen zehazki istorio horiek eskuartean izan nituen garaia
(gutxi gora behera 17 urte bete nituen urteko udan) baina bai
abentura horiek harrapatu egin zidatela eta amaierara arte irakurri
behar nituela kasuak.

Behingoan kritikei eta
kritikariei arrazoia eman behar diet. Pelikula entretenigarria da
baina badirudi merkatuak duen pisua irabazi duela klasikoen
errespetuaren aurrean. Holliwood ez da garai ona igarotzen ari eta
etekinak atera nahi ditu produzitzen duen guztian. Nire ustez oso
garesti atera zaio zine industria honi klasiko baten birziklapena.

Sherlock Holmes
arrakastatsuak

Guzti hau kontutan izanda
badirudi klasikoak errespetatuz izugarrizko porrotak jasateko aukerak
daudela. Horretan ez nago hain seguru batez ere bi adibide aipatuko
ditudalako jarraian fama onak izan dutenak.

Lehenengoa Disney etxeak
produzitutako El misterio de la piramide deituriko pelikulak Holmes
eta Watson gazte batzuk azaltzen ditu. Errespetu osoz egindako film
bat. Egia da pelikulako pertsonaiak ez direla Conan Doyleren
klasikotik hartutakoak fikzio batetik ateratakoak baizik. Istorioa
oso ongi dago landua. Horregatik izan daitezke Sherlock Holmes eta
Watson doktorearen gazte denborak filmean islatzen dena.

Bigarren adibidea XXI.
mendean kokatzen da. House telesailari buruz mintzo naiz.
Pertsonai hau oso garbi ikusten da Conan Doylek sortutakoaren ispilu
dela: misterioak gogoko eta argitzen ditu, drogazalea da, lagun
banaezin bat dauka bera gabe gauz gutxi egingo lukeena… Esan
dezakegu beraz House medikua XXI. mende honetan sortu den Sherlock
Holmes dela.

Beraz hasierako teoria bertan
behera gelditzen da, klasikoak errespetatuz gauzak ondo egiten badira
arrakastak lortu daitezke.

Urteko lehena

Utzi erantzuna


Amaitu dut urteko lehen
liburua irakurtzen. Unai Elorriagaren Londres kartoizkoa da. Publico
egunkariaren arabera 2010 urte honetako euskal nobelaren artean
arrakasta izan dezakeen liburutako bat erdarazko itzulpenean, Kirmen
Uriberen Bilbao-New York – Bilbao nobelarekin batera.

Zorionez Unai Elorriagaren
eleberri guztiak irakurri ditut. SPrako tranbia, Van´t
Hoffen ilea eta Vredaman. Asko gustatu zitzaizkidan,
lehena agian ez dut oso ondo oroitzen argumentua baina erraz irakurri
nuela oroitzen naiz. Herri urrats batean erosi nuen. Senpereko
aintziraren alboan hasi nintzen irakurtzen eguraldi eguzkitsuko
igande arratsalde batetan. Bigarrena eta hirugarrena
unibertsitaterako lan bat egiteko erabili nituen. Van´t Hoffen
ilea analizatzea goitik behera izan zen lanaren helburua.
Hainbeste gustatu zitzaidan lana amaitu ostean Vredaman
irakurri nuela. Estilo aldetik ez nuen aldaketarik sumatu. Estilo
berezia kritika asko jaso zituena bere garaian helduei zuzendutako
literatura bat zelako haur literatura estiloarekin, baina berriro
errepikatuko dut, niri asko gustatu zitzaidan.

Londres kartoizkoa da
liburuan estilo aldaketa sumatu daiteke baina Elorriagak idazten
jarraitzen duela sumatu daiteke. Eleberria diktadura baten osteko
garai batean dago oinarritua. Pertsona bat bere familiar baten
itzuleraren esperoan dagoela du ardatz nagusi bezala. Horretarako
egunero hamazazpigarren teilatura igotzen da eta bere lagunekin
elkartzen da. Tartean misterio batzuk azaltzen dira pixkanaka
narrazioa aurrera doan heinean argitzen joaten direla. Diktadura
garaiko jendearen ohitura bitxiak deskribatzen dira nagusiki.

Oso gustura irakurri beraz
urteko lehen liburu hau eta ezbairik gabe irakurtzeko gomendatuko
nuke.

Bueltan

Utzi erantzuna


Bueltatu naiz. Denbora asko
idatzi gabe egon ostean espero luzarorako gelditzea blogosferako
txoko honetan. Urte hasiera zaila izan dut. Hasteko deskonektatu
beharra nuen eta Peñafiel-eko herrira joan nintzen lagun baten
etxera (ia han erroldatu nintzen egon nintzen denbora luzearengatik).
Pilak kargatu ditut beraz eta urteari aurre egiteko inoiz baino indar
gehiago daukat.

Urte gogorra izango da.
Erabaki garrantzitsu ugari hartu beharko ditut nire etorkizuna zeharo
baldintzatuko dutenak. Ikasketei dagokienez espero karrera amaitzea
eta hortik aurrera momentuz ez dakit zer egingo dudan. Aukera ugari
ikuskatzen ari naiz baina oraindik zalantza ugari ditut. Orain
otsaileko azterketan nago buru belarri. Ikasturtea hala ere ez da oso
astuna baina lan egin beharko dut gauzak aurrera ateratzeko.
Irailetik aurrera beraz momentuz ez daukat proiekturik.

Kirol bizitzari buruz esan
behar haurrekin jarraituko dudala igerilekuan klaseak ematen eta
noizean behin txapelketetara joaten. Momentuz lan honetan pozik nago
eta estres maila igotzen badute ere ezin naiz asko kexatu nire esku
utzi dituzten aurrekin.

Triatloiaren inguruan ere
hitz egin beharko dut. Aurten urte lasaia hartzeko erabakia nuen,
duatloi bat bera ere ez dut egingo. Azken orduko gertaera batzuk uste
hori asko baldintzatu dezakete. Urte honetan ekainaren 26 Gasteizen
Europako txapelketa ospatuko da distantzia luzeko triatloiean.
Denboraldiko helburutako bat horrelako distantziako triatloia egitea
zen eta proban parte hartzea oso zaila izango zelakoan nire agendatik
ezabatu nuen. Federazioan sartuta dauden pertsona batzuek ez zidaten
itxaropenik eman, guztiz kontrakoa, ezinezkoa izango litzatekeela
proba horretan parte hartzea adierazi zidaten. Orain esperantzarako
ate bat ireki da. Jadanik izena eman dut proba honetan parte
hartzeko. Apirilaren 26ra arte itxaron beharko dut nire parte
hartzearen konfirmazioa jasotzeko baina oso ederra izango litzateke
Gasteiz-eko inguruan familia eta lagunak egotea animatzen udako egun
bero horretan.

Azkenik eguneroko bizitzan
egin beharko ditudanak izango ditut aurrean: lagunekin eta
familiarekin egon, idazten jarraitu, irakurri eta 111 akademiako kide
naizen heinean euskal literaturari buruz idatzi diren azken
nobedadeei buruz iritzia eman, bizitzan ahalik eta gehien goxatu…

Urte berri on guztioi
(berandu bada ere) eta animo urte berriari aurre egiteko.

Ezbeharra Haitin

Utzi erantzuna


Kioskora hurbiltzeko aukera
izan dugunok konturatu gara egunkarien aukera zabalean gaur portadan
zorigaitzeko notizia bat duela protagonismoa guztien gainetik. Haitiko lurrikaraz mintzo naiz. Azken 200 urteetan uharteak jasan
duen lurrikararik larrienetakoa izan da.

Erabiltzen diren zifrak
hildako kopurua jakitera emateko orduz ordu igotzen ari dira. Zifra
ofizialek 10.000 hildako gutxienez daudela aipatu dute jada eta ez
ofizialek 50.000 hel daitezkeela. 100.000 hildako izatea ere
pentsatzekoa da.

Poliki-poliki nazioarteko
laguntza iristen ari da. Hori izan daiteke eduki dezakegun notizia on
bakarrenetakoa. Amerikako herrialde pobreenak orain inoiz baino
gehiago guztien laguntza behar du. Orain inoiz baino gehiagoez da
politika astia. Berdin du nondik iristen den laguntza,
garrantzitsuena iristea da.