Arturo Perez-Reverte

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

st1:*{behavior:url(#ieooui) }


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

Nobelagile
bikaina ala iritzi emaile ezin hobea? Hori da daukadan dudatako bat autore honi
buruz. Denetik irakurri dut autore honi buruz, gauza batzuk besteak baino
hobeak. Normalean astero plazaratzen dituen iritziak XL semanal aldizkarian
irakurtzen ditut. Ezin hobeak dira, balentria handia erakusten du erabiltzen
dituen hitzen gordintasunengatik hainbeste ale banatzen diren aldizkari honetan
(adibidez hijo de puta, cabrón, cojones…).

Nire duda da ea
nobelagile bezala iritzi emaile bezain ona den. Hispaniar filologia ikasten ari
den lagun baten iritziz Arturo Perez-Reverte ezin daiteke tragatu nobela idazle
bezala. Nire ustez lan batzuk beste batzuk baino hobeagoak dituela ezin dut
ukatu, baina tipo zaila dela irakurtzeko, horretan ez daukat dudarik.

La Reina del Sur eta La
tabla de Flandes irakurri nituen eta nahiko nobela interesgarriak iruditu
zitzaizkidan. Lehenengoa zailagoa da irakurtzen eta bigarrena arinago
irakurtzen da. Baina aldiz El Capitan
Alatristeren lehen alea irakurri, eta Goya sarietarako izendatua egongo zen
honen pelikula, baina oso astuna egin zitzaidan. Cabo Trafalgar hasi irakurtzen eta hirugarren kapitulutik ezin izan
nintzen pasatu.

Beraz esan
dezaket ikuspuntu kritiko batetik Arturo Perez-Reverte idazleak maila altuko
lanak dituela baina batzuk beste batzuk baino astunagoak egiten direla eta
orokorrean iritzi emaile bezala gaur egun estatuan onenetakoa da.

World Cafe 09

2 erantzun

Gaur goizean Donostiako kursaalean izan
naiz Euskadi irratiak antolatutako World café 09 barruan.
Esperientzia polita eta erakargarria iruditu zait. Jorratu dugun gaia
zelan uste dugun ikusten gaituztela kanpotik euskaldunoi izan da.

Kafe bat hartzen genuen bitartean eta
moderatzaile batek lagunduta hogei minutuko hiru saio izan ditugu.
Saiotik saiora lekuz aldatu behar genuen. Ondoren bukaeran aulkia eta
kikara eramateko aukera izan dugu (jendeak mahaiak eta guzti eraman
ditu).

Izandako esperientziaren arabera
ondorio batzuk ateratzeko gaitasunak izan ditut. Uste dut Euskal
Herrian bizi dugunok nahiko argi daukagula zer irudi ematen duten
hedabideek hemendik at. Ustez margotzen dutena eta errealitatea oso
distortsionatuta dago eta benetan gure irudi bat izateko lurralde hau
lehen pertsonan ezagutu behar da.

Bigarren ondorio bat eta gehien harritu
nauena jendearen hizketarako gogoa izan da. Han elkartu gara Euskal
Herriko hainbat txokotatik hurbildutako jendea, ez genuena batere
elkar ezagutzen eta lotsa gabe kafe baten aurrean gai honi buruz hitz
egiten aritu gara ikara gabe. Nahiko harrigarria eta bitxia iruditu
zait pentsatzen dugulako euskaldunok nahiko itxiak garela zentzu
honetan. Baina aldi berean nahiko positiboa iruditu zait, horrelako
ekintzek erakusten dutelako guztiz kontrakoa itxitasun mito horri
buruz.

Eta azken ondorio bat izan da politika
gure bizitzan oso sartuta dagoela. Uste duguna baino gehiago eta
agian batzuetan gehiegi.

Baina hasieran esan dudanari buruz, oso
gustura aritu naiz. Jende berria ezagutzeko aukera ez izan arren (20
minututan ez duelako horretarako denbora ematen), gai konplexu bati
buruz hitz egiteko parada izan dudalako normalean nire ingurutik at
dagoen jendearekin.

Horregatik jendeari ahal baldin badu,
horrelako foroetan parte hartzera animatzen diet.

Durangoko III. duatloia

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

Gaur arratsaldeko
lauretan Durangoko III. duatloia ospatuko da. Zorionez mundu honetan hasi
nintzenean duatloi hau ere jaio zen eta horrenbestez hirugarren edizioa izango
da parte hartzen dudana.

Denboraldia
aurrera doa. Dagoeneko lau proba gauzatu ditut (Barakaldo, Mungia, Basauri eta
Oñati) eta lauretan emaitza positibo bat atera dut. Denboraldiko hilabete
erabakigarrienaren eta zailenaren aurrean nago, apirila. Hilabete bukaeran
Arrigorriagako distantzia luzeko duatloia ospatuko da eta bertan parte hartuko
dut hiru eta erditik behera jaisteko esperantzarekin.

Tartean aste
santuak izango ditugu. Horrelakoetan nire entrenamenduek kalitatez eta
errendimenduz jaisten dira (zeregin asko izaten ditudalako tarteko), baina
aurten motibatuta nago eta hori ez dela gertatuko espero dut. Arrigorriagara
ehuneko ehunean iritsiko naiz.

Gaurko duatloia
nire sasoia ikusteko balioko dit. Nahiko gogorra da eta emaitza onak ateratzeko
nahiko sasoi onean egon behar da. Korrikako azken zatian egon daiteke klabea
baina orokorrean proba guztiak maila altu bat eskatzen du.

Eguraldia lagun badugu emaitza onak lortzea espero dut.

111 akademiako kide, zergatik?

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

Agian jakingo
duzue 111 akademiako kide naizela. Nire betebehar nagusia urteko liburuak
irakurtzea izaten da eta ondoren bozketa baten parte hartzea erabakitzeko
zeinek merezi duen Beterriko liburuaren aipamena. Sari honek irakurleek ematen
dute eta ez inongo erakunde publikorik ezta kritikarien kolektiborik ere.

Honekin esan nahi
dut alde batetik horregatik naizela akademiakide, herriak emandako sari bat
delako. Sari nahiko esanguratsua normalean liburuak irakurleei zuzenduta
baitago eta ez goian aipatutako erakunde eta kolektiboei. Gainera nahiko sari
garbia iruditzen zait dela, akademiakideak zazpi lurraldetakoak gara (eta
atzerriko batzuk ere) eta bakoitzak bere iritziak izaten ditu. Hori idazle
batentzat nahiko aberasgarria dela pentsatzen dut. Zein da onena zure lanari
buruz iritzia emateko, zuzenduta dagokionari edo axola ez zaion bati eta
produktua iritsi zaionari. Erantzuna nahiko argia ematen du.

Akademiakide nahiz baita ere 2008an deskubritu dudalako literatura asko gustatzen
zaidala. 12-13 liburu irakurri ditut euskal idazleek idatziak eta euskaraz
(batzuk hobeagoak besteak baino) baina irakurtzen nuen bitartean gozatu egin
dut. Lehen aldia da hori gertatu zaidala (edo hori uste dut behintzat). Noski
lehen ere gozatzen nuen baina nire baitarako, orain aukera izanda nire iritzia
plazaratzeko gehiago gozatzen dut. Agian idazleren batek kontuan hartu izan
dezakeelako nik diodana liburu horri buruz eta hori literatura gustatzen zaion
batentzat izugarri notizia ona izan daiteke.

Bruce Springsteen

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

The Boss urtero
merkatuan ikustera ohitu gara. Aurten 60 urte egingo ditu eta gaizkiesanek
esaten dute perfekzioa galdu duela eta krisiari aurre egitearren inoiz baino
aktiboago dagoela.

Bruce Springsteen
deskubritu nuenean DVD bati esker (Palau Sant Jordin eman zuen kontzertua
2002an), esan dezaket liluratuta geratu nintzela kantari amerikarrarekin eta
atzean zuen E Street band-ekin. Harrezkero jarraitzaile fidel bat bilakatu
naiz.

Perfekzioa galdu
duela? Konparatuta Born to run diskoarekin agian bai, baina ez gehiegi (uste
dut urte erdi behar izan zuela diska hori plazaratzeko eta Born to run kantak
berak hamaika buruhauste eman zizkion). Nire ustez ia 30 urte hauetan Bruce
Springsteen-ek esperientzia handia jaso du bizitzatik eta perfekziora iristeko
gero eta denbora gutxiago behar duenaren seinalea daukat.

Honekin ez dut
esan nahi bere azken disko guztiak, ia bat urteko, perfektuak direnik, baina
bai kalitate altukoak. Egia da agian hiru bat egunetan grabatu zuela Sessions
baina berak aipatu bezala urteak ziren buruan zuela ideia hori.

Brucek bere 60 urteekin ardoari bezala gertatu
zaio, gero eta zaharragoa gero eta hobeagoa. Aktibotasun hori txarra eta ona
izan daiteke aldi berean. Kutsatzen duen energia positiboa bi ordutako
kontzertuetan gaur egun pertsona gutxik egin dezakete. Zorionez bizitza
aktiboak The Boss handiari on egiten dio…

Kafea hartzeko

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

… gaur egungo
prezioekin bi aukera izaten ditut nire ekonomiaren ikuspegitik: edo etxean edo
kanpuseko pabiloian. Ohikoena horietako bat aukeratzea izaten da baina besterik
ez daukadanean eta cd aukeraz baliatzen naizenean, ordaintzerakoan gehienetan
harritu egiten naiz, ikuspegi negatibo batetik.

Normalean kafe
hutsa eskatzen dut. Ohiko tabernetan euro batetik gora kobratzen didate. Prezio
erreala (tabernariari kostatzen zaiona) ziur nago erdia baino gutxiago dela
(hau da ziur nago 50 xentimo baino gutxiago kostatzen dela kafe huts bat
egiteak. Kontutan izanda lan-eskua, uraren prezioa, kafearen prezioa…).

Honek gogoeta bat
egitera bultzatzen dit. Prezio hauekin ez dute batere erakartzen bezeroak
tabernetan kontsumitzera. Aldiz EHUko Arabako kanpuseko pabiloian kafe
amerikarrak 85 xentimo balio du, hutsak 75 eta 80 xentimo artean.

Anekdota bat
kontatu dezaket afera honi buruz nahiko esanguratsua. Orain dela bi aste aita
ekarri nuen pabiloira. Berak kafesne bat hartu zuen eta nik infusio bat.
Ordaintzerakoan 1.60 euro. Aita zeharo harrituta geratu zen (literalki “Ui! Ze
merkea!” esan zuen). Eta arrazoia zuen. Martxoaren 28an Mungian lagun bati eta
niri kafe huts batengatik eta kafesne batengatik 2.50 euro kobratu ziguten!!!!
Ia-ia euro bat garestiago gauza berdinarengatik!

Gauzak aldatu
behar dira tabernarien munduan bestela kontsumoak behera egingo du eta jendea
bere etxean geratuko da kafeak hartzeko, edateko… Ondorioz kaleak jendez
hustuko dira eta hiri eta herriak duten bizitza mundu honi esker desagertu
egingo da.

Horregatik agian,
tabernari gazteenek batez ere ikusten dudan arabera, aukera berriak ari dira
ematen bezeroei. Beraien eskaintzan wifia, kirol ekitaldiak telebista bidez,
mahai jokoak, lehiaketa anitzak (futbolin, mus, dardo)… sartzen dituzte.
Horrelako ekimenak txalogarriak dira baina baita ere gogoeta bat bultzatu
beharko litzateke eta galdetu zer egin daitekeen kontsumoa areagotzeko.
Gasteizen egiten dira adibidez ostegunetan pintxoa gehi tragoa euro bat.

Berriro diot, gogoeta
sakon bat egin behar du ostalaritzaren sektoreak bestela atzeratuta geldituko
denaren susmoa daukat.

50 minutu

Utzi erantzuna

50 minututan
gauza asko gertatu daitezke. 50 minututan 10 kilometro egin daitezke korrika.
50 minututan futbol partida bateko garailea argi ikus daiteke. 50 minutu
historiako klase erdi irauten duena da. 50 minututan kafe bat hartu daiteke
lagun batekin eta gauza anitzei buruz hiz egin.

Uste duzue 50 minututan bizitzako hainbat ikuspegi aldatu daitezkeela? 50
minutu gauza askotarako balio izan dezake.

Minduta

Utzi erantzuna

Minduta nago bi
arrazoiengatik. Bata Euskadiko Triatloi federazioarekin eta bestea Zarautzeko
triatloiko antolatzaileekin.

Lehenengoarekin
esan zutelako igandean Gasteizen jokatu zen Espainiako autonomien arteko duatloi
txapelketara euskadiko zirkuituan zeudenen artean zortzi pertsona joango ziren
kategoria bakoitzeko. Hori horrela izanik Oñatiko Triatloi Taldeko hiru
pertsona sailkatuta geunden lasterketa horretan aritzeko (kirol honetan pasioarengatik
aritzen den batentzat amets bat).

Astelehena 16ra
arte ez zuten esan zeintzuk ziren aukeratuak eta hara, sorpresa! Bakarrik
zortzi joan zitezkeen. Ados hanka sartu egin zirela. Guztiok gara gizakiak eta
gaizki ulertuak izaten ditugu. Baina aldi berean jendearen ilusioarekin jolastu
dute eta hori onartezina da gainera ez dutenean barkamenik eskatu ezta
eskusarik aurkeztu ere.

Daukagun
federazioak arazo bat dauka, ez duela autokritikarik egiten. Nire ustez noizean
behin autokritikaren bat publikora egitea umiltasuna erakusten du. Egin behar
dira horrelakoak, baina daukagun federazioak ez du egiten. Guztiz kontrakoa
egiten du, hamaika laudorio jartzen dizkio bere buruari. Presidenteak esan zuen
epaileen ikastaro baten estatuko inbidia direla epaile mailan (eta hurrengo
egunean boxesetan inor sartu ezin daitekeenean itxita daudelako korrikalari bat
sartzen uzten diote, eta gero estatuko onenak dira…).

Oso haserre gaude
eta zaila egingo zaigu ahaztea gertatutakoa.

Beste alde
batetik Zarautzeko triatloian parte hartzekoa nintzen baina ez dakit zein
sistema erabili duten aurten parte hartzaileak nortzuk izango diren
erabakitzeko. Minduta nago kanpoan geratu naizelako baina gustatuko litzaidake
jakitea erabilitako sistema (zozketa, “a dedo”…). Hori argitzea antolatzaileen
lana izan beharko litzateke baina autokritikarako gogo gutxi dugunez lurralde
honetan batek bilatu beharko ditu airean geratzen diren galderei.

Baina zorionez
beti aurkitzen ditugu igandean Lekunberrin jokatutako probak bezalakoak. Lekunberriko
legoan izan nintzen. Zortzi euro ordaindu, lasterketa gogor bat (gogorrago egin
zitekeen baina orduan askok atzera egingo zuten, kar, kar, kar), dutxa beroak
eta amaitzeko luntx izugarri bat. Iaz euria egin zigun baina aurtengo
eguraldiarekin Lekunberriko legoa arrakastatsua izan da.

Nire zorionik beroenak Lekunberriko legoako antolatzaileei.

Eneko Llanos triatleta, orain blogari ere bai

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

Gaur Eneko Llanos
web orrialde berrian sartu naiz. Honen berri Finisher aldizkariaren bitartez
izan nuen bere martxoko zenbakian. Kirol hau jarraitzen dugunontzako aukera
polita da munduko triatleta onenetako baten bizitza nolakoa den jarraitu ahal
izatea.

Pena agian
euskalduna izanda euskaraz ez aurkitu izana bertan dagoena, baina hori agian
etorkizun batetan konpondu daitekeen xehetasun txiki bat da. Gero baita ere
blog-ean sindikatzeko aukerarik ez du ematen, eta parte hartzeko eta
komentarioak uzteko ere ez. Alde horretatik nahiko ahul ikusi dut webgunearen
zati hau, baina lehen esan dudan bezala zati batzuk hobetu daitezke.

Besterik gabe animatu
triatloia maite eta jarraitzen duzuenoi gasteiztar honen web orrialdea
bisitatzea.

Hauteskunde eguna

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

Atzokoa oso egun
gogorra egin zitzaidan. 2009ko Eusko legebiltzarrerako hauteskunde eguna lan
egun bezala gogoratuko dut. IPSOS-Consulting enpresarako aritu nintzen
hautesleku batetan inkesta bat egiten hauteskundetako emaitzak aurreikusteko
eta ondoren kontaketa batean egon nintzen lan jardunaldia bukatzeko.

Nire lan eguna
goizeko zortzi eta erdietan hasi zen. Legazpiko Haztegi ikastolan tokatu
zitzaidan inkesta burutzea. Lehenik eta behin nire burua aurkeztea tokatu
zitzaidan nire mahaiko lehendakariari eta bederatzietatik hamabiak arte
inkestak egiten aritu nintzen eraikinaren kanpoaldean. Ordu erdiko deskantsu
bat eta berdina hirurak arte. Gero bazkaltzera Oñatira itzuli nintzen. Lau
terdietatik zazpiak laurden gutxietara berriro inkestak egitera eta gaueko
zortzietan kontaketan egotera Madrilera datuak bidaltzeko.

Ez zen izan lan
erraza. Jendeak bizi dugun egoeran beldur asko dauka bere botoa publikoki
esateko, tamalgarria da baina errealitatea horrelakoa da. Inkesta guztiz
anonimoa zen, soilik ze partiduri eman zioten botoa galdetzen nuen. Era
guztietako aitzakiak aditu nituen egun guztian zehar.

Baina ez nintzen
desmoralizatu eta agian ekainaren 7an berriro egingo dut lan enpresa
berarentzat. Asko gustatu zitzaidan beste era horretara aritzea hauteskunde
egun batean.