Gripe horia

Erantzun 1


Gaur, euskal blogosferako
txoko honetatik, egunero gure artean jasaten dugun gaixotasun bati
buruz hitz egitera noa. Artikulu hau ez doa famatua egin den A
gripeari buruz baina bai azken hamarkada luzean ulertezina egin den
fenomeno bati buruz. Gripe horiari buruz hitz egingo dut. Askok
ziurrenik ez duzue jakingo zeri buruz ari naizen baina aipatzen badut
munduan den familia ezagunenari buruz doala eta kolore nagusia horia
dela askok asmatuko jada erantzuna izango duzue.

Simpsondarrak gure artean eta
egunerokoan kokatu diren fenomeno arraro horietakoa da.Hogei urte
bete dute sortu zirenetik. Zergatik iraun duten eta iraungo duten
hainbeste denbora gure artean erantzutea oso zaila bilakatu da.
Faktore asko kontuan hartu behar dira gutxi gora beherako azalpen on
bat emateko egunero ordubete agertu arren telebistan eta hamaika
errepikapen ondoren urtetik urtera jarraitzaile kopurua hasiz baitoa.

  • Dibertigarriak.
    Barre egiteko erraztasuna dute eta ikusten dituzun bitartean
    errealitatetik deskonektatu dezakezu saioak irauten duen bitartean.
    Erabiltzen duten humorea asko landutakoa da eta azken produktua
    ikusleak erraz har lezake.

  • Kritikoak. Agian
    familiaren ikuspegi ilunenetakoa baina agerian jartzen dena. Gizarte
    amerikarraren alderdi askorekin sartzen da baina beste lurralde
    batzuk ez dira atzean gelditzen. Gogoratzen dut kapitulu batean
    Simpsondarrak Brasilera joan behar izan zutela eta herrialde hau oso
    degradatua islatu zuten. Pobrezia edonon azaltzen zen. Uste dut,
    oker ez banago, Brasilgo gobernuak oso gogor kritikatu zuela
    telesaileko sortzailea, Matt Groening, errealitate guztiz desberdin
    bat irudikatu zutelako. Hori ez zen izan propagandarik hoberena
    hegoamerikar herrialde horrentzat.

  • Pertsonai landuak.
    Askotan galdetzen badugu gure buruari zein pertsonaiekin geratuko
    ginatekeen ziur aski ezingo genuke aukeratu bat edo beste. Zergatik?
    Erantzuna oso erraza da. Imajinagaitza da familia honetako istorioak
    pertsonai nagusiren bat faltako balitz (Homer, Marge, Bart, Lisa edo
    Maggie).

  • Ordutegia. Beti
    lagundu izan dio gure herrialdean arrakasta izatea jarri dioten
    ordutegia. Bazkalordua ordu egoki bat da audientziak gora egiten
    duelako, gainera albistegi nagusiak jarri baino lehenago kokatu dira
    eta ohikoa izaten da familia honen gorabeherak ikusi tentsio apur
    bat kentzeko eta ondoren errealitatera itzuli. Antzerako beste
    produktu batzuk egon dira ordutegiaren kokapenarengatik ez dutela
    hainbesterako arrakasta izan, South Park-eko marrazki ganberroagoak
    esate baterako. Marrazki bizidun haiek ordu txikitan jartzen
    zituzten eduki ez egokiagatik, eta gaur egun uste dut desagertuta
    daudela.

  • Konpetentzia.
    Hala ere esan behar da lehia badagoela. Antzerako telesailak ikusi
    daitezke bai Antena 3 katean baita La Sextan ere. Adibidez Padre de
    familia edo American dad. Zergatik dute beraz familia horiak
    gehiengoa? Besteak antzekoak direlako baina ez berdinak eta hiru
    telesailak osagarriak direlako bata bestearekiko.

  • Gaurkotasuna.
    Hori da azaltzen dutela. Urteak eta urteak izan arren. Garai
    berrietara jakin dute egokitzen. Beste pertsonai famatu batzuk
    adibidez ez dute jakin aldaketa horiek egiten. Burura etortzen
    zaizkit Zipi eta Zape anaiak.

Zorionak beraz hemendik
familia horiari eta urte askotarako! Gutxienez beste hogei.

Literatura etorkizunean

Utzi erantzuna


Atzo arratsaldean Elkarrek
Gasteizen San Prudentzio kalean duen dendan izan nintzen. 111
akademiak Literaturaren bideak etorkizunean jardunaldien barruan
mahai inguru bat antolatu zuen. Hizlarien artean Katixa Agirre, Patxi
Zubizarreta eta Iban Zaldua zeuden. Moderatzaile lanetan berriz Ibon
Egaña aritu zen.

Hasieran pentsatzen nuen
Elkar dendakoek areto propio bat zutela eraikinaren barruan horrelako
ekintzak jorratzeko baina hara iritsi nintzenean harritu egin nintzen
mahaingurua dendaren ia erdian kokatu zutelako (pare bat apal mugitu
behar izan zituzten). Agian kokapena estrategia hutsa izan zen
hurbildu ginenok hitzalditik ateratzen ginenean dendako zerbait
erosteko, batek daki. Antza denez ez zuten espero jende asko, soilik
zortzi aulki baitzeuden jarrita mahai nagusiaren aurrean. Azkenean
dozena bat pertsona inguru egongo ginen idazleek zer esaten zutena
entzuten. Harrituta sentitu nintzen baina asko gustatu zitzaidan han
egotea. Dendari beste erabilera bat eman genion han bildu ginenok.
Hori izan beharko litzateke liburu denda bat, biltzeko gune bat eta
literaturari eta arteei buruz hitz egiteko toki bat. Baina agian gai
hori beste baterako utziko dut eta goazen harira.

Gauza asko esan ziren atzo
arratsaldean. Gehienak (denak ez esatearren) zentzuzkoak eta iritzi
pertsonalak batez ere. Gai ugari azaldu ziren mahai gainean:
editoreen lana, euskal irakurlea, egungo euskal literaturaren egoera,
zer egin beharko litzateke euskaraz irakurtzen sustatzeko… Zaila da
atzo ukitutako gaien artean aukeratzea garrantzitsuena, guztiek
dutelako protagonismo apur bat. Katixa Agirrek hasieran esan
zuenarekin geldituko naiz. Non ikusten da irakurri egiten dela?
Erantzuna oso erreza: autobusean. Hau da, bidaietan jendeak zerbait
egin behar du bidaiak irauten duen bitartean. Bidaiari gehienak
garraio publiko batera igotzen direnean eskuetan liburu bat edo
zerbait dute irakurtzeko. Irakurtzen denaren seinale (entzuletako
batek adierazi zuen metodo ona izan daitekeela ligatzeko edo
bakoitzaren burua goresteko Stieg Larsson idazlearen liburu
potolotako bat eskuan izatea, irudia soilik izan arren). Hemendik
aurrera agian gehiagotan jabetuko naiz jendeak zer egiten duen
bidaietan.

Atzokoaren ondorioz esan
dezaket euskal literatura ez dagoela krisian. Hala dirudien arren eta
gaztelaniazko literatura nagusiagoa den pertzepzioa izan arren,
errealitate hori ez da oso zuzena. Euskal literatura orain dela
hamarkada batzuk baino osasuntsuago dago, inoiz baino gehiago
irakurtzen da euskaraz, inoiz baino idazle gehiago daude eta inoiz
baino gehiago sortzen da… Galdera agian bi izan daitezke. Lehena
zer egin daitekeen gehiago sustatzeko euskal literatura edo
euskarazko literatura. Bigarren berriz etorkizunak zer dakarren
digitalizazioaren munduarekin.

Literaturaren bideak
etorkizunean. Hurrengo jardunaldiak:

Iruñea – Urriak 22:

Parte hartzaileak: Aingeru
Epaltza, Juango Olasagarre eta Patziku Perurena.

Moderatzailea: Patxi
Gaztelumendi.

Elkar aretoa: Comedias, 14.

Baiona – Urriak 29:

Parte hartzaileak: Itziar
Madina, Eneko Bidegain eta Itxaro Borda.

Moderatzailea: Juan Luis
Zabala.

Elkar aretoa: Arsenal plaza.

Eneida Iturbideri erantzuna

Erantzun 1


Gaurko Goienkarian
(388. zenbakia, Iritzia atala, 8. orrialdea) Eneida Iturbideren
iritzi artikulu bat dator bertan Coca Colaren azken kanpainari eta
modan jarri diren plastikozko poltsei buruz mintzo dena.

Artikulua orokorrean nahiko
zuzena iruditu zait. Gainera beti egin dudan bezala uste dut pertsona
batek duen iritzia errespetatu egin behar dela, ados egon edo ez.

Hirugarren paragrafoa
analizatu nahi dut (azken aurrekoa atzekoz aurrera kontatzen
dutenentzat). Iritzi emaileak galdetzen du ea “zergatik
erretiratu dituzten plastikozko poltsak orain eta ez duela 5, 10 edo
15 urte”. Baita ere ea “benetan kontzientzia ekologikoa
daukatelako edo sos batzuk aurrezteko”. Amaitzeko “orain
arte eskukada poltsa erregalatu digute lau gauza erosita eta orain
poltsa = kaka”.

Galdera konplexuak ematen
dute, puntu erretoriko batekin baina erraz erantzun daitezkeenak.
Hirugarren eta lehenengo galderak elkar loturik daude.
Supermerkatuetan eman dizkiguten poltsak betidanik izan dira oso
kutsakorrak. Gauza da bizi dugun krisi garai honetan gizakien okerrak
nabarmenagoak egin direla eta horietako bat azken hamarkadetan
planetari egin dizkigun kalteak izan dira (hasi poltsa hauetatik eta
amaitu neurri gabeko hirigintzan, beste etapa ilun batzuetatik pasata
beti ere, adibidez garraio publiko ezaren erabilera). Honekin esan
nahi dut orain dela 5, 10 edo 15 urteko kontzientzia ekologikoa ez
dela berdina gaurkoarekiko, ez kopuruan ezta kalitatean ere. Garaiak
aldatzen dira eta orain argiago ikusten da lurrak jasaten dituen
ezbeharrak orain dela 15 urte baino. Bigarren galdera konplexuena da
erantzuteko, horretarako Carrefourreko komunitateari galdetu beharko
litzaioke zein helbururekin gauzatzen ari diren Bolsa=Caca
publizitate kanpaina. Uste dut alde batetik kontzientzia ekologikoa
dagoela baina beste alde batetik ikuspegi ekonomikoa ere badago.

Talde ekologistek urte asko
daramatzate poltsa hauen aurkako kanpaina egiten edo gutxienez
aholkatzen poltsak berrerabiltzeko. Pertsonalki azken urte hauetan
ahal izan dudan gehienetan eraman ditut nire etxeko poltsak
supermerkatuetara (erosketetara bakarrik inoiz baino gehiagotan joan
behar izan naiz Gasteizen bizi nintzenean). Horrela jarraituko dudala
uste dut, edozein delarik supermerkatua: Carrefour, Eroski, Dia…
agian egunen batean etxetik poltsa eramatea ahaztuko zait baina
espero hori gutxitan gertatzea.

Aritzaleku, beste behin ikusgarri

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

Abuztua amaitu da
eta horrekin batera milaka biztanleen oporrak. Pasa den azken aste bukaera
honetan triatloia jarraitu eta maite dugunok aukera polita izan dugu kirol
honeta gozatzeko Leraten, Nafarroa erdialdean kokatua dagoen herri txiki bat.

Aritzalekuko
kanping.ean aurten zazpigarren aldiz triatloia antolatu zuten, baina urteroko
ohiturari jarraitu beharrean hainbat berritasunekin igandean Espainiako
autonomia arteko txapelketa jokatu behar zelako. Ohikoa izaten zen iazko
urteetan abuztuko azken aste bukaerako igande goizean gutxi gora behera
olinpiar distantziako lasterketa ospatzea baina aurtengo Espainiako txapelketak
baldintzatuta antolatzaileek berritasun batzuk sartu behar izan dituzte.
Berritasun nagusia larunbat goizean sprint distantziako lasterketa ospatzea
izan zen federatuentzat eta triatloia den festa honetan parte hartu nahi
zuenarentzat.

Debagoiendarrak, Euskadi eta antolatzaileak bikain

Aste bukaera
horretan hainbat debagoiendar hurbildu ziren Lerate ingurura lasterketan parte
hartzera. Nabarmentzeko Mikel Mujikaren papera. Nagusien mailan bostgarren
postuan amaitu zuen eta bere kategorian, 23 urtez azpikoetan, garaipena lortu
zuen. Taldeka Antxintxikako
gizonezkoak bigarren geratu ziren Nafarraoako Lagunak talde indartsuaren atzetik. Zorionik beroenak beraz
hemendik Antxintxikako kideei.

Hurrengo egunean
Espainiako txapelketan Euskadiko selekzioak bai mutiletan baita nesketan
garaipena lortu zuten. Gainera emakumezkoen lasterketan Ainhoa Murua eta Zuriñe
Rodriguez lehenak heldu ziren helmugara eskutik helduta eta gizonezkoetan Mikel
Elgezabal bigarren amaitu zuen.

Garrantzitsuena hori guztiaren gainetik eta sakon azpimarratu behar dena
antolatzaileen lana lasterketa hau prestatzeko izan da. Hirugarren urtea da jada
inguru hauetara hurbiltzen naizela eta esan beharra daukat egiten den lana eta
sortzen den giroa lasterketa egunetan izugarri ederra izaten dela. Nire
partetik zorionik beroenak Lerateko triatloian antolatzaile lanetan aritzen
direnentzako.

Woodstock, memoriaren kutxara?

Utzi erantzuna

“Berrogei urte
geroago Woodstock ez da izango Woodstock. Urte honetan ez da egongo
milioi erdi pertsona bakea eskatzen gerraren aurka. Ez da egongo
milioi erdi pertsona marihuana erretzen eta LSD hartzen (sic), ezta
ere goputzak amodio askeari ematen. Uda honetan ez da egongo milioi
erdi pertsona amerikar estatu batuetako rock talde handiak entzuten
momentuko kontrakulturari musika jartzen dietenak” (Público,
2009-08-09. Etxean itzulita).

Hori da atzo hiru orritako
notizian ekarri zuen berria maila nazionaleko Público
egunkariak. Hemen aipatu nuen orain dela hilabete batzuk notizia
zoragarri on bat jaso nuela jakitean Woodstock musika jaia dohain
antolatuko zutela bere berrogeigarren urtemuga ospatzeko. Badirudi
nazioartean bizi dugun krisi ekonomikoak berri horri 180 graduko bira
eman diotela eta oraingo honetan datorren astean ospatu behar zen
jaia bertan behera geratu dela.

David Frikeren esanetan
(gaur egun Rolling Stones aldizkarian dihardu lanean) Woodstock ez
da beharrezkoa eta 1969ko espiritua ez da existitzen. Hainbeste
aldatu da mundua 40 urteetan? Ez ahal dute garaiko errebindikazio
batzuk zutik irauten? Beste hamaika galdera egingo nituzke gai honi
buruz baina pena bat da 1969an bizi ez zutenek ezin berriz bizitzea
garai hartan gertatutakoa. Woodstock XX. mendean egon zen kultur
ekintzarik handiena izan zen eta horri omenaldi bat egitea hamar
urtean behin gutxienez tristea da. Gaur eguneko gizartearentzat
1969ko abuztuko egun haietan bizi izandakoaren aukera kendu
digutenaren sentipena daukat.

Led Zeppelin, urrezko domina

2 erantzun

Erroman ospatzen ari
diren munduko igeriketako txapelketan Espainiako selekzioak urrezko
domina lortu zuen igeriketa sinkronizatuan konbo modalitatean. Txanda
iritsi zitzaienean Led Zeppelin musika taldearen Stairway
to heaven dantzatu zuten uretan.

Behin aditu bati entzun nion
igeriketa sinkronizatuan notaren erdia baino gehiago musika estudioan
lortzen dela kanta aukeratzerakoan. Hona hemen talde ingelesaren kantua.

Jarraian talde espainiarrak
egindako dantza.

Zerbaitengatik esaten
dute kanta hau historiako onenetarikoa dela. Zortzi minutu zoragarri
belarrien entzumenerako. Kasu honetan Espainiako selekzioari balio
izan zion eskailerak hartu, zerura igotzeko eta urrezko domina
lortzeko.

2009ko tourra

Utzi erantzuna

Amaitu da jada 2009ko Frantziako
Tourra. Hiru astez munduko txirrindularitzarik onenarekin gozatzeko
aukera izan dugu beste urte batez zaleok. Azpimarratu behar dira
momentu eta pertsonai ugari. Horra ba laburpen txiki bat.

Alberto Contador

Tourreko erregea. Bigarren garaipena
lortu du Pintokoak. Berak aipatu bezala bi lasterketa izan dira, bata
errepidean (erraz eta nagusitasun osoz irabazi duena) eta bestea
hotelean (gogorragoa eta psikologikoki prestatuta joan zena).

Adituek diote Contador urte askotarako
izango dugula Tourrean. Nire ustez dena ongi joaten baldin bada
adierazpen horiek zuzenak dira baina esan beharra dago urte batean
euri asko egiten duela eta edozer gerta daitekeela. Hala ere gauzak
ongi badoaz ikuskizuna ziurtatuta dugu txirrindulari honekin eta
etorkizunean arerioak ere izango ditu gauzak zail jarriko dizkiotenak
(Andy Schleck gaztea eta datorren urtean Lance Armstrong amerikarra).

Euskaldunak

Atal honetan dudarik gabe aurtengo
Tourrean etapak irabazi duten bi txirrindulari euskaldunak aipatu
behar dira: Mikel Astarloza pasaitarra eta Juanma Garate irundarra.
Bost urte ziren euskaldun batek etaparik ez zuela irabazten Tourrean
(azkena Aitor Gonzalez-ek 2004ean) eta berriro gure herrialdeko bat
podiumaren goian ikustea zirraragarria izan da.

Bi garaipenak izan ziren ikusgarriak.
Biak ihesaldi batean ostean eta lan asko egin ostean. Biek zituzten
aukera gutxi helmugara lehenak iristeko baina azkenean errepideak
bakoitzari dagokion tokian uzten dio eta merezitako garaipenak lortu
zituzten. Pena Mikelek ezin eutsi izana sailkapen nagusian lehenengo
hamarren artean egoteari, baina etapa garaipenarekin gustura izango
da ziur gipuzkoarra.

Ikusgarritasuna

Aurtengo Tourrak gora behera asko izan
ditu ikusgarritasunari dagokionean. Lehenengo bi asteak aspertzekoak
izan ziren. Etapa batzuk salbu (Monakoko erlojuz kontrakoa, taldekako
erlojuz kontrakoa eta Pirinioetako lehenengo etapa) beste guztia
aspergarria izan da.

Tourmaletari ezin zaio egin aurten egin
zaiona. Etapako azken mendatea izatea eta helmuga 70 kilometrotara
kokatzea. Alde batetik txirrindulariek gero eta ausardia gutxiago
erakusten dute (salbuespenak beti egongo dira) eta beste alde batetik
pertsonak dira eta erronka zail eta gogorren aurrean patxadan
jokatzen dute.

Azkeneko astean kontzentratu zuten
antolatzaileek zailtasun handienak Alpeekin eta Mont Ventoux-arekin.
Izugarria izan zen azken honetako aldapak jendez lepo ikustea
telebistatik larunbatean. Portu bat horrela igotzea inoiz bizi izan
den bizipenik politenetakoa izan behar da.

Azpimarratu hemendik Juanjo Orozen
hitzak. Radio Euskadiko mikrofonoen aurrean aipatu zuen taldeak lan
handia egin zuela lehenengo bi asteetan etapa baten bila eta
beraiengatik ez balitz Tourra oso aspergarria izango litzatekeela.
Gaineratu zuen Euskaltel-Euskadi taldea izan zela ihesaldietan gehien
sartu zen taldea. Agian, nire ustez, hitz gogorrak dira horiek eta
txirrindulari batek egin behar ez dituenak oraindik ezer lortu ez
duen momentuan eta gainera guztiok jakinda Tourra ez zela ari izaten
ikusgarria inorentzat.

2010eko edizioa

Faborito nagusia dudarik gabe Alberto
Contador. Nork kenduko dion erregearen tronua batek daki. Hautagaiak
hamaika izando dira: Schleck anaiak, Armstrong, Sastre, Evans,
Menchov, Wiggins… Baina oraindik asko falta da eta txirrindularitza
denboraldia oraindik ez da amaitu. Aurretik proba garrantzitsu eta
politak izango ditugu: Donostiako klasikoa larunbatean, Espainiako
itzulia irailean eta munduko txapelketa besteak beste.

Segi gozatzen kirol eder honekin!!!

EHUko udako ikastaroetan

Utzi erantzuna

Egun hauetan Donostian nago. Euskal
Herriko Unibertsitateak antolatutako udako ikastaro batean parte
hartzen ari naiz. Aukeratu dudan ikastaroa Gerra zibila euskal
literaturari buruzkoa da. Alde batetik gure historian egon den
gertakaririk nagusiena eta beste alde batetik literatura, gustuko
ditudan bi mundu.

Egia esateko asko disfrutatzen ari naiz
nire egonaldiaz Gipuzkoako hiriburuan. Aitortu behar dut hiria oso
turistikoa iruditzen zaidala baina urtean egun batzuk etortzeko eta
inguratzen didan munduaz deskonektatu nahi badut toki egokia da.

Atzo izan genuen lehenengo jardunaldia.
Aurreneko hitzaldian Jon Kortazar izan genuen 1937tik 2007ra arte
Gerra zibila ardatz bezala hartuz idatzitakoari buruz azalpen bat
ematen. Garai ezberdinak eta estilo ezberdinei buruz hitz egin digu.
Hurrengoa hizketan Ana Toledo izan zen eta bertan sakon jorratu zuen
1964ra arte gerra ostean euskal literaturak emandako guztia. Noski
urte askotan hutsune nabaria egon zela azpimarratu zuen. Eta
amaitzeko Jean Haritschelhar egon zen Iparraldean euskal literaturan
gertatu zenari buruz hitz egiten.

Gaur beste hiru hitzaldi izango ditugu
eta jardunaldiak bihar amaituko ditugu eguerdi aldera. Aukera izaten
ari naiz twitter bidez behin edo beste nire inpresioak jardunaldi
hauei buruz eta ongi pasatzen ari naizela azpimarratu behar dut. Alde
batetik dinamikoagoa egiten ari naiz nire egonaldia eta aisialdi
ugari izan arren ez daukat betarik aspertzeko: goizetan Miramarreko
jauregian jardunaldian, eguerdian hondartzara eguraldiak laguntzen
badu (astelehen arratsaldean iritsi nintzen eta Donostian ez zegoen
batere girorik, ordubete lehenago Lizarra inguruan egon nintzen
lanean eta han kiskali egiten ginen eguzkipean 30 gradutara),
lagunekin bildu, Donostiatik paseatu…

Bihar amaitzen dela aipatu dut goian.
Pena emango dit pixka bat eta faltan botako dut ikasturtean zehar
egun hauek baina nire naturara itzultzeko ordua iritsiko zait. Hala
ere azpimarratu behar dut uztail honetan asko gozatzen ari naizela
nagoen tokian egonda ere. San Ferminetan egon nintzen eta izugarri
ongi pasa nuen, Donostian ere ez nago batere gaizki (eta hori
hondartzak ez didala grazia askorik egiten) eta eguraldi ona egin
arren beroak ez dit kalte asko eragiten.

Disfrutatzen jarraituko dut beraz udara
honetan eta twitter bidez horren berri izango duzue. Tamalez blogean
egoteak lan gehiago eskatzen didalako eta askotan ez naiz heltzen hau
eguneratzea, baina saiatzen naiz ahal dudana egiten.

Bipartidismoa literaturara iritsi da

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

Uda giroan
murgilduta gaude aspalditik (eguraldia gorabeheratsua izan arren eguzki egun
zoragarriak izan ditugu). Urtaro berria hasteko egun gutxi falta dira eta egun
hauetan behin eta berriz ikusi dezakegu komunikabideetan garai ezin hobea dela
liburuak irakurtzeko.

Gaurko El correo egunkarian kultura sailean
aurtengo udan izango diren bi liburuen arteko lehia artifiziala aipatu du. Bi
liburu horiek Ildefonso Falcones eta Stieg Larsson-en azkeneko argitalpenak
dira, Las manos de Fatima eta La reina en el palacio de las corrientes de
aire, hurrenez hurren.
Badirudi Vocento taldeko
egunkariarentzat bipartidismoa ere literaturara iritsi dela. Badirudi uda
honetan gehien irakurriko diren liburuak bi horiek izan behar direla eta aukera
horietatik irteten dena pertsona arrarotzat har diateke.

Ziurrenik liburu
horien ale ugari salduko dira baina udako irakurketa ezin dezakegu bi titulu
horietara mugatu. Eskaintza zabala daukagu egun berezi eta luze hauetan
dastatzeko. Ireki zaitezte mugarik ez daukan mundu bati.

Liburu bakoitzak
bere urtaroa izan dezake. Irakasle batek aipatu zigun adibidez hobeto sartzen
dela Madan Bobary udan neguan baino.Hona hemen jarraian bi lista. Bata El
Correoren arabera 2009ko libururik salduenak lehenengo hiruhilabetekoan eta
bestea nik gomendatutako euskarazko bost liburu aproposa izan daitezkeela udan
irakurtzeko.

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

2009ko libururik
salduenak lehenengo hiruhilabetekoan. Iturria: El Correo:

Larsson, Stieg: Los hombres que amaban a las mujeres.

Larsson, Stieg: La chica que soñaba con una cerilla y un
bidón de gasolina.

Boyne, John: El niño con el pijama de rayas.

Neville, Katherine:
El fuego.

Byrne, Rhunda: El secreto.

Abadia, L.: La crisis Ninja.

Moccia, Federico: Hoy tengo ganas de ti.

Udan irakurtzeko
gomendatzen ditudan liburuak:

Gabiria, Julen. Han goitik itsasoa ikusten da.

Agirre, Katixa. Habitat.

Elorriaga, Unai. Van’t Hoffen ilea.

Aurkenerena,
Joseba: Hendaiako tren geltokia.

Muñoz, Jokin: Antzarraren bidea.

Pau Gasolek Asturiar printzeen saria merezi du…

Utzi erantzuna

Normal
0
21

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

…eta Michael
Pheps-ek, eta Michael Jordan-ek, eta Roger Federer-ek eta… Aurtengo Asturiar
printzipeen saria oso lehiatua izango da. Ereduzko ibilbidea eraman duten
kirolariak, kirol taldeak edo kirolari lotutako erakundeak saritzen dituzte.

Gasol-ek noski
merezi duela sari hau, horrela irekitzen du Marca egunkariak gaur bere
editoriala. Kataluniarrak bere gaur egungo taldearekin, Los Angeles Lakers,
saskibaloian egon daitekeen txapelketarik garrantzitsuenetakoa irabazi du, NBAko
finala. Baina beste askok ere merezi dute, goian aipatutakoak adibidez.

Epaimahai batek erabaki bat hartzen duenean nori saritu betikoa
gertatuko da ondoren. Batzuek begi onez ikusiko dute hartutako erabakia eta
beste batzuek aldiz ez hain ongi. Nork irabaziko du aurtengo Asturiar printzeen
saria? Hamaika hautagai sari bakarrarentzat dagoenean ez da erraza asmatzea.