Astebukaeran Aiegin izan naiz aitarekin eta beraien lagunekin. Mendi bizikleta hartu eta inguru horretako orografian ibili gara. Argazki hauek adibide garbitzat hartu ditzakegu ze nolako bi egun igaro ditugun hango mendietan.
Aldapa behera bizikletatik jaitsita. Sinesgaitza benetan!!! (kar, kar)
Hamarretako merezita irabazi genuen.
Gaur pasa den asteko Ostiraleko goienkaria
ikusten Lokatza Ziklismo Eskolakoen artikulu bat irakurtzeko aukera izan dut.
Bertan galdetzen dira ea gure herrian ziklokros lasterketarik ikusiko ote
dugun.
Nire ustez, beraiek esaten duten moduan, kirol
hau berpizten doa urtetik urtera. Hedabideek gero kasu gehiago egiten diete
kirol honi. Eta gure lurraldean Ziklokros proba garrantzitsuak burutu izan dira.
Ez dezagun ahaztu Oñatin munduko txapelketa jokatu zela.
Garrantzitsuena hasteko txirrindulari taldeak
edukitzea da eta hurrengo pausua probak antolatzea izango litzateke. Kirol
taldeak dauden lekuetan antolatzen dira txapelketak.
Oinarria jarrita dugu gure bailaran, orain ona izango litzateke beste
pausu bat aurrerago joatea eta adorea eta kemena erakustea proba bat
antolatzeko.
Ni bezalako kirolari batek helburu batzuk
finkatzen ditu denboraldia hasi aurretik eta hau aurrera doan heinean ikusten
ditu gauzatzen edo ez, eta betetzen badira aurrera egiten du bestela planak
aldatu behar dira.
Pentsatzen jarrita zeintzuk diren nire ametsak
eta helburuak zaku berdinean sartu ditut eta hauek direla ondorioztatu dut.
Badakik batzuk eskuragarriagoak ditudala beste batzuk baino baina argi dudana
da gogor egin beharko dudala lan markatutako helburuak betetzeko.
Mugikorrak gure bizitzaren parte bilakatu
dira. Eta gaur egungo teknologia aurreratuei esker egunak eman ditzakete itzali
gabe. Leku askotan mugikorra erabiltzea debekatua dago eta horretarako jendeak
amatatu beharrean isilarazi egiten du aparailua.
Liburutegietara joaten den jendearen jarrera
gehienetan hori izaten da, baina oraindik pertsona ugari dago ez duena
mugikorra isilarazten. Errespetu falta bat iruditzen zait isilik egon behar den
leku batean jendeak etxean bezala ibiltzea teknologia hauekin besteekin
pentsatu gabe.
Oso gogaikarria da ikasten edo irakurtzen
zaudela, kontzentrazio altua eskatzen duten ekintzak, jarduera eten behar
izatea pertsona batek sakelekoa isilaraztea ahaztu zaiolako. Are gehiago, gero
eta gehiagotan gertatzen dira horrelakoak, eta hori oso larria dela uste dut.
Oñatin ez hainbeste, baina Gasteizen
Elurretako eraikinaren liburutegian jende ugari ikusi dut lotsagabe mugikorrez
hitz egiten. Bakoitzak egin dezala bere autokritika, nik nire kontzientzia
garbi edukitzeko liburutegira sartzen naizen bakoitzean (edo lekuren batera
mugikorra erabiltzea debekatuta dagoena) nire mugikorra itzali egingo dut.
Pasa den astearte arratsalde-gabean Gasteizeko taldekideekin entrenatzera irten nintzen. Elurra bazegoen, baina gutxi. Egunean zehar elurra jausten egon zen, baina korrika egin genuenerako gelditu zen. Gaur ostera arratsaldean berriro hurbilduko naiz Mendizorrotza ingurura korrikan irteteko.
Elur gehiago dago kalean eta gusturago joango gara, seguruago ere ziur asko. Aldapa goran ez dago arazorik, baina aldapa beheran elurra ez dagoen tokitik zapaldu behar dugu eta gogor gainera. Horrek arrisku txiki bat ekarri dezake, baina berdin du.
Lehengo egunean ordu erdi eskas egin genuen lasai-lasai, baina sentsazioa 50 minutu egin genuena izan zen. Alde on bat du horrek, entrenamendu “mamu” bezala hartu dezakegu eta ondorio zuzenak izango ditu iganderako 10 kilometroko Idiazabaleko lasterketarako.
Aurten lehenengoz elurra gogor egin du. Bazen ordua, batzuk desesperatuta zeuden jada. Gasteizen bizi naizenez, Oñatin baino aukera gehiago ditut elurra zapaltzeko (teorian). Eta hori aprobetxatuz gaur goizen beste bi lagun eta ni Gorbeiako parke naturalera hurbildu gara.
Gorbeiako gurutzeraino nahi genuen joan. Horretarako badirudi gaur mendizalerik ez dela hurbildu eta guk ireki behar izan dugu bidea, oso harrigarria iruditu zaigun arre, elur pila bat zegoelako. Antza gabean elur ugari bota du.
Hasieran bidea ongi zegoen, baina gora igo ahala esfortzua gero eta handiago zen eta azkeneko metroetan zuhaitzen babesik gabe elur ekaitz bat jotzen zigun alde batetik eta atzera egitea erabaki dugu.
Jaitsieran jausita zegoen txabola baten paretaren kontra jarri gara eta gustura asko hartu ditugu Coca-cola bat, tortilla bat txorizoarekin eta kolakao bero bat. Gero kotxea utzi dugun tokian, Muruan aparkatu dugu, gazta, txorizoa eta mandarinak (Alacantekoak hauek) genituen dastatzeko.
Esan dezakegu, hamaika abentura eta esfortzu ikaragarria egin ostean, goiz on bat pasatu dugula gora iritsi ez harren.
Azken aste hauetan Euskal Herritik zehar kilometro
ugari egiten ari naiz gora eta behera korrikako lasterketak direla eta. Askotan
Gasteizeko lagunekin joaten naiz, baina batzuetan bakarrik joatea tokatu zait
(Izoriara eta Bilbora adibidez).
Orain automobila daukadanez ez daukat
lasterketetara joateko arazorik. Autobusez ez bada, autoan joan naitekeelako.
Lehen nire gurasoen menpe nengoen eta iaz lasterketa gutxi burutu nituen arazo
hau zela eta. Baina orain kotxe propioarekin gustura asko nabil.
Honi guztiari esker Euskal Herriko herri
berriak ezagutzen ari naiz. Lehen ezagutzen ez nituen herritan egin dut
lasterka eta orain dela hilabete batzuk galdetzen bazenidan ea non sartzen
nintzen astebukaeratan, ziurrenik erantzungo nizula Gasteizen, Lizarran edo
Oñatin egongo nintzela.
Leku hauetara joateko GPSa erabiltzen dut (tom
tom go), jakinda nora joan behar naizen askotan berak agindutakoa baino
motzagoa egiten ditut ibilbidea, baina ez dakidanean non nagoen kasu egitea
tokatzen zait eta zuzenean bidaltzen dit nahi dudan herrira.
Polemikaz inguraturiko aparailu bat da ordea. Topiko
handi bat oso hedatua dago despiste ugari sortzen dituela, eta DGTk kanpaina
bat abiarazi du esanez GPSa erabiltzen dugunean, geldi gaudenean erabiltzeko
eta bidean gaudenean irratia itzaltzeko edo kopilotuak esateko guri aparailuak
diktatzen duena.
Hau guztia kontuan hartuta, nik harri bat
botako dut GPSaren alde. Objektu guztiak (eta objektu esaten dudanean mapak,
liburuak, mugikorrak… esan nahi dut), GPS bezain edo arriskutsuagoak dira.
Cervantesen On Kixote irakurtzen baldin baduzu gidatzen zoazela ziur istripu
bat izateko aukera handiak dituzula, berdina gertatzen da GPSarekin, edo ez?
Gidatzen bazoaz eta aldi berean horrelako aparatu batean herri bat bilatzen,
errazagoa izango da istripu bat izatea.
Horregatik norberak hartu behar du erantzukizuna teknologia berri hauek ongi
ikasten erabiltzeko. Eta ea horrela ez dugun kruzifikatzen laguntza berri hau,
errepideak ezagutzen ez eta asko bidaiatzen dugunontzat oso baliagarriak egiten
baitzaizkigu.
Urtea: 2006
Iraupena: 102 min.
Zuzendaria: Sylvester Stallone
Aktoreak: Sylvester Stallone (Rocky Balboa), Burt Young (Paulie), Antonio Tarver (Mason “The line” Dixon), Geraldine Hughes (Marie), Milo Ventimiglia (Rocky Jr.).
Ostiralean Rocky Balboa pelikula estreinatu zuten eta ikustera joan nintzen. Jakin nuenetik egun horretan emango zutela filma, pentsatu gabe pelikula ikustera joatea erabaki nuen.
Gustuko ditut kirol pelikulak. Ezinezko gauzak gainditzeko esfortzu handiak egin behar direnean, horrelakoak ditut nik gustukoen.
Rocky-ri buruz esan behar dut lehenengo pelikulatik bosgarrenera, eta orain seigarrenera, guztiak ikusi ditudala eta guztiak izan ditudala gustuko. Baina gehien gustatu zaidana dudarik gabe hirugarrena izan da.
Batez ere gehien identifikatzen naizen pelikula delako. Indarra ez da dena munduan eta beste metodo batzuk erabilita gailurrera iritsi daiteke. Nik indar gutxi dut, baina frogak gainditzeko izugarrizko kemenarekin aurkitzen naiz, gainera oso burugogorra izaten naiz eta ez dut ematen ezer galdutzat. Bukaerara arte borrokatzen naiz.
Pelikula bakoitzak bere mezu prpioa dauka. Hirugarrena esan dugu. Lehenengoa, askorentzat onena, ezer ez den pertsona bateri aukera izugarri bat ematen diote eta ikusi dezakegu nolako lan gogorra egiten duen aukera horretaz aprobetxatzeko. Bigarrenean, mendekuaren mezua dago, lehenengoan justizia ez zen egin eta Apollo horren bila dabil arerio duin bat aurkitu baitu. Laugarrenean politika sartzen da, garai horretako mundu komunistaren eta kapitalaren arteko lehia nolakoa den islatzen digu. Eta bosgarrenean zelan pertsona erretiratu bat bere jardunera itsatsita jarraitzen duen bere ezagutzak beste pertsona umil bateri erakutsiz.
Hori guztia da Rocky eta seigarrenean guztiaren laburpen bat bezala ikusi dezakegu, baina kasu honetan Balboa inoiz baino bakartiago batekin. Hala ere bere lagunak ondoan izango ditu eta froga berri bat izango du aurrean bere kemenari esker aurre egingo diona.
Sustatu.com webguneak argitara eman ditu
zenbait testigantza Firefox nabigatzailearen alde. Nik nire alea gehitu diot
post horreri:
Nik batxilergoko informatikako
klasean ezagutu nuen Mozilla firefox. Egun hartan etxera heldu bezain pronto
internetetik deskargatu nuen lehenengo gauza programa hori izan zen.
Izugarri gustatu zitzaidan
klasean, alde batetik fitxa sistemarengatik eta beste alde batetik euskaraz
jartzeko aukera zegoelako.
Geroztik beti erabili dut Mozilla
edo Firefox. Eta unibertsitatean nagoenean, explorer-a erabili behar badut ez
dudalako beste aukerarik deseroso sentitzen naiz.
Gainera azkarragoa dela esaten
dute, eta ala bada, niretzat hobe.
Gaur telebista ikusten nengoela berri
harrigarri bat aditzeko parada izan dut. Orain dela gutxi mutil batek bere
amamari blog bat egin diola urtebetetze opari gisa.
Muxia-ko herrian gertatu da gertakari hau.
Blogak A mis 95 años deitzen da eta idazleak, Maria Ameliak, bere bizitzari
buruzko gauza interesgarriak kontatzeko gogo handiak ditu.
Beste notizia positibo bat blogintzaren
inguruan eta blogosferarentzako. Interesgarria izango litzateke horrelako
pertsona gehiago animatuko baziren idaztera, horrela beraien memoriak eta
oroitzapenak leku garrantzitsu batean geratuko lirateke gordeta eta ez ahaztuta
edozein lekutan.
