Irribarre egitea bizitzaren amaieran

Huescako egunetatik beste opari hau ekarri nuen (gracias Marta!!). Egia esan, irentsi egin dut, eguneroko kontuak zaizkit plazaratzen dituena Jose Maria Doria egileak, baina beti ondo dator beste ikuspegi bat.

Liburua indartsu hasten da, idazleak haren arrebaren amaiera baketsua kontatzen duenean zehaztasun guztiekin: gauzak argi edukitzea, bizitzarekin gogobeteta egotea eta norekin eta nola hil aukeratu ahal izatea. Bake horretatik dator sosegua, eta sosegutik irribarrea. Non sinatu behar da, ezta?

Hurrengo ataletan kontzeptu jakinak edo ez hainbeste errepasatzen ditu, ondo osatuta dago liburua egia esan, bilduma ona da:

  • Bizitzan zehar behin baino gehiagotan hiltzen garela.
  • Beste garai batean hildakoei argazkiak ateratzea normala zenean (eta osasuntsua dolurako).
  • Bizitza duina zer den.
  • Nia desagertzeko beldurraz.
  • Txanponaren bi aldeak.
  • Egoaren ajeak.
  • Zelan nahi dut hiltzea? Gabi Herasen 4 puntu gakoak.
  • Arretaz eta prest bizitzea.
  • Bihar hiltzera joango bagina bezala bizitzea.
  • Heriotza, ospitaleko gertakaria?
  • Hospizioak. Bruce J. Millerren lana San Franciscon (“End Game” dokumentalean jasota).
  • Simón Lordak zerrendatutako 12 eskubideak hiltzear dagoen pertsona batenak.
  • Gian Domenico Borasioren 12 puntuak medikuarekin komunikazio ona izatearen inguruan.
  • Perspektiba filosofikoak heriotzaren inguruan.
  • Suizidioaren inguruko sinesmenak. Idazlearen anaiaren suizidioa.
  • Heriotzatik hurbileko bizipenak.
  • Beste bizitza bati buruzko sinesmenak.
  • Ondo hiltzeko jarrerak.
  • Alboan egoteko artea.
  • Isiltasuna erreminta moduan.
  • Misterioaren aurrean.
  • Meditazioaren onurak.
  • Eutanasiaren aldeko eta aurkako argudioak.
  • Agur esateko otoitzak edo formulak.
  • Zeure hileta propioa sortzea.
  • Hilezkortasuna?

Azken hilabete hauetan oso oparoa izaten ari da literatuta zainketa aringarrien inguruan, liburuak pilatzen ari zaizkit: Cristina Llagosterarena (“Morir con amor”), Montse Esquerdarena (“Hablar de la muerte para vivir y morir mejor”) eta Enric Benito berarena (“Una vida de coratge i compassió”).

Mallorcatik aste honetan zeozer ekarriko dut ziur aski, dena ez dira izango ensaimadak.

Bizitzaren amaiera arte

Pasa den azaroan, Torelló-ko mendi zinemaldian dokumentala aurkeztera joan nintzenean, beste zerbait interesgarria egiteko ere aprobetxatu nuen.

Gertu gelditzen den Vic herrian hartu nuen ostatu, eta bertan dago martxan 2017tik Kataluniako lehenengo komunitate errukitsua edo zaintzailea, Vic Ciutat Cuidadora izenekoa. Sustatzaile nagusia, Zainketa Aringarrietan estatu espainiarrean mediku aitzindarietako bat da, Xavier Gómez-Batiste, eta berarekin egoteko abagunea izan nuen.

Etxera bueltan, liburu bat ekarri nuen nirekin, argitaratu berria zegoena: “Fins al final de la vida”. Egileak, hain zuzen ere, Anna Formiguera erizaina, Mariona Vilaclara psikologoa eta Xavier G-B bera dira. Egun hauetan etxean egon beharko naizela, denbora izango dut eskuetan berriro hartzeko. Liburuaren helburua bizitzaren amaieran dauden gaixoak zelan lagundu eta zaindu azaltzea, akonpainamendurako gako ugari lagatzen ditu.

19 ataletan banatuta dago, katalanetik itzulita: Dena jakin ala ez; Etxean ala ospitalean; Aurretiazko borondateak; Ukapena; Amorrua; Tristezia; Beldurra; Mina; Angustia; Onarpena; Dementziak; Bizitzaren amaieran erabakiak hartzea; Heriotza hurbilaren seinaleak; Erantzuteko galdera zailak; Haurren minbizia; Eutanasia; Nahi gabeko bakardadea; Bakean hiltzea eta Dolua.

Bibliografia ona egun hauetarako.

Itzulera

2005 inguruan izan zen, blog bat sortu genuen Maiderrek eta biok ezkonbidaian, Kurdistan eta Turkia aldean bizi izandakoa kontatzen. Garai hartan abiatu nuen lehenengo blog pertsonala, Igor Leturiak zirikatuta. Lau urte neraman Arrasateko ospitalean lanean, eta Goiena-ren komunitatean sartu nintzen, Patxi Lurra ezizenarekin eta “Ahuntzaren Eguerdiko Doministikua” izenburuarekin.

Hortik Bilboko beste blog komunitate batera lekualdatu nintzen, izen berdinak mantenduta. Garai hartakoa izan zen Pello jaio osteko bizipenak umore klabean kontatu nituen post sorta, “Aita berri euskaldun baten memoriak” izenburupean.

Azken 10 urteotan “Osatzetik arintzera” izeneko blogean aritzen naiz, Arinduz elkarteko webgune matxuratutik Goiena-ra bueltan ekarri nauena.

Osasuna guztioi!