Udazkeneko hostoak


Iritsi da ikasturte berri bat
eta horrekin batera urtaro berri bat ere: udazkena. Egutegian
gutxienez urtaro berrira sartu garela azaltzen da, beste gauza bat
giroan sumatu dezakeguna da (azken egun hauek udakoak ematen dute
udazkenekoak baino).

Urtaro honetako ezaugarri
nagusienetakoa paisaiaren aldaketan oinarritzen da. Eguerdian
bizikleta bat utzi dut kateatuta toki batean zuhaitzez inguratua
zegoena. Lur zati asko hosto marroiez betea zegoen. Garai hau oso
polita jartzen da gure herrietako parkeak. Oraindik ez dute lortu
zuhaitzen hostoek marroi kolore bereizgarri hori baina gero eta
gutxiago falta da puntu horretara heltzeko. Garai polita izaten da
argazkilaritza maite dugunontzat gure inguruetako paisaiei
erretratuak ateratzeko. Baita ere eskuz koadroen batean islatzeko begiek ikusten dutena.

Ea aurten astia izaten dudan
eta kamara digitala bere gordelekutik ateratzen dudan aspaldiko
partez . Laster hortik zehar aterako nahiz ahalik eta irudirik
politenak lortzeko.

Uda oso desberdina


Atzo irakurri nion goiena.net
blog komunitateko beste kide bati bere udaren gora beherak.
Inspirazioa piztu dit eta nik ere nire udako nondik norakoen berri
emango dizuet. Gainera uste dut 2010-2011 blog kurtsoa hasteko era
polit bat izan daitekeela (noski post hau publiko guztiei zuzendua
dagoenez eszenarik gogorrenak eta erotikoenak beste baterako utziko
ditut, edo agian intimitatean kontatzeko 😉 ).

Lehen uda izan da kotxeko
gidabaimena edo sorosle titulua izateko aukera dudanetik ez dudana
lan egin. Beno, baten batek galdetzen badit ea udan lan egin dudan
baiezkoa emango diot baina soilik 18 egun izan dira. Lau egun
uztailean, Oñatiko igerilekuan, eta 14 Usakoko errekan. Bietan
sorosle lanetan eta inoiz leku horietan aurretik lan egin gabe.
Esperientzia bezala esan beharra daukat ez dela erraza izan (kontuan
izanda zer nolako erantzukizuna dugun pertsonen biziekin) baina aldi
berean ez da batere zaila izan (aurretiko sei udatan Aiegiko Iracheko
igerilekuan lan egin izanak esperientzia asko eman dit bi leku
hauetan lanari aurre egiterakoan). Ondorioz esan dezaket uda bat
gehiago egindako lanarengatik emaitza positiboak ateratzen ditudala.

Uztailean hasi zen nire
oporraldia. Ekainean askok jakingo duzuenez Europako txapelketan egon
nintzen eta ez zen nire egunik onena izan baina hala ere bizitzan
aurrera egin beharra dagoela dakit. Beraz hori egitea tokatu
zitzaidan. Uztailaren 7an Iruñean izan nintzen. Oso ondo pasa nuen
lagun baten urtebetetzea ospatzen baina sentsazioa daukat urtetik
urtera San Ferminen herrikoitasun maila jaisten doala eta
atzerritarrentzako festa bat bilakatzen ari dela gero eta gehiago
(zoritxarrez).

San Ferminak atzean utzita
Donostiara hurbildu nintzen uztailaren 10 eta 11ean EHUk antolatzen
dituen udako ikastaroen barruan Euskara 2.0 ikastarora. Bertan
Sustatuko bosgarren urtemugan ezagutu nuen Gorka Julio berriro ikusi
nuen eta Maite Goñi bezalako pertsonak ezagutu eta aldi berean
eramaten duen proiektu berritzailea Ordiziako ikastolan batxilergoko
ikasleekin teknologia berriak erabiliz. Balorazio oso positiboa egin
nuen bi egun horien baitan, gauza berri batzuk ikasi nituen eta
konpainia onean egoteko aukera izan nuen. Datorren urtean ez ditut
beharko aukera askeko kredituak (arrazoietako bat zergatik hurbildu
naizen azken bi urteetan Miramar jauregira) baina agian bisitaren bat
Donostiara egingo dut aukera polita izaten delako Gipuzkoako
probintzian egun batzuk igarotzeko.

Uztaileko azken astean
kokaturik Alpeetara joateko ordua iritsi zitzaidan Gasteizko lagun
batekin Alpe d´Huez-eko distantzia motzeko triatloian parte hartzeko
(1,2-30-7). Joan aurretik Aloña Mendiko igeriketa saileko 25.
urteurrenaren festa izan nuen eta han bizitakoa aurretik esanda
daukat iadanik. Alpeetan astebete egon ginen, 7 egun. Aspertzeko
betarik ez genuen izan, lasterketa oso ondo joan zen. Bizikletako
zatiak zuen zailtasunik handiena, lakutik irten Bourg d´Oissan
herrira jaitsi eta Alpe d´Huez igotzea baizen. Goian zazpi kilometro
izango genituen aurretik korrika egiteko. Hango parajeetan
txirrindularitza usaintzen zen leku guztietatik zehar eta egon ginen
kanpinean bost izarretako hotel batean bezala egon ginen. Oso gustura
eta tamalez gauza onenekin gertatzen den bezala oso motza egin
zitzaigun.

Horrela abuztura iritsi
ginen. Alpeetatik bueltan Gasteizetik Lizarrara joan behar nintzen,
lagun on bati esker igande arratsalde-gauen Nafarroara joatea ahal
izan nuen. Han Lizarrako jaiak gori-gori zeuden. Abuztuak 1eko eta
2ko gauetan lagunarekin irten nintzen parrandan. Primeran pasa
genuen. Bigarren egunean behietara joan ginen goizean goiz (beno egia
esanda goizeko entzierroa ia kale erdian harrapatu zigun). Ez naiz
oso oker ibiliko giroa Iruñekoa baino hobeago zela esaten badut.

Jaiak amaitu ostean hamar
eguneko astebete inguruko deskantsua ilobarekin Aiegin. Uste dut ez
naizela hainbeste nekatu ume baten atzetik inoiz (eta hori aurten
igerilekuan monitore lanetan nengoela ume batzuk energia asko
xahutzen zidaten). A zer nolako energia daukan iratzarrita dagoen
bitartean!!!

Iloba bere herrira itzuli
ostean Malagara joatea tokatzen zitzaidan. Hamabi egun izan al ziren?
Ala hamahiru egun? Ez naiz oso ondo oroitzen baina azpimarratu
beharra daukat Malagako giroa asko aldatzen dela hemen bizi
dugunarekin. Normala kontuan izanda goizeko lau eta erdietan 27 gradu
egiten badu.

Malagako erritmoa laburtu
dezakegu esanez bazkariarekin hasten dela arratsaldeko bostetan,
afariarekin jarraitzen du gaueko hamarrak-hamaikak aldera, lan egiten
da ondoren eta amaitzeko goizeko seiak aldera gosaldu egiten da
egunari amaiera emanez eta ohera lotara joanez.

Han bizi izandako
esperientzia oso aberasgarria izan da. Ezusteko handia eraman nuen
feria deskubrituz eta datorren urtean ziurrenik handik egun batzuk
egingo ditudala abuztuaren erdialdean.

Uda amaitzeko egun gutxi
falta zirela itzuli nintzen Andaluziatik. Udaren amaierarekin batera
nire oporretako garairik gogorrena bizitzea tokatzen zitzaidana. Alde
batetik hasieran aipatutako lana Oñatiko txokorik politenetakoan eta
beste alde batetik iraileko azterketak.

Guzti hori igaro da…
zoritxarrez. Orain garai berri bati ekingo diot ikasturte berriaren
hasierarekin. Ikusten duzuenez idazteko gogoz nago eta ea jarraipena
ematen diodan. Denborak bakoitza bere tokian jarriko du… eta
gainera berriro hasi naiz korrika egiten (alpeetatik ez ditut berriro
korrikako zapatilak jantzi).

Uda oso desberdina


Atzo irakurri nion goiena.net
blog komunitateko beste kide bati bere udaren gora beherak.
Inspirazioa piztu dit eta nik ere nire udako nondik norakoen berri
emango dizuet. Gainera uste dut 2010-2011 blog kurtsoa hasteko era
polit bat izan daitekeela (noski post hau publiko guztiei zuzendua
dagoenez eszenarik gogorrenak eta erotikoenak beste baterako utziko
ditut, edo agian intimitatean kontatzeko 😉 ).

Lehen uda izan da kotxeko
gidabaimena edo sorosle titulua izateko aukera dudanetik ez dudana
lan egin. Beno, baten batek galdetzen badit ea udan lan egin dudan
baiezkoa emango diot baina soilik 18 egun izan dira. Lau egun
uztailean, Oñatiko igerilekuan, eta 14 Usakoko errekan. Bietan
sorosle lanetan eta inoiz leku horietan aurretik lan egin gabe.
Esperientzia bezala esan beharra daukat ez dela erraza izan (kontuan
izanda zer nolako erantzukizuna dugun pertsonen biziekin) baina aldi
berean ez da batere zaila izan (aurretiko sei udatan Aiegiko Iracheko
igerilekuan lan egin izanak esperientzia asko eman dit bi leku
hauetan lanari aurre egiterakoan). Ondorioz esan dezaket uda bat
gehiago egindako lanarengatik emaitza positiboak ateratzen ditudala.

Uztailean hasi zen nire
oporraldia. Ekainean askok jakingo duzuenez Europako txapelketan egon
nintzen eta ez zen nire egunik onena izan baina hala ere bizitzan
aurrera egin beharra dagoela dakit. Beraz hori egitea tokatu
zitzaidan. Uztailaren 7an Iruñean izan nintzen. Oso ondo pasa nuen
lagun baten urtebetetzea ospatzen baina sentsazioa daukat urtetik
urtera San Ferminen herrikoitasun maila jaisten doala eta
atzerritarrentzako festa bat bilakatzen ari dela gero eta gehiago
(zoritxarrez).

San Ferminak atzean utzita
Donostiara hurbildu nintzen uztailaren 10 eta 11ean EHUk antolatzen
dituen udako ikastaroen barruan Euskara 2.0 ikastarora. Bertan
Sustatuko bosgarren urtemugan ezagutu nuen Gorka Julio berriro ikusi
nuen eta Maite Goñi bezalako pertsonak ezagutu eta aldi berean
eramaten duen proiektu berritzailea Ordiziako ikastolan batxilergoko
ikasleekin teknologia berriak erabiliz. Balorazio oso positiboa egin
nuen bi egun horien baitan, gauza berri batzuk ikasi nituen eta
konpainia onean egoteko aukera izan nuen. Datorren urtean ez ditut
beharko aukera askeko kredituak (arrazoietako bat zergatik hurbildu
naizen azken bi urteetan Miramar jaurgiera) baina agian bisitaren bat
Donostiara egingo dut aukera polita izaten delako Gipuzkoako
probintzian egun batzuk igarotzeko.

Uztaileko azken astean
kokaturik Alpeetara joateko ordua iritsi zitzaidan Gasteizko lagun
batekin Alpe d´Huez-eko distantzia motzeko triatloian parte hartzeko
(1,2-30-7). Joan aurretik Aloña Mendiko igeriketa saileko 25.
urteurrenaren festa izan nuen eta han bizitakoa aurretik esanda
daukat iadanik. Alpeetan astebete egon ginen, 7 egun. Aspertzeko
betarik ez genuen izan, lasterketa oso ondo joan zen. Bizikletako
zatiak zuen zailtasunik handiena, lakutik irten Bourg d´Oissan
herrira jaitsi eta Alpe d´Huez igotzea baizen. Goian zazpi kilometro
izango genituen aurretik korrika egiteko. Hango parajeetan
txirrindularitza usaintzen zen leku guztietatik zehar eta egon ginen
kanpinean bost izarretako hotel batean bezala egon ginen. Oso gustra
eta tamalez gauza onenekin gertatzen den bezala oso motza egin
zitzaigun.

Horrela abuztura iritsi
ginen. Alpeetatik bueltan Gasteizetik Lizarrara joan behar nintzen,
lagun on bati esker igande arratsalde-gauen Nafarroara joatea ahal
izan nuen. Han Lizarrako jaiak gori-gori zeuden. Abuztuak 1eko eta
2ko gauetan lagunarekin irten nintzen parrandan. Primeran pasa
genuen. Bigarren egunean behietara joan ginen goizean goiz (beno egia
esanda goizeko entzierroa ia kale erdian harrapatu zigun). Ez naiz
oso oker ibiliko giroa Iruñekoa baino hobeago zela esaten badut.

Jaiak haimatu ostean hamar
eguneko astebete inguruko deskantsoa ilobarekin Aiegin. Uste dut ez
naizela hainbeste nekatu ume baten atzetik inoiz (eta hori aurten
igerilekuan monitore lanetan nengoela ume batzuk energia asko
xahutzen zidaten). A zer nolako energia daukan iratzarrita dagoen
bitartean!!!

Iloba bere herrira itzuli
ostean Malagara joatea tokatzen zitzaidan. Hamabi egun izan al ziren?
Ala hamahiru egun? Ez naiz oso ondo oroitzen baina azpimarratu
beharra daukat Malagako giroa asko aldatzen dela hemen bizi
dugunarekin. Normala kontuan izanda goizeko lau eta erdietan 27 gradu
egiten badu.

Malagako erritmoa laburtu
dezakegu esanez bazkariarekin hasten dela arratsaldeko bostetan,
afariarekin jarraitzen du gaueko hamarrak-hamaikak aldera, lan egiten
da ondoren eta amaitzeko goizeko seiak aldera gosaldu egiten da
egunari amaiera emanez eta ohera lotara joanez.

Han bizi izandako
esperientzia oso aberasgarria izan da. Ezusteko handia eraman nuen
feria deskubrituz eta datorren urtean ziurrenik handik egun batzuk
egingo ditudala abuztuaren erdialdean.

Uda amaitzeko egun gutxi
falta zirela itzuli nintzen Andaluziatik. Udaren amaierarekin batera
nire oporretako garairik gogorrena bizitzea tokatzen zitzaidana. Alde
batetik hasieran aipatutako lana Oñatiko txokorik politenetakoan eta
beste alde batetik iraileko azterketak.

Guzti hori igaro da…
zoritxarrez. Orain garai berri bati ekingo diot ikasturte berriaren
hasierarekin. Ikusten duzuenez idazteko gogoz nago eta ea jarraipena
ematen diodan. Denborak bakoitza bere tokian jarriko du… eta
gainera berriro hasi naiz korrika egiten (alpeetatik ez ditut berriro
korrikako zapatilak jantzi).

Ez direlako egunero betetzen

*Atzo arratsaldean idatzitako artikulua Hego Euskal Herriko hiru probintziak gurutzatu ostean…

Atzo larunbatean Aloña Mendiko
igeriketa sailean era batera edo bestera parte izan garenok oso egun
berezia bizi izan genuen. Atzo larunbatean Aloña Mendiko
igeriketa sailak bere hogeita bostgarren urteurrenaren jaia ospatzen
zuen eta era batera edo bestera sail honen inguruan egon garenok oso
egun berezia bizi izan genuen.

Txapelketa eta herri bazkaria

Ospatu beharra zegoen hogeita bost urte
hauek. Arrazoi ugari zeuden. Bat azpimarratzeagatik Aloña
Mendi Kirol Elkartea talde bat baino gehiago delako Oñatiko
herriarentzat eta sail bakoitzaren baitan azken finean iragan
garenok, iragaten ari direnak eta iragango dutenak herri honetako
kirolaren historiaren zati bat osatzen dugulako familia handi bat
osatuz.

Pixka bat originalak izateagatik eta
ordu alai batzuk igarotzeko igerilariak izandakoak eta orain taldean
daudenak goizeko hamarretan ordua hartua genuen Oñatiko
Zubikoa kiroldegian txapelketa herrikoi batean parte hartzeko. Han
Aloña Mendiko igeriketa saileko iragana, oraina eta geroa
elkartu ginen (emakumeren batek bere barrenean eraman zuen
etorkizunerako igerilariren 😀 ). Oso ondo atera zen dena. Zerbitzari
bat beste igerilari ohi batekin epaile lanetan aritu ginen
(zerbaitetarako baikara publienpleatuak eta epaile titulua noizean
behin erabili egin beharra dago). Baina ez ginen libratu igeri
egitetik. 50 bular, 4×50 libre eta 4×50 estiloetako probetan parte
hartu nuen. Esan bezala han bildu ginen iragana, oraina eta
etorkizuna eta aukera izan nuen lehendabizikoz nire aurretik egon
ziren kirolariekin batera igeri egiteko gure bigarren edo hirugarren
etxean izan zen igerilekuan. Zerbait berezia izan zen. Bizitzan
izaten dugun situazio horietako bat hitzik gabe gelditzen garela hori
deskribatzeko.

Igeri ondoren eta kaloria batzuk erre
ostean Aloña Mendi Kirol Elkarteak antolatutako Garagardo
feriako karpan herri bazkaria izan genuen igeri egitera joan ginenok
eta era batera edo bestera igeriketa sailera lotuta egon ziren
pertsona guztiak geunden gonbidatuta.

Musutruk lan ugari

Bazkari on baten ostean hitzen eta
hitzaldi motzen ordua iritsi zen. Galaren gidatzaile bezala Oñati
irratiko kirol korrespontsala izan genuen, Aratz Losada. Bertan
zenbait omenezko plaka banatu ziren Aloña Mendiko Igeriketa
sailarengatik egindako lanarengatik. Lehenik eta behin sortzaileei
eta sailak izan zituen presidenteei omendu zitzaien. Ondoren hogeita
bost urteetan nabarmendu diren igerilariei ere beraien oroigarria
eman zitzaien, hauek Espainiako txapelketara iristeagatik jaso
zituzten plakak. Azkenik lan asko eta urte asko itzalean lan
egiteagatik oroigarri bereziak jaso zituzten hiru pertsonek igeriketa
sailaren eskutik. Lehenengo biak Juan Mari Andueza eta Anjel
Maiztegi, bolondres bezala urte askoan lan eta lan aritu ostean
sailari eman dioten guztiarengatik.

Aipatu bezala hirugarren pertsona batek
ere jaso zuen oroigarri berezia. Igeriketa saileko aurpegirik
ezagunena baina protagonismoa hartzea gustatzen ez zaion pertsona
bat. Argazkitan maiz agertzen dena baina beti ere bere igerilarien
atzetik. Saila sortu zenetik urtero lanean kirol emaitza onargarriak
lortzeko eta lortzen hamar mila biztanleko herri batentzako. Berak
putakume bezala deskribatu zuen bere burua. Igerilariok badakigu
bigarren aitatzat har dezakegula. Bigarren aitatzat eta lagun on bat
bezala (kirol honek eta talde honek duen bereizitasun onenetakoa:
bakarkako kirola izan arren lagunak erraz egin daitezkeela eta
loturak urte luzeetan irauten dutela). Txalo zaparrada handiena eta
hunkigarriena jaso zuen Xabier Infante “Artza” jaunak. Lehen
aldiz ikusi nuen nire entrenatzailea izandakoa negar malkotan (han
bilduta geundenen artean ez zen bakarra izan). Zirrarra berezi bat
sortu zitzaigun sabeletan irudi hura ikusi genuenean, oilo ipurdia
jarri arte. Saileko zuzendaritzaren partetik bere oroigarria jaso
zuen eta igerilariok ere, sail honetako historiaren parte izan
garenok, opari bat egin nahi genion guregatik egindako lan
guztiarengatik esker ona emateko. Hala ere badakigu gasteiztar honek
egin duen lana igeriketatik haratago doala eta inoiz ezingo diogula
behar bezala ordaindu. Bertso bat eta luxuzko Hotel batean egonaldia
oparitu genion.

Bertsoa (Doinua: Habanera):

Burubelarri jardun da

25 urte hauetan

diziplinari helduta

gure entrenamenduetan

gurekin zabiltzanean

ondo dakizu zuk zertan

nahiz uretatik kanpora

eta berdintsu uretan

zurekin gu beti pozik

lehiatzen herri denetan

zure izaera baita

goraipatzekoa benetan

jaso ditzazula gure

eskerrak gaurko honetan

segi ezazu kementsu

aurrera igeriketan.


Aloña Mendik badauka

entrenatzaile bakarra

bere lana egiteko

inork ba ahal du indarra

goizeko seietan beti

hasten du bere beharra

nahiz udaberria izan

edota negu zatarra

nahiz ta guk zurekin pasa

pistinan egun bat txarra

entrenatzaile bezala

guretzat zara izarra

zu ezagutzea baita

izugarri edarra

belarritik tira eginez

gora Artza Gasteiztarra.


Besarka eta muxu handi bat

zure igerilarien partez

Oroigarria

Goizean igeri ostean kamiseta bat eman
ziguten oroigarri bezala, bazkarian eraman beharrekoa. Gaur egun
edozein lekutara edozein ekintzetara zoazela, batez ere kirol probei
eta jaiei buruz ari naiz, kamisetak edonon ematen dizute. Hamaika
proba egin ostean azkenaldi honetan aukeraketa bat egin behar izan
dut armairuko espazio faltarengatik eta asko ez ditudalako jartzen.
Horiek ziurrenik Argentinarako bidea hartuko dute beste batzuek, ni
baino behartsuagoak, erabil dezaten. Horregatik uste dut ditudan
kamisetak momentu berezietan lortutakoak izan direla. Hor ditut
adibidez Calellan lortutakoa helmuga zeharkatu ostean nire aitaren
eta lagunaren alboan edo orain berritsuki Europako txapelketan
lortutakoa parte hartzeagatik adibidez. Beraz atzoko kamiseta nire
armairuan luxuzko leku bat aurkitu du eta ikusten dudan guztietan
gogoratuko naiz atzo bizi izandako egun ederraz.

Eskerrik asko Igeriketa Sailekoei atzo
antolatutakoagatik, eskerrik asko Artzari hamaika arrazoiengatik
baina garrantzitsuena beti disponible egoteagatik bere igerilekuko
garitan eta eskerrik asko atzo hurbildu ziren guztiei uste dudalako
giro benetan ederra eta polita lortu genuelako guztion artean.

Beste 25 urteren buruan ikusiko
garelakoan,

Aloña Mendi goratutzen dugu,
pozez bete leku bakoitzean!!! Aliron, aliron, aliron… ALOÑA
MENDI TXAPELDUN!!!

P.d. Post hau
kikuz beterik dago 😀 Orain dela astebete entzun nuen bezala,
euskaldunok gure barnean dugun euskal filologoa akabatu egin dut eta
beldur gabe eta lotsagabe aritu naiz artikulua hau idazteko. Batzuek
gogoko izango dute beste batzuek ez hainbeste… beraz soilik esan
goza dezazuela ahal duzuen neurrian artikulu honekin!!!

Istorio polit baten puntu eta jarraia


Hogeita lau ordu inguru igaro
dira atzo Distantzia Luzeko Europako Triatloi Txapelketan nire parte
hartzea amaitu dudanetik. Denbora izan dut gogoeta batzuk egiteko eta
jarraian han igarotako azkeneko egunen inguruan idatziko dut.

Ostirala. Egun bat falta

Deskantsu eguna. Ondo lo egin
genuen. Gosaldu eta pixka bat irakurri ondoren Buesa Arenara hurbildu
ginen bazkaltzera. Han parte hartzaileontzat bazkari bat zegoen
probaren agendaren baitan. Zorionez pisukidea eramateko aukera izan
nuen. Handik Landara gerturatu ginen bizikleta hango boxes-etan
uztera. Ondoren Buesa Arenara bueltatu ginen hango boxes-etan
korrikako zapatilak uztera. Guzti hori egin eta gero etxera. Ongi
afaldu eta ohera hurrengo egunean goizeko seietan alarmak joko
baitzuen.

Larunbata. Txapelketa
eguna, D eguna

Goizeko seiak eta gosaltzera
ekin nion. Ongi elikatu nintzenez aurreko egunetan gosari normal bat
egin nuen: yogurra zerealekin, pare bat tostada eta platano bat.
Txapelketara bidean litro erdi ur hartuko nuen ongi idratatzeko.
Landara goizeko zortziak inguruan iritsi ginen. Jende ugari bildu zen
baina batez ere Hiru Handien lasterketako bigarren etaparen amaiera
han zelako. Kasualitatea.

Lasterketa hasi baino ordu
erdi lehenago bizikleta utzi genuen lekura joan ginen. Guztia ondo
zegoela ziurtatu eta uretatik irtendakoan jantzi behar nituenak utzi
nituen nire bizikletaren inguruan.

Gizonezko elite maila goizeko
bederatzietan abiatu zen. Bost minutu beranduago emakumezko elite
maila eta bederatziak eta hogeietan gu. Julen Kortabarria, Oñatiko
Triatloi Taldeko kidea, irteera berdinean abiatu zen. Igeriketa
nahiko garbia izan zen, ez ziren kolperik egon gure artean.
Berrogeita hamar pertsona inguru irten ginen eta laku guztia genuen
guretako. Uretatik sentsazio oso onekin irten nintzen. Ordubete eta
hiru minutu. Bizikleta hartu eta aurrera. Lehenengo ehun kilometroak
hiru ordutan burutu nituen baina hor hasi zen sufrimendua. Edaria
sartzen zitzaidan baina ez zidan onik eragiten. Botaka egiteko gogoak
gero eta handiagoak ziren. Agurainetik Gasteizera ez nuen oso ondo
igaro baina bizikletako sektorea amaitzea lortu nuen. Korrikako
lehenengo kilometrotan gorputzak erantzun zidan baina bigarren anoa
gunetik hirugarrenera benetako infernua pairatu behar izan nuen.
Bostgarren kilometroan gorputzak gehiago ezin zuela esan zidan. Hor
amaitu zen zoritxarrez nire lasterketa. Uste dut erabakirik onena
hartu nuela. Nire osasunarentzat uste dut onena egin nuela. Buruak
kontrakoa esan arren. Zorionez Julen Kortabarria taldekideak amaitzea
lortu zuen eta han egin nituen lagun batzuk ere beraien helburua
lortu zuten.

Gogoeta eta eskerrak
emateko garaia

Lehenik eta behin eskerrak
eman nahi diet bidai honetan alboan egon diren guztiei eta Buesa
Arena ingurura animatzera hurbildu zirenei, ezin zirenei egon,
hilabete hauetan behin edo beste animoak eman didatenei, beti hor
egongo direnei… Esperientzia oso ederra bizi izan dut, amaiera ona
lortu ez arren. Ikasteko asko balioko dit honek. Berriro profesional
bat bezala bizitzea aste oso batean agian ez zait suertatuko:
lasterketa gunean kontzentratu, entrenamenduak burutu eta deskantsua
zaintzeaz soilik arduratu, Europako triatletarik onenekin lasterketa
batean parte hartu… Ziurrenik berriro errepikaezina izango da,
horregatik gozatu dut zazpi egun hauetan zehar.

Sasoi onean nengoen baina
zoritxarrez korrikako lehenengo kilometroetan gorputzak gelditzeko
esan zidan. Espero nuen sufritzea, agian korrikako azken biran baina
hain goiz… Horregatik uste dut gaztea naizela, esperientzia honetan
asko ikasiko dudala eta hurrengo batean ziur lortuko dudala
distantzia hau menperatzea.

Besterik gabe, ESKERRIK
ASKO.

2 egun falta

Normal
0

21

false
false
false

ES
X-NONE
X-NONE

MicrosoftInternetExplorer4


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}

Guztia
prest

Hasi da dagoeneko triatloiaren festa
Gasteizen. Gaur goizean igeri egin ostean Buesa Arena pabiloi ingurura hurbildu
naiz dortsal eta arropen bila. Lehenengoak eman dizkidate jada, bigarrena
itxaron egin beharko dut pixka batean (ez dut giro txarrik sortu nahi eta
horregatik aste honetan ez naiz sartuko oraindik polemiketan. Hori
astelehenetik aurrera izango da. Ondoren korrika pixka bat, dutxatu eta bazkari
eder bat prestatu dut.

Kafea hartu dudan bitartean pixka bat
irakurtzen egon naiz. Literatura arina. Fuera
de serie
, El terrat taldeko
gidoilariek egindako ipuinez osatutako liburua. Telebista ikustea baino askoz
ekintza hobeagoa, munduko futbol txapelketak lekua hartua dauka komunikabide
honetan. Bizikleta ere prest utzi dut, soilik gelditzen zait bihar Landara
eramatea arratsaldean eta han uztea larunbateko txapelketarako.

Bihar deskantsu eguna. Goizean jaiki, ondo
gosaldu, pixka bat irakurri (agian egunkaria erosiko dut) eta eguerdi aldera
berriro Buesa Arenara han jaten emango baitigute parte hartzaileei. Gero
Landarara eta goian aipatu bezala bizikleta hango lakuaren alboan utziko dut.
Ondoren berriro itzuli beharko gara Buesa Arenara korrika egiteko materiala
uztera eta etxera deskantsatzen jarraitzera.

Tamalez guztiak ez dira berri onak. Atzo
enteratu nintzen taldekide batek istripua izan zuela entrenatzen zuen bitartean
bizikletan eta Oñatiko Triatloi Taldeko kide guztiok sentimendu kontrajarri bat
daukagu. Hainbat lekutan lehiatuko gara aste bukaera honetan: Gasteiz,
Donostia, Buelna, Niza… Baina OTTko kide guztiok pertsona hau buruan izango
dugu eta lortzen dugun emaitzaren zati bat berari dedikatuko diogu.

3 egun falta

Normal
0

21

false
false
false

ES
X-NONE
X-NONE

MicrosoftInternetExplorer4


/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}

Eguzkia
eta beroa

Hori da eskatzen egon naizena hasieratik proba
hau egiteko. Banekien nolakoa den ekaina Gasteizen (egia da eguraldiaren
aldetik denetik egiten duela baina beroa ohikoa izaten da hilabete osoan zehar).
Horregatik probaren egunean klima horretara ohituta egoteko egiten nituen
entrenamenduak nahiago nituen beroarekin egitea freskurarekin egitea baino.

Aitortu beharra daukat nahiago dudala hotza
beroa baino baina kontutan egonda ze egoeratan egongo garen larunbatean
mentalizatu egin naiz aurten eguraldi beroak eta eguzkiak on egingo zidala.
Gainera Eneko Llanos-ek bere twitter kontuan aipatu zuen eguraldia ez zegoenez
bere kontrolpean egiten zuen eguraldia eginda ere berdin gozatzen zuela txapelketetan.

Atzo iritsi nintzen Gasteizera eta
arratsaldean bero egin zuen. Gaur goizean ere jaiki eta kalean eguzkia nagusi.
Itzaletatik joan behar gara bestela izerditan urtuko gara. Aurreikuspenek
esaten dute ez duela hotz egingo, 26 graduko maximak izango ditugula eta
euririk ez duela egingo larunbatean. Beraz eguraldi bikaina Europako txapelketa
bat ospatzeko.

4 egun falta


Gasteizera

Gaur noa Gasteizera. Lagun on
baten etxean hartuko dut ostatu eta igandera arte Erkidegoko
hiriburuan egongo naiz. Aste honetako entrenamenduak finkatuta ditut,
ez dira oso gogorrak izango sentsazio onak bilatzeko balioko dute
eta. Bihar, etzi eta ostiral goizean igerilekura joango naiz. Bihar
arratsaldean gainera bizikletako ibilbideari bira bat emango diot eta
ostegun arratsaldean korrika pixka bat, ordu erdi inguru edo. Ikusten
duzuenez agenda beteta eta lotuta daukat. Gainera lehiaketa
ostegunean hasten da dortsalak egun horretan jasoko ditut. Bizikleta
ostiral arratsaldean utzi beharko dut Landako boxes-etan eta
korrikako zapatilak Buesa Arena inguruan. Guztia prest larunbateko
txapelketarako.

5 egun falta


Errepasoa denboraldiari

Aurten ez ohiko denboraldia
izan dut. Hasieratik garbi nuen udan ez nuela lan egin nahi ekainetik
irailera arte arrazoi pertsonalengatik (azkenean egingo dut baina
soilik uztailaren lehenengo hamabostaldian beste arrazoi batzuk medio
eta ez ditudanak aipatu nahi irakurlea ez aspertzearren). Nire
denboraldiko helburu nagusia triatloietan parte hartzea zen, iaz bat
bera ere ez nuen egin batez ere udan lan egin nuelako eta aurten gogo
ikaragarriak nituen hauek gauzatzeko gainera itxaron listan sartu
nintzenean Europako txapelketan parte hartzeko gogo horiek are
gehiago bizitu ziren.

Beraz entrenamenduak ere
berandu hasi nituen, otsaileko azterketan ondoren. Adibidez Oñatiko
duatloia ez nuen egin baina hala ere asko gozatu nuen bertako
antolakuntza lanetan, ez nintzen erabaki horretaz damutzen.

Ez nuen duatloirik egitea
nahi iaz nahiko erreta bukatu nuelako hauetan parte hartzen baina
Iruña ondoko herri batean bat oso erakargarria ospatzen zen eta ezin
ezetzik esan. Apirilaren 11ean izan zen. Distantzia motzeko Egesibar
ibarreko duatloia drafting-a debekatua zuena (hau da, ezin bizikleta
ezin ginen aurrekoaren gurpilera itsatsita joan). Polita izan zen,
korrika poliki egin arren oso gustura amaitu nuen lasterketa, gainera
familiako hainbat kide hurbildu ziren ikustera eta helmugako
zuzengunean aukera izan nuen beraiek lasai asko agurtzeko
helmuga-marra gurutzatu aurretik.

Hurrengo hilabetean
triatloien festa hasi zen. Maiatzaren 1 eta 2an Senpereko aintziraren
inguruan larunbatean taldekako triatloia sprint distantzian eta
igandean olinpiar distantziako triatloia. Larunbatekoa oso gustura
egin nuen, eguraldia nahiko lagun izan genuen eta asko disfrutatu
nuen nire taldekako lasterketa batean. Hurrengo eguna psikologikoki
gogorragoa izan zen eguraldi txarrarengatik baina hala ere ondo
amaitu nuen lasterketa. Argi geratu zitzaidan hortik aurrera egingo
nuen guztia hobera izango zela.

Hurrengo hiru lasterketak
aste bukaera batean bildu nituen. Larunbatean Hondarribiako lehenengo
triatloi herrikoia eta ordu batzuk geroago taldekako triatloia sprint
distantzian. Biak oso gustura egin nituen, lehenengoan oso ondo
pasatu nuen. Hurrengo egunean Zierbenako lehenengo triatloi
olinpikoan beroak izugarri gogortu zuen proba baina zorionez
gauzatzea lortu nuen eta aste bukaera horretan erronka gogorra izan
zena gauzatzea lortu nuen.

Ekainaren 5ean izan nuen
azkeneko trialoi olinpikoa Ondarruko herrian. Oso gustura amaitu nuen
ia bi ordu eta erdi ostean. Bizikleta ez zitzaidan asko gustatu baina
hala ere emaitza eta ondorio positiboak atera nituen lasterketa
haretatik.

Hauxe izan da orain arteko
denboraldia. Emaitza edozein dela ere uste dut nahiko pozik egoteko
moduko lasterketak egin ditudala orain bakarrik puntu eta jarrai bat
ezartzea falta zait 2010 urte honeri.

8 egun falta


Txapelketa egingo den
ingurua

Gasteiz izango du gune
nagusitzat ekainaren 26an ospatuko den Distantzia luzeko Europako
triatloi txapelketak. Ez da sekretu bat hiri honetan bizi izan dudan
denboran maitemindu egin naizela. Bere handitasunean zerbitzu eta
azpiegiturek daukaten hurbiltasunaz, hiriak inguratzen duten
paisaiez, unibertsitate inguruan bizi den giroaz… Onartu beharra
daukat Gasteizek unibertsitate lehenengo urtean harrapatu ninduela
eta ezin izan naizela korapilo horretatik askatu.

Igeriketa Landa lakuan izango
da. Hiruki formako ibilbide bati bi bira eman beharko diogu. Agian
gune hau izan da Gasteizen bizi izan ditudan urteetan gutxien zapaldu
dudana, hiritik 25 kilometrora baitago eta horra heltzeko
azpiegiturak oso eskasak dira kotxerik ez izanez gero. Baina hala ere
leku oso erakargarria udaberriko edo udako egun bat igarotzeko dituen
zerbitzuengatik eta dagoen tokiarengatik.

Bizikletako ibilbidea oso
laua da. Arabar lautadatik igaroko da. Landatik irten eta Zalduondoko
herrira joango gara, hortik Agurainera eta nazional zaharretik
Gasteizera. Hiriburura sartu gabe Buesa inguruan bira egingo dugu eta
Landara berriro bigarren bira hasteko. Bigarren bira horretan
bizikleta Buesa Arenako inguruetan utziko ditugu eta korrikako
zapatilak jantzi korrikako azken sektoreari aurre egiteko. Bizikleta
zirkuitua eginda daukat eta esan dezaket oso laua dela. Bataz besteko
abiadura altuak lor daitezke haizeak errespetatzen badu eta zailtasun
teknikorik gabekoa. Probako zatirik “errazenak” dudarik gabe
igeriketa eta bizikleta.

Korrikako ibilbidea Salburua
parkean izango da. Hamar kilometroko hiru bira eta Buesa Arena
pabiloitik barrenetik igaroko da. %50 pista eta % 50 asfaltoa. Bertan
korrika saioren bat edo beste eginda ditut. Eguzkia egiten badu
badaude itzalguneak baina ez dira ugari hauek. Jendearen animoak
inoiz baino beharrezkoagoak izango dira probako zati honetan. Amaiera
benetan polita izango da, Europa mailan dagoen saskibaloi talderik
onenetakoaren etxean eta hainbat gau magiko oparitu digun lekua.