Azken egunotan edo asteetan bi liburu izan ditut eskuartean. Bata David Millar txirrindulariaren Pedaleando en la oscuridad. Beste Kilian Jornet-en Correr o Morir. Sentsazio desberdinak utzi dizkidate.
Txirrindulariaren kasuan bere istorioa kontatzen du. Bere gaztaroa profesionaletara heldu arte eta zelan erori zen doping-aren munduan (esateko era bat). Kontra azalean azaltzen du aipatuko duela zergatik txirrindulariak legez kanpo dauden sustantziak erabiltzen dituzten beraien emaitzak hobetzeko. Baina sentsazioa daukat ez diola erantzun osoa ematen horri. Aipatzen du doping-aren kontuaz inguratuta bizi zela, eta horrek presentzia badauka txirrindulariek ez dutelako salatzen omen da. Gaur egun badirudi doping-aren aurkako irudia bilakatu da txirrindulari britainiarra.
Sentsazioa utzi dut berak kontatzen duena omen dela bertsio zuzena. Eta orain egiten duena dela zuzenena.
Sentsazio gozoagoak utzi dizkit Kilian Jornet-en liburuak. Bertan azaltzen ditu berak bizitako zenbait abentura. Eta ondorioz gogoetak ere egiten du. Adibidez galdetzen da zergatik egiten duen korrika, norentzako. Eta berak zituen mitoak gainditu baditu orduan zer gelditzen zaion…
Hitz gutxiago idatz dezaket azken liburu honen inguruan baina sentsazio goxoagoa utzi dit gorputzean.
Azkenaldian kirolaren inguruko liburuak bilatzen ari naiz. Hurrengoa Lance Armstrong-en Mi vuelta a la vida eta Miguel Indurainen inguruko bat izango dira. Abuztua, Frantziako Tourra amaitu ostean eta Olinpiar Jokoak, Donostiako Klasika ospatu eta Espainiako Itzulia hasiko diren hilabetea aproposa izan daiteke horretarako.