Gaur goizean “Aloñako bigarren igoera”:http://aloinakoigoera.webcindario.com/ jokatu da. 254 korrikalari elkartu gara Oñatiko plazan. Hamar eta erdietan minutuko isilune bat egin ondoren lasterketari hasiera eman zaio. Irabazlea, lehengo urteko berbera, Ionut Zinca gizonezkoetan, nesketan uste dut baita ere, Alicia Olazabal.

Lasterketa oso polita izan da. Ibilbide guztia jendez gainezka zegoen. Lau leku aipatzeko, Urtiagain, Belar, Aloñako gaina eta plaza. Gainera edari eta janari horniketa nahikoa zegoen eta antolatzaileek beraien lana txukun egin dute.

Txalotzekoa da animuak ematera hurbildu diren guztiei eta proba egin ahal izateko mugitu diren jende guztia. Eta masaje zerbitzua lasterketaren ondoren dohainik izatea ideia paregabea iruditzen zait antolatzaileen aldetik.

Nire partetik zorionik beroenak eta eskerrak hain proba ederra, zailtasun handiak ematen dituena hainbeste jenderekin, hain ongi antolatzeagatik.
Beste aldetik, esan beharra daukat ia bi ordu behar izan ditudala proba amaitzeko. Helburua bete dut eta pozik nago. Oso gogorra izan da, bai igoera baita jaitsiera ere. Baina jaitsiera gutxiago kostatu zait, ez baitago indarrik egin behar.

Igotzerakoan Urtiagaineraino beroarengatik nahiko gogorra egin zait, baina ibilbide osoko zatirik errazena zenez erraz egin dugu.

Hortik aurrera hasten zen benetako igoera. Belarreraino igotzea asko kosta zait, baina lortu dut eta atseden txiki baten ondorioz seigarren kilometrotik gaineraino berriro sufritzea tokatu izan zait. Baina ez zen hain gogorra.

Jaitsierak esfortzua eskatzen zuen. Baina lasterketa erdia igarota, burua amaieran izan dut. Pentsamendu positiboz josita nuen burua. Eta tipi tapa, tipi tapa Oñatiraino jaitsi naiz. Poz pozik gurutzatu dut helmuga.

Eguraldiak lagundu digu. Agian urtiagainera iritsi arte ez da batere ona izan bero zapa, baina metroak igotzen joan ahala haizea gero eta bortitzago zebilen eta horrek lagundu egin digu hainbeste bero ez edukitzeko.

Aurtengoz hori izan da guztia. Datorren urtean animu berdinarekin irtengo naiz lasterketa txiki baina handi onetara. Eskerrik asko alboan izan zareten guztioi. Zuen laguntzarik gabe amets txiki hau ez zen posible izango.

Orain dela urte batzuk Aloña Mendiko igeriketa taldean nengoela txapelketa ugari genituen han eta hemen. Urtean bat nahiko berezia zen, Tarbesekoa alegia. Alde batetik atzerrira irteten ginelako, Frantziara, eta beste alde batetik igerileku olinpiko baten ospatzen zelako.

Egun hauetan bueltaka nabil egun horiek gogoratzen. Atzo joan zen berriro delegazio txiki bat gure herriaren izena jakitera ematera. Iragan urtean, oraindik kirol hau praktikatzen nuenean, joateko aukera ez nuen izan azterketen kontuagatik.

Oso giro onean pasatzen genuen astebukaera. Talde bezala hotel baten igarotzea hiru egun guretako gauza berri bat zen. Bizitzan gutxitan pasatzen direnen gauzen artean sartuko nuke esperientzia hau.
Nire garaian gainera Bergarako taldearekin batera joaten ginen. Horretarako beraz autobus handi bat alokatzen genuen. Ez badut gaizki gogoratzen lauzpabost ordu irauten zuen bidaiak, hamaika gauza bururatzen zitzaizkigun ez aspertzeko. Denetarik egiten genuen: xakean jokatu, aldizkariak irakurri, pelikulak ikusi…

Momenturik onena nire ustez larunbat arratsaldea zen. Larunbat jardunaldia bukatu ondoren hotelera joaten ginen eta afaldu baino lehenago bagenituen ordu batzuk libre nahi genuena egiteko.

Frantziako telebistan soilik gure intereserako Eurosport katea zegoen. Eta hor berriro agertzen ziren gure burutazioak monotonian ez jauzteko.

Gainera talde nahiko kosmopolita ginen edadearen aldetik. Generazio desberdinak elkartzen ginen. Kepa Aranbururekin joanda nago (nire baino 4 urte zaharragoa), adibide bat jartzearren.

Txapelketari dagokionez, igerileku olinpiko baten izatean emaitzak ez ziren gure onenak. Baina gogo guztiak uretan uzten genituen.

Nire modalitatea distantzia luzea zen, lehenengo urtean 1500 eta 400 krol egin nuen, 200 bizkar erako proban ere aritu nintzen. Eta bigarrengoz 1500, 400 eta 200 krol egin nuen.

Esan dezaket oroitzapen onak ekartzen dizkidala hiri hori. Eta tourreko etaparen bat hortik igarotzen baldin bada, begiminez ikusten dut egun hori.

Atzo hasi zen Bat Formulako 2006ko denboraldiko munduko txapelketa. Urteak joan urteak etorri beti goiz jaiki behar ginen urteko lehenengo lasterketa ikusteko, Australian ospatzen baitzen. Baina aurten hori aldatu egin da, beste gauza asko bezala. Bahrein-eko basamortuan hasi zen ekitaldi berria. Eta a zer nolako denboraldia ikusiko dugun. Uste dut azken urteetako onenetakoa izango dela.

Atzo Fernando Alonsok eta Renault-ek erakustaldi bikaina eman zuten. Pilotuak bere abilezia erakutsiz gidatzerakoan eta taldeak estrategia bikain bat prestatuz garaipena eskura uzteko asturiarrari.

Larunbatean hasi zen benetako zirkua habian. Hor ikusi genuen denboraldi honetako nobedadeetako bat. Kalifikazio sistema. Hasieran korapilotsu samarra dirudiena baina ondo azalduta egonda erraz ulertzen dena. Lehenengo sorpresa ikusi genuen, Raikkonen lehenengo txandan kanpoan geldituta eta igandeko lasterketa azken postuan irten beharra ikustean bere burua. Eta Michael Schumacher alemaniarraren pole position-a lortu zuenean denok nahiko harrituta geratu ginen. Bere bizitzako 65. errekor berri bat ezarriz. Airton Senna brasildarra berdinduz.

Eta iritsi zen lasterketarako eguna. Alonso laugarren tokitik irteten zen, baina hori ez zen izan eragozpen lehenengo bihurgunetan kaisser-aren atzean jartzeko, bigarren postuan. Eta orduantxe hasi ziren estrategia planak lantzen. Pit stop-etan erabakiko zen dena.

Bigarren geldialdian Alonso eta Schumacher berdinduta irten ziren, baina alde ona lehenengoak hartu zuen. Hor egon zen asturiarraren garaipenaren gakoa. Hurrengo 18 biratan alemaniarra zuen atzetik baina hau ez zen Imola, kasu honetan biak berdin zihoazen.

Azkenean Fernando lehenengo, Michael bigarren eta Kimi harrigarri bat hirugarren. Ondorioak ateratzeko garaian ikusi daiteke aurtengo txapelketa ez dela izango birena bakarrik, eta kotxe fidagarrienak irabaziko duela ziurtatu genezake.

Ea datorren astean horrelako antzerako beste ikuskizun polit bat ikusteko aukera dugun. Pena mereziko du goiz jaikitzea igande batean.

Gustatu zitzaidan : Alonsoren pozak adierazteko era, Nico Rosberg gidari alemaniarraren birarik azkarrena eta larunbateko kalifikazioa.

Ez zitzaidan gustatu : Gauza ugari. Ide, Coulthard, Toyota, Barrichello, Montoya, Massa… Batzuk ez dutelako kalitaterik Bat Formula bat gidatzeko eta beste batzuk ez zutelako eman beren maila onena. Publiko eza ere aipatzekoa da, argi ikusi zen gauza ugari diru kontua dela soilik. Telebistako errealizazioa zer esanik ez…

Anekdota bitxi bat : Bahrein-en irabazten duen pilotuak ondoren munduko txapeldun bihurtzen da. Bestela ikusi zer gertatu den azken bi urte hauetan 🙂

Igandean Tau Ceramica Baskonia saskibaloi taldea 2006 denboraldiko errege kopa lortu zuen. Partidua ikaragarri baten ostean 80-85 gailendu zion Pamesa Valenciari . Gasteiztarren bosgarren kopa da txapelketa honetan. Atzo arratsaldean 20.000 – 25.000 pertsonak inguruk ongietorria eman genion taldeari. Giro bikaina sortu zen Andre Maria Zuriaren plazan. 20:30etan zen zita jokalariekin. Ni ikaskide batekin eta erresidentzian bizi diren birekin joan nintzen ikuskizunera. Zortziak baino pixka bat lehentxeago iritsi ginen eta ia utzik zegoen, baina jokalariak iristeko gero eta gutxiago falta zenean, plaza leporaino bete zen.

Sorpresa izan da niretzako gaur goizean bertan 20.000 pertsona egon ginela irakurtzeak. Ez nuen espero zifra hori.

Hasieran Buesan Arenako speker-ak giroa berotzen saiatu zen. Eguraldiak ez zuen asko lagundu. Hasieran, uste dut, denok hotz geundela eta, ez genuen zarata askorik egin. Baina hamar minutura Baskoniako cheer leaders-ak agertu ziren plazako balkoian eta orduantxe hasi zen berotzen giroa. Beraiek musiken erritmoak txalokatzeko agintzen ziguten, eta egia esanda, Speaker bateri baino kasu gehiago egiten zitzaien.

Aker sarrera, izugarria.

Hortik denbora batera Speaker-ak pertsonaia garrantzitsu bat zuela aldamenean esan zuen. Nor izango zen? Aker maskota!!! Taldeko sinboloa. Ezbairik gabe giroa bero-bero zegoen.

Eta jokalarien autobusa azaldu zen.

Zoramena momentu horretan. Balkoiruntz igotzen ari zen momentuan autobusa, denak garrasi batean. Globoak alde batetik bestera. Ez du ahaztuko momentu horiek luzaroan.

Eta ondoren talde txapelduna agertu zen. Denak batera hasieran, eta ondoren binan. Batzuk beste batzuk baino ahots hobeagoarekin (kar, kar).

Baina momenturik hunkigarriena, nire ustez, talde teknikoa joan ostekoa izan zen. Pertsona bat falta zen oraindik aurkezteko. Speaker-ak ezer esan baino lehenago denok geuden: Pera, Pera, Sovic!!! Entrenatzailea. Lehenengo pertsona jokalari eta entrenatzaile bezala irabazten duela Errege Kopa.

Bere hitzak zuzenak eta argiak izan ziren. “Hamar urteetan gauza asko aldatu dira, bat izan ezik: zuek”. Eskerrik asko Perasovic, ez dut ahaztuko zure kirol jarduera Baskonian, eta orain entrenatzaile bezala zaudela, espero dut ez izatea azkeneko aldia Andre Maria Zuriaren plazara joaten naizela zuei ongietorria ematera.

Aupa Baskonia!!!

Ez zitzaidan gustatu: Spekear-ak denbora osoan Campeones, Campeones. Txapeldunak hitzak ere balio duelako.

Txirrindularitza berriro ere informazio lizunez irakurri daiteke egun hauetan. Espainiako lau itzulietako irabazlearentzat, Roberto Heras, egun ilunak dira hauek.

Aurtengo Espainiako itzulian jokatutako azken aurreko etapan EPO nabaritu dute beren gernu analisietan.

Informazio honekin ez da soilik pertsona baten izena zikintzen, kirol oso batena baizik. 1997tik, Festina tourretik bota zutenekoa, gaur egun arte doping kasuak egunkarietako orriak eta orriak betetzen dituzte. Egia da txirrindulari batzuk drogatu egiten direla beren kirol maila igotzeko, baina oso gutxi dira. Kirol guztietan gertatzen dira horrelako kasuak. Zergatik agertzen diren gehien txirrindularitzan? Erantzun erraza: kontrol gehien egiten den kirolean delako.

Min egiten dit entzuteak 200 kilometro egiteko dopatu egin behar dela bat. Hori entrenamenduen ondorioz lor daiteke. Eta bestela horrelako esaldiei erantzuteko horrelako bat erabiliko nuke: Eta 90 minutu baloi bateri ostikadak emateko, eta baloia 100 kilometro baino gehiagoko abiadura hartzeko eta 50 metro eta 100 metro bitarteko distantzia batera botatzeko, ez al da dopatu behar? Eta horrela mila adibide, baina ez dut jausi nahi joku horretan. Guk, txirrindularitza maite dugunok, duinak garelako.

21ean dena argituko da

Momentuz Heras errugabea da eta hilaren 21ean egingo den kontraanalisiaren emaitza jakin arte ezin daiteke ezer esan.

Momentuz dena espekulazio hutsa izan da. Mesedez itxaron dezagun eta utz dezagun gauzak dauden horretan.

Bi gidari gazte. Bata munduko txapelduna eta bestea bi aldiz azpitxapelduna. Bata espainiarra eta beste finladiarra, hau da, bat formula ekarpen handirik ez duten bi lurralde. Azken urte hauetan estatuan bat formularako zaletasuna igo egin da Asturiarrari esker.

Alonso eta Raikkonen. Raikkonen eta Alonso. Nor baino nor. Buruz buruko itzelak edukiko ditugu etorkizunean. Norgehiagoka honetako hurrengo geltokia: Txina. Azkena: Japon. Azken lasterketan gauzak erabakitzeko oraindik.

Munduko gidarien txapelketa erabakita dagoenean, kotxe egileena falta da oraindik. Atzo izugarrizko lasterketa ikusi genuen, eta bi pilotu titularrek ez zuten huts egiterik egin. Izugarrizko ikuskizuna eman zuten bi gidariek. 16. eta 17. postuetatik, 3. eta lehenengo postura. Finlandiarrak historiaren hirugarren erremontadarik onena burutu zuen. Denbora asko pasa da Niki Laudak eta John Watson-ek AEB-ko Long Beach zirkuituan 21 postu aurreratu zituztenetik. Hain zuzen ere 22 urte.

Gakoa bigarren pilotuan egongo da igandean. Montoyak; pikutara bota zuen ordutako lana lehenengo bira tamalgarri baten, eta Fisikok urrezko bi puntu galdu zituen azkeneko itzulian, lasterketa osoa buruan egin ondoren. Bietako batek emango dio titulua bere taldeari. Helmugan lehenago sartzen dena, bigarren pilotu ona izango da, bestea txarra. Zer gertatuko den? Zazpi egun barru erantzuna.

Igande honetan bukatuko da 2005eko denboraldia. Michael Schumacher tronutik jaitsi den denboraldia.

Dena esanda eta idatzita dago. Batzuk oraindik esango dute Fernando ez dela aurtengo piloturik onena. Raikkonen dela, lasterketa gehiago irabazi dituelako, edo Schumacher dela bolido txarra izan arren. Nik diot datuak objektiboak direla eta aurtengo piloturik onena Alonso izan dela. Piloturik onena, erregularrena da. Kirol guztietan gertatzen den bezala.

Zorionik beroenak Fernando. Lortu duzu. Oraindik gogoratzen dut zelan geratu zinen orain dela lau urte Britainian Handiko Sari Nagusian gurpil gabe eta boxes-etan sartu ondoren bukatu zenuela lasterketa.

Eutsi goiari! Oraindik urte zoriontsu asko emango baitiguzu.

Txirrindularitza munduan hiru itzuli daude: Giroa, Tourra eta Vuelta. Badirudi askok pentsatzen dutela Tourra de urteko lasterketarik garrantzitsuena eta azken urte horietan hori eman du. Baina oker dago multzo hori. Tourra egia da garrantzitsua dela, baina ez hainbesteraino. Egia da batez besteko abiadurarik handien Frantziako lurretan egiten dela, baina Espainiar eta Italiar penintsulek badute beren gauzak lasterketak bereziak egiten dituztenak. Munduko mendaterik gogorrenak hor daude. Mortirolo Italian eta Angliru Espainian. Gainera askotan errepideak hobeagoak dira, zabalagoak. Espainian behintzat, bestela gogoratu Belokiren erorikoa. Hori bai errepide kaxkarra. Pro-tour-a sortu zenetik, Tourrak garrantzia galdu du. Orain munduko sailkapenean ez du hainbeste puntuatzen. Liga horreri esker lasterketa txikiagoek garrantzia hartu dute eta horrek mesede egin diote txapelketa minoritarioei.

Tourrak jaun eta jabe bakarra eduki du azken zazpi urteetan. Lance Armstrong amerikarra. Errekor bat ezarri du, eta hori nork hautsiko duen zain egongo gara urte askotan. Hautagai ugari daude errekor hori datorren urtean berdintzen hasteko, baina nork edukiko du adorea zazpi edo zortzi aldiz jarraian irabazteko? Hori ikusteko dago.

Berdina gertatu da aurten Vueltan. Roberto Heras espainiarrak errekor berria ezarri du. Lau aldiz irabazi du Espainiako Vuelta. Orain, nor ausartuko da lau edo bost aldiz irabazten?

Eztabaida irekita dago. Zer errekor da garrantzitsuagoa? Nire ustez biek dute garrantzia berbera. Biak direlako txalogarriak. Biak dutelako meritua.

Audientziak beste kontu bat dira. Badakit erakargarriagoa dela Tourra. Baina hor asko jokatzen dute antolatzaileek eta komunikabideek. Adibidez Giroa ez da telebistaz ematen estatu mailan kate publikoaren bidez. Hemen ezkerrak etb-k ematen duela. Eta Vueltako etapak ikustean publizitatera jotzen badute bost minuturo eta bakarrik ordu eta erdi telebistau… ez da oso atsegina galtzea momentu garrantzitsuenak. Askotan jeitsieratan gertatzen dira halakoak, ikus bestela aurtengo Vuelta edo 91ko Tourra. Indurainek Tourmalet jaisten eraso zuen. Edo etapa lauetan… Beraz esandakoa, komunikabideek eta itzulietako antolatzaileek zeresan ugari dute erakargarritasunari buruz.

• Ekainak 29. Lehenengo eguna… kanpignean.

Gaur Iratxeko kanpingera itzuli naiz. Nire azkenengo eguna sorosle moduan abuztuak 26 edo 27.

Eguraldia apartekoa izan da. Aste barruan gaude eta ez daude kanpinglari ugari, baina beno, pazientzia apur batekin zortzi orduak erraz igaro daitezke.

Hemendik aurrera hoteleko eta kanping-eko igerilekuetan egongo naiz. Erdi eta erdi. Uda hilabete honetan ematen du hasiko dela, uztailak 6an. San Ferminak. Ea zenbat jende etortzen den. – Ekainak 30. Operación pufo.

Gorroto dut horrelako saioak. Gainera kulturarekin jolasten dute, sormenarekin jolasten dute, pertsonen pentsamenduekin jolasten dute.

Ez ditut atsegin. Ez zaizkit horrelako programak gustatzen non batek esaten dion besteari nolakoa izan behar den. Adibidez elkarrizketa baten nolako erantzunak izan behar dituen. Gainera ez da justua aktore hauei aukera gehiago ematea beren produktuak saltzeko, merkatuan onagoak dauedenean eta ez dietenean publizitate deusik egiten.

Ez dakit zer den telezaborra, baina horrelako lehiaketak ez dira oso atseginak ikusteko.

• Uztailak 01. Blogariak Berrian.

Oñatitik 100 kilometrora nago (gutxi gora behera). Internetetik ez dut, horretarako Lizarra jeitsi behar naiz gaztelekura. Baina goiena.net-eko blogosferako artikuluak jarraitzeko aukera dut. Horregatik eguneko momenturik onenetako da jaiki eta berria erosi bitartean. Momentu horretan oso pozik sentitzen naiz eta Berria irekitzen dudanean eta Udakotartea zabaldu, hor izaten da momenturik hunkigarriena ikusten dudanean goiena.net-eko blog komunitateko artikuluren bat. Lehena Leire Kortabarria izan zen, ondoren Joxe Aranzabal eta gaur beste artikulu bat.

Ea horrela gehiagotan izaten den, niri eguna gehiago alaitzeko.