Etiketaren artxiboa: euskalblogosfera

Testu prozesatzailearen pantaila txuriak ez gaitu garaituko

Orain dela aste batzuk Iban
Arantzabalek aipatzen zuen bere blogean blogosferan sorkuntza gutxitu
dela eta geroz eta gutxiago idazten dela. Horren arrazoi nagusi
adibidez bizitza erosoago egin dezaketen tresnak asmatu direlako izan
da, twitter web guneaz hitz egiten dugu. (gutxi gora beherako sintesi
labur-laburra, zerbaitetan huts egin badut Ibanek berak zuzendu
dezala).

Arrazoia ematen diot aipatzen
duenean idatzizko sorkuntza hori gutxitu egin dela baina aldi berean
gizartearen parte hartzea interneteko leku ezberdinetan areagotu egin
da (sare sozialak, foroak, blogak…).

Niri ere gertatu zait. Orain
egia da gehiago egon naitekeela bai facebook-en (hemendik aurrera
bihotzez aurpegi-liburua deituko diot batzuetan) eta baita twitterren
ere. Ez naiz maiz egoten leku honetan azkenaldian, horren froga nagusia blog
honetako artxiboa ikustea besterik ez dago.

Zergatik batzuetan maizago
idazten dudan eta beste batzuetan aldiz ematen du desagertu egin
naizela lurretik… musikan egon daiteke erantzuna. Gaur Nahikarik
idatzi du aspaldian ez dela agertu goiena.net-eko blogosferatik, nik
neuk antzerakoa aitortu dut orain… Idazten dudanean musika ikusten
dut. Beethoven-ek izugarrizko sinfoniak sortu zituen gorra izanda.
Piano baten aurrean ez zuen musika egiteko tresna bat soilik ikusten
musika baizik. Testu prozesatzailearen pantaila txuriaren aurrean ez
dut ikusten pantaila txuri bat, erregela batekin albo batean eta
goian beste bat, hainbat aukera letra motak aldatzeko edo zutabeak
jartzeko… Partituraren hasiera dago hor. Batzuetan rock gogorra edo
heavy metal-a egiten dut gogor kritikatuz egunerokotasunean ikusten
ditudan zenbait gauzetan, beste batzuetan rap-aren bitartez ironia
erabiltzen dut zenbait gauza salatzeko, El sobrino del diablo
izan naiz behin edo beste humorea erabiliz egunak alaitzeko… Baina
idazten dudan oro melodia batean amaitzea nahi dut. Batzuetan kanta
hobeagoak egiten ditut, beste batzuetan altxorren oroitzapenean
gordetzekoak eta inoiz gehiago berriro ateratzekoak. Baina bizitza
bera ere horrelakoa da. Batzuetan ahaztu ezinezko egunak izaten
ditugu eta beste batzuetan berriz ohera sartu bezain pronto ahaztu
nahi ditugunak.

Momentuz leku xume honetatik
ez gara Bruce Springsteen izatera iritsiko, baina edonori iribarre
bat ateratzen badiot edo gogoeta prozesu bat bultzatzen badut
hastera, horrekin konformatuko naiz. Eta bitartean kantautore
bakarlari bat izango naiz munduan gora eta behera dabilena.

Bost urte ondoren bidaiak jarraitzen du

Utzi erantzuna

Atzo aipatu bezala kafe
garaia izan arren ikasleontzat, krisi ekonomiko sakon batean bizi
arren eta etorkizuna iluna izango dela ematen duen arren idazteko
gogoa ez zait joan bost urte hauetan. Eta espero ez joatea gogo hori
inoiz!!!

Abentura berezi bat bezala
hasi zena amaiera non zuen jakin gabe gaur egun oraindik jarraitzen
du eta agian inoiz baino indar gehiagorekin bizirik dirau. 2005eko
maiatza hura pertsonalki aro berri baten hasiera suposatzen zuen
unibertsitate munduan sartzean. 2006a urte polita izan zen, hor hasi
baitzen adibidez Gasteizen daukadan lagun taldearen oinarria osatzen
eta zorionez oraindik mantentzen dudan erlazio bat zoragarri bat
EAEko hiriburuarekin. 2008a ere berezia izan zen, kirolean asentatua
nengoen eta nire kirol ibilbide berrian hiruzpalau arrakasta lortu
nituen (Arrigorriagako podiuma, Lisboako Iron Man erdia eta
Donostiako maratoia). Iaz bizitza beste era batera ikusten ikasi
nuen, kirolaz haratago, unibertsitateaz haratago… urte horretan
lortu nuen literatur lehiaketa pare batean arrakasta txiki batzuk
lortzea. Aurten berriz ametsen urtea da. Historiako karreraren
amaiera (gauzak ondo joaten badira) eta Europako txapelketa baten
parte hartzeko urtea ere bada. Hau da, orain dela urte batzuk
pentsaezina zena nire moduko pertsona batentzat gauzatzera doaz.

Gauzak horrela bost urte
polit izan dira bizi izandakoak eta bizi izandako horretatik zati bat
blog honetan geratu da islatuta. Ezbairik gabe eta goian aipatu
bezala indarra badaukat gutxienez beste bost urtez aritzeko.

Jarraitzen didazuen guztiei
eskerrik asko hor egoteagatik zuek gabe ez litzatekeelako posible
izango bidai hau 😉

**BTR**

Hamar kilometroa

Utzi erantzuna

Urte bat, film bat

Hamargarren
kilometrora iritsi naiz eta erregalo edo sorpresa bezala meme bat oparituko
dizuet Demonocrazy blogariari erantzunez. Beraz hemen nire filmen aukeraketa.
Urtero bat, jaio nintzenetik gaur arte (Oso zaila egin zait zerrenda egitea, ez
baita erraza aukeratzea urte horietako pelikularik onena, ez baititut denak
ikusi).

1986. El color del dinero.
1987. Robocop.
1988. Coctail.
1989. Indiana Jones y la última
cruzada.
1900. Ghost.
1991. Mi chica.
1992. Sister Act.
1993. Jurassic Park.
1994. Speed.
1995. Braveheart.
1996. Jack.
1997. La vida es bella.
1998. American history X
1999. La milla verde.
2000. Casi famosos.
2001. Ocean´s eleven.
2002. Gangs of New York.
2003. Good bye Lenin!
2004. Diarios de motocicleta.
2005. Batman begins.
2006. Un buen año
2007. Piratas del caribe: en el fin
del mundo.

2008. 21: Blackjack.

Fotologa daukat

Utzi erantzuna

Azkenean ni ere animatu naiz. Lagunak berotu
didate burua eta azkenean ezin izan diot eutsi tentazioari. Mugitzen naizen
lagun batzuen artean modan jarri da fotologa egitearena.

Zerbait desberdina egitearren blogosferan eta
euskal blogosfera bultzatzearren fotolog bat sortu dut Fotolog web orriaren
bitartez.

Egun bat, argazki bat eta komentarioa. Ea zelan joaten den, proiektu
berri honekin pozik nago eta ea nahi bezain ondo joaten den. Besterik gabe blog
honetatik animatzen zaituztet Pibanen fotologa bisitatzera.

Mikel Astarloza, blogari ona izango litzatekeen txirrindulari bat

Erantzun 1

Tipo jatorra benetan Astarloza.
Euskaltel-Euskadi taldeko txirrindulariak batzuetan hitzez betetzen ditu Berria
egunkariko txokoak. Kirola eta idaztea ezin direla lagun onak dioen mitoa
apurtzen du lagun honek.

Oso gustura irakurtzen dira berak idatzitako
artikuluak. Egun hauetan gure lurretan 47. Euskal Herriko itzulia ospatzen ari
da eta ohikoa denez, Mikelek bere apurra jartzen du egunkariko orriak betetzen.

Asteartean, Oñatin egun batzuk egon zirela eta,
horri buruzko artikulua argitaratu zen, gaur berriz atzoko gertakizunen berri
ematen ditu. Beti ere ikuspuntu desberdin batetik, hau da, pelotoi barrutik eta
ez kazetari batek kanpotik ikusi dezakeenaren arabera. Beste batzuetan
anekdotei so egiten die. Behin 2006ko Vueltako etapa batean Markel Irizar
oñatiarrak nola jakin zuen bere semearen sexua kontatu zigun.

Gauza anitzez hitz egiten digu txirrindulariak.
Eta askotan kirol handi bat eta aspektu askotatik ezezaguna zaigun mundu bat hurbiltzen
gaitu bere artikuluen bitartez Pasaitarrak.

Eskerrik asko Mikel eta segi horrela. Ea noiz ikusten zaitugun euskal
blogosferan zure garaipenei buruz hitz egiten!!!

Meme bateri erantzuna

Erantzun 1

Nahikari Ayo getxotarrak bota dit erronka niri
buruz bost gauza kontatzeko. Benetan gauza zaila, niri buruz hitz egitea lotsa
ematen didalako, baina saiatuko naiz ahalik eta hobekien egiten.

Batxilergo teknologikoa hasi nintzen egiten, baina ez nuenez
arrakastarik izan, lehenengo urtea ez nuelako gainditu, humanistikora
pasatzea erabaki nuen. Hortik bi urtera gainditu nuen batxilergoa eta
orain historia ari naiz ikasten Gasteizeko Euskal Herriko Unibertsitat e
publikoan.
Futbola asko ez zait gustatzen, baina txikitatik izan naiz talde txikien
jarraitzailea. Denboraldi batez Extremadura taldeko jarraitzaile egin nintzen
lehenengo mailara igo zenean eta Mallorcarekin antzerakoa gertatu
zitzaidan. Gaur egun berdina ez dut egiten, gustuko dudalako baliabide
gutxi duten taldeek arrain handiak jaten dituztela ikustea.
Iazko Korrikan, 2005eko edizioan, Udanako bigarren kilometrotik (testigua
hartu nuen tokitik eta Oñatirantz bidean) Bergararaino egin nuen korrika. Furgonetan
Goitb-ko langileak zeuden eta nik kilometro hartako petoa neramanez elkarrizketa
bat egin zidaten San Prudentzio eta gero. Ondoren etxean ikusi nintzenean,
ez nintzen errekonozitzen baina polita iruditu zitzaidan.
Txirrindularitzan gaztetan aritutakoa naiz. Nire garaipenik
handienak Atzeko Kaleko jaietako txirrindulari lasterketa irabaztea (1998
urtea zen, ia 2000 pezeta irabazi nuen) eta La Miguel Indurainen parte
hartzailerik gazteena izatea izan ziren. Gainera Gipuzkoako txapelketako
taldekako erlojupeko batean hirugarren gelditu ginen. Kadeteetara iritsi
nintzenean ezinezkoa egiten zitzaidan txirrindularitza eta igeriketa
batera eramatea beraz bigarrena aukeratu nuen.
Nire lehenengo igeri zeharkaldia egiten genuenen artekoa,
gogorrena aukeratu nuen. Nojakoa hain zuzen ere, 3.500 metrokoa. Baselina
gutxi eman nintzen gorputzean (hau da igurtzimendu guneak gorri-gorri bukatu
zuten), ura hotza, noraezean zeharkaldi osoan zehar… Kostata bukatu nuen
eta esperientzia gehien eman didan igeriketa zeharkaldia izan da.

Eta hau da guztia. Orain meme hau honako hauei
pasatzen diet: Amaia Txintxurreta, Imamon, Teketen, Faka-fakako Iban
Arantzabal, Faroko Joxe eta Mikel Irizar, piperrautsekoa. Eta nola ez Zuriñe Madinabeitiari.