Bakardadea

Hori da maratoi bat prestatzerakoan ematen duen sentsazioa baina ordutik gorako entrenamenduetan hainbeste gauza pentsatzen dira…

Hasteko proiektu hau hasieratik beste bi pertsonekin egin behar nuen eta horrela entrenamendu luzeetan konpainia ederrean joango nintzen baina bi pertsona horiek ez zuten nahi izan proiektu honetan hasi. Beste helburu batzuk zuten eta nik erabaki hori guztiz errespetatu nuen, gainera beraien animoak jasotzen ditudala esan beharra daukat. Beraiek gabe korrikalari bezala eta pertsona bezala desberdina izango nintzateke. Horietako bat azken aldi honetan lesionatu antzean ari da eta euskal blogosferako txoko txiki honetatik nire animo guztiak lehen baitleheen errekupera dadin: Animo Aingeru!!! Bigarren pertsona badakit Behobia egingo duela. Espero inoiz baino hobeto egin dezala. Suerte Ruben Behobia-Donostian herri lasterketan!!!

Beste alde batetik ez nago bakarrik. Askotan bai bakarrik entrenatzen dudala. Orduak iragatzen ditut bakartasunean baina inoiz baino talde handiagoa daukat inguruan. Alde batetik familia daukat. Gurasoak, arreba, koinatua, iloba… guztiak laguntza morala ematen didate. Amak inoiz baino gehiago zaintzen nau, asko argaldu baitut azkenengo hilabete eta erdian eta jaten ematen dit sendo gainera. Gero korrikako taldea dago. Inor ez animatu arren maratoia egitera beraiek ere korrika egiten dute eta entrenamendu batean edo bestean nirekin joaten dira korrika egitera. Unibertsitateko eta herriko lagunak. Beti galdetzen didate nola nagoen eta horrek poztu egiten dit.